Donderdag, 13 mei 2004
Voor de verandering hebben ze ons vandaag nog maar eens onderkoelde temperaturen en een hoop somberheid onder de neus geduwd. De zon is er helemaal niet aan te pas gekomen en hoewel het in de vroege avond even leek alsof het hardnekkige stratus wolkendek een paar centimeter dunner werd zit de zaak nu weer potdicht. Zolang de wind in de noordelijke hoek blijft vastgeroest zitten zal er niet zo snel verandering komen in deze situatie. Temperaturen vandaag tussen 8,6 en 13,8 graden, een gelukkig zwakke wind tot max. 19 km/h en een luchtdruk die opnieuw aan het stijgen is, momenteel al 1021,5 hPa. Neerslag is er niet aan te pas gekomen en zit er ook de komende dagen niet meteen aan te komen. Het wordt nu hopen op de zomerinval volgende week die door de weerkaarten voorzichtig wordt aangekondigd. Hoewel de wolken de komende dagen het pleit zullen blijven winnen zou het dit weekend weer de rond 20 graden kunnen worden...
Vrijdag, 13 mei 2005
Hoewel de eerste zonnestralen van de daglichtperiode nog konden doordringen tot op Malders grondgebied, verliep de rest van de dag in zwaarbewolkte omstandigheden waarbij de zon grotendeels buiten beeld werd geduwd. De temperaturen schommelden hierbij tussen 7,6 en 16,2 graden en de wind haalde maximum 26 km/h uit het noorden. De regenzone die nu pal over ons land ligt is ernstig verzwakt waardoor de neerslag beperkt bleef tot wat sporadisch gedruppel waarbij opviel dat deze druppels erg dik waren. Het zuiden van het land heeft een aktiever deel van de regenzone moeten verwerken, namelijk het tripelpunt van de depressie waar gewoonlijk de meeste neerslag in voorkomt. Het warmtefront ligt momenteel boven Malderen en het eveneens aktievere koufront ligt nog boven Frankrijk maar zal komende nacht over het land gaan slepen waarbij moeilijk is uit te maken waar het front zal tot stilstand komen. Een verschuiving van tien km tov de voorspellingen kan al het verschil uitmaken tussen zware regenval met wateroverlast en een droge dag. Wellicht krijgt Malderen de tussenoplossing gepresenteerd onder vorm van zwaarbewolkt en regenachtig weer met vijf tot tien mm neerslag. Het frontensysteem keert op haar stappen terug waardoor het vanuit het noorden terug droger wordt maar de bewolking blijft overheersen en de komende dagen blijven we in de koude lucht gevangen zitten...
Zaterdag, 13 mei 2006
Reeds zeer vroeg in de ochtend waren er boven België onweders aktief die samenvielen met een convergentielijntje dat vanuit Frankrijk is komen oprukken. De 'show' was echter voor het oosten van het land weggelegd waardoor we in Malderen genoegen moesten nemen met de typische onweersbewolking die op zich wel voor een tropisch sfeertje zorgde. De bewolking verdween geleidelijk met als vervolg een aangenaam zonnige namiddag waarbij Cirrostratus en wat verdwaalde Cumuli de enige bewolking vormde. Ook de temperaturen waren best aangenaam met 12,5 tot 24,0 graden bij een zuidwestelijk briesje tot 27 km/h. Tijdens de vroege avonduurtjes kwam hier echter bruusk verandering in toen enkele kilometers ten oosten van Malderen opeens een indrukwekkend onweerscomplex gevormd werd, maar wie zich verheugde op een overvloed van vers regenwater kwam bedrogen uit want de onweerscel trok zich terug naar het oosten en zakte vervolgens weer in elkaar. Malderen kreeg slechts een zestal regendruppels over zich heen. Na een paar uurtjes volstrekte rust ontstond net ten zuiden van het weerstation uit het niets een nieuwe onweerscel die eveneens bulkte van aktiviteit, maar ook deze miste ons op een paar kilometers. De rest van de avond was er een overvloed aan fraaie stapelwolken die uiteindelijk voor een sfeervolle zonsondergang zorgden. Geen van hen heeft echter ook meer één druppel achtergelaten waardoor de droogte onverminderd verdergaat.
Zondag, 13 mei 2007
Het woordje "lenteweer" kwam niet meteen in ons op toen we vanmorgen naar buiten keken en vaststelden dat het vrijwel betrokken was door de nadering van een warmtefront vanuit het zuidwesten. Het was nog droog maar de eerste regendruppels lieten niet lang op zich wachten. Gelukkig zat er niet al teveel aktiviteit op het front en na een paar uurtjes licht of hooguit matig gedruppel werd het alweer droog. De warme sector waar we inmiddels in beland waren, kenmerkte zich door erg fraaie Altocumulus formaties, voornamelijk bestaande uit de Lenticularis en Castellanus varianten. Even later verschenen er opklaringen vanuit het zuiden en deze werden al snel zo breed dat we van een vrijwel helder weerstype konden spreken. De warme sector was echter aan de smalle kant waardoor we na korte tijd - het was intussen halfweg de namiddag - Cirrostratusbewolking zagen opdoemen. Deze verspreidde zich vrij snel over het gehele luchtruim, ging vervolgens over in Altostratus terwijl de eerste druppels spoedig begonnen te vallen. Er was ook gerommel hoorbaar van nabije onweders, maar deze buienlijn heeft zich net voor de oversteek van de Frans- Belgische grens in meerdere cellen opgesplitst, en als het om afzonderlijke onweerscellen gaat, betekent dat in Malderen gewoonlijk weinig goeds voor de onweersliefhebbers. Ook deze keer misten de onweerskernen ons en bleef het net als vanmorgen bij wat licht gedruppel. De treksnelheid van het koufront was desalniettemin indrukwekkend te noemen en daardoor duurde het onweersgeweld zelfs op de zwaarst getroffen plaatsen hooguit vijf tot tien minuten. Ook bijzonder aan deze storing was de plotse overgang naar lichtbewolkt weer met diepblauwe luchten eens de buienlijn gepasseerd was, terwijl deze juist door veel bewolking werd voorafgegaan. Een normale onweerssituatie verloopt in onze streken net omgekeerd, en dit verschijnsel was te wijten aan zeer hoge windsnelheden op grote hoogte waardoor de toppen van de buienwolken zich ettelijke tientallen kilometers voor de eigenlijke buien konden uitspreiden. De rust keerde snel weer in het Malderse maar de rest van de avond werd nog gekenmerkt door zeer fraaie wolkenluchten, voornamelijk Cumulus fractus en Cirrus densus waarin zich nog wat mamatus structuren aftekenden. Beide frontpassages waren vandaag goed voor 0,4 mm verse regen, en er kwam veel wind aan te pas, met snelheden tot 38,6 km/h uit het zuid-zuidwesten. Met temperaturen tussen 10,4 en 21,4graden viel het op thermisch gebied best wel mee.
Dinsdag, 13 mei 2008
Na een heerlijk koele 11,3 graden in de ochtend, was het vandaag opnieuw bakken en braden onder een loden zon die de temperatuur snel deed oplopen. In tegenstelling tot de voorbije dagen werden er nu echter veel wolken gevormd die voornamelijk uit Cumulus en Stratocumulus castellanus bestonden. Vooral de netjes gerangschikte, Cumulusachtige dotjes van de Sc bewolking gaven tijdens de ochtend en het begin van de voormiddag de hemel een opvallend uiterlijk. De bewolking werd gevormd doordat de warme luchtbel boven ons land als het ware wordt samengeperst door een oprukkend koufront vanuit Nederland, inclusief enkele pittige onweersbuien en een naderende depressie vanuit Frankrijk die eveneens onweersbuien aan boord heeft. Geen van beide systemen wist echter tot in Malderen door te dringen waardoor het kwik opnieuw weinig moeite had om 28,4 graden te halen. De wind was hierbij relatief zwak met 20,9 km/h uit noordoostelijke richtingen, maar tijdens de avond ging deze niet liggen, wat de dreigende weersverandering nog eens extra in de verf zette. Uitgestrekte velden van Stratocumulus castellanus en Altocumulus kwamen bovendien weer massaal opzetten vanuit het zuiden terwijl de hemel bij zonsondergang een rood- oranje tint kreeg door toenemende vochtigheid en hoge Cirrostratusbewolking. Tot na middernacht had dit echter geen gevolgen zodat we terug 0,0 mm konnen optekenen als neerslagtotaal.
Woensdag, 13 mei 2009
De warme lucht achter de regenzone is iets verder naar het noorden uitgestroomd waardoor het vanochtend niet bepaald koud was bij minima van 11,9 graden. De bewolking zat er natuurlijk ook voor iets tussen en was niet van plan om haar bezetting snel op te geven. We kregen dus andermaal een somber weerbeeld te zien, waarbij de lucht echter steeds onstabielere trekjes begon te vertonen op nadering van de Franse onweersbuien. De eerste exemplaren dienden zich al snel aan bij de Frans/Belgische grens, maar het onweer ging er even snel uit en zowel te Brussel als te Malderen moesten we het doen met donkere luchten waaruit het soms wat druppelde. Nadien ging de bewolking over in Altostratus en Stratocumulus castellanus, waarin we vooral in de tweede helft van de namiddag een waterig zonnetje zagen verschijnen. De opklaringen ten zuiden van het front bereikten ons, maar deze werden al snel opgevuld met nieuwe buien die Malderen omstreeks 21H bereikten. Opvallend was dat dit gepaard ging met het volledig wegvallen van de wind terwijl er een doodse stilte over het Malderse landschap neerdaalde. De amberkleurige luchten die we te zien kregen, zorgden voor een spookachtig uitzicht, zeker toen het even later begon te stortregenen en de hemel snel overging in een grijsblauwe kleur. Na een dik half uur ging de tropische stortvlaag over in een mild zomerregentje terwijl er in het noordoosten een eerste bliksemflits met bijhorende donder te zien was. Het was echter ook de laatste flits, want de rust keerde vervolgens definitief weer terwijl het droog werd. Uiteindelijk heeft dit alles ons op een neerslagtotaal van 3,4 mm gebracht. Wel bleef het opvallend warm tot diep in de nacht. Door de zwakkere oost- zuidoostenwind (20,9 km/h) en de warme maxima van 21,3 graden kunnen we terug van een aangename lentedag spreken.
Donderdag, 13 mei 2010
Wie grijs als lievelingskleur heeft, kon zich vandaag alvast in de handen wrijven want dat was exact de kleur waarmee we heel de dag door verwend werden. Een uitgestrekt veld van Stratus en Stratocumulusbewolking bedekte West- Europa waarbij opviel dat de wolkengrens netjes de kustlijn volgde. Toen er overdag thermiek ontstond, werd er ook boven de Britse Eilanden Cumulus gevormd die zich tot Stratocumulus uitspreidde, zodat de vorm van West- Europa als het ware werd afgetekend door wolken op de satellietbeelden. Op da begane grond hadden we hier natuurlijk niets aan, al kon dat vorstvrije nachtje met minima van 6,1 graden op flink wat waardering rekenen. Na de middag werd de bewolking iets dunner en werd de warmte van de nog steeds onzichtbare zon voelbaar, wat iets hogere maxima van 12,4 graden opleverde alsook de vorming van stapelwolken onder het wolkendek. . Er stond ook weinig wind met snelheden tot 20,9 km/h uit het noorden. De opklaringen boven zee trokken tijdens de avond landinwaarts, maar vanuit Malderen was hooguit een blauwe band net boven de horizon zichtbaar. Deze zorgde voor een halve minuut zonneschijn wat meteen ook alles is wat we van haar gezien hebben. We gingen een kille nacht in waarbij onduidelijk blijft of we aan de vorst gaan ontsnappen of niet. De opklaringen blijven immers min of meer ter plaatse trappelen net ten westen van Malderen. Het neerslagtotaal bracht dan weer meer zekerheid met 0,4 mm.
Vrijdag, 13 mei 2011
Tijdens de voormiddag waren er forse stapelwolken zichtbaar die opnieuw hoop gaven op een verlossende regenbui. Maar toen ze zich uitspreidden tot Stratocumulus werd meteen duidelijk dat de onstabiliteit niet diepgaand genoeg was. Er dreigde een sombere en kille lentedag, maar gelukkig bleef de uitspreiding beperkt en bleef er nog ruimte voor opklaringen. Tijdens de namiddag werden deze geleidelijk breder terwijl de stapelwolken kleiner werden en er wat sluierbewolking binnendreef. De temperaturen konden in deze omstandigheden nog oplopen van 7,9 graden deze ochtend naar 22,1 graden tijdens de late namiddag. Er stak een zuidwestenwind op die snelheden tot 25,7 km/h haalde maar 's avonds weer afzwakte. Hoewel het eerste deel van de avond erg zacht verliep, koelde het tegen zonsondergang erg snel af waardoor de rest van de avond alsnog in onaangenaam kille omstandigheden verliep. Het neerslagtotaal bleef nog maar eens steken op 0,0 mm.
Zondag, 13 mei 2012
Alle bewolking is voorbije nacht opgelost en de wind is volledig weggevallen waardoor het flink is kunnen afkoelen. Het vroor op veel plaatsen terwijl het kwik in Malderen uitkwam op 1,7 graden met vorst aan de grond. De heldere hemel werd reeds vroeg in de voormiddag ingepalmd door stapelwolken die snel talrijker en groter werden. Op een gegeven moment werd deze ontwikkeling echter afgeremd en kwam het niet verder dan een bedekkingsgraad van 3/8. Na de middag werden de stapelwolken meer afgeplat (Cumulus humilis) en kleiner in aantal waardoor het overwegend zonnig werd. Er werden huiveringwekkend koude, polaire luchtmassa's aangevoerd, maar de krachtige meizon in combinatie met een slechts zwakke west- zuidwestenwind (uitschieter tot 12,9 km/h) zorgde ervoor dat het heerlijk toeven was in de buitenlucht. Met tuineffect inbegrepen haalde het kwik in Malderen 17,8 graden. Op het einde van de namiddag dreef er vanuit het noordwesten meer sluierbewolking binnen, en volgens de satellietbeelden waren dit de uitlopers van een depressie die net ten noorden van ons passeerde. Het bleef slechts bij dunne sluiers en deze konden de warmte maar nauwelijks vasthouden zodat de avond opnieuw zeer koud verliep. Niettemin liggen de temperaturen nog een fractie hoger dan gisteren en zal het wellicht niet of hooguit zeer lokaal tot grondvorst komen.
Maandag, 13 mei 2013
In tegenstelling tot de voorbije dagen waren er vanochtend geen opklaringen die ons vriendelijk begroetten. Het heeft afgelopen nacht flink doorgeregend uit een actief warmtefront en ook vanochtend regende het nog volop. We arriveerden omstreeks 9H in de warme sector van de depressie die dit op haar al even depressieve geweten heeft, en de regen ging prompt over in motregen terwijl de bewolking overging in Stratus. Het was een paar graden warmer dan gisteren rond deze tijd en ondanks het geringe temperatuursverschil voelde de atmosfeer broeierig en klam aan door de hoge luchtvochtigheid die in deze situatie typerend is. De minima werden dan ook al vroeg op de nacht bereikt en laag waren ze zeker niet met 8,6 graden terwijl de beruchte Ijsheiligen voor de deur staan. Het duurde tot 's middags eer het weer droger werd, maar toen zagen we een bekende gast terugkeren, namelijk de wind die afgelopen nacht weer was afgezwakt tot een 'normale' lentebries. De eerste opklaringen waren nog maar amper binnengedreven of ze zwol weer flink aan om even later als een furieuze amazone tekeer te gaan met snelheden tot 41,8 km/h uit west- zuidwestelijke richting. Na de middag werden de opklaringen breder en het warmde op tot 15,5 graden in wat meteorologisch gezien wel degelijk luchtmassa's van subtropische origine waren. Ondertussen liep het luchtruim vol met Altostratus translucidus bewolking terwijl er veel Stratus fractus bewolking werd gevormd die overging in Cumulus mediocris. Hierdoor was meestal een waterig zonnetje te zien terwijl de opkomende bewolking afkomstig was van het naderende koufront. Veel activiteit leek daar echter niet in te zitten wat verder dan deze matglasbewolking kwam het niet. In het noordwesten waren zelfs regelmatig opklaringen te zien en uiteindelijk zorgde dit voor een prachtige zonsondergang toen de wolkenlaag langs onder werd beschenen door de laagstaande zon. Alles lichtte op in vuurrode kleuren die een mooi contrast vormden met de door de koude blauw uitgeslagen mensen eronder. Later op de avond klaarde het verder op en bleef het droog zodat het volledige dagtotaal van 3,8 mm aan het warmtefront eerder op de dag kan worden toegeschreven.
Dinsdag, 13 mei 2014
Het was zwaarbewolkt met Stratocumulus en Stratus fractus bij minima van 7,7 graden. Het was droog in Malderen, maar volgens de radar (en de geoefende wolkenlezer) zaten er buien met onweer ten westen van ons. Deze lieten hun schitterende wolkentoppen afsteken in een diepblauwe opklaring die toevallig in die richting voorbijdreef. Daarna werd alles volgepropt met Stratus fractus bewolking die overging in een gesloten Stratus wolkendek. Het deed dus aan typisch stabiel, novemberiaans hogedrukweer denken waarbij die stabiliteit gezien dat onweer bedrieglijk was. De Stratus en Stratus fractus bewolking werd vervolgens in stukjes gescheurd en toen was het aan de stapelwolken om één voor één uit te groeien tot nog meer buien waar plaatselijk ook onweer op zat. Enkele buien wisten tot in Brussel door te dringen al viel de activiteit daar nog mee, en ook in Malderen had men weinig van dit natuurgeweld te vrezen. Het neerslagtotaal bleef daar immers op 0,3 mm steken al moest men wel rekening houden met valwinden uit voorbijtrekkende buien die ons wel bereikten en meestal uit noord- noordwestelijke richting kwamen. In de omgeving van Gent kwam het tot overvloedige regenbuien zoals we die gisteren ook in Malderen gekend hebben. Verder leek de buiigheid zich vooral op België te consentreren terwijl men in Nederland van brede opklaringen kon genieten waar slechts wat plaatselijke, lichte buitjes in voorkwamen. Het waren deze opklaringen die zich vanuit het noordwesten over de rest van de Benelux uitbreidden waardoor het ook in Malderen zonnig lenteweer werd tegen het einde van de namiddag. Daar zagen we de bewolking snel overgaan van Cumulonimbus naar Cumulus congestus en vervolgens gewone mooiweerswolkjes terwijl we uitgebreid van de zon konden genieten bij temperaturen die al naar 16,7 graden konden klimmen. Erg veel scheelde het nochtans niet want de aambeeldvormige toppen van de buien die overdag nog boven grote delen van Vlaanderen hingen waren de hele avond door nog zichtbaar in het zuiden en oosten waardoor het waarschijnlijk nog tot pittige buien kwam in delen van Limburg en Wallonië. Doordat de mooiweerswolkjes ondertussen ook oplosten kregen we wel een fraai uitzicht op een diepblauwe hemel waarin de eerdergenoemde wolken in de verte zichtbaar bleven net alsof we vanuit een hoogvlakte naar de besneeuwde bergtoppen rondom ons keken. Vooral tegen zonsondergang was dit erg fraai toen de wolken van onder naar boven van grijs over oranje en geel naar wit kleurden. Toen de zon onder was begonnen de buienwolken in elkaar te zakken en werd het overal helder en windstil waardoor een graadje grondvorst tot de mogelijkheden lijkt te horen voor komende nacht.
Woensdag, 13 mei 2015
Onder de open hemel is het afgelopen nacht verder afgekoeld en het was weer even wennen om terug vrij lage minima van 6,6 graden op te tekenen. Op een paar plaatsen in het oosten van Nederland is het zelfs tot wat lichte grondvorst gekomen. Een uitbundige zon maakte vervolgens haar opwachting en er volgde een mooie lentedag waarbij het ondanks de koele luchtsoort nog kon opwarmen tot 21,7 graden. Er werden wat kleine Cumuluswolkjes gevormd overdag en er waren ook een paar condensatiesporen te zien, alsook een paar Cirrusveertjes. Tijdens de avond verdwenen de stapelwolken en het bleef aangenaam zonnig en vrij warm tot de zon omstreeks 20H haar kracht verloor en het opnieuw erg snel ging afkoelen bij een goed voelbare noordenwind. Tegen zonsondergang was er van aangename lentetemperaturen al lang geen sprake meer en kon de winterkledij weer uit de kast voor zij die het waagden om nog een terrasje mee te pikken in openlucht, of naar de pluviometer wandelden om zeker te zijn dat het neerslagtotaal wel degelijk 0,0 mm bedroeg.
Vrijdag, 13 mei 2016
Er stond vanochtend een koel en luchtig briesje uit oostelijke richtingen. De lucht is duidelijk helderder en droger geworden terwijl het is afgekoeld tot 12,7 graden. Toch was dit nog niet de grote afkoeling welke op de weerberichten al dagen met dreigende toon werd aangekondigd. Het warmde namelijk nog behoorlijk op en we vertoefden al snel weer in zomerse sferen. Er was wat Altocumulus castellanus te zien vanochtend en deze maakte tegen de middag plaats voor Cumulus congestus bewolking die er soms dreigend uitzag maar uiteindelijk geen buien veroorzaakte. Na de middag haalden we maxima van 24,5 graden en het luchtige briesje was erg verraderlijk in verband met ongemerkt verbranden in de zon. Op het einde van de namiddag draaide de wind resoluut naar het noorden en zagen we de stapelwolken plaats maken voor een heldere lucht vanuit het noordwesten waar verderop Cirrostratus in te zien was. Toen bereikte de koude lucht ons en het koelde dan ook razendsnel af. Menig terrasjesganger werd verrast door deze plotse koude en velen hadden zich er niet op voorzien door de warmte overdag zodat hen nog een lange fiets-of wandtocht in de bijtende kou stond te wachten. Tegen zonsondergang was het ronduit guur toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. In de laatste schemering zagen we de eerste Stratocumulusvelden binnendrijven die het begin van een zwaarbewolkt en kil weekend inluidden.
Zaterdag, 13 mei 2017
We bevonden ons nog tot vanochtend in de onstabiele subtropische lucht waarin zich onweerbuien konden ontwikkelen. Op papier althans want in Malderen is het de hele nacht rustig gebleven en tegen de ochtend vond er een overgang naar koelere en stabielere lucht plaats waardoor we de opbollende stapelwolken massaal zagen uitspreiden tot Stratocumulus en de buien dus niet langer tot onweer konden uitgroeien. Het is nog vrij zacht gebleven tijdens de nacht met minima van 12,9 graden. De uitspreiding zorgde ervoor dat de zon het zwaar te verduren kreeg, en er stak ook een krachtige en kille bries op die naar westelijke richtingen ruimde. Kortom het werd alles behalve fraai lenteweer, al hielden we het wel droog op die ene bui welke zich kort na de middag nog kon ontwikkelen na. Naar de avond toe werd het allemaal weer wat rustiger en aangenamer waarbij de opklaringen breder werden en we de zon weer wat vaker te zien kregen eb get warmde daarbij nog op tot 21,3 graden. Daarna kwamen we onder invloed van een warmtefront dat vanuit het zuiden een scherp begrensd Stratocumulusveld onze richting liet uitdrijven. Deze bewolking zag er in combinatie met het zachte blauw van de opklaringen ervoor heel rustgevend en sfeervol uit en het leek ook alsof de natuur nu een en al vrede uitstraalde bij een weggevallen wind, weldadige koelte en een harmonisch orkest van talloze zangvogels tenmidden van geurige bloesems. Door al die sfeer zouden we haast het neerslagtotaal vergeten op te tekenen, en dat bedroeg 0,1 mm uit de bui die kort na de middag is gevallen
Zondag, 13 mei 2018
Het was vandaag weer terug naar af met de koele lucht die over ons is uitgestroomd. Met bewolking die is overgegaan in Altostratus en Stratus waaruit het lichtjes regende met een ijzige noordwestenwind is de megaklad erin gekomen en op beterschap hoefden we voorlopig niet te rekenen. De tuinierders vielen eveneens naast de prijzen want aan de regen die aan een tempo van 10 druppels per minuut viel en goed was voor 0,2 mm hadden ze ook weinig, ook al bleef deze het grootste deel van de dag aanhouden. Tijdens de late namiddag werd het weer droog maar bleven we tegen een grijze hemel aankijken met temperaturen die op 14,0 graden bleven steken. Een heel verschil met het noorden van Nederland waar nog zomerse temperaturen werden gehaald en dit bij interessante onweerssettings. In Malderen dus niets van dit alles en het was huilen met de met wol gevoerde winterpet op toen we later op de avond de minima van 10,8 graden optekenden in nog steeds grijze omstandigheden.
Maandag, 13 mei 2019
Uiteindelijk bleek het nog mee te vallen met de vorst in Malderen, en de gazons en planten zagen het daglicht dus weerkeren zonder een witte vacht bij minima van 3,6 graden. Het was lichtbewolkt en de bewolking die er hing bestond uit condensatiestrepen en enkele ijle Cirrusstrepen. De zon warmde alles snel op en er werd ook opvallend weinig bewolking gevormd tegenover de voorbije dagen. Het ging enkel om wat Cumulus mediocris en Cumulus humilis en enkele Stratocumulusveldjes. De naar het noordoosten kantelende stroming zat daar natuurlijk voor iets tussen en tijdens de namiddag leek het weer volop lente bij maxima van 19,6 graden. Omstreeks 19h30 zette zich echter weer een snelle afkoeling af en doordat de schrale wind niet meteen ging liggen voelde het hierdoor extra guur aan, zeker toen de zon onder was. Weeramateurs hoefden die kou alvast niet te trotseren om manuele neerslagmetingen te doen want met 0,0 mm was het dagtotaal al gemakkelijk te raden.
Woensdag, 13 mei 2020
Een koude nacht met minima van 4,1 graden werd door een stralende ochtend gevolgd met diepblauwe luchten en veel zonneschijn. In Londerzeel zijn de plantjes weer door het oog van de naald gekropen al was dat voor sommige weke exemplaren toch al iets te klein. Lang konden we overigens niet genieten van die zon want vanuit het noorden dreven al snel stapelwolken en later Stratocumulusvelden binnen. Het raakte helemaal overtrokken en ook al is de noordenwind een paar versnellingen teruggeschakeld, werd het een zeer onaangename en kille dag. Het kwik bleef steken op 15,2 graden en kort na de middag vielen er zelfs een paar spatjes regen. De bewolking bleef intact tot het einde van de namiddag om dan over te gaan in Stratocumulus welke nog een hele tijd met erg dicht opeengepakte rollen bleef hangen. Pas tegen zonsondergang klaarde het weer verder op en gingen de wolkenplakken verder uit elkaar hangen. Vanuit het noorden klaarde het plotseling helemaal op doordat het Stratocumulusveld blijkbaar scherp begrensd was. Deze vertoning van moeder natuur werd op dubbel gevloek onthaald omdat de bewolking ons overdag niet alleen van de warmte verstoken hield maar ons nu ook niet meer warm zal kunnen houden tijdens de nacht. En dus mag het plantenvolkje zich weer opmaken voor een nieuwe slachtpartij onder haar leden. De paar spatjes regen die er overdag nog zijn gevallen waren goed voor het neerslagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 13 mei 2021
Er hing veel Stratocumulus en Cumulus bewolking tijdens de ochtend en het was afgekoeld tot 7,0 graden. Op de radarbeelden was te zien hoe een regenzone zich net ten zuiden van de Belgisch- Franse grens ophield. Het leek alsof deze ons binnen het uur zou bereiken maar blijkbaar leek de storing zich bijna parallel op de zuidoostelijke stroming te bewegen en daardoor amper progressie te maken. Opklaringen en wolkenvelden wisselden elkaar af en de zon stak behoorlijk tijdens de zonnige momenten. Het warmde daarbij op tot 19,2 graden. De lucht werd ook steeds onstabieler met grotere stapelwolken terwijl de wolkenmuren soms inktzwart kleurden. De zwoelte en de stekende zon maakten plots plaats voor een ijzige kilte toen de buienlijn dichter kwam en even later kwam dan de regen die wat buiig was en opvallend kort duurde gezien de langzame opmars van de regenzone. Voor we het wisten klaarde het in het zuiden alweer op en we zagen nu Altostratus die plaats maakte voor blauw luchten met een scherpe begrenzing. Het typische uitzicht bij een koufront dus en even later kwamen er ook rafelige Cumuluswolkjes binendrijven. Deze kregen weer gezelschap van Stratocumulusvelden waardoor het halfbewolkt werd en het waren deze laatsten die na zonsondergang overbleven. Het was nog voor 3/8 bewolkt en het koelde flink af in de windstille omgeving waarin 3,3 mm regenwater is weggesijpeld.