Vrijdag, 21 mei 2004
Onverwachts is het dan toch tot een hele plens regen gekomen afgelopen nacht. De grafieken van de luchtdruk vertonen zelfs het typische verloop voor de passage van onweerscellen en inderdaad, sommige stations hebben afgelopen nacht met onweders mogen kennismaken. De neerslag was hier beperkt in vergelijking met sommige plaatsen, 3,2 mm in totaal maar voor de natuur was het meer dan welkom. Samen met het onweersgeweld is ook veel koudere lucht binnengeslopen, de maxima haalden nog 18,7°C wat in vergelijking met gisteren een heel verschil is. Een vrij uitbundige noordoostenwind met pieken tot 35 km/h deed het allemaal nog een stuk frisser aanvoelen, maar de zon die er vooral in de late voormiddag steeds meer doorbrak maakte veel goed. Op het ogenblik dat dit verslag wordt klaargestoomd voor online publicatie drijft er ten oosten van ons een actief uitgevallen buienwolk voorbij maar we komen er hier met wat licht gedruppel vanaf. De komende dagen wordt het trouwens weer droog maar fris, met volgende week een lichte stijging van de temperatur.
Zaterdag, 21 mei 2005
Terwijl we het eigenlijk niet meer verwacht hadden kregen we een erg turbulente nacht te verwerken waarbij we kort na middernacht werden wakkergebliksemd waarna het regenwater met bakken naar beneden kwam. Een erg pittig onweer is namelijk vanuit het zuidwesten het Malderse grondgebied binnengedrongen en verplaatste zich vervolgens vrij snel naar het noordoosten. De regenintensiteit liep hierbij op tot 38,6 mm/h terwijl er 4,2 mm neerslag viel in totaal. Toch was het onweer ondanks zijn pittig karakter eerder een teleurstelling doordat de ontladingen enkel binnenin de wolken plaatsvonden en we op de begane grond genoegen moesten nemen met een reeks lichtflitsen. De ultieme foto van een mooi gevorkte bliksem die het nachtelijk uitspansel boven Malderen domineert was dus (nog) niet weggelegd voor weerfotograaf dezes. Na het onweer keerde de rust weer en er volgde enkele uren later een rustige dag bij een mengelmoes van stapelwolken en (toenemende) hoge sluierbewolking bij temperaturen tussen 12,6 en 21,1 graden en een zuidwestelijke bries tot 39 km/h. Rustig zal het niet blijven want ondertussen is er een nieuwe onweerslijn opgedoken in het westen van het land en deze nadert langzaam maar zeker het Malderse. Of er ook hier onweer gaat bijzitten is echter afwachten want de buienlijn begint langzaam haar levenskracht te verliezen door het wegvallen van haar voornaamste voedingsbron, de zon. Toch kunnen er nog pittige buien en rukwinden aan te pas komen...
Zondag, 21 mei 2006
Het watertekort is dan misschien gecompenseerd, nu echter lijkt er een tekort aan zon te ontstaan door toedoen van uitgestrekte wolkenvelden die onz gouden bol maar weinig kansen lieten vandaag. Ze werden voortgejaagd door een erg aggressieve zuidwestenwind die er weer met 45 km/h tegenaan vloog en na de middag deed een voorbijtrekkend warmtefront het af en toe druppelen, maar de neerslag hieruit was niet meetbaar. Ons verblijf in de warme sector erachter was echter een kwestie van minuten want vanuit het westen kondigden gitzwarte wolkenluchten reeds het met buien verzadigde koufront aan. Deze leverde een korte stortbui op tegen de avonduurtjes waarna het ding wegtrok via het oosten en hierbij bijzonder indrukwekkende wolkenlandschappen genereerde. Hoewel het op deze locatie onweersvrij bleef, hebben verschillende ingebedde onweerscellen vooral in het oosten van het land wat onweer gebracht. De uiteindelijke balans voor Malderen was 0,4 mm aan koufrontregens, terwijl de temperaturen het eerder bescheiden hielden met 11,4 tot 18,5 graden.
Maandag, 21 mei 2007
De warme lucht is tijdens de nachtelijke uurtjes duidelijk nog wat verder doorgedrongen in de lage landen. Dit resulteerde er, in combinatie met de overvloedige bewolking, in dat het vanochtend bijzonder zacht was met minimumtemperaturen van 13,9 graden. Daarmee is al het positieve over de ochtendstemming echter gezegd want voor de rest was het maar een sombere, grijze boel waarbij de laaghangende Stratusbewolking het hoge woord voerde. Er viel regelmatig wat lichte motregen terwijl er op sommige plaatsen wat buitjes van gewone regen vielen. Wind was er ook nauwelijks waardoor er wat nevel kon gevormd worden, maar op de meeste plaatsen was geen sprake van dichte mistbanken. Het weersbeeld veranderde in de loop van de voormiddag maar nauwelijks al leken er naar de middag toe wat schuchtere opklaringen te onstaan waardoor we af en toe een waterig zonnetje konden waarnemen. De bewolking bleef echter in de meerderheid en ook tijdens de namiddag konden we de zon in totaal maar een uurtje ofzo zien. Ondanks het grijze weertype was het wel opvallend warm: de maxima bereikten zonder veel moeite 22,4 graden in de late namiddag. Tijdens de avond leek de bewolking wat verder uit te dunnen, maar verschenen er op grotere hoogte Altocumulus en Cirrusformaties die een onstabiel weertype aangaven. Er stond nauwelijks wind 16,1 km:h uit het noordwesten) waardoor het soms leek of er elk moment een geweldige stortbui zou losbarsten. Het kwam inderdaad op een aantal plaatsen tot buien met onweer, vooral in het oosten van het land, doch te Malderen hielden we het helemaal droog en werd deze eerder saaie dag met een neerslagtotaal van 0,0 mm afgesloten.
Woensdag, 21 mei 2008
Wederom konden we genieten van fraai lenteweer waarbij de zon het grootste deel van de tijd overvloedig bleef schijnen. Wel moesten we rekening houden met hoge sluierbewolking (Cirrostratus) die het blauw van de hemel geleidelijk omtoverde in melkachtig wit, en dit terwijl er ook stapelwolkjes werden gevormd. De Cirrostratusbewolking was blijvend; de Cumuluswolkjes waren tijdelijk doch geen van beiden konden verhinderen dat de lage ochtendtemperatuur van 6,6 graden werd omgezet in een erg comfortabele 21,7 graden tijdens de late namiddag. Het voelde extra zacht aan doordat de oostelijke wind zich mooi op de achtergrond hield met haar snelheden tot 16,1 km/h. De avond werd dan weer gedomineerd door een drietal opvallende Cirrusplukken aan de zuidelijke hemel die even later in mooie, oranje kleurentinten oplichtten. Een kort nazicht van de satellietbeelden leerde dat deze plukken afkomstig waren van een onweersbui boven het noorden van Italië, waarvan de ijskappen met een zuidoostelijke hoogtestroming tot boven België werden geblazen. De onweders zelf geraakten echter niet buiten hun land van oorsprong waardoor het rustig blijft en we het te Malderen bij 0,4 mm neerslag houden (ochtenddauw).
Donderdag, 21 mei 2009
We bevonden ons vanochtend net aan de achterzijde van het koufront, waar stabiele luchtmassa's voor droog weer zorgden.Toch gaf de bewolking aan dat dat stabiele met een korreltje zout moest genomen worden, want we kregen veel Stratocumulus castellanus te zien die het luchtruim een dreigend uiterlijk gaf. Voordat deze wolkenvelden ons overdekten, was er trouwens al veel Cirrostratus en verspreide Cumulus aanwezig zodat het niet meteen een zomerse indruk maakte. Hoe dan ook, de wolken hadden nauwelijks regen aan boord en een blik op de satellietbeelden leert ons dat we weer door het Malderse oog van de naald gekropen zijn. Ten oosten van ons bevond zich immers het onweersgeweld van het koufront terwijl er ten westen van ons talloze buien, eveneens met onweer, rond spookten in de onstabiele zeelucht. Tussen beide gebieden in bevond zich de langgerekte maar smalle band van opklaringen en rustig weer, welke overigens voor bijna elk koufront typerend is. De opklaringen lieten kwikstanden van 8,3 tot 21,9 graden toe terwijl de wind aanwakkerde tot 17,7 km/h uit het noordwesten. Naar de avond toe rafelden de Stratocumulusvelden uit elkaar en kregen we terug brede opklaringen te zien met een portie zonneschijn erbij. De Cirrostratusbewolking trok geleidelijk weg naar het westen en het laatste dat we zagen waren verspreide Stratocumulus castellanus veldjes in de zachte schemeringskleuren, en een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Vrijdag, 21 mei 2010
Afgelopen nacht zijn er een hele boel extra Stratocumulusbankjes binnengedreven. Zoveel zelfs dat het luchtruim voor 7/8 bedekt was en de zon een schaars item werd. Dit kwam goed uit voor de minima die een stuk hoger lagen dan gisteren met 8,9 graden. Wat ook goed uitkwam voor het kwik, was het uiteenrafelen van de bewolking waardoor de zon overdag steeds meer aan bod kon komen. De resterende wolkjes gingen over in Cumulus humilis en het werd een erg aangename lentedag waarbij het opwarmde tot 23,2 graden. Een hele prestatie want de stroming was nog steeds noordelijk terwijl de wind aan de grond uit het noord- noordoosten kwam met snelheden tot 27,4 km/h. Tegen de avond losten de stapelwolken en Stratocumulus restanten op, al bleef men vooral aan de Nederlandse kusten geplaagd door zeemist die er al de hele dag 'actief' was. De bewolking werd nu vervangen door Cirrus en Cirrostratus die vanuit het noordwesten is komen binnensijpelen. Dit bleef echter zonder gevolgen voor het neerslagtotaal van 0,0 mm, en volgens de weerkaarten zullen de uitdrogende planten wellicht nog een hele poos moeten wachten op die gevolgen.
Zaterdag, 21 mei 2011
We ontwaakten onder een diepblauwe hemel en de zon was erg krachtig waardoor we meteen op het goede pad waren voor een geslaagde zomer(se) dag. De minima waren nog aan de frisse kant met 6,7 graden, maar het kwik kwam binnen de kortste keren boven 20 graden om uiteindelijk te pieken op 25,9 graden. De wind draaide hierbij naar het zuid- zuidwesten en haalde snelheden tot 22,5 km/h. Af en toe verschenen er wat kleine stapelwolkjes die tegen de avond plaats maakten voor Cirrus en Cirrostratus. Deze dreven het land binnen vanuit het zuidwesten en hoorden bij een koufrontje dat komende nacht en morgen voor buien gevolgd door een koeler weertype zal zorgen. Of deze buien ook tot in Malderen geraken is een andere vraag maar als we de radarbeelden erbij nemen lijkt het erop dat ze wel eens erg dichtbij zouden kunnen komen. Voorlopig verandert er echter nog niets aan het dagdagelijkse dagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 21 mei 2012
Het was nevelig en zacht vanochtend bij minima van 11,8 graden. De nevel had moeite om op te treken en het luchtruim was gevuld met Stratus waardoor het erg kil was en herfstachtig aandeed. Toch voelde je de warmte van de zon door de bewolking branden en toen deze dunner werd warmde het dan ook snel op. Na de middag kwam de zon er goed door en warmde het verder op tot 22,7 graden terwijl het nog steeds nevelig was met fletse kleuren. Vervolgens stak er een verkoelende bries op die met snelheden tot 27,4 km/h naar het noordwesten draaide terwijl de temperatuur weer gestaag terugliep. Het was uit met de zomerpret al bleven we nog een tijdje genieten van zonneschijn en afwisselende wolkenvelden (Stratus fractus, Cirrus, Cirrostratus en Altostratus met soms een Stratocumulus castellanus ertussen). Tegen de avond was het onaangenaam koud geworden en vanuit het oosten werd de bewolking weer dikker zodat de dag in kille en grijze omstandigheden ten einde liep. We sloten terug af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Dinsdag, 21 mei 2013
Bij minima van 9,1 graden was het vanochtend erg zacht, wat als een knipoog van het warme zuiden kan worden opgevat. Een knipoog die door velen niet werd opgemerkt, want er hing een regengordijn voor en het gesloten wolkendek zorgde niet meteen voor de juiste omkadering. Later op de dag vielen alle stukjes beter op hun plaats en kregen we een knipoog van het koude noorden in de juiste setting én een die door geen mens onopgemerkt bleef. Het warmde niet op door de dagelijkse gang, het regende wat harder en ook de bewolking bleef goed op zijn plaats zitten. Het werd niet warmer dan 11,9 graden maar gelukkig stond er nauwelijks wind. We kregen te maken met een tamelijk actief koufront dat in haar lengte vanuit het noorden over het land trok, en hierbij heel langzaam naar het oosten opschoof. Aan de warme zijde van het front werd het overdag nog een veertiental graden terwijl het ten westen van het front nog maar 8 tot 9 graden was. Tegen de avond was het in Malderen alweer droog en daalde er een beklemmende stilte neer over het grijze en nevelige landschap waarbij er af en toe nog wat fijne motregen voelbaar was. Het neerslagtotaal stokte hierbij op 6,4 mm. Na een tijdje werd de stilte onderbroken door een ritselend geluid dat geleidelijk overging in een geruis dat steeds verder aanzwol. Het was een windveld dat vanuit het westen kwam aanzetten met snelheden tot 19,3 km/h uit noordwestelijke richting, en het begin was van een gure herfstnacht die wel droog zou verlopen. Het aantrekken van de wind werd voorafgegaan door laaghangende Stratus fractus wolken die met een enorme snelheid door het luchtruim joegen, net alsof we naar een timelapse keken en zowat het enige boeiende aspect dat het weer ons vandaag heeft geboden.
Woensdag, 21 mei 2014
Daar waar de weermodellen er al dagenlang op aanstuurden dat het hoogtepunt van de warmte opstoot vandaag zou plaatsvinden, was het vandaag één en al teleurstelling toen bleek dat het vanochtend grijs en klam was bij minima van 14,1 graden. De laatste hoop dat het slechts ochtendgrijs betrof dat snel zou worden opgeruimd werd al snel de nek omgedraaid toen de bewolking bleef hangen en er een kille zuidenwind opstak die eerder een herfstgevoel opriep. De bewolking bestond uit Altostratus asperatus, en dat bleef de ganse voormiddag én namiddag het geval. Pas halverwege de namiddag ruimde de bewolking even baan voor een paar opklaringen die ons exact 5 minuten zonneschijn opleverden. Wie op de weersverwachtingen inspeelde en verlof nam kwam zwaar bedrogen uit, en wie dat verlof inplande voor het onweer dat ook in de weermodellen zat, was ook een flinke teleurstelling rijker want dat onweer leek er pas tijdens de avond te komen. Op de radar waren immers flinke onweerscomplexen te zien die vanuit Frankrijk onze kant uitkwamen. Deze ontwikkelden zich tot een kleine lagedrukkern waardoor de stroming opeens naar het zuidoosten en later zelfs naar het noordoosten kromp en dit beloofde alvast garant te staan voor een enorm klank en lichtspektakel dat ons vanavond en vannacht met verstomming zou slaan. Onze verwachtingen werden nog groter toen de Asperatus bewolking door een onzichtbare kracht plotseling werd weggeduwd en plaats maakte voor een muur van dikker wordende Altostratus waaronder apocalyptisch ogende mammatus bewolking zichtbaar werd. Maar er was geen donder hoorbaar, en wie dacht dat dit door de sterke inflow van een mega- onweer kwam die de geluidsgolven tegenhield, kwam bedrogen uit want het bleek een gewoon regenbuitje te zijn wat erop volgde en het was zelfs niet eens meetbaar. Maar onze verwachtingen waren nog steeds hooggespannen, want de lucht werd opeens weer warmer en het ging nu ook klam en broeierig aanvoelen ondanks het late tijdstip waarbij de kilte die er al de ganse dag hing verdween. De maxima werden nu pas bereikt met 21,2 graden terwijl de zon al onder was. Het voelde aan alsof grote hoeveelheden energie zich aan het opstapelen waren om vervolgens met een geweldige explosie vrij te komen, maar uiteindelijk bleek het slechts een klein plofje te zijn dat goed was voor 1,0 mm en waar zelfs niet eens onweer opzat. Weer waren we een teleurstelling rijker maar toch bleven de radarbeelden boven Frankrijk er veelbelovend uitzien voor later in de nacht...
Donderdag, 21 mei 2015
Het is onder de open hemel en in de windstille omstandigheden afgekoeld tot 4,2 graden, waarbij de weergoden zich op sommige plaatsen niet aan het boekje hielden dat door de Ijsheiligen werd geschreven. Daar kwam het immers nog op uitgebreide schaal tot grondvorst, zeker in het oosten van het land. De heldere hemel was wel goed voor een veelbelovende, zonnige start van wat een fraaie lentedag zou worden. De eerste paar uur van de voormiddag scheen de zon onafgebroken en voelde het aangenaam aan bij een slechts zwak zuidwestelijk briesje. Daarna werden er stapelwolken gevormd die best talrijk werden, maar deze keer niet konden uitgroeien tot buien. De zon speelde er regelmatig verstoppertje achter, maar het kon niet voorkomen dat de temperaturen nog op een vrij degelijk niveau uitkwamen met 20,2 graden. De diepblauwe kleur van de hemel werd naar de avond toe fletser en er dreef Altocumulusbewolking binnen vanuit het noorden. Deze nam de plaats van de stapelwolken in die ondertussen weer grotendeels waren opgelost. De bewolking zorgde ervoor dat het een stuk langzamer afkoelde dan gisteren, maar aangenaam zacht kon je het na zonsondergang zeker niet noemen. Tegen middernacht was het bijna helemaal betrokken maar neerslag viel er niet waardooor we opnieuw met een dagtotaal van 0,0 mm afsloten in Malderen.
Zaterdag, 21 mei 2016
Ondanks de hoge verwachtigen voor aangenaam zomerweer maakte de dag een kille en grijze start met Altostratus en Stratus fractus bewolking bij minima van 14,2 graden. Er was hooguit een flauw waterzonnetje zichtbaar en er stak al snel een koude zuidwestenwind op die erg vlagerig en krachtig was. Het was wachten tot rond de middag toen het alsnog flink opwarmde (tot 24,1 graden)en de wind net zwoel ging aanvoelen. De zon kwam er door in een mix van Cirrostratus en Cumulus, al bleef de stormachtige wind voor de nodige hinder zorgen: parasols en kranten gingen een eigen leven leiden, barbecuevuurtjes brandden overal behalve waar het hoorde en wie zich aan een zwempartij waagde leerde op pijnlijke wijze wat "windchill" inhoudt. Pas laat in de avond leek de rust weer te keren, maar dikke Castellanus bewolking pakte zich toen reeds samen in het zuidoosten vanwaar het Malderen binnendreef. Er volgde buien maar de onweersliefhebbers moesten het doen met de echo's van hun eigen gevloek toen ze vaststelden dat de "level 2 warning" voor extreem weer op een sisser uitdraaiden. Het is dan nog maar een geluk dat planten niet kunnen zuchten en klagen want dan zou het bij een neerslagtotaal van 0,1 mm nogal een orkest zijn geweest ondanks de korte buitjes met dikke tropische druppels na zonsondergang.
Zondag, 21 mei 2017
Alle bewolking is tijdens de avond weer opgelost, of althans alle laaghangende wolken. In de hogere luchtlagen was alles immers bijna volledig volgelopen met Cirrostratusbewolking waar de zon echter weinig hinder van ondervond. De bewolking en de zachtere lucht die daarmee samenging, zorgde ervoor dat de minima wat hoger lagen met 6,3 graden. Hoewel de opkomende Cirrostratus doet denken aan een naderende regenzone, werd deze bewolking in de loop van de dag niet dikker en ze ging ook niet over in Altostratus. Ten noorden van ons was deze sluierbewolking scherp begrensd en zagen we een diepblauwe lucht waarin zich in de loop van de dag Cumuluswolken ontwikkelden. Na de middag werden deze wel erg enthousiast, maar een temperatuusinverstie op geringe hoogte wist ze nog enigzins tot bedaren te brengen waardoor ze gedwongen werden om zich uit te spreiden tot Stratocumulusvelden. Hierdoor moesten we de zon wel af en toe prijsgeven en het zag er ook er dreigend uit al zijn buien achterwege gebleven. Naar de avond toe begonnen de wolken weer in te krimpen en werd er ook minder Stratocumulus gevormd door de wegvallende thermiek waardoor de avond dan toch nog in aangename en zonnige omstandigheden verliep waarbij we maxima van 22,3 graden konden optekenen onder begeleiding van een zwak oostelijk briesje. tegen het einde van de avond schoot er geen laaghangende bewolking meer over en hing er alleen nog maar Cirrus en Cirrostratus bewolking. De afkoeling verliep echter veel langzamer onder de slechts lichtbewolkte hemel daar we geleidelijk in warmere luchtmassa's zijn terecht gekomen. We sloten dus af in rustige en zachte omstandigheden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 21 mei 2018
Op een paar Cirrusplukken na was het weer helder en het warmde snel op nadat we reeds zachte minima van 13,7 graden hadden opgetekend. Toch voelde het luchtig aan met dat oostelijke en later zuidoostelijke briesje erbij. Niets deed vermoeden dat we in de running waren voor een stevige portie onweersgeweld. Na de middag werden er Cumuluswolken gevormd en deze ontwikkelden zich pas na 18h tot Cumulus congestus waardoor het leek alsof het op een sisser zou uitdraaien. In de verte was Cirrus densus te zien en vanuit het oosten waren ook Cirrusplukken te zien die voor een mooi uitzicht zorgden. Ondertussen werd het drukkend met maxima van 23,8 graden. Dan zagen we onweer in de verte ontstaan in noordelijke richting waarna een tweede onweer wat dichterbij ontstond maar nog steeds te ver om de donder te horen. Een derde onweer was net ten noordoosten van ons geraakt en goed hoorbaar met een indrukwekkend neerslagscherm eronder. De verrassing volgde echter toen het opeens ten zuidoosten van ons ging rommelen met veel activiteit terwijl het weerkaatsende licht niet deed vermoeden dat daar een bui hing. Deze overviel ons dan ook bij verrassing voor degenen die doof waren of naar luide hardcore muziek zaten te luisteren. Er was een lichte windtoename gevolgd door een bui die lang aanhield maar weinig (dikke) druppels produceerde waardoor de droogte met 0,7 mm stevig in het zadel bleef zitten. Daarna werd het zwoel en klam en deed het tropisch aan toen we rakelings werden gepasseerd door nog drie onweersbuien waardoor we ondanks de ontgoocheling op neerslaggebied toch van een geslaagde onweersdag konden spreken in Malderen, inclusief schitterende wolkenformaties voor de fotografen onder ons.
Dinsdag, 21 mei 2019
Nog steeds hing er Stratusbewolking maar deze keer was ze dunner en er viel ook geen motregen meer uit. De minima kwamen hierbij uit op 9,3 graden. In de loop van de voormiddag klaarde het op en ging de bewolking over in een mengvorm tussen Stratus fractus en Stratocumulus. Deze loste steeds verder op tot er hoofdzakelijk Cirrusvelden en dunne Cirrostratus overbleven. De sluierwolken dreven uit het oosten binnen waardoor er weer wat hoop op een retrograads binnentrekkende regenzone kon gekoesterd worden, maar de weeranalyses en satellietbeelden brachten al snel ontnuchtering. De zomerliefhebbers brachten het er dan weer beter vanaf dan de tuinierders want het was erg aangenaam toeven in de zon en het kwik boekte ook winst met 21,5 graden. Landinwaarts werden er mooiweerswolkjes gevormd terwijl het in het uiterste westen helder bleef op de Cirrus na. Tijdens de avond dreef er terug wat meer Stratus fractus binnen vanuit het oosten maar dit bleef zonder verdere gevolgen voor de 0,0 mm waarmee deze dag eindigde.
dag, 22 mei 2020
Het warmtetransport bereikte vandaag een hoogtepunt al was het door de droge lucht nog niet zwoel of drukkend tijdens de ochtend. De minima kwamen uit op 12,9 graden. Daarna werd het snel zomers warm onder begeleiding van een zuid- zuidwestelijk briesje. Er dreven wat sluierwolkjes voorbij en condensatiestrepen losten niet meer op. Na de middag verschenen er ook wat Cumuluswolkjes. Verder veranderde er aanvankelijk nog niets en kon het kwik moeiteloos doorstoten naar 30,9 graden. Omstreeks 21H dreven er plots dreigende luchten met Cumulus fracxtus en congestus binnen onder een laag met flink wat Cirrostratusbewolking. Doch deze wolken werden volledig afgebroken eens ze Londerzeel naderden en er gebeurde helemaal niets, zelfs geen briesje of windsprong. Dat er geen verandering kwam in het rotsvaste dagtotaal van 0,0 mm was dan ook te verwachten. Het werd een zwoele avond en op een paar condensatiestrepen na bleef het helder al werd de volgens de satellietbeelden aanwezige sluierbewolking door de duisternis aan het oog onttrokken.
Vrijdag, 21 mei 2021
We bevonden ons pal onder een buienstraat die zich langs een occlusiekrul heeft ontwikkeld. Er hoorde ook een krachtig windveld bij en deze ging vandaag meteen voor de hoofdrol. De nijdige zuidwester wakkerde steeds verder aan terwijl de buien aan een rotvaart over ons scheerden. De afwisseling tussen opklaringen, zon en regen ging ontzettend snel al lag de nadruk tot een eind in de namiddag op wolken en somberheid. Door luchtmenging zijn de minima een beetje op peil gebleven met 10,4 graden en eigenlijk konden we over de maxima ook niet teveel klagen want we zijn in een iets zachtere luchtmassa terecht gekomen die maxima van 18,3 graden toeliet. Tijdens de namiddag werd het zonniger en konden we weer van schitterende wolkenlandschappen genieten met een diepblauwe lucht erboven. De buienlijnen hadden de neiging om op te schuiven van noordwest naar zuidoost waardoor we in de opklaringen terecht kwamen en de muur van Cumulonimbi konden zien voorbijschuiven in het zuiden en zuidoosten. In het noordwesten werd het volledig helder al zat er volgens de satellietbeelden verderop een gebied van uitgestrekte bewolking en regen uit de occlusie. Toen de opklaringen zich verder uitbreidden begon de wind echter opeens aan te wakkeren en werden we door stormachtige rukwinden verrast. Dit was al een eerste voorbode van de storing die zich bijna letterlijk achter het hoekje bevond. Na zonsondergang konden we diens bewolking overigens al zien verschijnen in het noorden waarbij het vooral om Stratocumulus, Altocumulus en een beetje Cirrus ging. Een heel ander uitzicht dan de statige buienwolken die nog in het zuiden hingen. De rest van de avond bleef het nog droog maar moesten we met venijnige rukwinden rekening houden die soms bijna vanuit het niets kwamen aangestormd. Daar waar nog een pluviometer overeind bleef staan kon een dagtotaal van 0,2 mm opgetekend worden.