Flashback: 25 september 2004 - 2021

Bericht van: Hendrik (Londerzeel-B) , 25-09-2022 20:17 

 

Zaterdag, 25 september 2004

 

Na de 'vloedgolf' van stortbuien die we gisteren over ons heen gespoeld kregen mochten we vandaag gedurende enkele uurtjes weer herademen alvorens weer in nattigheid ondergedompeld te worden. De voormiddag zag er met momenten erg vriendelijk uit met brede opklaringen en een vrolijk herfstzonnetje, doch geleidelijk werd het uitspansel ingepalmd door hoge wolkensluiers die dikker en dikker werden waarna de zon in de late namiddag de strijd tegen de bewolking moest opgeven, met kort daarna het bekende gevolg: regen. Het goedje werd meestal met lichte tot matige intensiteit over ons heen gesprenkeld terwijl de wind met zijn snelheden tot 29 km/h het niet echt aangenaam deed aanvoelen. Met temperaturen tussen 10,2 en 16,3 graden was het op zich trouwens al erg ondermaats. Terwijl dit verslag 'ter perse' gaat is het neerslagtotaal al opgelopen tot 0,6 mm en daar zal de komende uren nog wel wat bijgegoten worden. Morgen belooft weer een erg bewolkte dag te worden met zo nu en dan wat motregen of een regenbui. Dankzij het feit dat we terug ten zuiden van het Polaire Front terecht komen zullen de temperaturen de komende dagen wat zachter zijn, maar het wordt zeker geen (na) zomer meer voorlopig.

 

 

Zondag, 25 september 2005

 

(Thailand) De na de tornado van gisteren ingezette onstabiliteiten werden ook vandaag verdergezet waarbij we in de voormiddag een eerste reeks buien kregen die steeds heviger werden en elkaar steeds korter opvolgden. De buien gingen uiteindelijk over in aanhoudende regen onder een bijna egaal grijze Nimbostratuslucht met wat donkere wolkenflarden eronder. De zware regenval begon echter langzaam maar zeker te minderen naarmate de namiddag vorderde en tegen de avond was het slechts wat gedruppel dat restte. De wolken evacueerden nog net op tijd om er weer een leuke gekleurde zonsondergang van te maken terwijl de rest van de avond in vrij rustige omstandigheden verliep.

 

 

Maandag, 25 september 2006

 

Afgezien van de nog steeds erg hoge minimumtemperaturen (het werd niet kouder dan 15,3graden) moesten we vandaag de confrontatie aangaan met een saaie herfstdag waarbij veel wolken, een weinig neerslag en nauwelijks zon de belangrijkste ingrediënten uitmaakten. Kort na zonsopgang waren dit vooral middelhoge wolken zoals Altostratus en Altocumulus castellanus, waarbij deze laatste de vrij onstabiele opbouw van de atmosfeer aan het licht bracht, wat prima bevestigd werd door een aantal buitjes die afgelopen nacht en gisterenavond reeds op bezoek waren geweest. We zaten immers nog steeds in de buurt van het golvende koufront dat boven onze streken wel vastgeroest lijkt te zitten. Er kwam halverwege de voormiddag echter wat beweging in: het front schoof een aantal kilometers op waardoor de bewolking dikker werd en er van tijd tot tijd lichte tot matige, buiige neerslag viel uit de dreigende herfstlucht. Dit weersbeeld moesten we tot laat in de namiddag met ons meeslepen alvorens er met mondjesmaat een paar wazige opklaringen leken binnen te sijpelen uit het zuidwesten. De laatste paar uur van de daglichtperiode kregen we dan af en toe de zon te zien, maar van neerslag waren we nog niet verlost want er waren nog diverse lichte buitjes aktief boven het Vlaamse binneland waarvan er eentje in slaagde om tot in Malderen door te dringen. Hoewel slechts van korte duur, wist deze het neerslagtotaal voor vandaag nog op te vijzelen naar 2,0 mm. Bij dit erg sombere weertype is het niet verwonderlijk dat de temperatuur ondanks de hoge minima niet boven 20,3 graden uitsteeg. De zuidwestelijke wind was overdag best wel enthousiast te noemen met stoten tot maximaal 32,2 km/h.

 

 

Dinsdag, 25 september 2007

 

Het koufront en de bijhorende regenzone mag dan al een heel eind achter de rug zijn, van de buien waren we nog lang niet verlost zodat we het zeker niet droog hielden vandaag. Hoewel, de meeste buien trokken volgens de radarbeelden steeds ten zuiden en ten westen van ons voorbij waardoor we zowel in Brussel als in Malderen konden genieten van een vrij rustig maar koel weertype. Onder de opklaringen koelde het tijdens de ochtend immers redelijk af richting 8,6 graden, en overdag kon het kwik daar niet veel meer aan toevoegen waardoor we met maxima van 17,6 graden vrede moesten nemen. De opklaringen waren vooral in de voormiddag voor ons gereserveerd terwijl we de toppen van de aktieve buienwolken in de verte nog konden zien voorbijdrijven. Na de middag werden we geconfronteerd met meer stapelwolken en daartussen ook heel wat Cirrus, Stratocumulus en Altocumulusbewolking. 's Avonds gebeurde uiteindelijk hetgene dat ervoor zorgde dat we toch niet van een droge dag kunnen spreken: vergezeld van fraaie wolkenlandschappen die schitterend kleurden in het warme licht van de ondergaande zon, kwam er een verdwaald regenbuitje in het Malderse luchtruim binnengetuimeld en deze deed het voor korte tijd licht tot matig regenen. De hoeveelheden die eruit vielen waren eerder beperkt waardoor we er toch nog met slechts 1,2 mm vanafkwamen. Daarin zaten overigens nog een paar nachtelijke buitjes vervat die ons kort na middernacht afgelopen nacht aandeden. Naast dit alles moesten we overdag ook nog afrekenen met een erg frisse zuidwesten wind die het met snelheden tot 29,0 km/h niet meteen gezellig maakte.

 

 

Donderdag, 25 september 2008

 

Zoals gevreesd werd er vannacht overgeschakeld op een somber en grijs weertype. Dit werd reeds vanochtend vastgesteld door enkele vroege vogels die zich afvroegen waar al die sterren opeens naartoe waren, maar bij het aanbreken van de daglichtperiode ging het aan bijna niemand onopgemerkt voorbij door de troosteloos grijze Stratuslucht waar we nu moesten tegenaan turen. Het was bovendien een stuk koeler dan de voorbije drie dagen met 7,5 graden als minimum. Vervolgens viel zowat de ganse voormiddag aan het herfstachtige weersbeeld ten prooi, maar gelukkig kwam er tegen de middag een flinke weersomslag waarbij de Stratuswolken geleidelijk werden ontbonden en plaatsmaakten voor mooie opklaringen. Het kwik liep dan ook snel op naar een aangename 18,9 graden terwijl de noordoostenwind met haar snelheden tot 16,1 km/h nauwelijks voor hinder zorgde. De resterende bewolking bestond uit Stratus fractus die later overging in een soort van bastaardvorm die het midden hield tussen Stratus en Cumulus. Deze wolkjes kregen halverwege de namiddag flinke afmetingen, maar om van de Congestus- vorm te kunnen spreken, leken ze nog net iets te klein. Het belangrijkste was in elk geval dat ze geen neerslag bij zich hadden, al zaten sommige plantjes daar al behoorlijk naar te snakken. De wolken zakten tegen de avond weer in elkaar en wat overbleef was een heldere maar enigzins nevelige lucht waarin het snel ging afkoelen. Dit gebeurde echter niet voordat we nog even konden genieten van een in 'warme' kleuren getooide zonsondergang. Ondanks de wolken die ons vanmorgen en afgelopen nacht aandeden, kwamen we er weer met een neerslagtotaal van 0,0 mm vanaf.

 

 

Vrijdag, 25 september 2009

 

Onder de heldere sterrenhemel is het kwik vanochtend weggezakt naar een huiveringwekkende 5,4 graden. Toen het eerste dagicht tot het onderkoelde landschap doordrong, bleek dat de aanwezige bewolking uit condensatiestrepen, wat Cirrus en een band van Stratocumulus aan de noordwestelijke horizon bestond. De zon werd hier weinig door gehinderd zodat we meteen weer gelanceerd waren voor een nieuwe dag in nazomerse omstandigheden. Van de ochtendkoelte was al snel niet veel meer te merken bij temperaturen die uiteindelijk op 21,8 graden piekten. De atmosfeer deed een beetje nevelig aan maar er werd geen echte bewolking gevormd doordat de noordoostenwind met haar snelheden tot 12,9 km/h droge landlucht aanvoerde. Tijdens de avond leek de afkoeling minder uitgesproken te zijn dan gisteren, maar het voelde al snel erg kil aan eens de zon weer onder was. Het neerslagtotaal bleef vandaag andermaal steken op 0,0 mm.

 

 

Zaterdag, 25 september 2010

 

De net langs de oost- Japanse kusten schampende tyfoon bevond zich vandaag het dichtste bij Kyoto. Toch was hier niet veel van te merken want het was slechts half bewolkt met Stratocumulus, Altocumulus en Cumulus fractus. Er was nauwelijks wind, maar toch liet Malakas haar nabijheid merken door de wind tijdens de namiddag te laten aanwakkeren. In het oosten zorgde ze voor dikkere bewolking (Stratocumulus) en de wind kwam uit het noorden tot noordoosten. Naar de avond toe werden de opklaringen weer breder vanuit het zuidwesten terwijl de kern verder naar het noorden trok en vervolgens naar het noordoosten afboog. Na zonsondergang was het weer volledig helder maar erg fris door de noordelijke stromingen.

 

 

Zondag, 25 september 2011

 

Ook vandaag was het helder en zonnig na een frisse nacht bij minima van 9,1 graden. Er heeft zich opvallend veel dauw gevormd wat voor sfeervolle ochtendtaferelen zorgde. Ondanks de steeds lager staande zon werd dit vocht nog redelijk snel opgeruimd en het voelde binnen de kortste keren erg warm aan bij maxima van 24,9 graden en een subtropische zuid- zuidwestelijke bries tot 19,3 km/h. Er werden opnieuw stapelwolken gevormd maar het waren er minder dan gisteren en ze losten ook snel op. Wel was de lucht erg heiig en hing er behoorlijk wat sluierbewolking met condensatiestrepen. Op het einde van de dag verscheen er in het westen dikke Stratus en Stratus fractus bewolking, maar volgens de radar bleek deze onschuldig te zijn en tijdens de avond zorgde dit enkel voor het overtrekken van de hemel. De afkoeling werd door de bewolking afgeremd al ging het ook nu vrij snel kil aanvoelen. We sloten ondanks de opzettende bewolking af met een dagtotaal van 0,0 mm.

 

 

Dinsdag, 25 september 2012

 

Het was vanochtend droog, tamelijk winderig en halfbewolkt bij minima van 11,6 graden. De bewolking bestond uit scherp begrensde Altostratusvelden en vooral in het zuiden zag hij er dreigend uit. Het duurde dan ook niet lang voor er buienwolken verschenen, maar deze schikten zich in een lange lijn die op veilige afstand ten westen van ons bleef. Ten oosten van ons vonden we een wegtrekkend koufront waardoor we ons tussen twee neerslagzones in bevonden. De zon kregen we uiteraard regelmatig te zien maar de aanwakkerende wind zorgde ervoor dat we niet snel aan nazomerweer dachten. De snelheden haalden vlot 46,7 km/h uit het zuid- zuidwesten terwijl de temperatuur aan de lage kant bleef met maxima van 18,2 graden. Omstreeks 17H trok een wat verdacht uitziende buienwolk (supercell?) langs Brussel om later net ten oosten van Malderen voorbij te scheren. Deze had onweer aan boord en hierbij viel op dat de ontladingen langs de onderzijde van het aambeeld leken voort te kruipen, iets wat vaak gezien wordt bij supercells. Toen de bui wegtrok, leek het alsof er geen einde aan de onweersdynamiek zou komen: overal wemelde het van de aambeeldbewolking. De lucht zag er zeer dreigend uit en het sprookjesparadijs voor de onweersliefhebber leek te zijn neergedaald op Aarde. Maar uiteindelijk kregen we geen nieuw onweer meer te zien ondanks de soms wel erg massieve buienwolken die langstrokken. Het kwam wel tot een aantal korte perioden van intense neerslag en de prachtige wolkenluchten maakten veel goed voor de eerdergenoemde liefhebbers. Desondanks was de ontnuchtering tamelijk groot toen we vaststelden dat het neerslagtotaal niet echt indruk maakte met 3,0 mm. We gingen uiteindelijk de nacht in onder een half bewolkte hemel met enorme Cumulus congestuswolken ten noordwesten van ons en redelijk wat wind waardoor het bij de krappe 12 graden niet het perfecte terrasjesweer was.

 

 

Woensdag, 25 september 2013

 

Door toedoen van brede opklaringen werd er vooral over het zuidelijke deel van de Benelux nevel en mist gevormd waardoor de wereld er op verschillende plaatsen wat kleiner was geworden. Net als de kwikkolom trouwens want het was een stuk frisser dan gisteren bij minima van 10,6 graden. Boven het noorden kwamen meer lage wolken voor en was de mistvorming beperkter. Toen het ochtendgrijs na een paar uurtjes was opgetrokken, kregen we een fletse lucht te zien die gedeeltelijk was bedekt met Stratocumulusvelden en sluierwolken. Deze losten gedeltelijk op tot enkel de sluierwolken overbleven en zo kwam het terug tot een erg fraaie nazomerdag waarin we maxima van 21,7 graden konden optekenen bij een zwakke westelijke wind. De avond verliep relatief zacht onder nog steeds heldere omstandigheden maar er werd langzaam nevel gevormd die eerst boven velden en braakliggende terreinen ontstond maar zich later ook begon uit te breiden naar bebouwde gebieden. Voorlopig kwam het nog niet tot mist waardoor we het neerslagtotaal van 0,0 mm nog vanop grote afstand konden aflezen.

 

 

Donderdag, 25 september 2014

 

De buien zijn tijdens de nacht weer uitgestorven en we keken vanochtend tegen een kraakheldere hemel aan waaronder het was afgekoeld tot 9,4 graden. In het westen verscheen echter alweer Cirrus bewolking en later werden er ook stapelwolkjes gevormd Vooral rond en kort na de middag werden deze erg talrijk zodat de zon erdoor in moeilijkheden kwam. Toch konden we van erg fraai herfstweer spreken daar de west- zuidwestenwind niet al te krachtig was en de temperaturen weer wat winst boekten met 18,5 graden. In de loop van de namiddag losten de stapelwolken weer op en de Cirrostratusbewolking werd ook gevolgd door opklaringen in het noordwesten. Tegen de avond was er geen sluierbewolking meer te zien, en zagen we een zeer rustgevend pallet van zachte kleuren en fraaie Stratocumulusveldjes, welke vooral in het noorden en noordwesten hingen. Op dat moment zorgde de snel invallende koelte er echter voor dat we er helemaal niet zo rustig naar konden kijken of het zou al vanachter glas of door een verkleumde toestand moeten geweest zijn. De warme kleuren toen de zon achter de einder zakte brachten hier geen verandering in maar uiteindelijk hoefden we deze kou dan toch niet te trotseren om te weten dat er 0,0 mm in de pluviometer zat.

 

 

Vrijdag, 25 september 2015

 

We konden vanochtend bij zachte minima van ... graden genieten van een prachtige zonsondergang toen de bewolking bestond uit Stratocumulus en in het westen een lijn met kleine donkergrijze Stratus fractus wolkjes. Niet alleen het patroon van deze wolken was mooi en zelfs kunstig gedaan, ook de kleuren mochten er zijn toen de opgaande zon het Stratocumulus wolkendek van onderaf bescheen en alles vuurrood oplichtte. Het leek net alsof we ondersteboven hingen te bungelen boven een uitgestrekte lavazee. Het duurde niet lang of de lava was weer gestold en de bewolking kreeg weer haar grijze kleur terug. Maar ze bleef wel in beweging, want de Stratocumulus trok weg naar het oosten terwijl de wolkenflardjes nu het volledige luchtruim gingen inpalmen. Ze leken de functie van mooiweerswolkjes te vervullen op een fraaie zomerdag, maar blijkbaar deden ze dat toch niet goed genoeg want tegen de middag verschenen er echte mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) die hen besloten te verjagen en hun plaats innamen. Het waren erg enthousiaste mooiweerwolkjes want een deel ervan knalde tegen een inversie aan en spreidde zich uit tot Stratocumulus. Gelukkig gebeurde dit maar op beperkte schaal waardoor we niet voor een grijze en kille dag hoefden te vrezen. Bij redelijk wat zonneschijn warmde het op tot ... graden en naar de avond toe werden de mooiweerswolkjes en de uitgespreide Stratocumulus op hun beurt verdrongen door een helder gebied dat zich vanuit het zuidwesten uitbreidde. Nu kon de zon pas echt het beste van zichzelf geven en zat de nazomersfeer er weer (vrij) goed in. Dit was echter van korte duur want vanuit het zuidwesten kwamen er terug plakken Stratocumulus aanzetten die door uitspreiding gevormd waren. Het was nu wachten tot de avond voordat de wolken weer oplosten en er een melkachtige hemel met dunne sluierbewolking (Cirrostratus) overbleef. Het koelde daarin snel af, mede daar de bewolking niet dikker werd om ons te kunnen isoleren. Dit betekende automatisch ook dat pluviale gevolgen uitbleven en we dus een droge dag konden bijschrijven met 0,0 mm.

 

 

Zondag, 25 september 2016

 

Het was grotendeels helder met een diepblauwe hemel en een aangenaam luchtige bries uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen dat op sommige momenten misschien iets te krachtig was. De minima zijn uitgekomen op 14,6 graden en in het zuidwesten was een ZO - NW georiënteerde band van Altocumulus castellanus te zien. Het was ook de enige bewolking die we zagen, doch ze kwam zeer snel dichterbij en nog voor de middag was er reeds overal castellanus en floccus bewolking te zien. Na verloop van tijd ontstonden er ook op geringere hoogte Stratocumulusveldjes en enkele Cumulus congestus wolken. Daarbij voelden we de vlagerige wind verder aanwakkeren al zwakte deze weer wat af toen er in het zuidwesten dreigende, donkere wolkenluchten ontstonden. Voorlopig bleef het droog maar aan het einde van de namiddag zagen we dichte neerslaggordijnen verschijnen ten zuiden van ons, welke geleidelijk onze kant op kwamen. Niet meteen hoopgevend voor wie door zijn watervoorraad heen zit, de reputatie van Londerzeel bij het buienvolk kennende, maar uiteindelijk bleken we hier dan toch nog aan het langste eind te trekken. Het water kwam al snel met bakken naar beneden ondanks het ontbreken van onweersverschijnselen. Maar echt groot waren die bakken nu ook weer niet want na 5,1 mm hielden ze het hierboven al voor bekeken. De regenzone bleek uit een drietal buienlijnen te bestaan waarbij de meeste neerslag uit de eerste twee lijnen kwam. De wind ruimde naar west-zuidwestelijke richtingen en het werd veel koeler waarbij er zelfs een herfstachtige kilte in kwam. Toch mochten de temperaturen er wel zijn met voor het koufront nog absurde maxima voor de tijd van het jaar met 25,2 graden. Kort voor zonsondergang klaarde het weer op vanuit het westen al dreven er nog geregeld partijen castellanus bewolking voorbij en wat Cirrus of Cirrostratus veldjes tussendoor. Deze zorgden overigens weer voor een fraai kleurendisplay toen de zon alles van onderaf aanscheen en de hemel hierdoor in vuur en vlam leek te staan met haar gele en later oranje kleurentinten.

 

 

Maandag, 25 september 2017

 

Net als de voorbije dagen begon de dag op veel plaatsen weer grijs terwijl Malderen terug met de zonnige hoofdprijs ging lopen. Tijdens de ochtend hingen er wat sfeervolle nevelbankjes, de omgeving was prachtig bedauwd maar het was fris met minima van 10,1 graden. Vandaag was het vooral Nederland dat eraan moest geloven met veel Stratusbewolking over bijna het ganse land op een paar uithoeken na. Ondertussen konden de Vlamingen weer van fraai zomerweer genieten waarbij het snel opwarmde terwijl er vanuit het zuidwesten Cirrus en Cirrostratus kwam opzetten. Deze was beter vertegenwoordigd dan gisteren maar we konden wel duidelijk zien dat het een storing was die vergeefs probeerde op het hogedrukgebied over het vasteland in te beuken. Bij veel zon haalden we maxima van 20,5 graden. Langzaam maar zeker maakte de storing wel winst waardoor we tegen het einde van de namiddag nu ook Altostratus en Cirrostratus zagen met ook banden Altocumulus eronder. De zon verdween al omstreeks 19h maar het koelde nu wel minder snel af doordat er wat meer luchtstroming was en natuurlijk ook door de wolken. De neerslag bleef op (zeer) veilige afstand dus we sloten weer af met een dagtotaal van 0,0 mm.

 

 

Dinsdag, 25 september 2018

 

 Het was letterlijk en figuurlijk ijskoud met minima van 2,2 graden. Aan de grond kwam het op veel plaatsen reeds tot vorst en lager gelegen beschutte plaatsen mochten zich al aan een eerste slachtveld verwachten onder de exoten en eenjarige bloemen. De planten die aan de kruistocht van Koning Winter wisten te ontsnappen werden dan weer getooid met fraaie dauwdruppels die als parels oplichtten bij de eerste zonnestralen. We zagen wat Cirruswolkjes hangen aan een voorts diepblauwe hemel en er stond geen zuchtje wind. Kort voor de middag ontstonden er stapelwolken die erg talrijk waren doch verdere gevolgen bleven uit en het leverde enkel fraaie plaatjes op. De zichtbaarheid was zeer goed in de kraakheldere polaire lucht en dankzij de krachtige zonnestralen wisten we nog maxima van 18,3 graden binnen te rijven. Dit bij een zwak zuidoostelijk briesje. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en nam de Cirrusbewolking toe waardoor de afkoeling een fractie werd afgeremd. Maar nog steeds zagen we het kwik als een baksteen naar beneden tuimelen waardoor het aan de grond mogelijk opnieuw tot vorst zal komen. We sloten de dag af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

 

 

Woensdag, 25 september 2019

 

 Tijdens het tweede deel van de nacht is het terug wat gaan regenen al waren het ook nu geen overdreven hoeveelheden. De dag begon somber en grijs met Altostratus en Stratus fractus waarbij er af en toe een spat motregen viel. De minima waren aan de zachte kant met 13,0 graden maar overdag was er maar weinig opwarming merkbaar en hield het kwik het bij 18,0 graden voor bekeken. Er bleven perioden van motregen en lichte regen volgen, steeds genoeg om ons weer naar binnen te jagen maar amper genoeg om iets in de pluviometer te zien veranderen. Bij deze temperaturen en de nijdige zuidwestenwind telde iedere regendruppel natuurlijk voor tien. Tegen het einde van de namiddag sloeg het weer opeens om en maakten de miezerige motregenvlagen opeens plaats voor stevige buien waarbij de wind afnam en de sombere bewolking geleidelijk plaats maakte voor een buienlucht. De lichtkleur en intensiteit veranderde bijna voortdurend en het ene moment zagen we blauwe kleuren doorheen de regengordijnen terwijl er op het andere moment gitzwarte luchten kwamen opzetten uit het zuidwesten. De opklaringen werden snel breder en er volgden weer lange droge perioden. Rustig werd het echter niet want de weggevallen wind trok meteen weer aan eens de buien weer weg waren. Het neerslagtotaal is op 4,6 mm uitgekomen. 

 

 

Vrijdag, 25 september 2020

 

Na de buiige regen gisterenavond is het vanochtend weer wat droger geworden. Grijze luchten maakten echter hun opwachting waarbij Altostratus en pannus bewolking de dienst uitmaakten. Daar verschenen weer wat opklaringen tussen maar in de loop van de voormiddag begonnen er weer buien binnen te sijpelen terwijl de wind naar het zuidwesten kromp en flink begon aan te trekken. De herfst was nu pas echt goed in het land en ook op thermisch gebied ging dat niet onopgemerkt voorbij. De minima waren nog een beetje in lijn met de voorbije dagen met 7,6 graden maar de maxima waren letterlijk en figuurlijk een koude douche met 14,3 graden terwijl het door de strakke wind snijdend koud aanvoelde.  Steeds meer buien trokken vanuit het westen het land in en er zat ook een windveld ten zuiden van de depressiekernen die van noordwest naar zuidoost over het land trokken. Het breidde zich geleidelijk verder uit al bleek deze storm welke de naam Odette zou krijgen erg compact en lagen de windsnelheden flink uit elkaar op korte afstanden. Het zwaartepunt lag in elk geval over de kust en het zuidwesten van Vlaanderen. Tegen de avond bereikten de regenzones ons en maakten de buien plaats voor een afwisseling van regen en motregen die door een verder aanzwellende, kille noordwester werden opgezweept. Het werd bar en boos al viel wel op dat de stormachtige episodes werden afgewisseld door perioden van bijna windstilte die telkens enkele minuten duurden voordat de volgende felle windstoot eraan kwam. Na zonsondergang barstte het natuurgeweld helemaal los en zagen we dichte regengordijnen horizontaal door de straten jagen wat in het licht van de straatlantaarns voor een spookachtig uitzicht zorgde. Het stormgeweld bleef de hele avond en nacht op Malderen inbeuken en we kwamen zo uit op een neerslagtotaal van 10,6 mm. 

 

 

Zaterdag, 25 september 2021

 

Na een zonnige start met zachte minima van 12,4 graden weerklonk er opeens een schrille valse noot in het nazomerliedje toen er uitgestrekte Altocumulusvelden binnendreven die de zon helemaal uit beeld wisten te werken. Enkel boven de zuidelijke horizon waren nog opklaringen te zien. De Altocumuli oogden niettemin erg fraai door hun zeer regelmatige ribbelpatroontjes en het was hoe dan ook aangenaam toeven in de buitenlucht bij een zwak zuidelijk tot zuidoostelijk briesje. Kort voor de middag leek het opeens alsof de Altocumuli als bij toverslag verdwenen en er bleef enkel nog Cirrus en Cirrostratus over terwijl de zon behoorlijk ging steken. Het werd 25,7 graden en er was slechts op heel beperkte schaal vorming van Cumuluswolkjes. Pas tegen de avond zagen we weer Altocumulus verschijnen maar deze keer kwamen ze vanuit het zuiden in plaats van het noorden en ging het meer om undulatus en lenticularis structuren die overigens voor een schitterend uitzicht zorgden bij zonsondergang en tijdens de schemering daarna. Verder bleef het rustig en droog en er volgde weer een zachte avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen. 

Virtueel ontmoetingsplatform Weerwoord: voor alle officiƫle en onofficiƫle activiteiten. Bezoek https://hub.link/Hc9qwig geen account of software nodig en coronaproof :

Flashback: 25 september 2004 - 2021   ( 99)
Hendrik (Londerzeel-B) ( 7m) -- 25-09-2022 20:17
Waarnemingen 24 september 2022   ( 92)
Hendrik (Londerzeel-B) ( 7m) -- 25-09-2022 20:18