Dinsdag, 6 januari 2009
Onder brede opklaringen en met de 'nodige' begeleiding van een ijzige noordoosten wind, zijn de deze morgen op een voor het jonge weerstation recordkoude -10,2 graden uitgekomen. Een hele prestatie als daar nog een vorstgevoelig plantje zou doorgekomen zijn . De omgeving was nog steeds getooid met een enkele centimeters dikke sneeuwvacht, maar het smeltwater van gisteren heeft de meeste secundaire wegen tot echte schaatspistes omgetoverd. Het eerste daglicht verscheen in een heldere winterlucht waarin even later de zon nog een klein beetje warmte bracht. De temperatuur steeg echter niet boven de -1,1 graden uit en het koelde tijdens de namiddag al snel weer af. De zonsondergang was er een van buitengewone schoonheid wanneer het zachte schemerlicht op het felwitte sneeuwdek weerkaatste. De omgeving hulde zich hierbij in een mystieke, rustgevende gloed terwijl er in het oosten een erg opvallende 'venus belt' te zien was. Het kwik was 'diep' onder de indruk van dit alles en dook meteen als een baksteen de dieperik in. Het was nog steeds niet donker toen het kouderecord van dit weerstation werd scherpgesteld en nog geen half uur later zaten we al op -12 graden. Later op de avond werd de daling wat afgeremd door de invloed van een naderend warmtefront, zodat we het bij -12,9 graden hielden. Opvallende verschijnselen die met deze temperaturen samengingen waren een pijnlijke ademhaling en het blijven plakken aan metalen voorwerpen zoals deurklinken en hendels. Vanzelfsprekend was het terug een droge dag waarbij het smeltwater in de pluvio nog 0,4 mm opleverde.
Woensdag, 6 januari 2010
Breder wordende opklaringen en het aanwezige sneeuwdek werkten vanochtend als een perfect team samen om de minima zo laag mogelijk te laten uitkomen. Dit werd een groot succes en zo kwamen we uit op -7,5 graden terwijl het gisterenavond nog maar nauwelijks leek af te koelen. De opklaringen waren bij zonsopgang echter verdwenen en er volgde een sombere en kille winterdag. Er was immers Stratusbewolking in het spel gekomen die bij een depressie hoort die zich net ten westen van ons bevond. De bijhorende fronten zorgden in het noorden van Nederland voor sneeuw terwijl er in het zuiden veel hoge bewolking hing met tussen beide fronten in een veld met de eerdergenoemde Stratus. We bevonden ons vanochtend in de opklaringen tussen het Stratusveld en het warmtefront (met koufront- eigenschappen) in het noorden van Nederland. Deze opklaringen deden af en toe pogingen om terug te komen vanuit het noordwesten, maar het enige dat we hiervan merkten was een neiging van de bewolking om over te gaan in Stratocumulus. Deze liet al evenmin zon door en er waren hooguit wat blauwe tinten te zien tussen de wolkencompartimenten. Het warmde langzaam op maar met maxima van -1,3 graden bleef de vorst een constante. Er stond bij dit alles nauwelijks wind, met snelheden tot 9,7 km/h uit het zuid- zuidoosten. Bij het vallen van de avond kwamen we in de opklaringen tussen het Stratusveld en het 'warme' koufront ten zuiden van ons terecht en werd het tijdelijk lichtbewolkt. De sluierwolken kwamen echter al snel opzetten zodat de avond alsnog zwaarbewolkt tot betrokken verliep. Het koelde hierdoor slechts langzaam af zodat de matige tot strenge nachtvorst die steeds berekend werd er waarschijnlijk niet meer zal komen. Het kwik zal echter ruim onder het vriespunt blijven en op de koop toe toonden de radarbeelden later op de avond een neerslaggebied dat samen met het eerdergenoemde front gevaarlijk dicht in de buurt lijkt te komen. Als dagtotaal voor vandaag kunnen we echter gerust 0,0 mm optekenen.
Vrijdag, 6 januari 2017
Onder de open hemel is het afgekoeld naar erg lage minima van -4,0 graden terwijl er in het oosten van het land op veel plaatsen sprake was van strenge vorst. Tegen het ochtendgloren bleek er wat Cirrusbewolking te zijn binnengedreven en waren er veel condensatiestrepen te zien. Maar voorlopig was dit het enige type bewolking dat we zouden te zien krijgen. Het werd dus een zonovergoten winterdag, al bleven we in koude landlucht steken en bleef het ook overdag onderkoeld met maxima van 1,6 graden. Gelukkig was er weinig wind (deze kwam uit zuidelijke richtingen) waardoor het in de zon nog vrij aangenaam toeven was (zeker mits voldoende fysieke inspanning). Ijs en rijp hielden de hele dag door stand en op vijvers was er ook bijna voortdurende ijsaangroei. Tegen de avond begon er meer Cirrus en Cirrostratus binnen te lopen op nadering van een sneeuwzone. Deze zorgde ook voor Altocumulusveldjes die na zonsondergang verschenen al ziet het er niet naar uit dat deze neerslag ons nog voor middernacht zal bereiken. We sloten dus af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
