Waarom men heden ten dage steeds de neiging heeft om over wetenschappers met zorgen te spreken in publicaties over wetenschappelijke bevindingen, is mij een raadsel. Het enige waar het toe leidt is paniek overbrengen en zo mensen in het gareel houden. Je zorgen maken over zoiets omvangrijks als warmer oceaanwater en hele veranderende ecosystemen dient tot helemaal niks. Je kan er namelijk niets tegen beginnen. Uiteindelijk is het leven zoals we het nu kennen eindig. Is het niet door klimaatverandering, dan is het door een asteroïde, wereldoorlog of ander vernietigend fenomeen. Niks om je zorgen over te maken. Aan alles komt een einde, one way or another. Dat is een zekerheid en behoeft geen kopzorgen. Wetenschappers weten dat.
De instanties die deze resultaten publiceren zouden dan ook iets objectiever mogen zijn in hun publicaties en wat minder emotioneel. Wetenschap gaat over feiten, niet over de emotie die ze willen overbrengen op de bevolking.
Ik wil daarmee niet zeggen dat ze het niet jammer mogen vinden dat ze zulke constateringen doen. Maar je zorgen maken is enkel nuttig in situaties waar je als mens iets aan kan doen. Je kan je zorgen maken om je vermiste kind, want het kan nog in leven zijn en veilig terugkeren.
Echter, in deze situatie is enkel observatie en aanvaarding een optie. Tijden veranderen, leven komt en gaat. Daar zullen we nooit invloed op uitoefenen. Al genoeg aspecten die de mens naar zijn hand wil zetten in functie van wat dezelfde mens als ‘goed’ en ‘kwaad’ ziet.