Het is inderdaad zeer zorgelijk. Dovenetels van een meter hoog, veel vegetatie slaat zijn slag, maar dat gaat veelal ten koste van andere vegetatie die niet goed met water om kan gaan. Juist de laatste jaren hebben veel mediterrane gewassen zich hier gevestigd, om vervolgens een teveel aan nat weer over zich heen te krijgen. Het gevolg van dergelijke extremen is dat er geen equillibrium kan ontstaan, en vooral bomen kunnen daar gezien hun trage groei/verplaatsingsopties slecht tegen. Je zult zien dat bij de eerste de beste flinke storm -- die er vast en zeker aan komt deze zomer, gezien het veel te warme zeewater ten Westen van Noord Afrika, Spanje, Frankrijk -- grote rampen gebeuren met bomen die te slap in te natte grond staan.
Een equilibrium in de natuur? Sinds wanneer zou dat moeten of ooit zo zijn? Natuur is dynamisch, de omstandigheden wisselen voortdurend. Het ene jaar doet het ene gewas het goed, het andere jaar het andere. Is het niet een groot misverstand dat er een soort status quo in de natuur zou kunnen heersen waarin alles wat op een bepaalde plek "thuishoort" (let op de aanhalingstekens) naar hartelust zou groeien en bloeien?
