In de lente, vanaf april, hadden we vaak maken (als mijn herinnering me niet in de steek laat) met hoge druk in de buurt van Groenland en IJsland, met als gevolg hier het spreekwoordelijke 'afvoerputje' met lagen die vanuit het noorden afbogen richting ons en verder zuidoostwaarts (ook veel neerslag in de noordelijke Alpen). Die situatie was behoorlijk standvastig.
Sinds half mei hebben we wederom te maken met een persistent hoog, maar dit keer wat zuidwestelijker, met eerst het zwaartepunt in de buurt van Ierland en Schotland, en nu wat oostelijker, maar met uitlopers naar het westen zodat storingen op de Atlantische oceaan vastzitten en niet oostwaarts kunnen doortrekken. Gevolg: wekenlang gemiddeld noordoostelijke winden, en geen neerslag.
Dit begon al in Maart, zie de onderstaande afbeeldingen voor de maandelijkse afwijkingen (luchtdruk rechtsboven) van de eerste vijf maanden van 2023. Een specifieke, directe, oorzaak aanwijzen die de luchtdrukverdeling "veroorzaakt" lijkt me een lastig verhaal.





Zijn het anomalieën in oppervlaktetemperaturen van bepaalde delen van de oceaan (ik meen me te herinneren dat de droogtejaren in California en Chili ook aan zulke anomalieën werden gelinkt)? Zijn het grootschaliger patronen? Wie heeft hier iets zinnigs over te vertellen? Ik ben erg geïnteresseerd.
Hiermee refereer je denk ik aan de ENSO (El Nino/La Nina). Zie bijvoorbeeld de kaartjes op de onderstaande website:
https://www.weather.gov/fwd/teleconnections
Hoe verder je van het ENSO gebied vandaan bent hoe minder sterk de correlatie, en bij ons speelt dat al geen rol meer. Maar ook in de bijvoorbeeld VS hangt het van ook van andere factoren af (uiteraard). Bij La Nina zou je over het algemeen verwachten dat het ZW'en van de VS wat droger is. Maar afgelopen winter was het juist erg nat. Californië is altijd erg gevoelig voor het net wel of net niet onderdoor schuiven van de lage drukgebieden.