Weergerelateerde vakantiefoto's Slovenië en Noord-Italië

Toen wij vertrokken richting Slovenië hebben wij eerst overnacht bij een boerderij in de buurt van Rosenheim (Duitsland). Hier hadden wij vrij zicht richting het vlakke noorden. Dit was ook op een van de eerste heuvels tegen het alpengebied aan. Ik wist dat er die avond kans op een onweersbui was in Beieren, maar ik ging nergens van uit. Ik dacht wel, wat zou het mooi zijn als je vanaf hier een onweersbui zou kunnen aanschouwen. Ineens met zonsondergang zag ik al een verlaagde wolkenbasis aan de horizon verschijnen met daarna ook de eerste valstrepen. Mooi om te zien was dat je op die hoogte eerst een soort van bel zag ontstaan, een soort ballon die zich steeds meer vult met water en kapot knapt. Hierna volgde ook de eerste bliksems (veelal CG). Er schoten soms bliksems dwars door de zon heen, iets wat ik nog nooit had gezien. Wat zou dit tof zijn geweest als ik dit kon vastleggen, maar helaas heb ik hier niet het juiste apparatuur voor, dus toen ben ik maar even gaan filmen, want tegen de zon in bliksemfoto's maken met een sluitertijd van maximaal een halve seconde zet geen zoden aan de dijk. Wél heb ik een still van een filmpje gemaakt om jullie te laten zien hoe mooi dit was op dat moment.



Toen het daarna wat donkerder werd, kon ik ook wat foto's maken met een langer sluitertijd.









De afstand tot waar de buien zich bevonden was hemelsbreed zo'n 30 á 40 km. Het roze stipje toont aan waar wij zaten kijkend naar de buien ten zuidoosten van München.

De volgende ochtend rond 07:00 stonden wij op met wederom onweer richting het noorden. Dit keer ging het om een supercell met zelfs een kleine hook in de radarbeelden. Maar helaas zaten wij te hoog en keken we tegen een mistig beeld aan. We zaten dus tegen de zijkant van de bui aan. Wolkenflarden raasde langs onze camper af, het waaide hard en het onweerde. Een aparte situatie om zo aan je ontbijt te beginnen. Het was alleen niet zo fotogeniek. (zie radarbeeld)

Die zelfde dag aangekomen in Kobarid (Slovenië ). Het was hier bij aankomst 34 graden met een RV van 68%. We zaten hier ook nog eens in een dal met veel bomen en geen wind. Geen pretje dus, want alles was meteen vochtig.

In de avond/nacht (ja je raad het al), groeide er een mooie cel in de bergen van Italië die vervolgens net ten zuiden langs ons door ging. Deze cel produceerde een half uur lang stroboscopisch onweer. Ik had die dag veel gereden en veel gedaan, waardoor ik geen energie had om foto's te maken. Achteraf spijt van gehad, omdat dit de enige nacht was met mooie bliksemontladingen terwijl het nog droog was. (zie radarbeeld)

Dinsdag de 18e stond er noodweer op het programma. De verwachtingen waren fors. Windstoten tot 160 km/u en hagelstenen tot 10 cm in een groot gebied van Noord-Italië en Slovenië. Dan komen er twee hobby's die eigenlijk niet samen gaan: Camperen en noodweer. Ik hoopte op de lusten en niet de lasten. Dus mooie luchten zonder gekke taferelen.

Dat was aardig gelukt, want ondanks dat het hard waaide en veel regende zijn wij de dans ontsprongen. Ik denk dat dit ook komt, omdat wij aan de kopse zijde van een bergkam zaten. Want 2 km naar het noorden in het dal of 2 km naar het zuiden in het dal waren aanzienlijk veel bomen omgewaaid. Ook zie je op één van mijn foto's een scheidingslijn van twee cellen die vermoedelijk zijn opgesplitst door de bergkam al dan niet toevallig. (zie afbeelding) Kijkrichting west-noordwest.

Helaas waren deze foto's vaak onscherp door verkeerde instellingen en door al het gehaast, want het kwam echt met een rot snelheid aan. Ik had de camera op een statief staan, maar dat werd onmogelijk gemaakt door de harde wind die er vroegtijdig doorkwam en toen ik het uit de hand moest doen werd het al snel heel donker en daarna moest ik rennen. Het was een beetje chaotisch allemaal.

De dagen daarna waren wisselvallig. Het ging elke keer van strakblauwe luchten en 30+ graden, naar in een keer bewolkt en naderend onweer en weer terug naar strak blauwe luchten. Hierbij kwamen weer mooie luchten voorbij zoals Mammatus, Undulatus Aspiratus en een soort van meso-achtige structuren met hoge basis.

Toen we aankwamen op een boerderij in Slovenië waar wij twee nachten verbleven, kwamen het nog eens tot mooie luchten en onweer met een LP-supercell, scud-cloud, dubbele regenboog en mammatus. Wat een verwennerij.

Onderweg van Slovenië naar onze nieuwe bestemming in de Dolomieten, kwamen we nog door Campolongo gereden, waar we de vele bomen zagen liggen van dat filmpje wat viraal was gegaan. Ook onderweg hier naartoe waren er buien met een verdwaalde klap onweer en mooie opklaringen.

De vooruitzichten waren de rest van de week niet goed voor Noord-Italië, twee keer level 3. Wij zaten in Toblach wat vrij noordelijk ligt tegen de grens van Oostenrijk aan. Hier merk je goed dat je vaak te noordelijk zit voor echt noodweer. Supercellen volgen vaak het pad vanaf Milaan via de po-vlakte tot aan Slovenië en afwijkend naar Venetië en Istrië (Kroatië ). Wij hadden vaak last van kadavers met soms een klap onweer. Vaak grijs en saai weer.

Afgelopen zaterdag avond nog wel heel veel regen daar gehad, waardoor er op 20 km van ons vandaan modderstromen en steenlawines waren ontstaan. Gelukkig is ook dat ons gespaard gebleven.