Donderdag, 30 september 2004
Hoewel de eerste ochtendschemering een slechts halfbewolkt luchtruim onthulde, verliepen de uurtjes daarop minder mooi op nadering van een regenzone die halfweg de voormiddag reeds de Malderse bodem wist te bevochtigen. Doch het was blijkbaar slechts een tijdelijk gebeuren want we evolueerden naar een droog en betrokken weertype. In de loop van de namiddag schoven nieuwe opklaringen binnen en ondanks het gedruppel vanochtend bleef de pluvio op nul steken. De wind was vrij zwak met maximaal 16 km/h. Met temperaturen tussen 8,8 en 18,6 graden kunnen we besluiten dat de ochtend vrij fris verliep terwijl het in de namiddag nog vrij zacht werd. Afsluiten deden we onder een halfbewolkte hemel en afnemende wind. Tot zondag blijven we in het zwaarbewolkte en rustige weer zitten waarna we weer van opklaringen kunnen genieten bij weliswaar frissere temperaturen.
Vrijdag, 30 september 2005
Vandaag tapte het weer duidelijk uit een heel ander vaatje dan gisteren, al mogen we dit niet te letterlijk nemen want in tegenstelling tot gisteren is er tot nu toe nog geen meetbare neerslag gevallen. Wel bleven we voortdurend van zonlicht verstoken; we keken slechts tegen een loodgrijze herfstlucht aan en de lage temperaturen tussen 8,6 en 15,0 graden maakten ons er niet meteen vrolijker op terwijl de venijnige westenwind met haar snelheden tot 35 km/h zich als een rode draad doorheen het sombere herfstverhaal weefde. We hebben hier in feite te maken met een gesloten warme sector waarin een dubbel warmtefront ervoor zorgde dat hoge en middelhoge bewolking tweemaal werd opgebouwd terwijl de echt warmere lucht lange tijd ten westen van ons bleef. Uiteindelijk zal deze doorstoten in de loop van de avond en nacht waardoor we morgen iets hogere temperaturen zullen krijgen maar het koufront daarachter laat niet op zich wachten en zal ons morgen eveneens in de wolken laten verdwijnen waaruit overigens behoorlijk wat regen kan vallen. Pas tegen zonsondergang zullen opklaringen het land heroveren vanuit het westen maar daarin bevinden zich talloze zeer aktieve buien die ons zondag hagel, onweer, rukwinden en stortvlagen kunnen brengen. Desalniettemin zal het weer er een stuk vriendelijker uitzien vermits er in tegenstelling tot vandaag en morgen veel opklaringen tussen de buien zullen zitten.
Zaterdag, 30 september 2006
Opnieuw kregen we een droge en rustige start (de restanten van de buien afgelopen nacht buiten beschouwing gelaten) terwijl de ochtendhemel versierd was met de vertrouwde Altocumuluswolkjes waarvan we nu de radiatus- variant konden aanschouwen die zich in fijne golfjes leek uit te breiden vanuit één punt in het zuiden. Naarmate de zon ons verder opwarmde, ontwikkelden er zich stapelwolkjes die geleidelijk de eerdergenoemde Altocumuli verdrongen maar verder geen kwade bedoelingen hadden. Het werd aldus een rustige nazomerdag met een klassieke door mooiweerwolkjes getooide blauwe lucht, al moesten we toch rekening houden met de nog vrij krachtige zuidwestelijke wind die pieken tot 25,6 haalde. De temperaturen waren hierbij ongeveer vergelijkbaar met gisteren met waarden tussen 13,2 en 22,7 graden. Om deze redelijke nazomerdag af te sluiten, werden de stapelwolkjes weer één voor één weggewist en kwamen er in plaats daarvan vederwolkjes opzetten die in de zachte kleuren van de ondergaande zon voor oogstrelende effekten zorgden. Ze gaven echter een naderende weerverandering aan onder vorm van buien die op de radarbeelden reeds goed zichtbaar werden. De buien bereikten ons echter pas na middernacht waardoor het neerslagtotaal bleef steken op de 0,6 mm die er vandaag tijdens de ochtenduurtjes nog is bijgekomen.
Zondag, 30 september 2007
Na het vochtige en onderkoelde herfstweertje van de voorbije dagen, konden we vandaag weer genieten van de zonnige kantjes van het najaar. We ontwaakten vanochtend reeds onder een lichtbewolkte hemel waarin hooguit wat verspreide Stratocumulus te zien was, en dit bij minima van 8,6 graden. Naarmate de voormiddag vorderde, ontwikkelden zich meer wolken die voornamelijk uit Cumulus humilis bestonden, maar deze vormden voor de zon nooit een ernstige bedreiging. Bovendien was het een erg rustige dag met niet meer dan een nauwelijks waarneembaar zuchtje wind van 11,3 km/h uit het zuidwesten. Na de middag waren het Cumulus humilis en Stratocumulusveldjes die haasje over speelden met de zon, kortom een mooi nazomerweertje, en dit bij temperaturen die opliepen naar een aangename(re) 18,8 graden. Helaas lijkt het erop dat we dit fraaie herfstweertje niet lang zullen vasthouden, want vanuit het westen doemde reeds Cirrostratus en Altostratusbewolking op, welke niet meteen graag geziene gasten zijn voor degenen die op zonnige en droge vooruitzichten kicken. Onder de geleidelijk verder toetrekkende hemel bleef het 's avonds echter nog rustig en droog waardoor we het bij 0,0 mm neerslagtotaal houden, iets wat we wellicht niet van morgen zullen kunnen zeggen.
Dinsdag, 30 september 2008
Het was vanmorgen opvallend zacht (minima van 9,2 graden), nogal winderig en zwaarbewolkt maar droog. Dat laatste zal wellicht niet iedereen kunnen bevestigen, want een regenzone die bruiste van aktiviteit had ondertussen al een flink deel van het land veroverd en het duurde niet lang voordat Malderen eveneens haar aandeel van de natte produkten kreeg thuisbezorgd. De neerslag viel vooral als continue regen uit een klassieke regenlucht die uit Nimbostratus en Stratus fractus bestond. Het weersbeeld veranderde nauwelijks tijdens de daaropvolgende uren, net als de temperatuur die slechts moeizaam verder steeg naar 14,1 graden. Een groot deel van de namiddag kende eveneens een drijfnat verloop, maar in de vooravond mochten we even herademen onder een in Cumulus congestus en Altostratus overgegaan wolkendek waarbij de neerslag ophield. Zolang je niet te dicht bij die Cumuli congesti kwam tenminste, want deze bleken zelfs in staat om flinke stortbuien te produceren die zich in in oost- west georienteerde lijntjes van ongeveer 20 kilometer lengte met de stroming lieten meevoeren. Te Malderen lieten ze dan ook al snel de hemelsluizen heropenen waarop een afwisseling van stortregens met lichte regen en motregen volgde. Hiermee waren we dan ook meteen gelanceerd voor een erg vochtige avond die tevens werd gekenmerkt door een verder aanzwellende zuidwestenwind die uiteindelijk met snelheden tot 35,4 km/h uit de hoek kwam. In het laatste schemerlicht waren af en toe de nog steeds indrukwekkende stapelwolken te zien die zich onder de gesloten wolkenlaag ontwikkelden. Later op de avond werd het weer wat droger vanuit het noordwesten en stabiliseerde het neerslagtotaal zich op 4,4 mm, maar volgens de radarbeelden is het regenlied nog lang niet uitgezongen...
Woensdag, 30 september 2009
De opklaringen die gisterenavond binnendreven, werden afgelopen nacht weer buitengedreven door nieuwe Stratusvelden die vanuit het westen kwamen opzetten. Dit zorgde opnieuw voor erg zachte ochtendtemperaturen die niet beneden de 16,6 graden uitkwamen, gevolgd door een sombere voormiddag. Neerslag kwam er ook deze keer niet aan te pas, al zou er in de noordelijke helft van Nederland tot 15 mm zijn gevallen uit een vrij actief koufront. Dit front kwam langzaam maar zeker in de richting van Malderen afgezakt, en bracht het wolkendek voldoende in beroering om opklaringen te veroorzaken. Het zag er na de middag dus een stuk vriendelijker uit en we zagen de bewolking nu overgaan in Cumulus, Stratus fractus en Altocumulus. De warme lucht werd behoorlijk onstabiel aan de voorzijde van het oprukkende front, maar uiteindelijk is het niet tot buien gekomen. Wel kregen we uitzicht op forse stapelwolken die in de erg nevelige atmosfeer iets magisch leken uit te stralen. Tijdens de opklaringen tussendoor kon het kwik uitklimmen naar 22,1 graden, een heel verschil met het noorden van Nederland waar het in de polaire lucht maar met moeite 12 tot 14 graden werd. Nog een beetje verderop in Zweden kon er plaatselijk al worden overgegaan tot sneeuwballengevechten. Malderen bleef echter tot op het einde van het etmaal in de zachte lucht, welke met snelheden tot 20,9 km/h uit het noordwesten werd aangevoerd. Tijdens de avond losten de (forse) stapelwolken grotendeels op en zag het er met enkel Stratocumulus en Stratus fractus bewolking weer een stuk minder dreigend uit. Het neerslagtotaal bleef dan ook steken op 0,0 mm.
Donderdag, 30 september 2010
De laatste dag op Japanse bodem stond alvast in het teken van somberheid en regen als opwarmertje/afkoelertje voor het Belgische klimaat dat spoedig weer ons deel zal zijn. Er viel regen uit een gesloten Nimbostratus wolkendek en tegen de middag was de neerslag erg intens. Deze keer kwam het echter niet tot onweer en tijdens de namiddag werd de neerslag weer wat lichter terwijl de bewolking overging in Stratus. In de verte werd de hemel lichter en leken er opklaringen te naderen, doch het was maar schijn want het ging al spoedig weer harder motregenen. Deze ging op haar beurt weer over in gewone regen waardoor deze laatste dag in somberheid werd afgesloten. Gelukkig was het vrij zacht en hield de bewolking de warmte goed vast tijdens de avond.
Vrijdag, 30 september 2011
Tijdens de ochtend hing er opnieuw wat kilte, al waren de minima vrij hoog voor de tijd van het jaar met 27,8 graden. Om nog maar te zwijgen van de maxima want er werd steeds warmere lucht aangevoerd die bovendien erg droog was zodat de massale dauwvorming afgelopen nacht tegen de middag grotendeels ongedaan was gemaakt. Na de middag konden we dus voor eind september bijna absurde temperaturen tot 27,8 graden optekenen. De wind haalde snelheden tot 17,7 km/h uit het zuid- zuidwesten en in het westen was af en toe een Altocumulusbankje te zien. Doordat de lucht een beetje nevelig was waren deze wolken echter nauwelijks zichtbaar laat staan de gevolgen die ze met zich meebrachten. De zonneschijn bleef immers ononderbroken en er volgde weer een zachte avond. Doordat de aangevoerde lucht erg droog is koelde het niettemin aardig af in vergelijking met de maxima overdag, zelfs in dergelijke mate dat er weer condensatie optrad. Het neerslagtotaal van 0,0 mm konden we aldus in een kletsnatte omgeving optekenen.
Zondag, 30 september 2012
Zoals verwacht was het ijzig koud vanochtend bij minima van 5,9 graden. Aan de grond heeft het op verschillende plaatsen reeds lichtjes gevroren maar de Malderse vegetatie vertoonde nog geen (zichtbare) vorstschade. Overdag kwam er een zuidelijke stroming op gang en hoewel het grootste deel van de voormiddag nog erg koud verliep, was het tegen de middag reeds flink opgewarmd en deed niets meer vermoeden welke kou we afgelopen nacht getrotseerd hebben. Er dreven wat sluierwolkjes voorbij en het kwik steeg naar 18,7 graden. De wind was vooral tijdens de namiddag erg krachtig en haalde een piek van 22,5 km/h uit west- zuidwestelijke richting. Het mooie nazomerweer was overigens niet algemeen in de Benelux want vooral het noorden van Nederland ving behoorlijk wat wolkenvelden van het koufront wiens poging om elegant rond de Benelux te slingeren niet tot in de details gelukt is. Pas na zonsondergang rukten de opklaringen verder op naar het noordwesten waar ze het bloed vanonder de nagels van menig zomerliefhebber moeten gehaald hebben. Door de sluierwolken en enkele Altocumulusbankjes was de opkomst van de volle maan even later van adembenemende schoonheid al was er bij zonsondergang niet meteen sprake van een indrukwekkend kleurenpalet. De sluierbewolking en de sterkere warmte advectie aan de voorzijde van het koufront zorgden ervoor dat het niet meer zo snel afkoelde als gisteren maar zwoel terrasjesweer zat er in tegenstelling tot vorig jaar deze tijd niet meer in. Net zo min als neerslag trouwens want de pluviometer wees uiteraard nog steeds 0,0 mm.
Maandag, 30 september 2013
Het was weer koel bij minima van 7,4 graden maar toch voelde het niet bepaald koud aan. Op een paar condensatiesporen na was het helder. Van de wolkenband die al twee dagen ten zuiden van ons lag was niet veel te merken en we leken weer alles in huis te hebben om er een fraaie nazomerdag van te maken. Naarmate de dag vorderde, losten de condensatiesporen en restanten van sluierbewolking verder op terwijl de lucht steeds helderder werd. Dit werd merkbaar aan het steeds dieper blauw kleuren van de lucht terwijl de zichtbaarheid toenam. De zon kon het op deze manier nog aardig laten opwarmen waardoor er maxima van 18,8 graden mogelijk waren, maar een schrale noordoostenwind zorgde er vooral in Naderland voor dat het op onbeschutte plaatsen nog best fris aanvoelde, zeker tijdens de voormiddag en bij het vallen van de avond. Naar zonsondergang toe begon er terug wat meer sluierbewolking binnen te drijven wat voor fraaie, knaloranje kleurentinten zorgde op het einde van de dag. Er volgde een frisse avond waarin we het dagtotaal konden maar niet moesten optekenen van 0,0 mm.
Dinsdag, 30 september 2014
Na zonsopgang kregen we een fraaie hemel te zien met spierwitte Altocumulus floccus wolkjes, oranje oplichtende Stratus fractus en een zachtblauwe hemel daartussen. Een ideaal moment om de camera- apps op onze smartphone uit te testen, en het werd gevolhd door een mystiek ogende hemel van laaghangende donkergrijze Stratus fractus en een geelwit ochtendlicht welke beiden deels versluierd werden door een nevelige waas. Ondanks de algemene rust en sereniteit die er hing zat er toch beweging in de atmosfeer want de wolkenflarden trokken aan een opvallend hoog tempo over het luchtruim. Naarmate de voormiddag verstreek, verminderde de neveligheid en leken we in drogere lucht terecht te komen. Ondertussen gingen de wolkenflarden over in Cumulus welke na de middag uitgroeide tot tamelijk forse afmetingen zonder dat er echter onmiddellijk gevaar was voor een onverwachts stortbad. De wind draaide nu vooral naar west- zuidwestelijke richtingen en het werd terug aangenaam warm bij maxima van 22,8 graden (tegenover ook al zachte minima van 14,5 graden). Op het einde van de namiddag gingen de stapelwolken terug over in onschuldiger ogende Cumuli met bescheiden afmetingen, al zat er hier en daar toch nog een flinke joekel tussen. Tijdens de avond zakte alles in elkaar en bleven er nog wat Stratocumulusveldjes over in een opnieuw neveliger wordende atmosfeer met zeer zachte, rustgevende kleuren. Daar de eerdergenoemde stapelwolken niet tot buien konden uitgroeien, sloten we deze dag terug met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Woensdag, 30 september 2015
Het was nog steeds kraakhelder al was er een kleine neiging tot nevelvorming tijdens de vroege uurtjes. Het was afgekoeld tot 7,3 graden maar de enthousiaste zon liet het snel opwarmen wat niet moeilijk was in de diepblauwe hemel. Sluierwolken en contrails waren er deze keer helemaal niet meer en later werden er ook geen stapelwolken gevormd. Een dag met ononderbroken zonneschijn dus, en we haalden maxima van 18,9 graden die een stuk confortabeler aanvoelden daar de oostenwind wat bescheidener bleef. Ook tijdens de namiddag veranderde er weinig aan het uitermate zonnige weertype en leek het alsof we ergens in een woestijngebied zaten maar dan tijdens de winterperiode of op grote hoogte gezien de bescheiden temperaturen. Ook de analysekaarten zagen er tropisch uit met ten noorden van ons een gordel van hogedrukgebieden waardoor het leek alsof we net tussen de Kreeftskeerkring en de Evenaar zaten waar oostelijke passaatwinden overheersen. Indien we de landmassa's van de satellietbeelden zouden wissen zou iemand op basis van het patroon geneigd zijn om België in te tekenen op de plaats waar in werkelijkheid Tromso en de Lofoten liggen waar onze klassieke westcirculatie nu kennelijk is terechtgekomen. Tijdens de avond bleef de woestijnsfeer erin zitten in de vorm van een sterke afkoeling onder de open hemel. Ook de pluviometer zag eruit alsof we ze ergens uit de Saharavlakten hebben geplukt: ze was immers leeg met 0,0 mm.
Vrijdag, 30 september 2016
Het koufront bevond zich nog maar net ten zuidoosten van ons waardoor we een afwisseling van opklaringen en veel bewolking te zien kregen. Dit was vooral Stratocumulus en Altocumulus die in lenticularis- achtige banden van zuidwest naar noordoost liep. Daarbij was het nog steeds erg winderig en zacht bij minima van 13,2 graden. De zon kon af en toe doorheen deze wolkenbanden heen gluren waardoor er mooie kleureneffecten ontstonden, maar een zonsopgang om van in zwijm te vallen werd het in Malderen zeker niet. Kort daarna gingen de grijze kleuren weer overheersen, waarbij de bewolking in het noordwesten vooral uit Stratus fractus, uitspreidende Cumulus en daaruit gevormde Stratocumulus bestond. In het zuiden en zuidoosten zagen we dan de Altostratus translucidus van het weggetrokken koufront waar de zon in matglasversie door zichtbaar was. In die richting hing ook veel minder lage bewolking op wat plukjes Stratus fractus na. Tijdens de namiddag rukten de opklaringen langzaam op in onze richting, en wat verderop in het noordwesten waren er buien actief die vooral in Nederland voor de nodige animo wisten te zorgen. in Malderen bleef het ondertussen droog en rustig met opklaringen, die werden afgewisseld door Stratocumulusveldjes en stapelwolken waarbij het nog opwarmde tot 17,9 graden. De wind bleef de hele dag door goed voelbaar en kwam meestal uit zuidwestelijke richtingen. Dit remde samen met de wolkenvelden de afkoeling wat af tijdens de avond maar een aangename zomernacht werd het zeker niet meer in deze omstandigheden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zaterdag, 30 september 2017
Na de onweersbuien van gisteren was het vandaag aan het koufront zelf om zich in het lang en het breed met ons bezig te houden. En dat mag gerust letterlijk genomen worden, want daar waar de modellen de storing afgelopen week ten oosten van ons berekenden lag deze nog steeds pal boven ons. De dag is hierdoor een stuk minder vriendelijk verlopen dan verwacht met langdurige regen, wolken en kilte. Door de langzamere verdrijving van de warme lucht waren de minima nog vrij zacht met 11,1 graden maar overdag voelde het ronduit koud aan. Wel stond er weinig wind, ze was nauwelijks voelbaar en de zwakke zuchtjes kwamen uit het zuidwesten. Tegen de avond raakte de storing dan toch nog weg en zagen we het in het westen opklaren met de typische scherp begrensde opklaringen achter een dikke laag Altostratus die je bij een koufront meestal verwacht. Verderop zagen we forse stapelwolken in de diepblauwe lucht en de zon liet het nog opwarmen tot 16,1 graden voor deze Cumuli uit. Tegen zonsondergang waren het echter Stratocumulusvelden die massaal kwamen opzetten in plaats van de stapelwolken al bleef het wel droog. We sloten af met een neerslagtotaal van 5,2 mm onder een zwaarbewolke hemel.
Zondag, 30 september 2018
Op verschillende plaatsen is het vannacht tot vorst gekomen, ook in thermometerhut. Malderen ontsnapte echter nipt met 0,6 graden waardoor de exotische planten en bloemen hier dan toch nog door het oog van de ijsnaald zijn gekropen. De zon was nog maar net op of het warmde weer flink op en de witberijpte landschappen in Vlaanderen waren in een mum van tijd verdwenen. De aangevoerde lucht was duidelijk vochtiger want in tegenstelling tot gisteren werden er massaal stapelwolken gevormd. Vanuit het noordwesten zagen we ook een scherp begrensde band met Altocumulus bewolking opzetten die bijzonder fraai was en een naderend koufront markeerde. Al moeten we de mensen die vanochtend duchtig bezig waren met ruiten krabben natuurlijk niet wijsmaken dat dit een koufront is. De hele dag kregen we uitzicht op fraaie Altocumulusbanken en stapelwolken terwijl er af en toe ook Cirruswolken voorbij dreven. Dit temperde het kwik een beetje al was het dankzij de zwakke zuidoostenwind nog best aangenaam bij maxima van 18,5 graden wanneer de zon scheen. Tijdens de avond dreef er meer Cirrus en Cirrostratus binnen vanuit het noordwesten en deze ging over in Altostratus terwijl er ook een paar Stratocumulusvelden langs dreven. Dit zorgde voor een fraaie zonsondergang en vervolgens slaagde de bewolking erin om het kwik op peil te houden waardoor we waarschijnlijk geen bijkomende vorst zullen krijgen. De regen kon ons nog niet bereiken waardoor we afsloten met 0,0 mm als dagtotaal.
Maandag, 30 september 2019
We begonnen de dag met een luchtig weertype waarbij opklaringen, Cumulus fractus wolken en Stratocumulusvelden elkaar afwisselden. De wind is weer gaan liggen al was er nog genoeg luchtmenging om de minima hoog te houden met 12,5 graden. Eerst leek het alsof er weer buiigheid in de lucht hing toen de stapelwolken talrijker en groter werden, maar de Stratocumulusvelden hoorden bij een warmtefront dat door middel van een temperatuursinversie het deksel erop wist te houden. Het werd dus een vriendelijke najaarsdag al had de zon het erg moeilijk met al die erdergenoemde bewolking. Ten noorden van ons was de lucht helder op stapelwolken na en hebben ze waarschijnlijk van een aangenamer weertype kunnen genieten ook al zat men daar natuurlijk dieper in de polaire lucht. Warmer dan 19,4 graden is het ook niet meer geworden in Malderen. Naar de avond toe werd de bewolking dikker vanuit het westen en zaten er ook dreigende castellanus formaties tussen al bleef neerslag nog uit. We sloten af met 1,7 mm.
Woensdag, 30 september 2020
Tijdens de nacht heeft zich opnieuw bewolking gevormd die uit Stratocumulus en Stratus fractus bestond, en dat was ook niet verwonderlijk met al het vocht dat gisteren nog in de atmosfeer hing. Een deel van dat vocht is er ook uitgevallen en zorgde voor een neerslagtotaal van 1,1 mm en natte straten. Maar er hingen opklaringen en het regende overdag niet meer wat toch al heel wat was dezer dagen. Met minima van 12,6 graden was het ook nu niet koud te noemen en we bevonden ons duidelijk nog in een subtropische luchtmassa. Tijdens de voormiddag bleef alles min of meer hetzelfde en kwam de zon er heel sporadisch voor een paar minuten door in de voor 7/8 bewolkte hemel. Tegen de middag ontstond er wat thermiek en zagen we meer Cumulusachtige formaties tussen de Stratocumulusvelden ontstaan terwijl er ook nog ruimte bleef voor een aantal bescheiden opklaringen. Het kwik liep op naar een nog best te pruimen 20,2 graden en tijdens de avond koelde het ook maar langzaam af waardoor we toch nog iets van late zomersfeer konden meepikken. Voor zover dat niet ongedaan gemaakt werd door de vroeger invallende duisternis maar dan hadden we nog steeds het goudachtige licht van de wassende maan waardoor we net als op een zomeravond naar de wolken konden blijven kijken. Deze bestonden nog steeds uit dezelfde soorten als overdag al maakten de Cumulusachtige structuren meer plaats voor losse wolkenflarden. Later zagen we Altostratusbewolking binnenkomen vanuit het zuidwesten en vooral na 21H veroverde deze een groot deel van het Malderse luchtruim. Voorlopig bleef het nog droog maar volgens de radarbeelden was de neerslag echt niet ver verwijderd.
Donderdag, 30 september 2021
De gestagneerde polaire lucht in combinatie met opklaringen zorgde ervoor dat het bibberen was vanochtend met minima van 6,6 graden. Vanuit het westen kwam er Cirrostratusbewolking opzetten en bij zonsondergang konden we laag boven de oostelijke horizon nog een paar stapelwolken zien uit de ondertussen weer verdrongen polaire buienlucht. Maar dit was zeker geen aanloop naar zonnig en warm nazomerweer want de Cirrostratus ging al snel over in Altostratus met Altocumulus en pannus eronder waardoor er voor de zon niet veel ruimte meer overbleef. Wel bleef het nog droog maar naar hogere maxima dan 16,1 graden konden we nu wel fluiten. Tijdens de namiddag veranderde er niet veel en op sommige momenten zag de bewolking er behoorlijk dreigend uit. Dreiging die overigens niet loos was want omstreeks 18H begon het dan toch nog plotseling en met dikke druppels te regenen uit de zeer dikke Altostratus en Altocumulusmassa’s die boven ons hingen. Maar deze regen was van erg korte duur en het gene dat we achteraf in de pluviometer aflazen was dan ook niet meteen om van te duizelen met 0,2 mm wat uiteindelijk het dagtotaal zou worden. Alle bewolking ten spijt was het overigens nooit volledig overtrokken vandaag, er was altijd wel ergens een gaatje te zien tussen de vele Altocumuluswolken waarboven we een blauwe zweem konden zien in de Cirrostratusbewolking die daarboven hing. Deze opklaringen kwamen massaler opzetten vanuit het westen nadat de regenzone was gepasseerd en dit zorgde voor fraaie uitzichten met de warme schemeringskleuren rond zonsondergang erbij. De rest van de avond verliep droog in halfbewolkte omstandigheden al bleef er nog een redelijk goed voelbare zuidwestenwind staan.
Vrijdag, 30 september 2022
Het is tijdens de nacht verder uitgeklaard en nu was het ijskoud met minima van 6,9 graden terwijl er hier en daar weer ijs te zien was op platte daken. Over de velden hing dan weer een dikke laag nevel die voor een schitterende setting zorgde in het oranje schemerlicht. Eens de zon op was, verdwenen deze wintergevoelens weer als sneeuw voor de zon en werd het terug nazomer met nog steeds een zwak veranderlijk windje, diepblauwe luchten en een karrenvracht aan zonneschijn. De aangevoerde lucht bevatte wel nog redelijk wat vocht en zo zagen we in de loop van de dag toch weer stapelwolken ontstaan. Deze keer was het echter een stuk onschuldiger dan gisteren en bleef het bij de mediocris variant. In de hogere luchtlagen zagen we zeker na de middag Cirrus en Cirrostratus binnen lopen als aanloop naar een erg actieve regenzone die zich komende nacht met ons zal bezig houden. Als voorsmaakje kregen we, naast die bewolking dan, al met een pittig windveld uit zuidwestelijke richtingen te maken. Hierdoor gingen de gevoelstemperaturen een stuk naar beneden ook al maakten we in de thermometerhut aardig wat winst met 17,1 graden. De opkomende bewolking zorgde voor een sfeervolle zonsondergang in warme kleuren waarbij we in het westen dikke Altostratus zagen naderen mat daaronder de klassieke pannus bewolking die je bij een al even klassieke regenzone kan verwachten. Toen de eerste neerslag ons bereikte was het al lang donker (23H) en het ging hierbij om lichte of matige regen die geledelijk intenser werd. Deze werd door de stevige wind opgezweept waardoor het herfstgevoel al snel weer helemaal compleet was. Het gedeelte dat voor middernacht viel bleek al goed te zijn voor 1,5 mm.