Vrijdag, 1 oktober 2004
De vroege ochtend zag er weinig belovend uit met een bijna betrokken luchtruim, doch in de loop van de voormiddag is de zaak stillaan gaan opklaren en kregen we een afwisseling van zonnige perioden en wolkenvelden voorgeschoteld. De minima waren al erg zacht met 13,5 graden maar in de loop van de dag zorgde de uitstekende samenwerking tussen de zon en de aanvoer van subtropische lucht ervoor dat het kwik zowaar boven de 20 graden grens geperst werd, meerbepaald 20,7 graden als maximumtemperatuur. Hierbij haalde de wind snelheden tot 25,7 km/h. Doch later in de avond waren er steeds meer tekenen van onstabiliteit te zien, terwijl er in de loop van de dag zelfs al een onweerszone op bezoek is geweest in Nederland en het oosten van het land. De kansen op een aantal buien op het Malderse grondgebied nemen de komende uren in elk geval flink toe...
Zaterdag, 1 oktober 2005
Terwijl we tijdens het eerste deel van de voormiddag nog ondergedompeld werden in lage bewolking waaruit af en toe lichte regen en motregen viel, konden we reeds vaststellen dat de wind terug het noordwesten had opgezocht wat erop wees dat het koufront elk moment kon plaats maken voor opklaringen, en deze verschenen uiteindelijk rond een uur of tien. De zon kwam er al snel ook aan te pas maar er vormden zich in de heldere poollucht stapelwolken die uitgroeiden tot een paar buien rond de middag maar nadien weer in volume afnamen en ons alsnog een vrij aangename namiddag bezorgden. De temperaturen haalden immers een respektabele 18,7 graden wat uit de tot 31 km/h uithalende, verder naar het noorden gedraaide wind voldoende was om een nazomergevoel op te wekken. Het koelde onder de laatste uitlopers van de warme sector afgelopen nacht ook nauwelijks af waardoor we erg zachte minima van 13,2 graden kunnen noteren, en deze temperatuur werd pas nu, na zonsondergang, bereikt onder de brede opklaringen waaronder het momenteel weer flink afkoelt. Het neerslag is niet verder dan 2,4 mm opgelopen, maar we zijn nog niet van de nattigheid verlost want vanuit het westen zal een nieuwe buienlijn in de loop van morgenvoormiddag het land heroveren en ons op een aantal flinke najaarsbuien trakteren. Waar de buien, al dan niet onder muzikale begeleiding, zullen toeslaan blijft evenwel koffiedik kijken door hun plaatselijke karakter. Sommige plaatsen zullen het morgen bijna droog houden terwijl andere plaatsen er flink zullen van langs krijgen.
Zondag, 1 oktober 2006
Een steeds dikker wordende Altostratuslaag met daaronder rafelige Stratus fractusbewolking was het eerste dat we vandaag te zien kregen. Het leek dus een sombere en regenachtige herfstdag te gaan worden, maar niets was minder waar want de bewolking loste kort voor de middag snel weer op nadat er slechts enkele druppels vielen. Er volgde een aangename periode van een paar uurtjes waarin staalblauwe luchten en flink wat zonneschijn het best naar onze zin konden maken, samen met het kwik dat opliep van 15,2 naar 21,3 graden, maar de flink in kracht toenemende zuidwestenwind zorgde er met haar rukwinden tot maarliefst 48,3 km/h voor dat enige beschutting noodzakelijk was om optimaal van dit nazomerse intermezzo te kunnen genieten. Het leukste moest echter nog komen want er ontstonden kleine stapelwolkjes in het uitgestrekte staalblauwe zwerk, en deze namen geleidelijk in aantal toe terwijl er al snel een paar volumineuzere exemplaren tussen opdoken. De verleiding om de radar er even bij te halen was groot, en deze bracht reeds een paar flinke buienlijnen aan het licht die vanuit Frankrijk onze richting uitkwamen. Een sterke jetstreak op grote hoogte en een warmere luchtlaag op geringere hoogte ten gevolge van het zachte zeewater, zorgden ervoor dat het op grote schaal tot heftig onweer kwam, waarbij zelfs Malderen er niet aan ontsnapte. Een eerste onweer in de loop van de namiddag trok net ten noorden van ons langs, gevolgd door een tweede cel die onmiddellijk daarna pal over ons trok en daarbij voor korte tijd intense stortregen en enkele hagelbolletjes van 1 centimeter achterliet. De rust keerde weer op het Malderse grondgebied, doch de luchtstromingen die op grote hoogte uit een andere richting kwamen, zorgde ervoor dat twee van de buien in onze aanvoerrichting gingen roteren en zich daardoor konden ontwikkelen tot de zogenaamde 'supercells' die in het Amerikaanse tornadoseizoen bijna dagelijkse kost zijn. De radar toonde bij beiden een duidelijke hook- echo waarbij deze van de noordelijke supercell pal over Malderen trok, doch de bijhorende tornado zat aan de andere kant van het systeem waar hij ten noorden van Antwerpen behoorlijke schade aanrichtte. Het zelfde gebeurde met de zuidelijke supercell die boven het Brusselse Tubeke eveneens een tornado opleverde die daar echter geen schade aanrichtte. Beiden zijn op de tornadoschaal in te delen als F1. Geen hoosverschijnselen in Malderen dus maar wel een overweldigende bliksemactiviteit met ruim 30 ontladingen per minuut en tijdelijk intense regen bij het overtrekken van de hook-echo en voorafgegaan door een korte periode van volledige windstilte waardoor het naderen van de neerslagkolom reeds ruim vooraf hoorbaar was als een aanzwellend 'geruis'. De bui trok daarna snel weg naar het oost- noordoosten, hierbij bijna voortdurend oplichtend door bliksem. De rust keerde opnieuw weer, maar werd in de late avond nog even onderbroken door een licht onweer dat zonder neerslag ten noorden van ons langstrok. Het neerslagtotaal viel al bij al nog flink mee met 3,2 mm voor dit etmaal.
Maandag, 1 oktober 2007
Zoals gevreesd was de toenemende Cirrostratus en Altostratusbewolking waarmee we gisteren de dag afsloten inderdaad de voorbode van vochtig en grijs herfstweer. Het was tijdens de vroege ochtenduurtjes welliswaar nog droog, maar het volledige luchtruim was reeds met wolken gevuld en in het begin van de voormiddag ploften dan uiteindelijk de eerste regendruppels neer op Malderse bodem. Het waren zeker niet de laatste want we werden geconfronteerd met de perikelen van een golvend koufront dat in haar lengte over België trok. Hogedrukinvloeden boven het Noordzeegebied zorgde ervoor dat de regen zich tegen een onzichtbare muur net ten noorden van onze landsgrenzen te pletter liep terwijl ze in de noordelijke helft van Nederland nog volop konden genieten van de zon onder rustige en droge omstandigheden. Vanuit het zuiden probeerden warme luchtmassa's eveneens op te dringen naar het noorden, en in combinatie met de koele lucht die eveneens vlakbij zat, zorgde dit voor een lichte destabilisatie van de atmosfeer, wat zich vertaalde in een toenemend buiig karakter van de neerslag naar de avond toe. In vergelijking met de buiencomplexen die zich boven Frankrijk vormden waren het slechts onbeduidende regenbuitjes. Het neerslagtotaal maakte meer indruk met maarliefst 15,2 mm op het einde van het etmaal. Een golftop op het koufront zorgde ervoor dat de regen in de vooravond wat terugweek naar het westen waardoor we tussendoor wat drogere perioden kregen en de neerslag minder intens was. De zon kregen we echter niet te zien en het is dan ook niet verwonderlijk dat het kwik ondermaats presteerde met waarden tussen 11,5 en 13,2 graden, en dit bij een oostenwind met snelheden tot 17,7 km/h
Woensdag, 1 oktober 2008
Een volledig betrokken hemel tijdens de vroege ochtend gaf aanvankelijk de indruk dat het een saaie en grijze herfstdag ging worden, maar de zachte lucht die werd aangevoerd (minima van 9,7 graden) in combinatie met aardig wat wind op dit vroege tijdstip, toonden reeds aan dat de atmosfeer behoorlijk wat potentie had. De gevolgen lieten niet lang op zich wachten, want het begon al snel lichtjes te motregenen en nog voordat het eerste schemerlicht haar kans zag om het luchtruim te doordringen, werd het Malderse station plots gegeseld door felle stortregens die onmiskenbaar bij een aktief koufront hoorden. De felle regen duurde niet zo lang, maar daarna bleef het nog enige tijd lichtjes verder regenen aan de achterzijde van het front waarbij de bewolking uit Nimbostratus en Stratus fractus bestond. Uiteindelijk verschenen er in het noorden opklaringen, maar wie van de neerslag verlost dacht te zijn, had het behoorlijk mis want er volgden opnieuw een aantal flinke buien. Na een tijdje werden de opklaringen breder en hielden de buien het eveneens voor bekeken zodat we weer konden genieten van flink wat zon aan een met onschuldig ogende stapelwolkjes getooide, diepblauwe lucht. Rond de middag zag deze er behoorlijk indrukwekkend uit doordat er in het zuiden een scherp afgelijnde laag van netjes geordende Altocumuluswolkjes verscheen waaronder zich stapelwolken vormden die zich in lange wolkenstraten schikten die min of meer evenwijdig liepen met de Altocumuluslaag. Hiervan konden we een paar uurtjes genieten voordat de Altocumulusbewolking weer helemaal verdween. Ondertussen zag het kwik haar kans schoon om in de opklaringen stiekem naar 17,5 graden te sluipen, wat meteen ook de maximumtemperatuur werd. Op het einde van de namiddag begonnen een tweetal van de eerdergenoemde stapelwolkjes er 'verdacht' uit te zien doordat ze langzaam in volume toenamen terwijl de rest van de wolkjes al bijna volledig waren weggeschrompeld door de afnemende thermiek. En inderdaad: vanuit het noordwesten kwam prompt een nieuwe buienlijn aanzetten die met een spektaculaire wallcloud, whale's mouth en rukwinden tot 40,2 km/h uit het west- zuidwesten weer een mooie show wist te brengen. De neerslag dat het ding produceerde was echter niet overdreven en er zat ook geen onweer of hagel op, in tegenstelling tot de buien die onze noorderburen vandaag voor de kiezen kregen. Nadat de buienlijn was overgetrokken, keerde de rust weer, maar begon het flink af te koelen onder de steeds bredere opklaringen die na zonsondergang kwamen voorbijgedreven. Al het buien en fronten- geweld bleek goed te zijn voor 3,4 mm als dagtotaal.
Zaterdag, 1 oktober 2011
Na een andermaal tamelijk frisse en erg nevelige nacht werd het vandaag weer stralend zomerweer. De temperaturen die vanochtend rond 10,6 graden schommelden deden niet meteen vermoeden dat we maxima van 28,5 graden zouden optekenen, maar eens de zon op was warmde het inderdaad razendsnel op en ging het meteen drukkend aanvoelen, zelfs in de schaduw. Nu was er geen enkel teken van bewolking te bespeuren en stond er ook erg weinig wind met hooguit 9,7 km/h uit het oost- zuidoosten. Zelfs op winderige plaatsen zoals kustlijnen en op zeeboeien werd nauwelijks wind gemeten vandaag. Na zonsondergang koelde het weer bliksemsnel af en werd er terug op grote schaal dauw gevormd, net als de voorbije dagen. Het neerslagtoaal bleef uiteraard steken op 0,0 mm.
Maandag, 1 oktober 2012
We bevonden ons vanochtend nog steeds in de opklaringen aan de voorzijde van het koufront. Hoewel dit in theorie tropische lucht is, kon het onder de open hemel nog afkoelen tot 8,3 graden. Bij het aanbreken van de schemering zagen we dat de ijle sluierwolken gezelschap hebben gekregen van Altocumulus lenticularis en undulatus wolken. Deze breidden zich over het ganse luchtruim uit, maar het koufront waar dit alles bijhoorde bleek niet bepaald actief te zijn. Er bleven brede opklaringen over en de zon kreeg ruime kansen om het terug te laten opwarmen tot 20,8 graden. Wel stond er redelijk wat wind met uitschieters tot 30,6 km/h uit het zuid- zuidwesten. Op het einde van de namiddag kwam er meer bewolking opzetten die vooral uit Altostratus en Stratocumulusvelden bestond en deze was de voorbode van een sombere maar tamelijk rustige avond. Want ook nu viel er maar amper neerslag op een paar buitjes met een tiental regendruppels na. De wind zwakte geleidelijk af en we sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Dinsdag, 1 oktober 2013
Het was vanochtend opnieuw aan de frisse kant bij minima van 6,4 graden, wat natuurlijk niet verwonderlijk was met een heldere hemel en van origine continentaal polaire lucht. Helemaal wolkenloos was het nochtans niet want in het noordoosten was een band van Stratocumulus te zien die min of meer ter plaatse bleef hangen. Daar de zon in deze tijd van het jaar alleen nog maar aan de zuidelijke helft van de hemel kwam merkten we er in Malderen echter niets van en konden we ons andermaal opmaken voor een stralende nazomerdag. Het warmde snel op en we haalden maxima van 19,7 graden terwijl er net als de voorbije dagen weer een schrale, uitdrogende oostelijke wind stond. Tegen de middag hing de wolkenband er nog steeds maar ze was dunner geworden waardoor we nu op fijne, witte wolkjes keken waar de zon waarschijnlijk vlot doorheen kon breken. Na de middag verdween de wolkenband grotendeels en had de zon het weer helemaal voor het zeggen. Wel stond er nog steeds een schrale oostelijke tot zuidoostelijke wind die 's avonds dan misschien wel ging liggen, maar plaats maakte voor een flinke afkoeling. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm in een door de kurkdroge lucht vrijwel dauwvrije omgeving. af.
Donderdag, 1 oktober 2015
We bevonden ons nog steeds ten zuiden van de gordel met hogedrukgebieden, en nog steeds zou je puur op basis van de luchtdrukverdeling denken dat we ergens op 15° noorderbreedte zaten. De werkelijkheid was natuurlijk anders, en de lage minima van 6,3 graden probeerden ons daaraan te herinneren. Overdag liet de zon het snel opwarmen doch vanuit het noorden slaagde vochtigere zeelucht uit de omgeving van denemarken erin ons te bereiken. Gelukkig viel de "schade" nog mee in Malderen en liet de Baltische lucht enkel wat stapelwolkjes ontstaan in het noorden. Voor de rest bleef het kraakhelder en daar de zon in het zuiden stond kon ze ondanks die noordelijke wolkjes ononderbroken schijnen. De maxima waren desondanks eerder aan de bescheiden kant met 17,9 graden terwijl de oostelijke tot noordoostelijke wind gelukkig ook niet veel vitaliteit leek uit te stralen. De stapelwolkjes verdwenen tijdens de namiddag al waren er volgens de satellietbeelden Stratocumulusvelden aanwezig wat verder boven Nederland. Het koelde bliksemsnel af waardoor de 0,0 mm aanwijzende pluviometer toch wat condens wist te vangen na zonsondergang
Zaterdag, 1 oktober 2016
Er hing vanochtend heel wat Stratocumulusbewolking, doch na een tijdje ontstonden er opklaringen in en kregen we vooral Cumulus en Stratocumulus te zien met diepblauwe luchten ertussen. Het is daarbij afgekoeld tot 8,8 graden. In het zuidoosten was nog wat cirrostratus te zien uit het wegtrekkende koufront. Daarna trok er onstabiel ogende Stratocumulus castellanus voorbij in dichte velden. Hierdoor hadden we geen zicht op de buien die er reeds tussen ingebed zaten waardoor deze steeds verraderlijk toesloegen. Voor zover we het dan nog zo kunnen uitdrukken want de neerslag was meestal niet eens meetbaar. Er volgde terug een periode van aangename zonneschijn en brede opklaringen waarbij het opwarmde tot 18,3 graden. Dit was echter bedrieglijk want vanuit het zuidwesten kwam er opeens onweer opzetten wat voor het nodige klank en lichtspel zorgde en herinneringen opriep aan hetgene dat zich vandaag exact 10 jaar geleden in Malderen afspeelde. Deze keer echter geen supercells maar gewoon een gezellige onweerssituatie die toch maar weer aantoonde hoe belangrijk het is om camerabatterijen heel het jaar door in goede conditie te houden. Het klaarde weer even op en dan volgde er een gewone regenbui die echter meer neerslag gaf dan het onweer op deze lokatie. Ze vulde het dagtotaal aan tot een voor de planten verlossende 7,0 mm. Toen de bui wegtrok ging het daaruit dan toch nog onweren en dit leverde na zonsondergang een leuke bliksemshow op in de verte. De wind is tijdens het onweer van zuidwestelijke naar west-zuidwestelijke richtingen geruimd en flink afgezwakt. Daarna volgden opklaringen en wolkenvelden waar af ten toe nog een niet- meetbare druppel viel.
Zondag, 1 oktober 2017
Tijdens de nacht is het verder opgeklaard en kwamen we uit op minima van 10,7 graden. Maar tegen het krieken van de dag stond de volgende storing alweer te bonken aan de voordeur en nam de bewolking snel toe. Deze keer was het mét wind en we beleefden een erg gure en kille herfstdag met nauwelijks zon. Er volgde snel regen al ging het tegen de middag tijdelijk lichter regenen met dunnere bewolking en zelfs wat opklaringen in de Altostratus. Daarna kregen we dreigende Altostratus undulatus structuren te zien en overtrok het volledig waarna het plots met dikke druppels ging regenen. Het koelde nogal klam aan en de maxima waren dan ook nog vrij zacht met 16,3 graden. Tegen de avond werd het weer droger maar er bleef veel wind staan uit west-zuidwestelijke richtingen. Af en toe spetterde het nog wat, en dit tot na middernacht waardoor het neerslagtotaal voor vandaag niet helemaal duidelijk is.
Maandag, 1 oktober 2018
Tijdens het tweede deel van de nacht gebeurde er opeens een mirakel in de vorm van regenbuien die dan toch tot in Londerzeel konden doordringen. Afhankelijk van de gebruikte vervoermiddelen en de mensen hun hobby's was dat mirakel voor de ene pendelaar natuurlijk wat groter dan de andere en zal het voor sommigen misschien zelfs een drama geweest zijn. Maar we kregen er schitterende wolkenlandschappen voor in de plaats met Cumulus congestus en Cumulonimbus die de diepblauwe hemel sierden. Het leek een typische voorjaarsbuien situatie en de stroming was voldoende noordelijk om het schaduweffect van de Britse Eilanden ver buiten de Londerzeelse grenzen te houden. En dus kregen we de ene na de andere bui met tussendoor telkens veel zonneschijn die het zomergevoel iedere keer liet terugkeren. Tegen de middag organiseerde een deel van de buien zich tot een actievere lijn (trog) en kregen we tropische stortbuien in Malderen die gepaard gingen met felle windvlagen. Daarna keerde de zonneschijn terug, viel de wind weg en zaten we weer volop in de zomersfeer. Al lag dat vooral aan het wegvallen van de wind en de krachtige zon want met maxima van 13,4 graden na een zomer zoals we ze dit jaar beleefden stelde het op papier weinig voor. Dan volgde er weer een reeks lichtere buien die vooral nog veel wind genereerden waardoor het telkens een kwartiertje guur was met een straffe noordwester gevolgd door opnieuw veel zon en warmte. Tijdens de avond lieten de buien het afweten en klaarde het helemaal op al dreef er nu wel Cirrusbewolking binnen uit het westen en kregen we jacobsladders te zien in een neveliger wordende atmosfeer. Het koelde vrij snel af maar de minima van 6,4 graden werden niet scherpgesteld. Het neerslagtotaal viel erg mee (tegen) met 7,5 mm door de korte duur van de buien.
Dinsdag, 1 oktober 2019
Tijdens het tweede deel van de nacht is het opeens fel gaan regenen. Het water kwam met bakken naar beneden en tijdens de ochtend ging het zelfs onweren. Daarna werd de hemel snel lichter in het noordwesten en leek het dus spoedig weer droog te zullen worden. Maar niets was minder waar want er dreven steeds nieuwe buiengebieden binnen vanuit het zuidwesten waardoor het nooit helemaal droog werd. De minima waren door de bewolking nog steeds erg zacht met 13,9 graden al begon de polaire lucht tijdens de namiddag langzaam weer op te rukken. Dit deed de buiigheid weer opleven al bleven we in Londerzeel ver buiten schot van dit alles. Nochtans ontstonden er ook op verschillende plaatsen binnen Vlaanderen buien en zagen we vanuit het westen forse Cumulus congestus en Cumulonimbus wolken ontstaan. Na zonsondergang kregen we daar een paar schampschoten van mee al stelde het niet zo veel voor. De buien bleken voor een dagtotaal van 17,1 mm goed te zijn. De maxima konden tijdens dit rustige intermezzo nog naar 18,8 graden klimmen.
Donderdag, 1 oktober 2020
Reeds vroeg in de ochtend ging het weer flink regenen en op de radarbeelden waren langgerekte neerslaggebieden te zien die zowat van zuid naar noord liepen en bewogen. Vooral de westelijke helft van het land moest er aan geloven al was er een smalle zone met weinig neerslag tussen twee actievere gebieden in. Deze liep zo ongeveer langs Londerzeel maar het is de vraag of die radarbeelden wel goed gekalibreerd waren want wie een voet of fietswiel buitenzette merkte meteen dat het toch niet zo weinig was dat naar beneden kwam. De neerslag had een buiig karakter en we zagen dikke Altostratus en Nimbostratus bewolking waartegen Altocumulus bankjes hingen en sommigen hadden zelfs castellanus structuren. Visueel had het dus wat weg van een zomerse koufrontpassage en met temperaturen die tijdens de ochtend niet onder 14,2 graden zakten zou je bijna zeggen dat het een zomerochtend was als we onze ogen dicht deden. De Altocumulusbankjes gaven onstabiliteit aan en dat vertaalde zich in een buiig karakter van de neerslag waarbij het op sommige momenten met bakken naar beneden kwam terwijl het op andere momenten bijna droog was. Een constante was wel de bewolking want die bleef netjes gesloten en de zon kregen we dan ook geen minuut te zien. Het kwik liep ook niet meer verder op in deze omstandigheden waardoor de maxima beperkt bleven tot 15,6 graden. Op het einde van de namiddag gebeurde er echter opeens een mirakel en zagen we het vanuit het westen volledig opklaren terwijl de zon erdoor brak. Het licht was verblindend na de duisternis die we gewend zijn en daardoor zagen we misschien de buien niet tijdig aankomen die even later binnen vielen. Deze zorgde voor af en toe fikse stortregen en er zat zelfs hagel bij maar geen onweer. Toen onze ogen aan het felle licht gewend waren, konden we genieten van fraaie wolkenlandschappen met forse Cumuluswolken en Cumulonimbi die zich tegen een diepblauwe hemel aftekenden. In het zuidwesten was dan weer een band van Cirrostratus te zien met toefjes Cirrus uncinus die er voor leken uit te lopen. Het was duidelijk de voorste begrenzing van een nieuwe regenzone en volgens de weermodellen zal deze zich morgen in het lang en het breed met ons bezig houden. Vandaag bleven we dus nog gespaard en dat was maar goed ook want met het exemplaar dat we vandaag over de vloer kregen hebben we ons deel nu wel gehad. Het leverde weer een forse 6,1 mm op als dagtotaal. Met de opklaringen stroomde er veel koelere lucht binnen en zo werden de minima van deze ochtend dezelfde avond nog flink scherp gesteld met 9,3 graden.
Vrijdag, 1 oktober 2021
Tijdens de vroege ochtend zijn er al een aantal buien gevallen maar er was ook nog ruimte voor brede opklaringen tussen de Stratocumulus- en Altocumulusbanken die er hingen. De lucht daarin was diepblauw al kwam de Cirrostratus en Altostratusbewolking die bij de aankomende regenzone hoorde vrij plots opzetten. Nog voor de middag resulteerde dit in een aantal buitjes die zich voor de regenzone uit hebben ontwikkeld maar weer werden gevolgd door droog weer met een waterzonnetje dat doorheen de Altostratus met Altocumulus eronder scheen. Er stond een nijdige zuidwestenwind en de temperaturen die zich tussen 10,7 en 17,5 graden ophielden voelden daardoor best koel aan. Op de regenzone zelf was het wachten tot omstreeks 16H maar uiteindelijk bleek die niet zoveel om het lijf te hebben en het werd na een uurtje alweer droog vanuit het westen. Wel bleef de Altostratusbewolking waarin undulatusachtige structuren te zien waren overheersen en kregen we de zon dus zo goed als niet meer te zien. De avond verliep rustig, droog en zwaarbewolkt waarbij het slechts langzaam afkoelde. Het neerslagtotaal is op een magere 5,3 mm blijven steken.
Zaterdag, 1 oktober 2022
De regenzone is tijdens de nacht snel doorgetrokken waardoor het vanochtend wel leek alsof er niets is gebeurd. Tot we buiten stapten en tot onze middel in de modder wegzonken dan toch, want de overvloedige regen heeft er een drassige boel van gemaakt. Voorts waren het onschuldige wolkenluchten met wat Stratocumulus, wegtrekkende sluierwolken van de regenzone in het oosten en kleine wolkenflardjes die in een jachtig tempo over het luchtruim trokken. De westelijke wind was dan ook nog erg krachtig waarbij het op sommige momenten zelfs weer aan storm deed denken. Door de sterke luchtmeninging en de bewolking die we afgelopen nacht over ons heen kregen was het erg zacht vanmorgen. Na de bijna vriestoestanden van de voorbije dagen voelden de minima van 11,4 graden tropisch aan. De wolkenflardjes groeiden vrij snel uit tot flinke stapelwolken maar in tegenstelling tot eergisteren bleven verdere gevolgen uit en de treksnelheid was met die brutale wind ook een stuk hoger. Wie in de schaduw van zo'n wolk terecht kwam hoefden dan ook niet langer een halve dag aan zonneschijn af te schrijven, maar eerder een halve minuut. De zon scheen vrij veel en we haalden maxima van 19,6 graden. De buien zelf trokken kennelijk Nederland in van waaruit verschillende meldingen van stortbuien binnen kwamen. En met de westelijke stroming zaten we hier in Malderen dus onder de beschermende vleugels van de Beritse eilanden. Op het einde vande namiddag konden we in het zuidwesten plots een scherp begrensde laag van Altocumulus lenticularis ontwaren. Deze wolken breidden zich aan een razend tempo over de rest van het luchtruim uit en we kregen nu ook zicht op Altocumulus stratiformis welke bijzonder fraai oogde met de uitgestrekte ribbelpatronen erin. In het westen ging de bewolking over in Altostratus en hier en daar waren er uitsneeuwende gaten in te zien (punch hole clouds) dus de fotografen onder ons wisten weer wat doen vandaag. Na zonsondergang nam de bewolking plots weer af en werd het dus lichtbewolkt tot bijna helder met slechts hier en daar nog een Altocumulusveld. De neerslag die je met de snel oprukkende bewolking eerder nog zou verwacht hebben is dus voorlopig uitgebleven en het dagtotaal van 4,9 mm kon dus volledig aan dat andere exemplaar van afgelopen nacht worden toegesschreven.