Verslag met foto's van mijn 'snowchase' naar Twente gisteren.

Even voor wat achtergrond, net als voorgaande jaren ben ik weer bezig met een Winterdagboek. Voorgaande jaren heb ik niet de motivatie gehad om die af te ronden gezien het gebrek aan winterweer, maar mocht het dit jaar tóch iets worden, dan heb ik in ieder geval een leuk verhaal. Hieronder staat dan ook een hoofdstuk uit het dagboek, voor 27 november dus. Om het wat interessanter te maken heb ik ook nog een aantal foto's toegevoegd.

Edit: Ik heb nog geen tijd gehad om een goede controle te doen m.b.t. de spelling, grammatica of zinstructuren. Mochten er opmerkingen zijn, stuur dan maar een PB.

---

27/11 – Gaat ’t nog wat worden?

Ik begin toch wat twijfels te krijgen. Het fijnmazige HARMONIE heeft de sneeuwhoeveelheden fors afgebouwd, al viel dat op zich nog wel te verwachten. Waar ik me meer zorgen om maak is de timing. Waar het er eerst nog naar uit zag dat de meeste sneeuw zo vanaf het middaguur tot halverwege de avond zou vallen, laten de nieuwe runs eigenlijk pas vanaf de late namiddag de regen overgaan in serieuze (natte) sneeuwval. Hoewel de zachte lucht niet perse veel verder lijkt op te rukken, komt de neerslag – zo lijkt het op basis van mijn korte analyse in de vroege morgen in ieder geval – zuidelijker uit. Daarmee kan er minder isothermie plaatsvinden. Bij isothermie vind afkoeling plaats door hoge neerslagintensiteiten waarmee koudere lucht van hogere luchtlagen mee naar beneden komt. En laat dat juist in een situatie als vandaag, waar het echt om een halve of misschien één graad verschil draait, heel belangrijk zijn. Hoewel de guidance van het KNMI nog steeds de “plaatselijk 3 tot 5 centimeter sneeuw in het oosten” heeft staan, voel ik aan de bewoording eromheen dat het er misschien niet meer in zit. Als ik vervolgens de waarschuwing bekijk (code geel) zie ik dat het daar wel is afgezwakt van 3 tot 5 naar “enkele centimeters” sneeuw. Hoopvol blijft dat het KNMI wel rept over sneeuw die vanaf het einde van de middag kan blijven liggen, wat eerder dan modellen als ICON-D2 en AROME laten zien. Maar goed, dat kan natuurlijk altijd nog veranderen. 

Het is grijs en regenachtig als ik aankom bij de universiteit in Wageningen. Buiten de Ardennen zijn er eigenlijk nog geen meldingen van natte sneeuw en de temperaturen laten dat ook niet direct toe. Op zich is dat geen probleem, maar er is dus wel isothermie nodig om het vanmiddag tot sneeuw te laten komen. En dat lijkt nu een stuk minder makkelijk te gaan lukken omdat de neerslag noordelijker uitkomt. Maar goed, na m’n ochtendvak is het tijd om naar huis te fietsen. Ik merk dat ik me goed heb aangekleed, want eenmaal aangekomen thuis ben ik helemaal aan het zweten. Ik heb ongeveer een kwartier tijd om alle tassen uit te pakken en te sorteren, zodat ik alles wat ik nodig heb meeneem op ‘sneeuwchase’. Één belangrijk iets wat ik (achteraf) ben vergeten is iets om de sneeuwhoogte mee te meten, maar daar verzin ik wel wat op. En sowieso moet er dan natuurlijk eerst ook echt een sneeuwdek(je) liggen.

Ik pak de fiets en vanaf het busstation van Wageningen pak ik bus 352 naar Arnhem Centraal. De herfstkleuren zijn nog vrij duidelijk aanwezig in de bossen bij onder andere Renkum. Van winterse neerslag overigens nog geen spoor; het regent flink door en het is waterkoud. Op Arnhem haal ik even wat te eten bij de AH To Go. Normaal houd ik wel van een broodje met mozzarella en tomaat, maar gezien het koude weer en koude handen besluit ik een warme panini te nemen. Inmiddels laten de amateur-weerstations in de regio rond Oldenzaal een dalende trend zien, tot afgerond al zo’n 2 graden. Héél veel afkoeling om de regen te laten overgaan in (natte) sneeuw is dus niet meer nodig. De vraag is en blijft vooral in hoeverre de neerslagintensiteit vanmiddag op peil blijft. Maar ach, mijn mindset heb ik inmiddels al wel enigszins aangepast. In plaats van een ‘dagje sneeuw’ wordt het een ‘dagje OV met misschien ook wat sneeuw tussendoor’. Onderweg kan ik nog het nodige uitvoeren voor de universiteit, want ik heb mijn laptop meegenomen (en volledig opgeladen). 

Vanwege vertraging haal ik de overstap niet meer in Zutphen en dus rijd ik door naar Deventer om daar de Intercity naar Enschede te pakken. In Deventer regent het licht bij temperaturen van 3 à 4 graden en de sneeuw lijkt verder weg dan ooit. Echter, de amateur-weerstations langs de grens met Duitsland blijven een gestage daling van de temperatuur tonen. Inmiddels is het er nog maar één graad boven het vriespunt. Ik kijk even naar de dienstregeling en al snel besluit ik om bus 61 richting Overdinkel (via Losser) te pakken als ik in Enschede aankom. Niks geen wachten in een café totdat de natte sneeuw het land binnen komt, gewoon hup, in één keer door. Toch blijft het spannend want in Almelo en zelfs Hengelo is nog niks van winterse neerslag te zien. 

Bij het uitstappen van de trein in Enschede zie ik al wat ‘natte flatsen’ en als tien minuten later de bus aan komt rijden valt er echt al wel wat natte sneeuw. Het lukt me gelukkig om nog mooi het plekje voorin aan de overzijde van de chauffeur te claimen. Langzaam maar zeker wordt de fractie natte sneeuw groter. In Enschede was dit misschien een procent of 30, maar bij aankomst in Overdinkel – pal aan de grens met Duitsland – valt bijna alles in de vorm van natte sneeuw. Echt blijven liggen wil het nog niet, mede door de nog behoorlijk warme bodemtemperaturen. Toch wordt het her en der al wel een beetje wit op stukjes gras en op de auto’s blijft ook al het een en ander liggen. Een kwartier na aankomst gaat de bus naar Oldenzaal, vanuit waar ik naar de Tankenberg kan. Ik twijfel, want de temperaturen lijken in Overdinkel wat lager te liggen en de intensiteit hoger, maar de omgeving is nou niet bepaald spectaculair en als ik naar de Tankenberg ga kan het hoogteverschil misschien ook nog wel een rol spelen. 

Ach, waarom niet, ik hop buslijn 64 in richting Oldenzaal. In Oldenzaal is het twintig minuutjes wachten op buslijn 62 richting Denekamp. Het bied me de mogelijkheid om even wat foto’s en filmpjes te maken van de binnenkomende en vertrekkende trein van en naar Hengelo. Naast weerliefhebber ben ik ook een OV-fanaat, vaak zijn die twee dingen goed te combineren, zoals vandaag. Ik stap ergens in de middle of nowhere uit, tussen Oldenzaal en Denekamp in. Er zijn best een aantal mensen in de bus die zich af lijken te vragen wat ik hier ga doen. Nou, dat is simpel, op ‘sneeuwchase’. Niet dat ik er heel veel vertrouwen in heb want de intensiteit van de sneeuwval is echt beperkt en zo gaat het natuurlijk niet lukken om een sneeuwdekje te vormen. Het is vanaf de bushalte ongeveer een kwartiertje lopen naar de Tankenberg, met een hoogte van 85 meter. Het ziet er allemaal herfstachtig uit met tussen de bomen door wat natte sneeuwvlokken die naar beneden dwarrelen. Maar, helemaal bovenop is er toch wat wits te zien. De sneeuw blijft een heel klein beetje liggen op takken, struiken en zelfs op het gras. Dat geldt wel alleen vanaf een hoogte van 75 à 80 meter, want daaronder is het gewoon groen. Zo zie je hoe ‘close’ het was vandaag. Ik blijf een hele tijd rondhangen, foto’s maken en kerstmuziek luisteren, voordat ik rond zonsondergang weer naar de bushalte loop. Echt veel witter is het niet geworden door de beperkte neerslagintensiteit. Zonde, want op basis van webcambeelden in Bad Bentheim zou het daar een toch stuk witter zijn op vergelijkbare hoogte. Maar goed, ik mag niet klagen want ik heb sneeuw gezien, een ieniemienie-sneeuwpop gemaakt én zelfs een RTL-weerbericht waardige foto gemaakt waarop de ‘sneeuwgrens’ mooi zichtbaar is.

De bushalte ligt zoals ik zei in de middle of nowhere en het is ook bijna donker. Het verkeer rijdt gewoon 80 kilometer per uur en ik wil niet het risico lopen dat de bus mij zo, zoef, voorbij rijdt. Ik maak daarom een paar lichtsignalen met mijn meegebrachte zaklamp om ervoor te zorgen dat ik duidelijk ben te zien langs de kant van de weg. Dat lukt en zo stap ik de heerlijk warme bus naar Oldenzaal en verder naar Enschede in. Ik ben best moe en heb honger, dus besluit ik om te blijven zitten tot in Enschede en daar wat te eten bij Happy Italy. Ik krijg een onverwachts grote portie, maar daar was ik eigenlijk ook wel aan toe. Nadat ik heb afgerekend duurt het nog ongeveer een half uur voordat de trein vertrekt. Ik loop nog even naar de Grote Markt, en man, wat een sfeertje. De sneeuwfractie is verder toegenomen en met de (kerst)verlichting in het centrum én kerstmuziek op m’n headset is het één en al genieten. Ik maak nog wat foto’s en filmpjes, voordat de terugreis weer gaat beginnen. Daarbij krijg ik nog een leuk idee wat ook niet al te veel tijd extra kost. In plaats vanaf Deventer met de trein naar Arnhem te gaan, kan ik ook met buslijn 108 van Apeldoorn naar Ede-Wageningen. Die rijdt over de Veluwe, via Ugchelen en Hoenderloo. 

Ik moet ongeveer een half uur wachten in Apeldoorn en wil wat warme chocolademelk halen bij een AH To Go of Kiosk op het perron, maar die zijn gesloten of worden verbouwd. Gelukkig komt de bus al wat eerder dan gepland aanrijden. Ik maak zoals wel vaker een praatje met de buschauffeur. Hiervoor had hij lijn 43 gereden – van Arnhem via Dieren en Loenen naar Apeldoorn – en onderweg was er redelijk wat natte sneeuw vertelt hij. Het is erg rustig en ik ben haast de enige in de bus, dus een plekje voorin claimen is geen enkel probleem. Als de bus vanuit Apeldoorn omhoog rijdt richting Ugchelen valt het toch wat tegen. Ja, de natte sneeuw is iets overtuigender, maar het is allesbehalve wit. Terwijl ik enigszins teleurgesteld wat op mijn telefoon zit te scrollen, wijst de buschauffeur mij op een paar auto’s met een sneeuwlaagje op de voorruit, in de buurt van Hoenderloo. Daarna volgen er nog een paar, maar het is het niet waard om een uur lang te wachten op een volgende bus in dit soort (klets)natte sneeuwval. Het viel dan misschien tegen wat betreft sneeuwval, gezellig was de busrit in ieder geval wel. Helemaal geweldig is dat ik geen kwartier hoef te wachten op Ede-Wageningen, omdat de chauffeur de bus even voor mijn aansluitende bus knalt, zodat ik gegarandeerd de overstap haal. Zo ben ik rond kwart voor tien ’s avonds weer thuis. 

Het was me het dagje wel. Natuurlijk viel het sneeuwdek tegen, ik had gehoopt op een mooi gesloten dek maar moest het uiteindelijk doen met wat wittig gras bovenaan de Tankenberg. Helemaal zonde is dat er nu wel een gesloten dek van circa 2 centimeter blijkt te liggen daar, maar goed, als ik nu pas was vertrokken richting Wageningen was ik haast niet meer thuis gekomen (en ik moet morgen gewoon weer om acht uur naar de universiteit). Desondanks heb ik wel een heleboel natte sneeuwvlokken gezien, een heerlijk sfeertje gehad in Enschede, was er rust en een mooi zicht op de sneeuwgrens vanaf de Tankenberg en ik heb dat alles ook nog kunnen combineren met een mooi OV-dagje. Ik ben nu echter behoorlijk moe, het was vanochtend dan ook al erg vroeg. Ik heb nog wel meegekregen dat de sneeuwkansen voor donderdag en vrijdag grotendeels zijn verdwenen, maar dat aan de andere kant de weerpluim weer is afgekoeld. Hoe en wat precies bekijk ik morgen wel, het is nu tijd om te gaan slapen.