Eigenschappen van het sneeuwdek
Een belangrijke en misschien wel de belangrijkste factor bij sneeuwsmelt is de samenstelling van het sneeuwdek. Gaat het om luchtige sneeuw dan is deze vatbaar voor klink en kwetsbaar voor dooi, veel meer dan compacte sneeuw. Sneeuw onderhevig aan dooi en vorst, eventueel aangesterkt door ijzel of aangevroren regen, is bijzonder resistent tegen dooi. Klink is in zo’n geval ook niet of amper aan de orde. Een goed voorbeeld is de sneeuw van 27 januari 1976, die na een korte dooifase meteen opvroor en tot 7 februari bijna geen klink (en sublimatie) vertoonde en pas dooide toen het dauwpunt boven nul kwam (waarnemingen J. Piekema, 1976). Sneeuw tenslotte kan ook verijzen door de instraling van de zon terwijl de luchttemperatuur ruim onder nul blijft. Zoiets gebeurde in de exceptioneel koude maart 1945 in Friesland, waardoor het sneeuwdek tot een ijsvlakte werd waar, zonder doorheen te zakken. op kon worden gelopen (Lieuwe Jans de Jong, 14 maart 1845).
Sublimatie
Bij zeer lage temperaturen en luchtvochtigheid en zeker als er wat meer wind staat speelt tenslotte droge verdamping, dus sublimatie, nog een belangrijke rol. Sneeuw die bij die temperaturen valt is luchtig, kan gemakkelijk en snel de straten en velden wit kleuren maar is meestal snel weer verdwenen vanwege de droge verdamping. Een goed voorbeeld is de sneeuwval op de koudeput die op 7 maart jl. over het land trok. Even werd alles wit maar bijna even snel was alles weer weg."
Dank je Paul. Dit vind ik mateloos interessante materie.
Vooral sneeuwklink en sublimatie.
Ik heb n.a.v. bovenstaande, nagezocht naar mijn waarnemingen vanaf 27 januari. En vergeleken met mijn waarnemingen vanaf 3 februari 2012. In eerste instantie dacht ik aan een vergelijkbare koudegolf met vergelijkbare sneeuwdek.
Echter: Op 27 januari 1976 viel bij mij in Steenwijk op die dinsdagmorgenvroeg bij temperaturen net boven het vriespunt 10 cm sneeuw. Dwz ik heb het gemeten toen de temperatuur al net onder het vriespunt raakte na de sneeuwval, nog wel in de ochtend. Het was toen nog even plaksneeuw, maar later die ochtend niet meer. Het begon te vriezen en mijn schoenen die eerst nat waren, bevroren later overdag. In heb gemeten vanaf 27 januari respectievelijk elke dag. 10, 9, 8, 7, 6 en op 1 februari 5 cm. Op 4 februari nog steeds 5 cm. Daarna op 9 februari geen sneeuwdek meer.
Op vrijdag 3 februari 2012 viel er een dik pak, (wattige) sneeuw. Hier maar liefst 14 cm. Was zelfs in het nieuws Steenwijk.
Bij vergelijkbare temperaturen zoals in 1976 nu de metingen van 2012 respectievelijk. 14, 9, 7, 5, 4 cm. Daarna elke dag 1 cm minder tot de sneeuw gewoon 'weg' was. Op de 'dooidag' 12 februari weer even 4 cm. Dat was het.
Bijzonder dus dat het sneeuwdek in 1976 eigenlijk al 'inklonk' net na de val, toen bevroor, begrijp ik dus. En daarom zo lang in stand bleef.
Bijzonder.
Inderdaad, zoiets herinner ik me vanuit Eindhoven ook.