Vrijdag, 22 april 2005
Net als gisteren kregen we opnieuw een zonovergoten wolkenloze dag aangeboden waarbij de ochtend erg fris verliep bij 1,1 graden en de krachtige zon de omgeving kon opwarmen tot een aangename 19,6 graden. Er vormden zich ook wat dunne nevelbanken welke voor een sfeervolle zonsopgang zorgden en de wind deed het kalmpjes aan met maximaal 16 km/h uit oostelijke richtingen waardoor de lucht trouwens erg droog was met in de namiddag een tot 26% gedaalde vochtigheidsgraad. Kort voor zonsondergang zijn in het zuidwesten hoge sluierwolken komen opdagen en deze schuiven nu geleidelijk dichterbij als voorbode van een zwakke regenzone die ons morgen komt gezelschap houden. Ze is de voorbode van het zwaardere werk dat op zondag en maandag voor mogelijk meer dan tien liter neerslag zal zorgen. Er zijn tevens beperkte kansen op onweer zondag, maar de echte onweersliefhebber kijkt ondertussen met argusogen uit naar woensdag wanneer volgens het GFS verschillende parameters waaronder de CAPE, lifting, V-shear en absolute vochtigheidsgraad gunstig zullen uitpakken om onweersbuien te triggeren. Enkel de tempera tuur wil niet zo goed mee met een verwachte 11 graden als maximum, doch het wijst er in elk geval op dat er flinke buien zullen langskomen. Vervolgens wordt het weer rustiger en vanaf vrijdag wordt het aangenaam warm en zonnig lenteweer volgens de huidige prognoses.
Zaterdag, 22 april 2006
Na de licht zomerse toestanden van gisteren schakelden we twee versnellingen terug. We ontwaakten vanmorgen onder een grauwe Stratuslaag terwijl het kwik ook niet meer was wat het geweest is met 7,2 graden. De zon won snel aan kracht, maar te Malderen was daar nog niet veel van te merken want de bewolking hield ons tot een eind in de namiddag in haar herfstachtige greep, geholpen door een eerder schraal aandoende noordelijke tot noordoostelijke wind die er met snelheden tot 17,7 km/h een onderkoelde toestand van maakte. Het kwik hield haar dagelijkse stijging dan ook reeds voor bekeken bij 14,1 graden ondanks de brede opklaringen die naar de avond toe nog wat vergeefse moeite deden om ons verder op te warmen. De heldere hemel waar we nu tegenaan kijken zal daarentegen een omgekeerd effekt hebben want het koelt ondertussen weer razendsnel af en we zullen ons morgenvroeg dan ook slechts op een steenworp van het vriespunt bevinden. Desalniettemin lijkt het op het eerste zicht een aardig dagje te worden met meer opklaringen dan vandaag...
Zondag, 22 april 2007
Net als gisteren nog maar eens een stralende lentedag, al was het vanochtend terug bibberen bij 2,0 graden. De klassieke vliegtuigsporen waren weer te zien aan de azuurblauwe hemel terwijl er ook wat plukjes onschuldige Cirrusbewolking voorbijdreven. Het kwik kwam echter een flink stuk hoger uit dan gisteren met maxima van 24,0 graden Misschien wel te wijten aan de wind die afzwakte en maximaal 16,1 km/h haalde (gunstiger voor tuineffekt). De stroming was overwegend west-noordwestelijk. Kort voor zonsondergang verscheen in het westen meer sluierbewolking met een weinig Altocumulus erbij, afkomstig van een warmtefront, en resulterend in een veel langzamere afkoeling waardoor het 's avonds erg lang aangenaam zacht bleef buiten. Ondanks het opstomende warmtefront werd dit de zoveelste droge dag op rij.
Dinsdag, 22 april 2008
Het was vanmorgen weer wat koeler met temperaturen die wegzakten naar 8,2 graden, maar de zachte humuslucht van omgeploegde velden en akkers zorgden al voor een typische, zomers aandoende atmosfeer die zeer aangenaam overkwam. Overdag kregen we een lichtbewolkte hemel te zien die weliswaar niet staalblauw was (Stratus nebulosis en Cirrostratus) maar toch niet kon verhinderen dat we de hele dag door van een uitbundige aprilzon konden genieten. De temperatuur liep dan ook gemakkelijk op naar 21,5 graden terwijl er wat wind opstak met een snelheid tot 17,7 km/h uit het noordoosten. Na de middag werden er voorzichtig wat stapelwolkjes gevormd (Cumulus fractus en Cumulus humilis) die een gevolg zijn van een onstabiele configuratie van de atmosfeer. Het duurde echter tot in de vooravond voordat ze zich verder gingen ontwikkelen tot Cumulus congestus, maar ook dan bleef het rustig en droog op Malderse bodem. Na een paar uur hadden de 'buienwolken' hun beste tijd reeds gehad en evolueerden we weer naar rustige en heldere omstandigheden waarmee we de dag ook afsloten. Het koelde wel behoorlijk af na zonsondergang. Een laatste blik op de pluviometer bevestigt dat we alweer een droog etmaal achter de rug hebben met 0,0 mm.
Woensdag, 22 april 2009
De wolkenband die gisteren door het land is getrokken, ging duidelijk vochtigere zeelucht vooraf waardoor er vanochtend op veel plaatsen dichte mist hing. Deze was erg verradelijk aangezien het op andere plaatsen (vooral steden en dorpskernen) helder was. De mistvorming kreeg door de frisse ochtendminima van 2,8 graden een extra duwtje in de rug, maar tegen de machtige lentezon was ze hoe dan ook machteloos. We kregen dus al snel de zon te zien terwijl er een thermisch sprintje ward ingezet dat ons in de namiddag bij de maxima van 19,2 graden bracht. Op het einde van de voormiddag werden er stapelwolkjes gevormd die volgens de satellietbeelden in het noordoosten van de Benelux geconcentreerd waren, maar dus ook België en Malderen niet ontzagen. Hoe dan ook, voor de zon betekende het amper een hindernis, en de advectie van warmere bovenlucht uit een nadererende depressie zorgde ervoor dat de stapelwolkjes vanuit het westen stelselmatig werden platgedrukt. Ze gingen over in Cumulus humilis en losten daarna grotendeels op om plaats te maken voor Cirrus en Cirrostratusbewolking. Kort voor zonsondergang kwam er ook Altocumulus opzetten die zich in lange maar dunne, nauwelijks waarneembare banden over het luchtruim ging verspreiden. De WZW-ONO gerichte banden lagen ver uit elkaar waardoor er van een gesloten wolkendek zeker geen sprake was, maar in het oranje licht van de ondergaande zon wisten ze ons toch nog een halve minuut met hun schoonheid te betoveren. Naast dit alles viel op hoe de heiige uitstraling van de atmosfeer in de loop van de namiddag verdween, en het blauw van de hemel een stuk dieper kleurde. Dit ging gepaard met betere contrasten en zichtbaarheden, maar helaas ook een gevoelige afkoeling die zich tijdens de avond inzette. Voor een heleboel uitgezette plantjes worden dit ongetwijfeld bange uurtjes, zeker nu ze door de droogte die ons vandaag weer met 0,0 mm neerslag achterliet extra op de proef worden gesteld. Door het wegvallen van de wind die overdag nog snelheden tot 19,3 km/h uit het noorden haalde, dreigt er weer gevaar voor grondvorst.
Donderdag, 22 april 2010
Er waren vanochtend meer ijsbloemen dan (levende) fruitbloesems, en laatstgenoemden werden nog een stuk schaarser toen het kwik ook in thermometerhut naar -1,0 graden daalde. Alles wat zich boven de uitgedroogde zandgrond bevond, kreeg nog een extra zware opdoffer te verwerken want op verschillende plaatsen werden er grasminima van -7 graden en lager gemeten. Gelukkig werden de rollen even later omgekeerd, en warmde het onder de heldere hemel snel op door toedoen van de krachtige lentezon. In het zuiden was er een weinig Cirrusbewolking te zien afkomstig van een warmtefront, en na de middag verscheen er ook een weinig Cumulus humilisbewolking. Een geheel nieuw wolkentype dat we vandaag konden aanschouwen, waren de condensatiesporen van vliegtuigen die na een lange periode van vulkanische overmacht weer van de partij waren. Geen enkele wolk slaagde er echter in om het zonnige lenteweer te bederven, en in de loop van de namiddag bereikte het kwik een vrij zachte 15,2 graden. Veel wind stond er niet door de nabijheid van een hogedrukkern, zodat de snelheden opliepen tot maximaal 22,5 km/h uit het noord- noordoosten in de voormiddag. De Cumulus humilis wolkjes losten naar de avond toe weer op zodat we enkel nog Cirrusbewolking en condensatiesporen overhielden tegen zonsondergang. Ondanks de snelle afkoeling die zich toen inzette, was het beduidend zachter dan gisteren rond deze tijd, en zal de nachtvorst deze keer wellicht beperkt blijven tot negatieve grasminima. Het neerslagtotaal was dan weer identiek, en bedroeg 0,0 mm.
Vrijdag, 22 april 2011
Net als gisteren hingen er vanochtend weer Stratocumulus floccus wolkjes, maar hun structuur was veel fijner en transparanter terwijl de bewolking niet meer verder toenam. In Malderen toch niet, want vooral uit Nederland kwam er plaatselijk een melding binnen van gesloten wolkenvelden waaruit het tijdelijk zelfs geregend zou hebben. Door de bewolking waren de minima aan de zachte kant met 10,3 graden en door de uitbundige zon warmde het opnieuw zeer snel op. Bewolking hing er 's middags nog maar nauwelijks waardoor dat zuidelijke briesje tot 27,4 km/h bij zinderende maxima van 27,9 graden geen overbodige luxe was. Tijdens het tweede deel van de namiddag kwamen er plots stapelwolken tevoorschijn gesprongen en kregen we uitzicht op een veraf gelegen onweerscomplex dat zich in het oosten vormde. We kregen vervolgens een met kleine stapelwolkjes opgesmukte hemel te zien terwijl we aan de horizon steeds uitzicht hadden op het onweerscomplex, kortom het leek alsof de droogte gewoon zou doorgaan. In het zuidoosten werden de stapelwolken echter eveneens groter, en binnen de kortste keren kwam daar eveneens een onweer tot ontwikkeling dat ons eerst rakelings leek te gaan missen maar uiteindelijk pal over Malderen trok. Dit ging gepaard met opvalled veel bliksemactiviteit en een aantal flinke dreunen van ontladingen die het weerstation ettelijke keren op haar grondvesten liet daveren. De zwaarste neerslag volgde pas toen het onweer er al uit was en bracht uiteindelijk een verlossende 3,8 mm in het bakje. Tegen zonsondergang was het droog en kregen we veel Altostratus en Cirrus densus te zien van het oplossende onweer dat geleidelijk naar het noordwesten trok. Opvallend hierbij is dat het na het onweer plots ging opwarmen ondanks het late tijdstip. De temperatuur bleef echter constant rond 17 graden hangen waardoor het eerder aan de gevoelstemperatuur lag die door het vocht omhoog ging. Het bleef voor de rest van de avond droog maar opvallend winderig.
Zondag, 22 april 2012
In tegenstelling tot gisteren werd het vandaag een echte topdag voor de weer- en natuurfotografen onder ons. Na even op de tanden gebeten/geklapperd te hebben bij de frisse minima van 6,1 graden, maakte een krachtige zon haar opwachting tenmidden van staalblauwe voorjaarsluchten en sprookjesachtige wolkenlandschappen. De lucht was bijzonder transparant met zeer goede zichtbaarheden en kleurencontrasten zoals we ze maar zelden meemaken. De stapelwolken bolden flink op en nog voor de middag kwam het reeds tot stevige hagelbuien en vlagen van dikke regendruppels die ook het Malderse weerstation niet ontzagen. Opvallend hierbij was dat een groot deel van de neerslag viel bij felle zonneschijn terwijl het op andere momenten dan weer aardedonker maar droog was. De vochtige lucht zorgde ervoor dat de zon een stekend gevoel gaf tijdens de opklaringen, en wanneer de lucht door de buien tegen de windrichting in werd gezogen was het windstil. Dit stond garant voor een echt mediteraan gevoel. Wie goed was in ad- fundums of met kleine glaasjes werkte, kon zelfs nog een terrasje meepikken in de zuiderse sfeer die toen ontstond. Maar dan waren er de valwinden van opzettende buien die zich met donderend geraas over deze terrasjesgangers uitstortten met snelheden tot 43,5 km/h uit het west- zuidwesten. In deze omstandigheden voelden de maxima van 13,5 graden dan weer heel anders aan, en de salvo's van hagelstenen en striemende regenvlagen maakten het plaatje compleet. Op het einde van de namiddag hielden de buien het voor bekeken, maar er werden massaal kleine stapelwolkjes gevormd waardoor het voor de zon een hele klus was om het weerstation terug te vinden. De stapelwolken werden tegen zonsondergang weer wat schaarser al zagen we in de verte nog een aantal buiencomplexen voorbijtrekken. Het bleef op deze locatie echter droog en we konden de turbulente buiendag afsluiten met een neerslagtotaal van 1,2 mm.
Maandag, 22 april 2013
Terwijl de temperaturen in thermometerhut nog net boven het vriespunt bleven met 1,6 graden, had het aan de grond flink gevroren en sloeg alles van gazons tot daken en auto's wit uit van de rijp. Bij zonsopgang was het lichtbewolkt met een paar Stratocumulusveldjes die knaloranje oplichtten. Het begin van een stralende lentedag die we in onze dromen beleefden terwijl sombere, grijze Stratuswolken uit het niets opdoken en het luchtruim in een mum van tijd bedekten. Het werd grijs en kil terwijl er zelfs wat mist werd gevormd die aan een typische grauwe novemberdag deed denken. Natuurlijk warmde het slechts langzaam op in deze omstandigheden en verliep het grootste deel van de voormiddag in onaangenaam kille omstandigheden. Omstreeks 11H werd onze lentedroom opeens werkelijkheid en zagen we de Stratus bewolking overgaan in Stratus fractus waarna het slechts een kwestie van minuten was voor er geen lage bewolking meer te zien was. Er verschenen slechts een paar kleine stapelwolkjes in de plaats. De zon ging er flink tegenaan en de temperaturen liepen nu snel op waardoor we uiteindelijk nog maxima van 17,3 graden konden halen in de namiddag. Dit gebeurde bij een zwakke west- zuidwestenwind met een enkele uitschieter tot 30,6 km/h en een met Cirrus en Cirrostratus overtrekkende hemel. Deze wolken waren de voorbode van een regenzone die later op de avond voor een zwaarbewolkt weertype ging zorgen. Het bleef echter droog en er waren nog wat opklaringen te zien tussen de opzettende Stratocumulus en Altostratusbewolking. We sloten dan ook opnieuw af met een neerslagtotaal van 0,0 mm en er begint iets vorm te krijgen dat op een droogte lijkt...
Dinsdag, 22 april 2014
De Stratusbewolking is tijdens de nacht weer opgelost waardoor de dag een veelbelovende start maakte bij veel zon en minima van 9,8 graden. Wel moesten we rekening houden met Cumulus wolken die gevormd werden en koelde het tijdens de voormiddag een stuk frisser aan dan gisteren ondanks de hogere minima. Pas tegen de middag werd het terug aangenaam warm bij temperaturen die uiteindelijk naar 19,6 graden stegen maar toen kreeg de hemel een onstabiele indruk door Altocumulus bewolking. Het ging om lenticularis, undulatus en floccus en je kon er duidelijk aan herkennen dat er weer wat op til was. En inderdaad, de stapelwolken die met het binnendrijven van de Altocumulusvelden verdwenen, kwamen na een uurtje weer tevoorschijn als stevige exemplaren die zich in het zuiden en het zuidwesten leken samen te pakken. Er ontwikkelde zich terug een buienlijn die van west naar oost leek te lopen en vervolgens leek te kantelen zodat de buien ten zuidoosten van ons terecht kwamen. Deze keer was de stroming echter niet zuidoostelijk maar is de wind afgelopen nacht naar het zuidwesten gedraaid en hoefden we op deze voor de planten zeer aantrekkelijke Cumulonimbus wolk in het zuiden dus niet te rekenen. In haar kielzog nam deze onweerswolk nog enkele flinke stapelwolken met zich mee die ook tot onweersbuien uitgroeiden, maar dus voor de Londerzeelse bevolking en beplanting onbereikbaar bleven. Volgens de radar liggen er een eindje ten zuidwesten van ons echter wel buienwolken op ramkoers, maar deze zouden ons voor middernacht nog niet bereiken en tegen zonsondergang was er enkel in het westen en zuidwesten aambeeldbewolking van zichtbaar die echter wel voor een mooi effect zorgde bij zonsondergang. Het invallende licht kreeg weer een oranje kleur waardoor de omgeving warmte leek uit te stralen, doch het was in de buitenlucht onaangenaam kil. Bij een weggevallen wind leek het alsof er vorst in de lucht hing, maar de thermometer wist ons gerust te stellen door omstreeks 22H nog een ruime 13 graden aan te wijzen. Het was enkel die pluviometer welke er zorgwekkend uitzag met alweer 0,0 mm aan haar binnenkant in de stofferige omgeving.
Woensdag, 22 april 2015
Terwijl zowat gans Nederland reeds verzwolgen werd door laaghangende Stratus en Stratocumulus bewolking, baadde Malderen vanmorgen nog in een vrolijk lentezonnetje. Daar stond wel een koele nacht met minima van 3,8 graden tegenover terwijl onze door grijzigheid gekwelde noorderburen zachtere ochtendtemperaturen kregen als troostprijs. Overdag was het dan het omgekeerde op thermisch gebied en voelde het zeker in de zon en uit de wind heerlijk aan in Malderen. Kort voor de middag was het echter uit met de pret en kwamen we ook hier onder de lage wolkentroep gevangen te zitten. Er stak een gure noordenwind op en er dreef Stratus fractus en Stratocumulus bewolking binnen. Op een paar kleine opklaringen na was het in een mum van tijd volledig betrokken. Gelukkig was het sombere weer van korte duur, want wat verderop ontstonden weer wat opklaringen die zich in een gebroken Stratocumulus wolkendek voordeden.De zon kwam er weer door: eerst met mondjesmaat, daarna steeds vaker en langer terwijl de vrije ruimte tussen de Stratocumulus compartimenten steeds groter werd. Het tweede deel van de namiddag was het zelfs weer uitgesproken zonnig en was het alleen de gure noorden tot noordoostenwind die voor spelbreker zorgde. Het kwik haalde nog 17,5 graden als maximumtemperatuur en op het einde van de namiddag bleef er slechts verspreide Cumulus humilis bewolking over die uit de overgebleven Stratocumulus plakjes was ontstaan. De avond verliep helder op wat Cirrus bewolking na en het koelde snel af bij een geleidelijk wegvallende wind. Onder een schitterende sterrenhemel tekenden we het niet zo schitterende neerslagtotaal van 0,0 mm op, al beloven de weerkaarten vanaf vrijdag een grote verandering voor wat de aanhoudende voorjaarsdroogte betreft...
Vrijdag, 22 april 2016
De Altostratusbewolking is tijdens de nacht dikker geworden maar toch was er nog een zwak matglaszonnetje door zichtbaar. Ze hield de minima op peil met 8,5 graden. Overal hing het vol met deze sluiers al waren ze niet egaal en was er hier en daar wat pannus bewolking onder te zien. Uit de dikkere sluiers vielen wat verdwaalde regendruppels. We kwamen af en toe onder dunnere bewolking terecht en de zon kon daarbij iets uitstralen dat nogal op warmte leek. Op de thermometers konden we daar ook iets van merken in de vorm van 17,5 graden. Vooral tijdens de namiddag was deze bewolking tijdelijk erg dun en ging ze plaatselijk over in Cirrostratus terwijl het langere tijd droog bleef. Maar opeens ging de bewolking bijna ongemerkt over in lagere Stratus die met een noordoostelijke bries binnendreef. Het werd somber en kil maar bleef aanvankelijk wel droog. Pas omstreeks 22h30 begon het lichtjes te druppelen, maar voor de pluviometers was het blijkbaar de moeite niet om iets anders dan 0,0 mm aan te wijzen.
Zaterdag, 22 april 2017
De neerslag uit het koufront heeft ons dan toch nog kunnen bereiken waardoor de dag in natte en sombere omstandigheden van start ging. Maar ook deze keer stelde het nauwelijks wat voor en bleef het bij motregen waar af en toe een buitje met dikkere druppels in opdook. De voormiddag was nog niet eens halverwege of de eerste opklaringen aan de achterzijde van het koufront verschenen reeds in het noorden. Daarna zagen we een mix van Stratus fractus, Cumulus en Stratocumulus castellanus waaruit het nog verrassend gemakkelijk tot lichte buitjes kwam die soms wel uit een heldere hemel leken te vallen. Maar ook dit verschijnsel veranderde weinig aan het bedroevende neerslagtotaal dat niet meer dan 0,2 mm bedroeg. Door de bewolking is het wel zacht gebleven met 6,7 graden waardoor de plantjes dan toch nog van die stressfactor gespaard bleven. Tijdens de namiddag hielden de 'verrassingsbuitjes' het uiteindelijk ook voor gezien en kregen we een afwisseling van opklaringen en wolkenvelden waarbij de Stratocumulus bewolking er uit ging en de andere twee wolkensoorten in stand bleven. Er werd terug koelere polaire lucht aangevoerd waardoor de maxima op 13,8 graden zijn blijven steken terwijl er een zwakke noordwestelijke bries stond. Naar de avond toe werden de opklaringen breder en was er enkel in het westen nog wat Cirrus en Cirrostratus te zien. Bij een wegvallende wind ging het tamelijk snel afkoelen en we sloten de dag af in bijna heldere omstandigheden.
Zondag, 22 april 2018
Na een zachte nacht met minima van 12,3 graden voelde het vanochtend luchtig aan met een zuidelijk briesje en een mooie blauwe hemel. Maar er was verandering in aantocht want in het zuidwesten waren banden van Altocumulus castellanus en Cumulus congestus te zien. Deze naderden snel en het kwam al meteen tot onweer net ten zuidoosten van ons. De woelige luchten met opbollende stapelwolken en uitspreidende Cumulonimbi waren een streling voor het oog (indien het aan een onweersliefhebber toebehoorde). Er kwam al snel een tweede onweerscomplex tot ontwikkeling ten noordwesten van ons en hoewel dit allemaal weer erg Londerzeels overkwam was de dreigende sfeer door het regelmatige gerommel de hele voormiddag door compleet. Tijdens de namiddag kwamen we tijdelijk in stabielere lucht terecht en kregen we brede opklaringen met veel zon al werd het drukkend en zwoel met maxima van 26,3 graden. Later kwam er een derde onweerscomplex ten noordwesten van ons tot ontwikkeling wat ons eveneens in dezelfde richting miste als vanochtend. Een vierde exemplaar ontstond dan weer net ten noordoosten van ons maar we konden wel genieten van de enorme stapelwolken die erbij hoorden. Dan klaarde het weer op al verschenen er tegen zonsondergang Stratocumulus castellanus velden in het zuidwesten. Deze werden gevolgd door nieuwe opklaringen al kwam het later in de nacht dan toch tot een vijfde onweer. Met een aantal nabije inslagen was dit het meest indrukwekkende exemplaar al trok het net ten oosten van ons langs. Er vielen enkele dikke druppels uit maar het neerslagtotaal bleef op 0,0 mm steken en de afdrukken van deze druppels in het stof zouden spoedig de enige getuigen zijn van dit schampschot. De rust keerde snel weer nadat het onweer in de krachtige stroming naar het noordoosten trok.
Maandag, 22 april 2019
Nog steeds was het volop zomerweer en de minima waren ook niet echt laag met 9,4 graden. Ondanks de opkomende sluierbewolking was het nog steeds stralend zonnig, ook al waren er vooral in het zuiden nog redelijk wat Cirrusplukken en Cirrostratusvelden te zien. Tegen de middag stak er een vrij krachtige oostenwind op waardoor de gevoelstemperaturen naar beneden gingen en de parasols naar boven. Vooral door de lage dauwpunten voelde het erg luchtig aan wat het natuurlijk verraderlijk maakte voor zonnebrand. De temperaturen kwamen uit op 27,8 graden en er dreven regelmatig velden Cirrus en Cirrostratus over. De warmte bleef tijdens de avond goed hangen ook al zou je bij deze ultradroge lucht een snelle afkoeling en vorstgevaar verwachten. De dag liep opnieuw ten einde met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Woensdag, 22 april 2020
Nog steeds kraakte, piepte, rammelde, daverde en bibberde de omgeving langs alle kanten door de kurkdroge stormwind die de Lage Landen reeds twee dagen in haar greep hield. Het was vrij zacht met minima van 9,4 graden en we keken weer tegen een zeldzaam diepblauwe hemel aan. De Cirruswolken van gisteren zijn weer verdwenen en ondertussen leek de aangevoerde lucht wat verder op te warmen. Hierdoor leek het alsof we onder een haardroger stonden bij maxima van 22,7 graden tijdens de namiddag. Daarna begon de wind eindelijk een deel van haar pluimen te verliezen en keerde de rust weer. Nu voelde het echt zomers aan bij deze temperaturen, zeker kort voor zonsondergang toen er nog maar nauwelijks wind stond. Na zonsondergang bewogen de bladeren van de bomen zelfs nog maar amper (voor zover ze er nog aan hingen) en konden we weer naar het gefluit van de vogeltjes luisteren in plaats van dat van de wind. Hoewel het overdag veel weg had van een sneeuwstorm met al die kersenbloesemblaadjes, bleef het neerslagtotaal op 0,0 mm steken.
Donderdag, 22 april 2021
De dag begon weer koel met ochtenddauw bij minima van 0,6 graden. Aanvankelijk was het helder en zonnig al was er in het westen Cirrusbewolking te zien terwijl condensatiestrepen niet meer oplosten. De hele dag door bleek dit het geval te zijn maar deze bewolking werd gecompenseerd met een dieper blauwe lucht waardoor de zon alsnog krachtiger scheen dan de voorbije dagen. En last but not least werden er nu vrijwel geen stapelwolken meer gevormd waardoor de zon zo goed als ononderbroken kon schijnen. Maar toch was het zomerse gevoel verder weg dan de voorbije dagen want er stond een schrale noordelijke tot noordoostelijke wind en zeker in de schaduw was het bibberen geblazen. Het kwik kon nog 15,3 graden aantikken maar tegen de avond koelde het snel af in de droge lucht, zeker toen de wind na zonsondergang weer begon af te zwakken en er dus minder luchtmenging optrad. Het neerslagtotaal is terug op 0,0 mm blijven steken.
Vrijdag, 22 april 2022
De dag begon half bewolkt met een mix van Stratocumulus, Stratus fractus en wat Cumulusachtige flardjes ertussen. Dit bij minima van 9,2 graden. Tijdens de eerste paar uur kon de zon nog redelijk goed doorbreken maar de stapelwolken werden talrijker en uiteindelijk moest ze er geregeld de duimen voor leggen. We kwamen ondanks de bewolking geleidelijk in een warmere luchtsoort terecht die voor een niet onaardig weekend zal zorgen al hield de deels tot Stratocumulus uitspreidende Cumulus het kwik aan de ketting en moesten we het met maxima van 18,9 graden doen. Zoals het gewoonlijk gaat met convectieve bewolking, begon deze tijdens de late namiddag en avond weer op te lossen waardoor er meer ruimte kwam voor de zon. Door de nabijheid van een depressie ten zuidwesten van ons zat er nu wat sluierbewolking in de opklaringen en had het licht een wat goudachtige tint. Later op de avond verdween dit effect weer en werd het geleidelijk licht bewolkt tot helder. Noch de depressie noch de stapelwolken hebben iets aan het neerslagtotaal van 0,0 mm kunnen veranderen maar waarschijnlijk waren er maar weinigen die iets anders hadden verwacht.
Zaterdag, 22 april 2023
Na een grijze start met relatief zachte minima van 5,3 graden zag het er hoopvol uit voor de lenteliefhebbers. De zon brak er door en de bewolking ging over in oplossende Stratocumulus met daarboven dunner wordende Cirrostratus. Maar korte tijd later kwam er weer Altocumulus floccus opzetten uit het zuidwesten met daarboven de Cirrostratus die weer overging in Altostratus. En veel tijd om dit vast te stellen was er niet alvorens de eerste regendruppels begonnen te vallen. Kort daarna kwam het plotseling tot een stevige stortbui waarna het weer gezapig ging verder regenen. Hoewel het rustig was met een erg zwakke zuidelijke wind, voelde het ijzig koud aan en warmer dan 11,7 graden is het dan ook niet meer geworden. Omstreeks 13H brak er een wat drogere periode aan maar we bleven tegen een grijs wolkendek aankijken waarbij we niet goed konden zien of het Stratus was of een dik Altostratus wolkendek. Het werd nevelig en er volgden perioden van motregen. Later op de avond werd het terug droger maar het grijze en kille weertype bleef erin zitten. Het neerslagtotaal bleef op 4,2 mm steken en we gingen een zwaarbewolkte en klamme nacht in.