Nu dacht ik toch echt dat dit misverstand, of eigenlijk verkeerd gebruik van de wetten van de statistiek, langzamerhand hier niet meer voorkwam. Maar kennelijk leeft het nog steeds voort.
Er komt geen statistiek bij kijken, want:
dat we elke dag een stapje dichter het einde van deze persistentie naderen is een feit, hoe lang ze nog moge duren. Gecombineerd met de kenmerken van het Atlantisch klimaat kan worden geconcludeerd dat een relatief lange, zeer natte of relatief lange, zeer droge periode meermaals kunnen eindigen binnen éénzelfde seizoen. In andere werelddelen is het dan weer "normaal" dat er 200 dagen aan een stuk geen druppel valt; een volledig droog seizoen. Dat hebben we hier (vooralsnog) niet.
De zomer kan net zo goed met relatief kortdurende persistenties verlopen..., maar de huidige natte periode valt in ieder geval onder de relatief lange episodes. Een waarneming als een ander.
Ook persistenties verschillen onderling in duurtijd,... alles hangt af van het referentiekader, zijnde de normalen. De som van het geheel (een reeks persistenties) benadert uiteindelijk de normaal. Dus hoe langer de natte periode voortduurt, hoe abnormaler het event wordt binnen het normaal klimaat. Vandaar dat ik toch de term "kans" neerschreef, i.p.v. buikgevoel. Echter zonder rekening te houden met de regels van de (wiskundige) statistiek.