Zaterdag, 1 mei 2004
Computeren en onweer, beide zaken gaan moeilijk samen en het toeval wilde dat er te Malderen een onweer losbrak op het moment dat ik gisteren aan het dagelijkse verslag zou moeten beginnen. Er was weinig beweging in de atmosfeer zodat het onweer er rustig zijn tijd voor nam alvorens weg te trekken en het verslag is dan ook niet meer online geraakt. Het onweer leverde 3,6 mm hemelwater op en vooral de bliksemaktiviteit was erg hoog, al waren het meestal wolk - wolk ontladingen wat resulteerde in lange rollende donderslagen. Met het onweer kwam ook koelere lucht binnenstromen zodat we vandaag in een rustig maar koel weertype terechtkwamen. Neerslag was er niet meer bij en de temperatuur haalde "slechts" 19,3°C vandaag. De wind was vandaag ook weer op het toneel verschenen en hij haalde uit tot 32 km/u terwijl hij steeds meer naar het westen ruimde. De luchtdruk is ook weer aan een opmars begonnen. Het depressionair moeras dat zich boven west europa bevindt lijkt stillaan te gaan uitdrogen en voor volgende week lijkt het er naar uit dat het koeler en droger zal worden.
Zondag, 1 mei 2005
De zomerliefhebber had vandaag niet te klagen. Reeds in de vroege uurtjes stond de brandende meizon daar te stralen terwijl er slechts een paar dotjes Altocumulus aanwezig waren. Deze verdwenen tijdelijk rond de middag maar er stak een erg nijdige wind op met snelheden tot 33,8 km/h die voor enige hinder zorgde. Het betrof echter alleen fysieke hinder want de lucht was erg warm. In de loop van de namiddag verschenen de dotjes Altocumulus weer die geleidelijk talrijker werden en gezelschap kregen van hoge bewolking en later ook stapelwolken. Voor opklaringen was er echter ook nog ruimte al vielen er ook een paar druppels regen. Op thermisch gebied was het een echte uitblinker met waarden tussen 13,0 en een bloedhete 30,9 graden. De komende dagen moeten we het met heel wat minder doen...
Maandag, 1 mei 2006
De dag begon op het eerste zicht veelbelovend met een vrolijk lentezonnetje, ware het niet dat er een laagje Altostratus was ondergeschoven waardoor dit zonnetje een waterig uiterlijk kreeg. Het zelfde gold ook voor de Malderse bodem want ondanks het feit dat de zon nog door de wolken scheen was het al een hele tijd aan het regenen , en dit ging verder tot 's middags toen de zon zich volledig verstopte en de regen gewoon bleef aanhouden. Grote hoeveelheden waren dit niet, met een uiteindelijk dagtotaal van 1,4 mm was dit slechtsvoldoende om het stof te blussen. Nieuwe opklaringen dienden zich in de late namiddag aan maar deze waren slechts voldoende om gedurende een half uurtje ons waterzonnetje tevoorschijn te toveren alvorens de gordijntjes hierboven weer netjes gesloten werden. Nog een paar druppels werden op ons afgevuurd en na zonsondergang klaarde het dan defititief op vanuit het westen zodat we alsnog van een paar uurtjes maneschijn konden genieten. Dat de temparaturen bij dit weer geen hoge toppen scheerden staat buiten kijf: het kwik hield zich op tussen een ondermaatse 5,2 en 11,8 graden; bovendien speelde de ZZW- wind het spel ook flink mee met haar snelheden tot 41,8 km/h.
Dinsdag, 1 mei 2007
Onder de zeer heldere lucht is het vannacht nog een flink eindje afgekoeld, maar met minima van 9,2 graden bleef de vorstgrens nog op veilige afstand, althans wat Malderen betreft. De zon was al snel bij de pinken om de zaak weer helemaal op te warmen, en haar kracht was door de zeer heldere lucht nog eens extra groot. Een snijdende oostenwind en een minder warme luchtaanvoer dan we gewoon zijn, zorgde ervoor dat we desalniettemin niet boven de 24,0 graden uitkwamen als maximumtemperatuur. Dus ook nu hoeven we niet te vrezen voor onze jonge plantjes. Van neerslag was er uiteraard niets te merken, en de wind droogde alles aan sneltempo uit met haar snelheden tot 27,4 km/h. In tegenstelling tot gisteren dreef er rond zonsondergang in het zuiden wat Cirrusbewolking voorbij. Dit zijn meer dan waarschijnlijk restanten van de onweders die boven midden en zuid- Frankrijk vandaag weer flink hebben huisgehouden. Voor de Malderse bevolking had dit echter geen verdere gevolgen en moeten we nog een poosje geduld oefenen voordat we de broodnodige regen in ontvangst mogen nemen.
Donderdag, 1 mei 2008
Vanmorgen was de hemel bedekt met grote hoeveelheden Stratus fractus die slechts ruimte lieten voor een paar verspreide opklaringen. Het zag er erg stabiel uit waardoor een waarnemer zich enkel aan wat motregen zou verwachten, doch halfweg de voormiddag schoten er plots Cumuluswolken de hoogte in en kreeg het weersbeeld een heel ander aanzien. De opklaringen werden bovendien breder waardoor de stapelwolken van de zonnestraling konden profiteren om extra veel energie op te bouwen, en de onweersbuien die zich hieruit ontwikkelden waren dan ook al vlug een feit. Na de middag ontsnapte ook Malderen niet aan het natuurgeweld: voorafgegaan door een paar afzonderlijke buienwolken die ons rakelings misten, kwam vanuit het westen een langgerekte buienlijn opzetten die met één donderslag, rukwinden (tot 35,4 km/h uit het zuid- zuidwesten), wallcloud en whales mouth- structuren over het weerstation trok. Tussen voorgenoemde structuren en de eigenlijke bui zaten er echter nog een paar opklaringen, maar dan volgden hagel en stortregens die werden afgewisseld met iets minder intense neerslag. Uiteindelijk kwam de zon er weer door, maar ook dan was het nog genieten van indrukwekkende aambeeldvormige buienwolken die flinke proporties aannamen. Neerslag en onweer kwamen er echter niet meer aan te pas. De wolken schrompelden tijdens de avond weer in elkaar , al leek het weersbeeld opnieuw om te slaan toen er vanuit het zuidwesten veel Cirrostratusbewolking kwam opzetten die overging in Altostratus. Dit bleek echter een schijnmaneuver want na een paar uur keerde de wolkenband op haar stappen terug zodat we de dag alsnog in bijna heldere omstandigheden kunnen afsluiten. Ondanks de buien en wolken konden we vandaag temperaturen tussen 6,8 en 15,7 graden noteren terwijl de neerslag goed was voor 3,6 mm.
Vrijdag, 1 mei 2009
Net als gisteren was het weer een en al zon wat de klok sloeg, bij strakblauwe luchten waarin niet het kleinste wolkje te ontwaren viel. Voorlopig toch, want al snel kwamen onze vertrouwde Cumuluswolkjes tevoorschijn geplopt, en deze waren duidelijk niet van plan om zich bescheiden op de achtergrond te houden. We keken dus al snel aan tegen flinke stapelwolkjen die als paddenstoelen uit de grond leken te schieten terwijl er langs de oostgrens van de Benelux zelfs onweders werden gevormd. In het Vlaamse binnenland liep het echter zo'n vaart niet, en bleef het beperkt tot stapelwolken en een aantal regenbuitjes die zich verspreid over het land ontwikkelden. Het is niet helemaal duidelijk of één van die buitjes Malderen heeft meegenomen, en of er al dan niet onweer aan te pas kwam. Het neerslagtotaal van 0,0 mm geeft echter aan dat het sowieso niet veel zal voorgesteld hebben terwijl het uiterste westen van het land van rustig en stabiel zomerweer kon genieten. De temperaturen maakten dan weer meer indruk met waarden tussen 8,2 en 23,2 graden, terwijl dit alles werd aangevoerd met een noordwestelijk briesje tot 20,9 km/h. Tijdens de avond lieten de buien het één voor één afweten, en verscheen er vanuit het westen Cirrocumulusbewolking die later werd gevolgd door Cirrusvelden. Deze zorgden voor een bijzonder fraaie zonsondergang die echter met een flinke afkoeling gepaard ging.
Zaterdag, 1 mei 2010
We bevonden ons vandaag in de vochtige lucht tussen het koufront en een oprukkende trog, waarbij we opnieuw een afwisseling van opklaringen en wolkenvelden kregen. De lucht was echter een stuk onstabieler dan gisteren, al was dat vanochtend nog niet meteen merkbaar. Bij de redelijk frisse minima van 8,1 graden was er immers niet voldoende energie voorradig om het een en ander in gang te krijgen. Nog lang voordat het middag was, kwam daar echter verandering in en ontpopten er zich een aantal buien die plaatselijk erg pittig waren. De meeste buien hadden het op Nederland gemunt, sommigen beproefden hun geluk op Belgisch grondgebied en Malderen pikte halverwege de namiddag een veegje van laatstgenoemden mee. Veel stelde dat niet voor want de pluviometer stokte op 0,4 mm, en de overige buien toonden duidelijk weinig intentie om te Malderen een handje te komen toesteken. De stapelwolken hadden een sterke neiging om zich uit te spreiden tot Altocumulusvelden waardoor het vooral tijdens de namiddag zwaarbewolkt was met slechts kortstondige opklaringen. Tijdens de avond klaarde het echter op en bleef er enkel Cirrostratus en een weinig Stratocumulus over. Deze opklaringen konden niet veel meer bijdragen aan de temperatuur die op 17,9 graden bleef steken, maar in vergelijking met wat er voor de komende dagen berekend wordt zitten we nu nog steeds middenin een intense hittegolf. De wind kwam overwegend uit west- zuidwestelijke richtingen en haalde snelheden tot 30,6 km/h alvorens tegen zonsondergang weer te gaan liggen. De vochtige atmosfeer zorgde in combinatie met de koele avondlucht en de zachte geur van lentebloesems voor een hemelse avondsfeer, al bracht de snelle afkoeling ons vervolgens al vlug weer met beide voeten op de grond.
Zondag, 1 mei 2011
Het voelde vanochtend erg koel aan, al kwam dit eerder door de droge lucht en de schrale oostenwind dan door de minima die met 10,0 graden vrij nog zacht waren voor de tijd van het jaar. De zon was er in de heldere hemel gelukkig vroeg bij, en het warmde dan ook zeer snel op tot we bijna zomerse maxima van 21,8 graden konden optekenen. De wind draaide geleidelijk naar het noordoosten terwijl de maximale snelheid aan de grond uit het noordoosten werd gemeten met 30,6 km/h. De maxima voelden een stuk koeler aan dan ze waren wat vooral het risico op onopgemerkte zonnebrand verhoogde. Bewolking was immers in geen velden of wegen te bekennen en het duurde tot de late namiddag voor er vanuit het oosten toch wat Stratocumulus binnendreef. Deze schikte zich in een opmerkelijke, smalle band die van noordoost naar zuidwest liep en heeft vermoedelijk te maken met een zwak frontje dat de overgang naar koelere luchtmassa's markeerde. De komende dagen zal het kwik immers een paar stappen terug zetten waardoor er zelfs kans is op nachtvorst. Vooral dinsdag lijkt een combinatie van maxima rond 15 graden en een nog krachtigere noordoostenwind voor een onaangenaam schraal weertype te zullen zorgen ondanks de uitbundige zonneschijn. Ook voor de natuur wordt het de komende dagen tandenknarsen want we sloten alweer af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Dinsdag, 1 mei 2012
Afgelopen nacht is het tot felle buien gekomen, maar het grootste deel van de neerslag viel reeds voor middernacht op Malderse bodem. De teller stond vanochtend op 1,4 mm wat uiteindelijk ook het dagtotaal zou worden. Van het gevreesde slechte weer is immers weinig in huis gekomen, en het was zelfs nog aangenaam warm bij temperaturen die niet beneden 11,3 graden zijn uitgekomen. Er volgde een afwisseling van Cirrus, Cirrostratus, Altocumulus en tussendoor diepblauwe luchten. Tegen de middag werden er wat stapelwolkjes gevormd die echter van het mooiweerstype waren. Hoewel een fractie koeler dan gisteren, haalden we nog steeds maxima van 20,5 graden terwijl er een zijdezacht briesje stond dat met snelheden tot 27,4 km/h uit het west- noordwesten over het weerstation streek. Net als gisteren bleef de warmte goed hangen tijdens de avonduren, maar deze keer gebeurde dat met brede opklaringen terwijl de mix van Altocumulus en Cirrus voor een fraaie zonsondergang zorgde.
Woensdag, 1 mei 2013
De lucht is afgelopen nacht een stuk helderder geworden waardoor we weer diepblauwe kleuren kregen te zien bij het krieken van de dag. Deze zorgden voor mooie weerkaatsingseffecten op de ijskristallen, want inderdaad, het heeft terug op verschillende plaatsen gevroren. In Malderen viel dat nog met met waarschijnlijk nog net grondvorst bij luchttemperaturen die tot 5,2 graden zakten. Op andere lokaties kwam het ook in thermometerhut tot vorst met in Nederland zelfs een paar uitschieters van -3 graden. Gelukkig was de zon nu extra krachtig want de bewolking beperkte zich tot wat Cirrus en een aantal Cumuluswolken. Het warmde zo al snel op tot 19,8 graden terwijl de wind merkbaar zwakker was dan gisteren met maximaal 27,4 km/h uit het noordoosten. De lage vochtigheidsgraad zorgde er wel voor dat zelfs het kleinste zuchtje vooral uit de zon goed voelbaar was, al was dit effect minder groot dan gisteren door het binnenstromen van vochtigere lucht vanuit het zuiden. Op de satellietbeelden was duidelijk te zien dat er vanuit die richting een regenzone kwam opzetten en deze deed de bewolking tijdens de namiddag toenemen zonder dat het tot zwaarbewolkte toestanden kwam. Het kwam vooral tot banden van Altostratusbewolking die werden afgewisseld door nieuwe opklaringen waardoor we steeds onterecht dachten dat het droge en zonnige weer voorbij was. De afwisseling van opklaringen en wolkenbanden ging voor de rest van de dag door waarbij het er stoms erg dreigend uitzag aan de zuidelijke horizon. het werd ook erg nevelig waarbij de zichtbaarheid vooral tijdens de avond zienderogen terugliep. Na zonsondergang zorgden de wolken en het op gang komen van een zuidelijke stroming ervoor dat het slechts langzaam afkoelde al was het in het noorden van Nederland een stuk kouder met temperaturen rond 5 graden op de wadden tegenover 14,5 graden in Malderen omstreeks 21H. Het lijkt er dus op dat de zuidelijke helft van de Benelux van de vorsperikelen af is terwijl de noordelijke helft nog een nacht langer op haar tanden zal moeten bijten. De neerslag zag er op de radar zeer intens uit maar we hielden het nog droog tot middernacht zodat het uiteindelijke dagtotaal toch op 0,0 mm is blijven steken.
Donderdag, 1 mei 2014
Er heeft zich tijdens de afgelopen nacht in een windstille en vochtige omgeving flink wat mist en Stratusbewolking gevormd bij minima van 7,3 graden. De mist trok snel op maar de Stratusbewolking bleef ons nog een paar uur na zonsopgang plagen voordat ze openbrak en de zon er goed en wel doorkwam. Het oogde allemaal stabiel en leek het begin van een rustige lentedag te worden, maar toen de bewolking volledig was opgelost zagen we opeens Altocumulus floccus veldjes zichtbaar worden. Er hing dus onweer in de lucht en het duurde inderdaad niet lang vooraleer er kleine Cumuluswolkjes werden gevormd die gestaag begonnen uit te groeien. Nog voor de middag waren dat al forse stapelwolken en zagen we ten zuiden van ons Cirrus densus bewolking verschijnen. Daaronder hingen actieve onweersbuien, maar de stroming was zodanig dat ze net ten oosten van ons terchtkwamen en we vingen slechts wat regendruppels en een koude windvlaag op. Daarna kwamen we weer in opklaringen terecht maar zag de lucht er nog onstabiel uit met zowel ten westen als ten oosten onweerswolken. Desondanks kon het opwarmen tot 20,3 graden bij een zwakke zuidwestelijke wind. Tijdens de late namiddag (omstreeks 16H) zagen we eerst ten noorden van ons flinke Cumulus congestus ontstaan en vervolgens verscheen ten zuidwesten van ons een erg actief onweercomplex dat op ramkoers lag. Door het tegenlicht zag het aanstormende onweer er zeer donker en dreigend uit en was er meteen hoop op een verkwikkend stortbad voor de plantjes. Maar het was toen al verdacht dat er nauwelijks donder te horen was (één vertikale bliksemontlading) en dat het aambeeld zeer rafelig was wat op weinig activiteit wees. Toch wist het ding heel kort een shelfcloud uit haar hoed te toveren, maar deze verdween al na een tiental minuten en tot overmaat van ramp bleek de bui stil te hangen waardoor de neerslag net ten zuidwesten van ons bleef. Wat ons wel wist te bereiken was een koude valwind en na lang wachten begon het dan toch nog te druppelen uit nieuwe buienwolken die boven de outflow werden gevormd. Dit was slechts voldoende voor wat lichte regen die maar een half uurtje aanhield ondanks de woelige whalesmouthachtige structuren die de hele tijd boven ons te zien waren. De rust keerde snel weer al is die nooit echt weggeweest, en er verschenen terug opklaringen waarin Cumuluswolken, Cirrus densus, Stratocumulus en Stratus fractus te zien waren. Nieuwe buien doemden er niet meer op zodat het eerdergenoemde neerslagtotaal ook het dagtotaal werd.
Vrijdag, 1 mei 2015
We begonnen de dag met overvloedige sluierbewolking die zich vooral in het zuiden en zuidoosten leek te consentreren. Dankzij deze bewolking is het afgelopen nacht niet kouder geworden dan 2,3 graden en de afwezigheid van dezelfde bewolking in Nederland stond daar inderdaad garant voor flink wat nachtvorst, in het noordoosten zelfs tot twee graden onder nul in thermometerhut. Tijdens de voormiddag dreef de sluierbewolking weg naar het zuidoosten en werd de hemel blauwer vanuit het noordwesten. Daarna dreef er wat Altocumulus bewolking binnen en werden er een aantal stapelwolken gevormd. Geen van beiden waren echter een onoverkomelijke hindernis voor de zon waardoor we vooral tijdens de namiddag van zeer aangenaam lenteweer konden genieten waarbij het opwarmde tot 16,4 graden. De noordelijke wind voelde op sommige momenten echter tamelijk fris aan, zeker in de schaduw. Tijdens de avond losten de stapewolkjes op en dreven er wat Altocumulusbankjes voorbij terwijl er vanuit het zuidwesten opnieuw sluierbewolking begon binnen te drijven. Zonder verdere gevolgen echter waardoor we de dag opnieuw afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 1 mei 2016
In het oosten was Stratocumulus te zien en in het westen was het helder met hooguit wat Cirruswolkjes. We waren bang dat er een oostelijke stroming in de hogere luchtlagen stond maar gelukkig was het een westelijke waardoor we dan toch van die opklaringen mochten profiteren. Langzaam maar zeker trok de Stratocumulus weg terwijl hij oploste. Het werd stralend zonnig al moest het kwik wel van ver komen met die frisse minima van 0,9 graden. Meer dan 16,4 graden zat er dan ook niet in tijdens de namiddag maar toch was dit al een ferme winst en was het voor velen genieten geblazen. Tijdens de late namiddag dreef er meer Cirrus en Cirrostratus binnen vanuit het westen maar verdere gevolgen bleven vooralsnog uit en we konden weer van een mooie zonsondergang genieten toen dit alles in warme kleuren oplichtte. We konden opnieuw een droge dag bijschrijven pet 0,0 mm als dagtotaal.
Maandag, 1 mei 2017
Het koufront heeft er tijdens de nacht geen gras over laten groeien. We werden bij het krieken van de dag overspoeld door een snijdend koude wind uit zuidwestelijke richtingen en het was volledig betrokken waardoor het veel weg had van een gure herfstdag. Voor zover dat gras nog kon groeien tenminste, want van de verkwikkende stortbuien die voorspeld waren is tijdens de nacht helemaal niets in huis gekomen en hoe dreigend de bewolking er ook uitzag, het bleef gewoon droog. Dankzij de bewolking waren de minima wel nog aan de hoge kant gezien de setting met 10,2 graden, maar overdag hoefden we natuurlijk geen of nauwelijks opwarming te verwachten. De bewolking bestond bijna volledig uit Stratocumulus en Stratus fractus waar ook wat Cumulus tussen ontstond en had de neiging om zich in banden te schikken die van zuidoost naar noordwest liepen. Tussen deze banden door was de bewolking dunner waardoor het invallende licht sterker was, en wie heel veel geluk had en op het juiste moment buiten kwam kon op die manier nog een glimp van de zon opvangen. De maxima hielden het natuurlijk reeds bij 16,7 graden voor bekeken. De eerstvolgende uren veranderde er weinig aan dit beeld en het was wachten tot kort na de middag toen het dan toch nog begon te regenen vanuit het zuidwesten uit een dikkere wolkenband. Maar na een zevental druppels vonden ze hierboven dat het welletjes geweest is en werd het weer droog. Daarna dreven er opklaringen binnen vanuit het zuidwesten en werd het een tamelijk vriendelijk weertype met Cumuluswolken, gebroken Stratocumulus en wat Cirrus en Cirrostratus in de hogere luchtlagen. Alle laaghangende wolkensoorten waren aan oplossing onderhevig en tegen de avond bleef er enkel Cirrostratus over die in het noordoosten hing. Deze was afkomstig van het koufront dat zich nu in deze richting tegenover ons bevond. Van post-frontale buien was er dus geen sprake waardoor alle hoop op verlossende regen verzwonden was en we ontnuchterd achterbleven met een dagtotaal dat opnieuw 0,0 mm bedroeg.
Dinsdag, 1 mei 2018
Tijdens het eerste deel van de nacht kwam het nog tot overvloedige regen maar daarna kwamen we in het gebied achter de backbent occlusie terecht waar de stroming naar het noordwesten ruimde en er opklaringen binnendreven. De resterende bewolking bestond uit Cumulus fractus en partijen dikke Cirrostratus met blauweluchten ertussen. De Cumuluswolken werden talrijker en de Cirrostratusbewolking werd dunner en schaarser maar het voelde alles behalve lenteachtig aan door de doorstaande west-noordwestenwind. Met temperaturen tussen 4,4 en 13,6 graden voelde deze sowieso niet bepaald gezellig aan. Tegen het einde van de namiddag volgde er een wat vriendelijkere episode met aangenamere temperaturen en een zwakkere wind al moesten we de zon regelmatig prijs geven daar de Cumuluswolken zich uitspreidden tot Stratocumulusvelden. Daar viel zelfs nog een licht buitje uit en het was wachten tot de avond eer de bewolking weer afnam. Hiermee koelde het echter snel af bij een weggevallen wind en daar het overdag al niet teveel kon opwarmen mocht de kachel in veel woningen opnieuw aangeslingerd worden. Tot vorst zal het waarschijnlijk net niet komen.
Woensdag, 1 mei 2019
(Taiwan) Tijdens de nacht werd al snel duidelijk wat die grote stapelwolken in het oosten daar hingen te doen, want we warden opeens opgeschrikt door felle stortbuien en er kwam zelfs onweer bij kijken. Het water kwam soms met bakken naar beneden en de hele nacht door bleef het afwisselend aan een lichte of wat zwaardere intensiteit verder donderen en bliksemen. Tegen de ochtend leek de stekker er echter weer uit te zijn gegaan en bleef het bij aanhoudende regenval die op sommige momenten echter nog steeds erg zwaar was. Naar de middag toe kreeg de neerslag een wat Belgischer karakter al bleef de bewolking gesloten. Bij de rit van Kaohsiung naar Kenting volgden er dan toch nog een paar droge perioden en zagen we zelfs eventjes de zon doorbreken in een hemel die met flinke stapelwolken gevuld was. Deze opklaringen bleken al snel het vuur aan de lont te steken voor een nieuwe reeks onweersbuien die begonnen als een gewone buienlijn die zich tussen Luzon en het zuiden van Taiwan in had gevormd. De lijn golfde in de richting van China in noordelijke richting waardoor het onvermijdelijk was dat we er in Kenting ook mee te maken zouden krijgen (want de wind kwam uit het westen). Donkere luchten ontvouwden zich in het zuiden en het duurde niet lang of we hoorden het er bijna voortdurend uit rommelen. Maar zodra het onweer boven ons hing leek het opeens alsof Kenting in Londerzeel was veranderd want het onweer ging eruit en uiteindelijk waren het enkel gezapige regenbuien waarmee we te maken kregen. En zelfs dat duurde niet lang want het werd na een uurtje weer droog waarbij de Altostratus, Altocumulus en Stratus fractus bewolking echter alles bleven beheersen. De zon kregen we dus vrijwel niet te zien al hadden we ze bij deze temperaturen (een ruime 25 graden) niet nodig en verbranden doe je hier door de wolken heen. De terugrit naar Kaohsiung verliep in rustige en droge omstandigheden, doch ter hoogte van Pingtung wist een korte maar zeer felle stortbui ons toch nog even op te schrikken. Ook later bij aankomst in Kaohsiung viel er bij momenten nog af en toe wat lichte of matige regen.
Vrijdag, 1 mei 2020
Bij wisselende bewolking is het tijdens de nacht afgekoeld naar 7,8 graden. Deze bewolking bestond uit Stratocumulusveldjes en Cumuluswolken bij het aanbreken van de dag, en werd door een west- zuidwestelijk briesje voortgedreven. De zon zette er flink haar schouders onder en dus konden de wolken weer aardig opbollen in de opwarmende atmosfeer. Voeg daar vocht en een onstabiele opbouw aan toe en we hadden een ideaal recept voor stevige buien. Tijdens de voormiddag bleef het nog droog in Malderen maar na de middag bereikten de wolken een kritiek punt en zagen we de eerste ijskappen van buien verschijnen. Er volgden meerdere exemplaren en er zat ook hagel bij terwijl er na een tijdje ook donderslagen te horen waren in verschillende buien. Door uitspreidende bewolking, en natuurlijk de polaire lucht bleef het frisjes met maxima van 15,0 graden. Tegen de avond werd dit echter gecompenseerd doordat de buien weer wat minderden en we weer konden genieten van een vleugje zonneschijn. Er dreven nog flinke stapelwolken voorbij en een ervan scheerde rakelings langs Malderen waarbij het door weerkaatsing van de ondergaande zon voor een bizarre okerkleurige gloed zorgde. Het leek wel alsof het laatste oordeel nabij was, en voor plantenkwekers die geen bescherming tegen de in hun nopjes zijnde slakken voorzagen in de met 4,7 mm doorweekte aarde was dat ook zo.
Zaterdag, 1 mei 2021
De dag begon zoals ze gisteren eindigde: helder met een diepblauwe lucht en fris bij minima van -0,9 graden. De zon zorgde voor een veelbelovende start in een fraai bedauwde omgeving maar het duurde niet lang of de eerste wolkenflarden verschenen weer. In een mum van tijd was de hemel volgezaaid met Cumulus die vervolgens weer flink ging opbollen. Ze knalde tegen een temperatuursinversie aan waardoor alles vol raakte met Stratocumulusvelden. Maar toch was de opwaartse stroming in sommige Cumuluswolken nog krachtig genoeg om door die inversielaag heen te breken en er ontstonden dus buitjes. Al stelde het weinig voor met een paar verdwaalde druppels en het neerslagtotaal van 0,0 mm sprak dan ook boekdelen. Er stond een koude maar gelukkig zwakke noordenwind en het was ongebruikelijk koud voor de tijd van het jaar met hooguit 15,6 graden. Op het einde van de namiddag klaarde het opvallend snel weer op toen de thermiek afnam en zo konden we deze dag alsnog in vriendelijke en zonnige omstandigheden afsluiten. Uit de wind en in de zon was het zelfs al snel drukkend warm. Voor de tijd dat die zon er nog was tenminste want het ging weer pijlsnel in baksteenslag met het kwik zodra de zon de einder bijna raakte. Dit gebeurde in een kraakheldere, zuiders blauwe lucht met Noorders blauw uitgeslagen mensen eronder.
Zondag, 1 mei 2022
Tijdens de nacht is het verder opgeklaard en onder de open hemel heeft de gestagneerde polaire lucht weer voor lage minima van 3,3 graden gezorgd. Op veel plaatsen werd ook nachtvorst waargenomen. Door de sterke afkoeling, wat vocht dat is binnengestroomd en de nachtelijke windstilte begon deze dag ook opvallend nevelig met op sommige plaatsen zelfs flink wat mist. Bij het krieken van de dag bleek er terug Cirrus en Cirrostratus te zijn binnen gelopen vanuit het noordwesten. Dit was voorlopig de enige bewolking die we zagen en dus kon de zon onze harten weer komen verblijden na het sombere en kille gisteren. Het duurde tot kort voor de middag eer we andere wolken zagen, en dat waren terug Cumulus fractuswolkjes die snel gingen uitgroeien tot grotere Cumuluswolken. Deze hadden een vrij lage basis en de zon verdween er vaak achter. Al zal dit ook vandaag weer sterk van plaats tot plaats gescheeld hebben want de wolken gingen zich weer in straten schikken en je zal dus maar pech gehad hebben om daar net onder te zitten. Na de middag werd de bewolking wat chaotischer en verdween het stratenpatroon. Er dreven nu echter dikke gordels van Altostratus voorbij waar de zon toch nog achter verdween. Tussen deze gordels in zatern er dan weer stukken met scherp begrensde diepblauwe lucht en er waren ook dunne Altocumulusvelden aanwezig. Vanuit het noordwesten dreef er meer sluierbewolking binnen maar deze werd nu egaler en ook dunner waardoor het over het algemeen zonniger werd. Zeker tijdens de late namiddag werd het vriendelijk lenteweer toen de stapelwolken ook weer schaarser en kleiner werden. We haalden zo nog maxima van 17,7 graden en dat de noordoostelijke wind erg zwak was, was ook mooi meegenomen. Al leek die tijdens het tweede deel van de namiddag toch nog een tandje bij te steken, vermoedelijk door convectieve stromingen die door de toegenomen zonnestraling werden veroorzaakt. Tijdens de avond werd het weer rustig al viel op dat de bewolking zich tijdelijk weer ging samenpakken tot dicht op elkaar zittende Cumulusssen en Stratocumulusachtige velden. Daarna klaarde het weer wat op, maar nu koelde het snel af waardoor het niet meteen aangenaam was om nog op buitenterrassen rond te gaan hangen. De bewolking ten spijt is er weer geen druppel gevallen vandaag en sloten we dus af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 1 mei 2023
We bevonden ons tijdens de voormiddag net aan de voorzijde van een vore waarachter koelere lucht zat. Na een zachte nacht met 9,5 graden als minimum en een voormiddag waarin de eerste zonnestralen zwoel aanvoelden, begon het wat te druppelen en draaide de aanwakkerende wind naar het noordwesten. Ze voelde een stuk frisser en luchtiger aan en we moesten de zon regelmatig prijsgeven door de velden Altocumulus, Cumulus, Cirrostratus en Altostratus die er hingen. De bewolking was echter nooit aaneengesloten en tijdens de namiddag begon het vanuit het noordwesten weer op te klaren waarbij de blauwe lucht een wat fletse tint had maar het over het algemeen wel helderder en transparanter begon te worden. Het werd zo alsnog erg fraai lenteweer waarbij het in de wind wat frisjes aanvoelde maar door de zonneschijn viel het allemaal heel erg mee. We haalden maxima van 18,0 graden en keken aan tegen een typische mooiweerslucht met vriendelijke stapelwolkjes waarvan sommigen nog best flinke afmetingen kregen. Op het einde van de namiddag kwamen we in een zone met diepblauwe, heldere lucht terecht en zagen we in het zuiden een rij van Cumulonimbuswolken uit de convergentielijn die vanochtend nog voor dat gedruppel zorgde. Deze buien zijn door de dagelijkse gang dus verder uitgegroeid tot onweer waar men nu in het oosten en zuiden kon van genieten. Vanuit het noorden begonnen later rafelige Cumuluswolken en Stratocumulusvelden binnen te drijven al raakte het niet helemaal overtrokken en zorgde de bewolking eerder voor extra sfeer tijdens de avondschemering. De nieuwe luchtsoort waarin we zijn terecht gekomen begon nu haar ijzige stempel op het weersgebeuren te drukken in de vorm van een snelle afkoeling na zonsondergang. Een stempel die op droog papier werd gedrukt want de neerslag die vanochtend viel was niet meetbaar met 0,0 mm als logisch eindresultaat.