Vrijdag, 6 mei 2005
Met de verwachte buien viel het vandaag heel erg mee. Enkel tijdens de nacht is er wat neerslag gevallen gevolgd door een paar buitjes, samen goed voor 1,8 mm na middernacht. De voormiddag en een stuk van de namiddag verliep dan droog en zwaarbewolkt waarna de zon geleidelijk steeds meer ruimte kreeg naar de avond toe. De redelijk krachtige en onaangename wind kwam hierbij uit westelijke richtingen bij maximaal 29 km/h en over de temperaturen vakt eveneens weinig positiefs te zeggen met waarden tussen 10,3 en 15,7 graden. De steeds breder wordende opklaringen worden echter opgevuld met dunne sluierwolken die geleidelijk beginnen toe te nemen en de voorbode zijn van een nieuwe regenzone waardoor er de komende nacht wellicht nog wat regen zal bijvallen waarna we morgen opnieuw een erg wisselvallig weertype krijgen met buien maar ook enkele opklaringen tussendoor. De buien zullen zich vooral over het oosten en noordoosten consentreren terwijl de temperaturen ondermaats blijven, maar in het tweede deel van de komende werkweek krijgen we weer normalere temperaturen voor de tijd van het jaar.
Zaterdag, 6 mei 2006
De dag startte onder een op wat sluierbewolking na heldere maar nogal nevelige lucht (op sommige plaatsen in Limburg werd zelfs mist gemeld) maar de zon kon het kwik al snel omhoog jagen van 11,8 tijdens de ochtenduurtjes naar andermaal zomerse waarden van 25,9 graden in de namiddag. Doch er vormden zich op grote schaal stapelwolkjes en naarmate de namiddag vorderde organiseerden deze zich tot een buienlijn die zich enkele kilometers ten zuiden van Malderen ophield en langzaam maar zeker opschoof in de verkeerde richting voor de onweersliefhebbers en de juiste richting voor de zonnekloppers. Niettemin vielen er enkele druppels regen, maar de hoeveelheden waren niet meetbaar terwijl het zwoele gerommel van de regelmatige donderslagen langzaam weer uitstierf in de verte. De onweerszone zoog de lucht naar zich toe wat zich net als gisteren vertaalde in een opstekende noorden tot noordoostenwind die aanwakkerde tot 21 km/h. De rust keerde echter snel weer, al werden we tijdens de avond nog flink verwend met prachtige wolkenlandschappen en een dito zonsondergang. Onder de ondertussen weer helder wordende hemel koelt het echter vrij snel af waardoor een extra truitje geen overbodige luxe blijkt te zijn na zonsondergang.
Zondag, 6 mei 2007
Een erg zonnige start zoals we gewoon zijn, met wat verspreide sluierbewolking. Het was wel vrij fris bij temperaturen die naar 6,3 graden gezakt waren, en overdag stond er een erg gure westelijke tot noordwestelijke wind die de opwarming met haar snelheden tot 32,2 km/h aanzienlijk vertraagde. We kwamen dan ook niet veel hoger dan 20,7 granden, en bij dit alles zagen we de bewolking geleidelijk toenemen vanuit het westen. Altocumulus undulatus die zich tussen de Cirrostratusmassa's mengde gaf duidelijk aan dat er een en ander in aantocht was en inderdaad: de bewolking ging over in Altostratus en er kwam vervolgens Stratusbewolking met Stratocumulus castellanus opzetten. Het begon in de late namiddag lichtjes te druppelen maar de meeste regen verdampte voor hij de grond bereikte doordat de onderste luchtmassa's worden uitgedroogd door het kurkdroge land. Tijdens de avond was het een op en af gaan van dikkere en dunnere wolkenvelden waarbij we af en toe een waterzonnetje konden zien terwijl er een weinig regen viel, maar het was niet eens voldoende om de straatstenen nat te maken. De dag werd winderig, zwaarbewolkt en droog afgesloten.
Dinsdag, 6 mei 2008
De lange reeks van zonnige en warme lentedagen wordt ook vandaag ononderbroken verder gezet waardoor we opnieuw met een heldere hemel het daglicht zien weerkeren, en dit bij ochtendminima die 8,7 graden bedroegen. Op sommige plaatsen was het wel opletten voor smalle maar opvallend dikke Cirrusbanden die roet in het eten kwamen gooien en het zonlicht voor tamelijk lange tijd tegenhielden. Deze wolkenbandjes hoorden bij een volledig uitgemergeld warmtefront dat weliswaar op sterven na dood was, maar niettemin de overgang naar nog hogere temperaturen voor de komende dagen betekent. Onder begeleiding van een oost- zuidoostelijk briesje met snelheden tot 22,5 km/h werd het kwik na de middag verder opgejaagd naar zomerse waarden van 25,8 graden. Er werden ook een aantal stapelwolkjes gevormd maar ook deze deden weinig afbreuk aan het zonnige weersbeeld. Tijdens de avond verdwenen ze weer terwijl nog een paar verdwaalde Cirrusplukjes voor mooie oranje kleurentinten zorgen bij zonsondergang. Het bleef opnieuw erg zacht tijdens de avond en het begin van de nacht: het aantal avonden dat we zonder kippenvel te krijgen in open lucht kunnen vertoeven, ligt nu reeds hoger dan vorig jaar tijdens de zomerperiode. Met een neerslagtotaal van 0,0 mm moeten de dorstige plantjes ook vandaag weer op hun tanden bijten...
Woensdag, 6 mei 2009
De opklaringen van gisterenavond waren vanochtend weer met de noorderzon verdwenen, waardoor deze dag een erg sombere start maakte. Deze keer bleef het echter droog terwijl het opvallend zacht was met temperaturen die niet beneden de 11,3 graden zakten. De bewolking was duidelijk niet van plan om meteen weer de biezen te pakken, zodat we terug urenlang tegen een met Altostratus en Stratocumulus bedekte hemel aankeken. De west- zuidwestenwind deed bovendien de zachte ochtendtemperaturen teniet door met haar snelheden tot 29,0 km/h voor een sterk afkoelend effect te zorgen. Tijdens de daarop volgende uren veranderde er maar weinig aan deze herfstachtige toestand, en was het wachten tot in de late namiddag voor een merkbare weersverbetering. De bewolking ging toen over in gebroken Stratocumulus en Stratus fractus waarbij we af en toe de zon zagen doorbreken. De meeste heil moesten we echter in de temperaturen zoeken, deze deden het met waarden tot 17,2 graden weer een beetje beter dan gisteren. De opklaringen maakten pas tegen zonsondergang een overtuigende doorbraak, waarbij we naar een vrijwel heldere hemel evolueerden waarin enkel wat Cirrostratusbewolking voorkwam. Hoe hardnekkig de bewolking ook moge geweest zijn, het neerslagtotaal was met 0,0 mm weer een zware dobber voor de langzaam maar zeker wegkwijnende vegetatie. Op dit gebied deden de Nederlanders het een stuk beter met neerslagtotalen die in het noorden tot dicht bij de 10 mm opliepen.
Donderdag, 6 mei 2010
Van de laaghangende wolkenvelden bleven we vandaag gespaard, maar de lage temperaturen (minima van 4,4 graden) en ijzige noordenwinden bleven nog steeds een constante. Er hingen terug sluierwolkjes, maar deze keer waren het er zoveel dat de zon er slechts met grote moeite kon doordringen. Tussen de Altostratus en Cirrostratus wolkenpartijen was af en toe een blauwe schijn te zien terwijl de zon hierbij iets krachtiger werd, maar het spreekt voor zich dat we ook dan geen hogere temperaturen dan 16,3 graden (tuineffect inbegrepen) konden verwachten. Na de middag werd de sluierbewolking wat dunner en met behulp van voetenwarmertjes, infraroodstralers en windbeschutting konden we zelfs weer in lentestemming raken. Dit was maar tijdelijk want vanuit het oosten kwam tegen de avond plots Stratus en Stratocumulusbewolking opzetten. Deze oogde erg dreigend, maar het bleef droog en doordat de zon ondertussen in het westen stond konden we ondanks de grijze hemel boven ons haar laatste stralen nog in ontvangst nemen. Hierbij vielen vooral de geelachtige kleurentinten op in de ietwat nevelig aandoende atmosfeer. Het opdringen van de depressie die dit alles veroorzaakte, zorgde voor aardig wat wind die overdag snelheden tot 30,6 km/h uit het noord- noordoosten haalde en ook 's avonds nog haar vluchtige stempel op het weersbeeld bleef drukken. We sloten uiteindelijk af met een neerslagtotaal van 0,0 mm in nog steeds droge omstandigheden.
Vrijdag, 6 mei 2011
Het was stukken zachter dan we de afgelopen dagen gewend zijn, maar zwoel konden we het zeker (nog) niet noemen bij minima van 7,2 graden. Er hing behoorlijk wat sluierbewolking terwijl nevelslierten en een vurrode zonsopgang voor een fraai ochtendtafereel zorgden. De sluierwolken bleven vervolgens het weersbeeld domineren, maar de zon raakte er vlot doorheen. In België althans want in Nederland hingen een paar dikkere wolkenvelden uit het warmtefront en waren hier en daar klaagzangen hoorbaar. Na de middag bleef het eveneens erg melkachtig met Cirrostratus en heel dunne Altostratus translucidus, terwijl er een zuid- zuidwestenwind opstak met snelheden tot 25,7 km/h. Deze voerde tropische lucht aan waardoor het ondanks de bewolking aangenaam zacht werd bij maxima van 26,7 graden. De sluierwolken zorgden tijdens de late namiddag voor een aantal zeer zeldzame optische verschijnselen zoals 46° halo's en supralaterale bogen. De combinatie van beiden met de reeds aanwezige kleine kring en bijzonnen zorgden voor een display dat slechts om de 25 jaar wordt waargenomen in onze streken. Het spektakel was van korte duur, ook al bleef de sluierbewolking de hele avond hangen. Wel volgde er weer een sfeervolle zonsondergang en was het 's avonds een stuk zachter dan de voorbije dagen maar nog steeds aan de kille kant na zonsondergang. Na al dit spektakel en de sfeermakers van vandaag werden we weer met beide voeten op de kurkdroge woestijngrond gezet met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 6 mei 2012
Hoewel we de regen van gisteren kwijt waren, werd het ook vandaag somber en kil herfstweer om snel te vergeten. Er hing steeds Stratus of Stratocumulus bewolking met soms chaotische fractus eronder en de opklaringen waren beperkt tot een kwartiertje rond de middag en een kwartiertje in de namiddag. Het werd niet warmer dan 12,9 graden terwijl de wind overwegend zwak was met 22,5 km/h uit het noordoosten als uitschieter. Tegen de avond leek de lucht wat onstabieler te worden en klaarde het op terwijl er enkele regendruppels vielen. Het wolkendek bevatte toen wat Cumulus congestus en Stratocumulus castellanus terwijl er ook wat Cirrostratus bewolking boven hing. Dit alles zorgde voor sfeervolle kleuren bij zonsondergang maar ook de vrees dat het onder deze opklaringen tot nachtvorst zou komen. Met de afkoeling bleek het later echter mee te vallen en de minima die tegen middernacht werden opgetekend bedroegen nog 7,1 graden. De regendruppels die 's avonds vielen waren niet meetbaar waardoor we met 0,0 mm konden afsluiten.
Maandag, 6 mei 2013
Na een tamelijk frisse nacht (minima van 5,9 graden) keerde het daglicht terug in een mooie, diepblauw gekleurde hemel. De zon liet het snel opwarmen en in tegenstelling tot de voorbije dagen werden er nu helemaal geen stapelwolken meer gevormd. Wel dreef er na de middag wat sluierbewolking binnen vanuit het zuiden en ging de diepblauwe kleur er geleidelijk weer uit om plaats te maken voor fletse, lichtblauwe kleuren. We haalden maxima van 24,0 graden en tijdens de late namiddag stak er een verkoelende bries uit het noorden op die het kwik rechtsomkeer liet maken. De maximale windsnelheid werd uit het noordwesten gemeten en bedroeg 20,9 km/h. Er dreef nu ook Altostratusbewolking binnen die weliswaar niet aaneengesloten was, maar het de zon toch erg moeilijk maakte op sommige momenten. Er verscheen tijdelijk ook wat Stratocumulus en Alyocumulus onder waarin Castellanusvormen te zien waren, wellicht een uitloper van het onweer dat net ten zuidoosten van ons land actief was. Naar zonsondergang toe klaarde het weer op en gingen we een tamelijk kille avond in. Geen van de buien heeft ons kunnen bereiken zodat we andermaal met een dagtotaal van 0,0 mm afsloten.
Dinsdag, 6 mei 2014
De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen waardoor het erg zacht bleef bij minima van 12,8 graden. Vanochtend moesten we echter een grijze hemel en bijhorende somberheid incasseren als tegenprestatie. Het koufront dat een vroegtijdig einde aan het nog maar amper op gang gekomen zomeropstootje wilde maken, hing immers al boven ons. Veel activiteit zat er echter niet op want het bleef gewoon droog onder een grijze Altostratus lucht waaronder wat Altocumulus castellanus groepjes te zien waren. Wie op het juiste moment op de juiste plaats stond kon ook nog een glimp van het matglaszonnetje opvangen dat er met veel moeite soms nog doorheen priemde. De radarbeelden sloegen ondertussen blauw uit van de neerslag maar het bleek om 'virga' te gaan die verdampte voor deze de grond kon bereiken. Vanuit het zuiden naderden opklaringen die ons kort na de middag bereikten zodat iedereen weer kon genieten van een redelijk krachtige, stekende zon in een diepblauw gekleurde hemel. De temperaturen liepen op tot 22,6 graden en het voelde op en top zomers aan. De slechtweerswaarschuwingen hoefden we echter nog niet in de prullenmand te gooien of tot mikpunt van spot en hoongelach te promoveren. Vanuit datzelfde zuiden naderde immers een nieuwe storing die er een stuk actiever uitzag dan haar voorganger die we zonet op de koffie hadden. Aan diens voorzijde werden tijdens de namiddag volop stapelwolken en een weinig Stratocumulus gevormd waardoor de zon het al snel weer moeilijk kreeg en korte tijd later verschenen er opnieuw buien aan de horizon. Deze keer was het ook in Malderen prijs en kwam het tot een kort maar krachtig stortbuitje dat een tweetal mm wist af te leveren. Hierna leek het afgelopen te zijn en kwam het niet verder dan wat verdwaalde regendruppels die heel af en toe uit het niettemin dreigende, grijze wolkendek vielen. De wind draaide naar het westen en er stroomde koelere lucht binnen. De bewolking ging over in Altostratus waar een opvallende golvende structuur leek in te zitten (gravity waves) en telkens er zo'n golf boven Malderen hing vielen er vijf druppels naar beneden. Ook opvallend was dat de wind hierbij terug naar het zuiden kromp om vervolgens weg te vallen. Omstreeks 22H30 wisten de weergoden ons echter te verrassen met een plotse toename van de neerslagintensiteit en ging het voor langere tijd aanhoudend regenen met dikke druppels. Dit leverde een naar onze huidige normen hallucinant neerslagtotaal van 5,4 mm op. De wind ruimde ondertussen weer naar het zuidwesten al bleef deze nauwelijks voelbaar.
Woensdag, 6 mei 2015
Het is tijdens de nacht nagenoeg helder geworden, en het kwik kwam uit op 9,9 graden als minimum. De wind was er al vroeg bij vandaag, nog voordat het licht werd ging ze alweer flink tekeer met vlagerige stoten uit overwegend zuidwestelijke richting. Na zonsopgang werden al snel stapelwolkjes gevormd die geleidelijk talrijker werden en zich aftekenden tegen een fraaie, diepblauwe lucht. Ze zagen er vriendelijk uit, maar toch waren ze dat niet want tegen de middag bolden ze verder op en zagen we al vlug de eerste ijskappen van volwassen buienwolken verschijnen. Het ging erg snel (waardoor we de maxima van 17,9 graden haast vergaten op te tekenen) en we zagen de ene na de andere buienwolk tevoorschijn springen in het zuidwesten. Halverwege de namiddag kwam het in Brussel tot een flinke wolkbreuk en na een poosje volgde er een tweede stortbui die ook nog eens met onweer gepaard ging en zeer felle windvlagen. Op een of andere manier is het dan toch gelukt om ook een zware onweersbui tot in Londerzeel te krijgen, en het Malderse weerstation kreeg er stevig van langs met krachtige valwinden, stortvlagen, een paar hagelbollen en het nodige klank- en lichtspektakel (aldus het thuisfront en de hier en daar doorboorde plantenbladeren) De bui trok weg naar het noordoosten en er was een flinke updraft te zien aan haar zuidwestelijke flank. Een goede kandidaat voor een supercel dus, en later werd inderdaad melding gemaakt van een supercel die de Duitse grens was overgestoken (lowtopped). De rust keerde daarna weer, althans wat neerslag betreft want de wind had er duidelijk nog lang niet genoeg van gekregen en bleef er maar op los beuken tot diep in de avond. Na 20H nam deze zelfs weer verder toe en leek het alsof we middenin een winterstorm waren terechtgekomen. Er verscheen toen een band van stapelwolken die van zuidwest naar noordoost liep en langzaam opschoof naar het zuidoosten. Vooral op de satellietbeelden was dit erg indrukwekkend en had deze de vorm van een witte streep wat mogelijk op een convergentielijn wijst en een verklaring voor de weer aanwakkerende wind zou kunnen zijn. In het noordwesten verscheen een bandje van Cirruswolken dat geleidelijk in de richting van de stapelwolken trok. Op het eerste zicht leken het eenzame Cirruswolken te zijn, maar wie heel goed keek kon zien dat ze de voorste begrenzing van een heel dunne laag Cirrostratus bewolking vormden dat slechts zichtbaar was door een iets lichter blauwe kleur van de hemel achter deze Cirruswolken. Tegen zonsondergang verschenen er meer sluierwolken in het noordwesten en dook er ook Altocumulus op. Verdere gevolgen bleven echter uit in Malderen en toen we het neerslagtotaal van 9,7 mm optekenden stelden we vast dat de opwindende wind dan toch nog een heel kleine versnelling lager was geschakeld.
Vrijdag, 6 mei 2016
De Cirrostratus bewolking is tijdens de nacht weer overgegaan in Cirrus en dunner geworden, maar het was wel een chaotisch allegaartje van strepen, veertjes en condensatiesporen vanmorgen. Ten westen van ons zat meer bewolking al was dat alleen op de satelliet te zien. Ondanks de dunne bewolking is het vrij zacht gebleven met minima van 7,1 graden en het was ook erg rustig met slechts een zwak zuidoostelijk briesje. De zon liet het snel opwarmen en we waren meteen in zomersfeer. De sluierbewolking nam lichtjes toe maar het deed geen afbreuk aan de weerskwaliteit en uiteindelijk haalden we zeer aangename maxima van 26,1 graden. De wind was zwak en kwam meestal uit zuidoostelijke richtingen. Tijdens de avond veranderde er weinig en konden we tot in de late uurtjes in de buitenlucht genieten bij slechts langzaam dalende temperaturen. De sluierbewolking nam toen af al leek deze zich weer wat samen te pakken in het westen. De droge periode begon langzaam vorm te krijgen met alweer een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zaterdag, 6 mei 2017
Het is de laatste maanden een zeldzaamheid geworden, maar vanochtend bleek er nog eens geen noordcomponent in de windrichting te zitten. Een depressie is ten zuidwesten van ons terecht gekomen waardoor er een droge en zachte oost- zuidoostelijke bries opstak. We konden genieten van brede opklaringen en diepblauwe luchten en de bewolking bestond uit wat vormeloze wolkenflardjes die hier en daar uitgroeiden tot een mooiweerswolkje. Het warmde snel op en de tamelijk frisse minima van 7,1 graden waren dan ook even snel vergeten. Tijdens de namiddag moesten we wel rekening houden met Cirrus en Cirrostratusbewolking die vanuit het zuidwesten kwam opzetten. Deze had hier en daar wat aambeeldvormige strukturen (Spissatus) en ze werd geflankeerd door Altocumulusbandjes waardoor het leek alsof we tegen de flank van een onweerscel aankeken. En misschien was dat ook wel zo want volgens de analysekaarten bevond zich in deze wolkenband een convergentielijn waar zich wel degelijk buien op ontwikkelden. Naar de avond toe zag het er dan ook erg dreigend uit in het zuiden en de bewolking zag er hoogzomers uit met Altocumulus castellanus die een op handen zijnde zwoele onweersavond lieten vermoeden. De temperaturen hielpen daar ook nog eens aan mee want we haalden maxima van 21,6 graden. Hoewel dit nog niet zwoel is, gaf dit wel een vergelijkbaar gevoel na de ijzige voorjaarskou die we reeds achter de rug hebben. De buien bleven echter uit en het overtrok gewoon met Stratus en Stratus fractus bewolking waarop een erg kille en sombere avond volgde. Bovendien zagen we die noordcomponent dan toch weer in de wind komen toen er een koude noordwestelijke bries opstak die ons weer met beide wintervoeten op de onderkoelde grond bracht. En dat was nog steeds droge grond met een neerslagtotaal van 0,0 mm
Zondag, 6 mei 2018
Ook vandaag werden we opgewacht door staalblauwe luchten zoals we ze in onze streken bijna nooit te zien krijgen. De minima zijn op 9,9 graden uitgekomen en ook deze keer werd er geen dauw gevormd. De wind draaide naar zuidelijke richtingen en het kwik werd omhooggestuwd naar 26,7 graden. Tijdens de namiddag zagen we een paar lichter blauw gekleurde vlekken die de vorm van Cumulus wolken hadden en op thermiekbellen wezen. Maar ook dit had geen enkele weerslag op het weer en kon door de zweefvliegsporters alleen maar toegejuicht worden. Tijdens de avond bleef het lang zacht terwijl het door de droge lucht niet zwoel aanvoelde. Het neerslagtotaal kwam ook vandaag op 0,0 mm uit.
Maandag, 6 mei 2019
(Taiwan) De dag begon grijs en somber in Taipei maar het was nog droog. Lang duurde het niet of er begonnen kleine druppels te vallen die snel groter werden en tijdens de voormiddag kregen we dan af te rekenen met perioden van matige regenval. Het was erg somber en donker terwijl het door het vocht en de warmte broeierig aanvoelde. In vergelijking met Kaohsiung voelde het echter een stuk frisser aan met een 23-tal graden en het leek wel alsof er een vleugje herfst in de lucht hing. Tijdens de namiddag volgde er weer een drogere periode maar dit werd tegen de avond al snel weer afgerekend met nieuwe perioden van regen. De intensiteit was niet zo groot maar het was genoeg om er een verwaterde boel van te maken en de heuvels rond Taoyuan dampten van het vocht. Bij het opstijgen richting Hong Kong zaten we al snel in de wolken en daarboven konden we zien hoe er in de richting van China een muur van Cirrus densus leek te hangen die steeds aan onze rechterkant zichtbaar bleef tot aan Hong Kong. Op een gegeven moment moesten we daar dus wel doorheen en dit zorgde dan ook voor een erg schokkerige afdaling wat later. Bij de aansluitende vlucht naar Brussel zaten we terug meteen in de wolken en zodra we daar boven hingen, doemde er een buienlijn op in het noorden. Er volgde wat turbulentie maar het was niet hevig en we zaten al snel aan de achterkant waar de bewolking weer stratiformer en onschuldiger was. Doch na een paar uur kwam het dan toch weer tot plotse erg zware turbulentie die een tijdje leek aan te houden en erg grillig was.
Woensdag, 6 mei 2020
De vorst is met 4,6 graden uitgebleven al kan er buiten steden en dorpen misschien toch nog een plantaardig slachtoffer gevallen zijn. Van bewolking was er nu niets meer te zien, zelfs geen sluierwolkjes aan de horizon in tegenstelling tot de voorbije dagen. De wind is verder naar het noordoosten geruimd en er werd heldere, kurkdroge en iets zachtere landlucht aangevoerd. Vooral na de middag was het aangenaam lenteweer met maxima van 20,5 graden maar de schrale wind maakte wat beschutting niet overbodig. Deze ging gelukkig wel weer liggen naar de avond toe en zo konden we ze bijna letterlijk bruin bakken in de bijzonder krachtige zon. Eens die onder was kwam de koelte er echter weer snel in en daar veranderde de verder afzwakkende wind (die ondertussen al oost- zuidoostelijk is geworden) niet veel aan. Het optekenen van het neerslagtotaal van 0,0 mm was ondertussen niet meer dan een formaliteit.
Donderdag, 6 mei 2021
Tijdens het tweede deel van de nacht is er sluierbewolking binnen getrokken uit een volgend lagedruksysteem, en aan de voorzijde van de regenzones en buiengebieden zat dus traditioneel weer een gebied met brede opklaringen en rustige weersomstandigheden. Ideale omstandigheden dus om het kwik nog eens flink onderuit te halen en de minima logen er dan ook niet om met 3,7 graden. Tijdens de voormiddag hing de sluierbewolking er nog steeds en hierbij viel op dat ze overging van een egale laag Cirrostratus fibratus naar een chaotisch kluwen van dichtere Cirrus met donkerblauwe plekken ertussen. Later ontstonden er ook weer stapelwolkjes maar het was deze keer maar op beperkte schaal waardoor het overwegend zonnig bleef. De westelijke wind was ook niet al te krachtig waardoor we van een niet onaardig lenteweertje konden spreken. Het kwik bleef wel wat achter met maximaal 15,0 graden. Na de middag werden de stapelwolkjes groter en talrijker maar ondertussen begon de sluierbewolking zich samen te pakken tot Altostratus die vanuit het westen kwam opzetten. Deze zorgde ervoor dat de stapelwolkjes geen voeding meer kregen van de zon en dus was het deze matglasbewolking die uiteindelijk overbleef. Ook deze was niet egaal en na een tijdje konden we er de silhouetten van samengekoekte buienwolken in herkennen inclusief valstrepen eronder. Het duurde daarna niet lang eer het begon te regenen, eerst met een buiig karakter en later meer egale regen. Vanuit het westen werd de bewolking geleidelijk weer dunner en later verschenen er opklaringen die erg fraai oogden in het avondlicht nu er ook mooie Altocumulus- en Stratocumulusveldjes tussen ontstonden. Af en toe viel er nog een druppeltje uit maar voor de rest bleef het droog en rustig. De vochtige avondlucht vulde zich met de geur van humus en lentebloesems waardoor er een hemelse sfeer hing en een avondwandeling tot een ware wellnesskuur werd verheven. Er moest echter flink doorgestapt worden op zo’n wandeling want het was behoorlijk fris en wie daarbij in een of ander weerstation langs de weg toevallig een pluviometer spotte kon daarin een neerslagtotaal van 1,1 mm aflezen.
Vrijdag, 6 mei 2022
De neerslag van gisteren heeft voor een vochtige atmosfeer gezorgd en dit zorgde in deze windstille condities onder de open hemel voor flink wat mist. We ontwaakten dus in een kleine wereld en het leek wel herfst met al die dauw en de typische humusgeur die er nu hing. Met minima van 9,4 graden was het aan de zachte kant en de mist ging over in Stratus. Deze begon geleidelijk op te lossen en vooral aan de kust en langs steden kreeg men de zon al snel weer te zien. Op andere plekken moest men een tijdje wachten, maar eens de zon daar doorbrak ging het kwik wel als een speer de hoogte in bij een nog steeds erg zwak noordelijk tot noordwestelijk briesje. Tegen de middag werden er stapelwolken gevormd en de hemel kreeg daarmee weer een typische zomerse aanblik. We haalden maxima van 23,5 graden en de zon werd slechts zelden onderbroken door deze stapelwolkjes. Deze losten later in de avond weer op en het ging ook weer vrij snel afkoelen terwijl de noordelijke wind ging liggen. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,1 mm, zonder enige twijfel een gevolg van condens uit de mist vanochtend.
Zaterdag, 6 mei 2023
Tijdens de voormiddag konden we van mooi en zonnig lenteweer genieten na een licht bedauwde ochtend bij minima van 9,0 graden. Cumulus wolken en Cirrostratus met wat Altocumulus erbij maakten de dienst uit. De sluierbewolking begon echter langzaam maar zeker dikker te worden en hoewel het aanvankelijk maar langzaam leek te gaan, verschenen er in het zuiden plotseling Altocumulus en Stratocumulusvelden die door uitspreiding zijn gevormd. Hierin zaten buien ingebed en de zon die eerst nog redelijk goed doorheen de inmiddels in Altostratus translucidus overgegane bewolking kon schijnen, moest het onmiddelijk opgeven. Wat volgde was een grijze namiddag waarin het af en toe lichtjes regende. Het was allemaal amper meetbaar maar telkens toch voldoende om allerlei buitenactiviteiten te verstoren. De zwakke zuidelijke tot zuidoostelijke wind zorgde er echter voor dat het allemaal nog best aangenaam was onder een afdakje, de hoge vochtigheidsgraad hielp daar ook aan mee en dit bij eerder bescheiden maxima van 19,9 graden. Tijdens de avond werd het terug wat droger en begon de zon er weer doorheen te komen in een mix van Cumulus congestus, Stratocumulus castellanus en Altostratus die onstabiliteit uitstraalde. Het had allemaal wel wat qua uitzicht en het was nog steeds aangenaam om er bijvoorbeeld een terrasjesavond van te maken. Nieuwe buien kwamen er voorlopig niet meer aan te pas en we eindigden met een bescheiden dagtotaal van 0,0 mm.