Bij 1) een duidelijke convergentielijn waarop Cu zijn ontwikkeld die zich steeds verder uitsmeren. Het binnenland van Noord-Holland is flink opgewarmd (Berkhout 17.4), terwijl de Noordzee (11 graden) en het IJsselmeer (14 graden) nog veel kouder zijn. Hierdoor ontstaat tegelijkertijd zeewind en IJsselmeerwind die noord van Amsterdam botsen (convergentie), waardoor cumulus zich vormen, uitspreiden en stroomafwaarts richting Rotterdam met de wind meegevoerd worden.
2) Een 'gat' vanaf het koude IJsselmeer, waar geen bewolking kan ontstaan. Hierdoor onbewolkte condities in een strook van de Flevopolder richting Roosendaal.
3) De duidelijk herkenbare stratusplukken boven de Noordzee. De bewolking toont geel op de satelliet, omdat de wolken zich dichtbij het aardoppervlak bevinden en dus warme toppen hebben (minder reflectie/albedo, waardoor ze dus minder wit lijken, i.t.t. de frontale bewolking die boven Duitsland zichtbaar is). Merk ook op dat de Cu in het noorden zich pas diep in het binnenland vormen doordat koude lucht die vanaf zee binnenstroomt in de eerste 50 kilometer Cu-vorming onderdrukt. 
Het principe van wat er bij (1) gebeurt (denk de neerslag even weg!).
Het is enigszins moeilijk te zien, maar als je goed kijkt zie je twee windfrontjes: eentje vanaf zee, en eentje vanaf het IJsselmeer. Die botsen en zorgen voor extra convergentie bij (1), waardoor er een dikke rij Cu/Sc is ontstaan. Beeld van stormarchive.nl. 
