met de neerslag. Een paar jaar terug smachten we nog om wat regen en wilde het maar niet lukken, waardoor we letterlijk stof zaten te happen en schroeihitte te verduren kregen in de zomer.
Vorige zomer was daarentegen vrij gematigd en het was een stuk natter dan voorgaande zomers. Een voorbode voor wat er ons in de winter te wachten stond: een westcirculatie die nadat die zich eenmaal had ingesteld van geen wijken meer wilde weten, met een absurd nat winterhalfjaar tot gevolg.
Sindsdien is het eigenlijk nooit echt een heel langdurige periode meer droog geweest. Ook deze lente weten de regen- en buienstoringen ons weer makkelijk te vinden.
Het lijkt nu weer een stuk meer op het weer zoals ik dat kende in de jaren '90 en in de (vroege) jaren '00. 