Vrijdag, 10 juni 2005
Opnieuw werd het een erg mooie lentedag te Malderen waarbij de zon voor de hoofdrol ging en zo de temperaturen kon omhoogzwiepen van 7,8 in de ochtend naar een aangename 23,1 graden in de namiddag. De wind is hierbij naar het westen gekrompen en aangewakkerd tot 26 km/h. Tijdens de ochtend waren er wel tijdelijk uitgestrekte Stratocumulusvelden, maar deze waren geen lang leven beschoren zodat er tegen de middag slechts een paar kleine mooiweerswolkjes overbleven. Doch tegen de avond was het uiteindelijk tijd voor het zwaardere werk want een erg hardnekkig Stratuswolkendek dat vanuit het noorden is binnengevallen, heeft het mooie zomerse weer in een mum van tijd doen omslaan waardoor het momenteel maar een sombere boel geworden is. Het gisteren besproken koufront is dus duidelijk op schema en daarmee is de stap naar een eerder somber en kil weekend gezet. Morgen zal de nadruk vooral op wolken en een paar lichte buitjes gelegd worden terwijl zondag letterlijk en figuurlijk in het water zal vallen bij temperaturen die zelfs overdag met moeite de tiengradengrens zullen overschrijden. Een tijdelijk sneeuwdekje van enkele centimeters zit er echter nog niet in, ook niet wat de Ardense toppen betreft. Na het weekend is het weer dan aan verbetering toe en zullen zowel de temperaturen als de zonne-uren terug in de goede richting evolueren.
Zaterdag, 10 juni 2006
Opnieuw konden we vandaag van een stralende, zomerse dag genieten. De zon had geen enkele concurrentie te vrezen waardoor ze alles in het werk kon stellen om het kwik zo hoog mogelijkop te drijven. Dit resulteerde uiteindelijk in temperaturen tussen ... en ... graden. De zinderende hitte bracht de atmosfeer echter in beweging: niet doordat hij onstabiel werd, daar was de lucht veel te droog voor, maar wel door het opsteken van een vrij krachtige bries tijdens de namiddag die enerzijds meer dan welkom was maar anderzijds voor enige hinder zorgde doordat kranten, tijdschriften, doeken en zonneschermen een eigen leven gingen leiden en het vrije luchtruim kozen. Gelukkig ging de bries tegen de avond weer liggen, de krachtigste windstoot kwam uit het ... en haalde ... km/h.
Zondag, 10 juni 2007
Net als gisteren begonnen we de dag weer onder een vormeloze grijze hemel. Het enige (en minst gewenste) verschilpunt was echter dat er deze keer geen onweer bijzat, maar miezerige motregen die een groot deel van de voormiddag voor haar rekening nam. De motregen is in feite een restant van aktieven onweerscomplexen ten oosten van ons, maar dat zal de Malderse onweersreak een worst wezen. Tegen de middag werd het weer wat droger en begon de bewolking wat transparanter te worden, maar op een zonovergoten namiddag hoefden we zeker niet te rekenen. Tijdens de vroege avond begon het dan alsnog met mondjesmaat op te klaren terwijl de eerste zonnestralen het meteen erg zwoel en plakkerig deden anvoelen, maar dit bracht nog steeds geen verdere gevolgen met zich mee zodat we de dag weer in alle rust konden afsluiten onder een half bewolkte hemel. De temperaturen zaten door het binnenstromen van warme lucht uit het oosten weer wat hoger met waarden tussen 15,4 en 22,7 graden terwijl de wind zich bescheiden op de achtergrond hield met maximumsnelheden tot 11,3 km/h uit het noorden. De motregen was op haar beurt dan weer goed voor een onmeetbaar dagtotaal van 0,0 mm.
Dinsdag, 10 juni 2008
Tijdens de ochtend zijn er veel Stratocumulus en Stratus fractuswolken komen opzetten waardoor het zomerweer niet meer zo stevig in het zadel leek te zitten. Het was ook iets koeler met 10,4 graden. Wel bleef het droog en bleven er nog een paar kleine opklaringen over. Overdag ging de Stratus fractus over in Cumulus terwijl de Stratocumulusbewolking geleidelijk schaarser werd, en dit resulteerde uiteindelijk in een erg mooie en zomerse namiddag waarin de maxima opliepen tot 27,2 graden. De wind draaide naar het noorden en bereikte snelheden tot 25,7 km/h om later in de avond weer wat af te zwakken. 's Avonds nam de bewolking weer wat toe met Stratocumulus maar het bleef droog.
Woensdag, 10 juni 2009
In tegenstelling tot de voorbije dagen was het vanochtend (nog steeds in Kansas) erg warm en zo goed als helder. Vanuit het westen kwam echter Cirrostratus en Cumulus humilis opzetten die alsnog regen en kilte brachten. De bewolking ging immers over in Altostratus en vervolgens Nimbostratus. De regen was meestal licht of matig, maar bij het bezoeken van het dorpje Greensburg kort na de middag kwamen er weer opklaringen binnengedreven. Ze brachten een diepblauwe lucht aan het licht die netjes werd opgefleurd met Altocumulus floccus in het oosten en Cumulus fractus die vanuit het westen kwam opzetten. Helemaal aan de westelijke horizon rezen er aambeeldvormige toppen van buienwolken op die deze rustige en saaie dag uiteindelijk een verrassende wending zouden geven. De achtervolging werd meteen ingezet en vlak voor we de buien hadden ingehaald werden we reeds getrakteerd op een prachtige horseshoe vortex die in het zuiden zichtbaar werd. De buien waren aanvankelijk eenvoudige multicelletjes die amper iets voorstelden, maar plots slaagden ze erin om zich verder te ontwikkelen tot imposante classic supercells. Bij het chasen werden we in een dorpje in de buurt van Dodge City gedwongen om terug te keren waardoor de supercel ons kon insluiten en we in de kern ervan terecht kwamen. Dit resulteerde in felle regen die het zicht tot 30 centimeter beperkte en hevige rukwinden van een in regengordijnen verscholen tornado die ons op een haartje miste. Na deze intense zondvloed kreeg de regen opeens een okerkleur, om vervolgens plaats te maken voor een erg indrukwekkende zonsondergang. De felgekleurde wolken weerkaatsten prachtig op de ondergelopen wegen en later zorgde een vurige bliksemshow voor veel animatie tijdens de lange tocht naar Colby. De bliksemactiviteit ging er na een uurtje uit en we doken vervolgens een rustige en vredevolle nacht in.
Donderdag, 10 juni 2010
De warme luchtmassa's uit Duitsland deden opnieuw pogingen om naar het westen op te rukken, waardoor het een ondanks de bewolking erg tropisch aandoend weertype werd. Kouder dan 15,2 graden werd het niet, de lucht was zeer vochtig waardoor er nauwelijks verdamping was en er stond bijna geen wind terwijl er in Malderen een vrij dichte mist hing. Deze trok vrij snel op en verschafte ons uitzicht op een onstabiel ogende atmosfeer waarin Stratocumulus castellanus, Altocumulus en wat Cirrus te zien was. Door het vocht werd de zonsopgang in opvallende rode en oranje tinten gehuld, maar de bewolking nam snel weer toe zodat we uiteindelijk weer tegen een grijze Stratuslucht aankeken. Er werden wat lichte buitjes gevormd terwijl de atmosfeer nog steeds uitermate onstabiel oogde telkens de Stratusbewolking openbrak. Na de middag werd de bewolking wat dunner en werd er meer nadruk gelegd op middelhoge bewolking (Altostratus en Altocumulus) terwijl er (volgens de satellietbeelden) ten zuiden van ons opklaringen waren die langzaam onze richting uitkwamen. Maar ook dan bleef de lichte buienactiviteit aanhouden, terwijl de bewolking ervoor zorgde dat het kwik niet hoger dan 21,4 graden kon uitklimmen. Door de hoge luchtvochtigheid voelde het echter zeker tien graden warmer aan, en was dat ene zuchtje wind van 16,1 km/h uit het oosten een welkome verkoeling. Op het einde van de namiddag bereikten de opklaringen ons, en kregen we uitzicht op Cirrus densus, Stratocumulus castellanus en een weinig Altocumulus. Onmiskenbare onweersbewolking dus, maar wie zich aan vuurwerk verwachtte kwam bedrogen uit want de onweershaarden die al een hele dag op ramkoers lagen, verdwenen als sneeuw voor de zon. De avond verliep dan ook rustig en droog, al moeten we dat laatste met een korreltje zout nemen door de extreem hoge luchtvochtigheid. Deze zorgde ervoor dat het buiten een stuk warmer aanvoelde als binnenshuis, ook al was het daar net enkele graden warmer. Afkoelen deed het maar nauwelijks en om middernacht was het nog steeds aangenaam toeven in de buitenlucht bij een 18- tal graden. Het neerslagtotaal bleef eerder bescheiden met 1,2 mm.
Vrijdag, 10 juni 2011
Zowel gisterenavond als vanochtend was het uitspansel bedekt met uigestrekte Altocumulus floccus velden terwijl het door de bewolking niet kouder werd dan een dertiental graden. Het waren duidelijke tekenen aan de wand dat de atmosfeer alles behalve stabiel was en dat we ons aan een buiig weertype konden verwachten. Het zag er nochtans niet zo uit tijdens de eerste uren van de dag want de bewolking ging over in een gesloten Stratusdek. Het werd somber en kil terwijl er op de satellietbeelden al evenmin enig spoor van buien of onstabiliteit te bekennen viel. De weergoden hielden echter wel degelijk hun belofte want tijdens het tweede deel van de voormiddag begon het taaie wolkendek plots op te lossen en er werden prompt stapelwolken onder gevormd. Deze gingen zich in een mum van tijd ontwikkelen en nog voor de middag zagen we op de satellietbeelden de eerste Cumulonimbi pronken boven het oosten van het land. Voordat we het wisten was het grootste deel van de Benelux volgezaaid met dergelijke buienwolken en de neerslag kwam op sommige momenten reeds met bakken naar beneden. Door al die bewolking hoefden we echter geen aangename zomerwarmte te verwachten, en de maxima bleven dan ook steken op een magere 20,9 graden. Valwinden uit de buienwolken deden de wind tijdelijk aanspannen tot 43,5 km/h uit het west- zuidwesten terwijl opklaringen voor het grootste deel van de namiddag een schaars gegeven waren. Tijdens het tweede deel van de namiddag bereikten de buien hun hoogtepunt en werden ook Brussel en Malderen (goed) meegenomen. Of het in Malderen tot onweer kwam is niet duidelijk, maar het neerslagtotaal mocht er zeker wezen met 5,8 mm. In Brussel leverde het onweer een fraai vertakte ontlading op, maar daar bleef het bij terwijl de neerslag niet overdreven zwaar was. Tijdens de avond ging de buienactiviteit er weer uit en kregen we fraaie restbewolking te zien (Cirrus densus en Stratocumulus, later Cumulus fractus vanuit het westen). De warme kleuren waarin alles oplichtte waren echter bedrieglijk want het koelde razendsnel af en op het einde van de avond was het nog maar 7,6 graden wat ook de minima werden.
Zondag, 10 juni 2012
Ondanks de wat pessimistische verwachtingen werd het vandaag erg aangenaam zomerweer. De brutale wind van gisteren durfde zich vandaag nog maar met snelheden tot 19,3 km/h uit het zuidwesten te vertonen en het was zonnig met slechts wat stapelwolken. Op de satellietbeelden zagen we een pittige regenzone net ten zuiden van ons doortrekken en ondertussen was het hier genieten van een krachtige zomerzon die het kwik opdreef van 9,4 naar 20,9 graden. Geen extreme hitte, maar door die zon en de stijgende vochtigheidsgraad voelde het toch erg warm aan. De eerdergenoemde regenzone maakte na de middag een bocht naar links en kwam op haar weg dus Malderen tegen. Er dreven Stratocumulusvelden binnen die dik en dreigend waren met in het zuidwesten ook Cirrostratus en Altostratus erboven. Hiertussen zaten reeds buien verscholen waarvan eentje ons halverwege de namiddag wat gedruppel bracht. Dit was nog niet meetbaar en het werd daarna tijdelijk droog onder een 7/8 bewolkte Stratocumulus en Altostratuslucht. Tegen de avond kwam het opnieuw tot regenvlagen en zagen we een typische onstabiele zomerlucht van Altostratus en Stratocumulus castellanus. De regen die daarna viel was niet echt overtuigend te noemen maar won na een tijdje aan intensiteit waardoor de pluviometer alsnog in beweging kwam en 0,2 mm aangaf als dagtotaal. De gezapige maar onweersvrije regen hield voor de rest van de avond aan terwijl het tamelijk zacht bleef.
Maandag, 10 juni 2013
Het was vanochtend terug grijs en kil met een gesloten Stratus wolkendek. De temperaturen daalden naar 7,9 graden maar deze keer bleef de bewolking langer hangen en duurde het tot rond de middag voordat er gaatjes in verschenen en de zon met mondjesmaat begon te schijnen. Pas rond een uur of 3 kwam ze er goed door en de thermische achterstand kon dan ook niet meer goed gemaakt worden zodat we het met maxima van 20,4 graden moesten doen. Ondertussen begonnen de vogels al mee te zingen op de klaagzangen die vanuit het noorden van Nederland onophoudelijk binnen bleven komen want de Stratusbewolking is daar helemaal niet meer opgetrokken. Door het ontbreken van een schrale wind voelde het echter niet zo koud aan, de snelheden bleven beperkt tot 19,3 km/h uit het noorden. Af en toe dreven er afzonderlijke Stratocumulus partikels voorbij die veel rafeliger waren dan klassieke mooiweerswolkjes en een wat vreemd gezicht waren in deze zonovergoten zomerse namiddag. Hoe dan ook, tijdens de avond verdwenen ze allemaal en werd het helder. De wind leek weer wat aan te wakkeren zodat het nu bijzonder kil ging aanvoelen. We sloten alweer af met 0,0 mm neerslag, maar een wolkenband die de radarbeelden blauw doet uitslaan zou daar morgen misschien een beetje verandering in kunnen brengen.
Dinsdag, 10 juni 2014
Kort na middernacht begon het vanuit het zuiden opeens fel te onweren in Malderen. De eerste buien gingen gepaard met stortregens, maar later kwam het opeens tot een flinke hagelbui die nu ook in de Malderse beplanting voor de nodige gaatjes en scheuren zorgde. Ook het kwik werd erdoor onderuit gehaald maar deze terugslag bleef beperkt tot 16,6 graden (uiteindelijke minima) ondanks de flinke ijsbrokken die naar beneden kwamen. De meeste gebouwen leken op het eerste zicht echter ongeschonden doorheen het natuurgeweld te komen. De hagel ging weer over in stortregens en daarna volgden nog een aantal onweersbuien die meestal eerder licht waren. Het duurde tot na zonsopgang voordat we de laatste donder hoorden weerklinken en daarna werd het weer helder vanuit het zuidwesten. Er ontvouwde zich weer een onschuldig ogende zomerlucht met dito stapelwolkjes terwijl het nog steeds erg warm was bij temperaturen die opliepen tot 26,6 graden. Na de middag kwamen er echter nieuwe buien dichterbij vanuit Frankrijk. Deze zorgden omstreeks 14H voor een betrekkende hemel in Brussel waaruit het uiteindelijk ook weer flink ging regenen. Het gevaar voor hagel en andere extreme weersverschijnselen leek echter definitief geweken te zijn, want er zat zelfs geen onweer meer op de buien. Of juist wel, maar de onweerachtige kant van het buiencomplex hing boven het noorden van Frankrijk en de Belgische buien waren niet meer dan uitwaaierende neerslag uit deze voormalige onweersbuien. Niettemin was de neerslag intens en moesten we een doorweekte namiddag letterlijk en figuurlijk doorspartelen. Tegen de avond werd het wat droger en kwamen er slechts enkele lichte en afzonderlijke buitjes opzetten waarna het na 19H definitief droog werd. De zon kwam er weer door en het zag er terug een stuk luchtiger en vriendelijker uit. Toch hing de hemel nog steeds vol met Stratocumulus castellanus en Cumulus congestus wat op een onstabiele luchtmassa wees. Er volgde een aangenaam koele zomeravond en we sloten af met een indrukwekkend neerslagtotaal van 16 mm.
Woensdag, 10 juni 2015
Het was opnieuw erg koel vanochtend met minima van 4,4 graden terwijl de wind reeds vrij vroeg opstak en zo dauwvorming tegenging maar ook de gevoelstemperatuur naar beneden haalde. Eens de zon was opgekomen wakkerde de wind verder aan waardoor de gevoelstemperatuur min of meer constant bleef ondanks de opwarming die erbij hoorde. Uiteindelijk was deze alleen maar merkbaar aan de vorming van stapelwolken en het aflezen van thermometers die tijdens de namiddag een fraaie 23,9 graden aangaven welke echter frisser aavoelde dan het was. De wind kwam nog steeds uit noordoostelijke richtingen en voerde droge landlucht aan die verantwoordelijk was voor het schrale weertype. Tijdens de avond zwakte deze gelukkig eindelijk af en kwam de warmte beter tot haar recht. Behalve voor wie de dag op beschute plekjes in de zon doorbracht, voelde het tijdens de avond aangenamer aan dan overdag. Op een paar Cirrusplukken na was er geen bewolking meer te zien eens de Cumulus humilis wolkjes oplosten en konden we heel de dag door van een mooie diepblauwe lucht genieten. Neerslag kon je in dze omstandigheden uiteraard maar moeilijk verwachten waardoor velen waarschijnlijk niet naar de pluviometer zijn gelopen om die 0,0 mm als neerslagtotaal op te tekenen.
Vrijdag, 10 juni 2016
Ondanks de opkomende sluierbewolking gisterenavond was het vanochtend nog steeds zonnig en was er niet meer dan wat ijle Cirrus bewolking te zien.De lagere Altocumulusvelden waren blijkbaar weer opgelost en de atmosfeer verloor flink wat warmte tijdens de nacht waardoor het weer even wennen was bij minima van 8,4 graden. Er stak al snel een goed voelbare, frisse noordoostenwind op al bleef het voor de rest wel tamelijk vriendelijk zomerweer. De bewolking die voor vandaag was voorspeld bleef uit en we kregen enkel Cirrostratus fibratus bewolking te zien die voor fraaie uitzichten zorgde en de zon verder weinig hinderde. Af en toe ook wat Altocumulusveldjes, al stelde dit aanvankelijk ook niet veel voor. We konden nog maxima van 25,3 graden binnenrijven en de kilte verdween ook vrij snel uit de lucht. Tijdens de avond ging de bewolking dan toch nog toenemen (Altostratus en Stratocumulus) al bleef het droog en vrij zacht. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zaterdag, 10 juni 2017
We kwamen vandaag opnieuw in tropische lucht terecht met de passage van een zwak warmtefront. Tijdens de ochtend zaten we nog in de polaire lucht en was het aangenaam koel en luchtig met temperaturen die naar 10,6 graden zijn gezakt. De bewolking bestond daarbij uit Cumulus en Stratocumulus. In de loop van de dag zagen we hoe de bewolking steeds vlakker en kleiner werd met tegen de middag alleen nog enkele afgeplatte Cumulus humilis wolkjes. De aangevoerde lucht was ook een stuk droger en het warmde erg snel op met maxima die pas in de late namiddag werden bereikt met 27,3 graden. De zon was daarbij erg krachtig met bijna recordhoge UV-waarden die vandaag werden opgetekend. Tijdens de avond werd het zwoel en drukkend toen de luchtige zuidwestelijke bries wegviel en de temperatuur nauwelijks daalde door de steeds warmere luchtmassa's die vanuit het zuiden werden aagevoerd. Er was geen bewolking meer te zien, al zagen we tegen zonsondergang wel Stratocumulusvelden vanuit het zuidwesten en later ook noorden en noordwesten binnendrijven onder invloed van een naderend koufront. Hierin waren fraaie golf- en ribbelstructuren te zien terwijl er later ook Altocumulus floccus en castellanus tussen gevormd werd. Dit zorgde voor zeer sfeervolle uitzichten tijdens de schemering waardoor we haast zouden vergeten om het neerslagtotaal van 0,0 mm op te tekenen.
Zondag, 10 juni 2018
Ondanks de nevel ontwaakten we vanochtend nog eens met blauwe kleuren en dus zonneschijn. Het was aangenaam met minima van 16,5 graden. Overdag werden er weer stapelwolkjes gevormd en in het zuiden verscheen een band met Cirrostratus waar Cirruswolken voor uitdreven. In die richting verschenen na een tijdje ook Altocumuluswolken maar het klaarde achter deze wolkenbanden weer op en toen de bewolking zich in die richting nog enkele malen samenpakte klaarde het telkens opnieuw op. Ze kunnen dan misschien niet tandenknarsen maar de frustratie van vele planten was toch goed zichtbaar aan hun gekrulde bladeren en slaphangende stengels. En terwijl de tuinierders er groen van uitsloegen waren het de grasperken die net weer bleek gingen uitslaan. Dit alles dus bij een neerslagtotaal van 0,0 mm en verzengende maxima van 24,7 graden. Wel stond er een luchtig briesje uit noordelijke richtingen dat vooral aan het begin van de avond heerlijke koelte bracht. Maar dan ging de wind liggen en werd het weer klam. In het zuidoosten verscheen even een band van forse stapelwolken die nieuwe hoop brachten maar vanuit het zuidoosten is Londerzeel vanuit de lucht ook goed zichtbaar waardoor de stapelwolken al meteen weer inzakten met het gekende vervolg. Tijdens de avond was het wel genieten van warme kleurentinten die de Altocumulusvelden en Cirrusschermen deden oplichten. Het leek een typische herfstavond qua lichtinval maar de temperaturen en het tijdstip van zonsondergang bewezen het tegendeel.
Maandag, 10 juni 2019
We zijn terug in warmere lucht terecht gekomen en we kregen een afwisseling van stapelwolken, Cirrusveldjes en Altocumulus bankjes. De stapelwolken namen toe en werden groter terwijl het kwik verder opliep naar 25,0 graden bij een zuid- zuidoostelijk briesje. Kort na de middag waren de eerste aambeeldvormige toppen te zien van onweerscellen en we hadden ze nog maar pas waargenomen of de eerste donders weerklonken. Maar het bleef allemaal netjes ten oosten van ons en vanuit het zuidwesten kwam er ondertussen Altostratus bewolking opzetten waardoor we het wel konden schudden wat thermische energie betreft voor een eventuele bui in Londerzeel. Zeker toen er een ijzige wind opstak uit het zuidwesten, voor zover we dergelijk taalgebruik al konden hanteren want de schoepjes van de windmeters zetten zich amper in beweging. Maar fris was het nu zeker en het was daardoor nog een wonder dat we toch nog een aantal onweersbuien zagen ontstaan onder deze wolkensmurrie en volgens de radar waren dat zelfs supercells. De buien deden een poging om Malderen vanuit het oosten te schampen en zo kregen we hier dan toch nog een gezapig zij het onweersvrij regentje aangeboden dat goed was voor 4,4 mm. De buien trokken nu weg naar het oosten en we zagen al snel een muur van aambeeldbewolking in die richting wegtrekken. Vanuit het zuidwesten dreven er echter nog forse stapelwolken binnen die geflankeerd werden door Stratocumulus en Altocumulus. Het voelde kil aan maar de minima van 11,6 graden werden niet meer scherpgesteld.
Woensdag, 10 juni 2020
Het leek opnieuw een beetje herfst met laaghangende Stratusbewolking die vanochtend haar opwachting maakte. Het voelde klam aan bij minima van 10,4 graden en een vochtige atmosfeer. Naarmate de zon hoger klom begon de bewolking zich wat te roeren en zagen we donkere en lichtere stukken ontstaan. Hier en daar was ook een veldje met castellanus- structuren te zien wat toch een beetje op onstabiliteit wees al bleef het wel droog. Het werd een sombere en kille dag waarbij we de zon slechts sporadisch enkele ogenblikken door de bewolking zagen priemen. Een eind in de namiddag zagen we dan toch opklaringen ontstaan en werd de lucht blauw… ten oosten van ons. Net verkeerd voor de zonnekloppers want de zon stond ondertussen al in het westen waar de Stratusbewolking zich heeft samengepakt. Het zag er dreigend uit en er waren wat undulatus structuren in te herkennen wat erop leek te wijzen dat er een front of troglijn in die richting hing. Alles zat geblokkeerd en zowel de opklaringen als de bewolking leken geen kant op te gaan. Het licht dat erdoor viel had een amberen tot oranje gloed wat op overvloedig veel vocht leek te wijzen en later begon er ook in het oosten weer Stratusbewolking te ontstaan. Warmer dan 18,8 graden is het niet geworden al was het wel een geluk dat het noordoostenwindje erg zwak was. De avond verliep uiteindelijk even somber als de voormiddag waarin enkel de enthousiaste merels en de bloesems de boel nog een beetje konden opvrolijken. Neerslag was ondanks al dat gewolk en gedreig de afwezige met 0,0 mm als dagtotaal.
Donderdag, 10 juni 2021
Het was weer heerlijk koel vanochtend bij minima van 12,5 graden. De nevelige waas is ondertussen uit de lucht gegaan en de dag begon helder met veel zonneschijn. Het warmde snel op maar voor wie dat allemaal teveel was, was er een moment van koelte waar we tijdens de middag konden naar uitkijken. De maan schoof immers een stukje voor de zon waardoor de zonnecrème een paar factoren mocht verlaagd worden en de zonnebrilletjes even plaats konden maken voor eclipsbrilletjes. Tegen die tijd werden er desondanks nog stapelwolken gevormd waardoor de zon zich niet alleen achter de maan kon verstoppen, al bleef dit allemaal beperkt en kon de eclips dus overal in optimale omstandigheden gezien worden. Tijdens de namiddag warmde het verder op tot 29,3 graden en ’s avonds maakten de stapelwolken plaats voor Cirrusvelden die vanuit het oosten leken binnen te komen. Er waren twee soorten te zien die elk een heel ander uiterlijk hadden, namelijk dichte plukken die meestal net boven Malderen hingen en een soort van zeer fijne streepjes (fibratus) die op zeer artistieke wijze over de hemel uitgespreid lagen. Deze streepjes wezen naar het noordwesten en in combinatie met de warme avondkleuren oogden de spierwitte wolkjes bijzonder fraai. Het bleef ook lang zacht en ook na zonsondergang was er maar nauwelijks afkoeling waardoor het voor veel mensen een moeilijke plaknacht beloofde te worden. Voor de meteorologen betekende dit een extra rekenoefening daar ze eerst de som van de zweetdruppeltjes moesten aftrekken om tot het neerslagtotaal van 0,0 mm te kunnen komen.
Vrijdag, 10 juni 2022
De dag startte somber en kil bij minima van 16,1 graden. Het leek alsof het helemaal was afgelopen met de zomer en de herfst weer in het land was. De bewolking bestond uit Stratocumulus en Stratus en leek niet van plan om te wijken. Toch ontstonden er kort voor de middag opklaringen (althans in Brussel) en ontstond er Cumulus fractus tussen en onder de Stratusvelden die een beetje open braken. Deze gingen later over in mooiweerswolkjes waarbij we uitgebreide zonnige perioden kregen tussendoor met diepblauwe luchten. De Cumuluswolken waren aanvankelijk erg fors van afmeting en plaatselijk werden er ook buien waargenomen. Later leek de boel overal wat te stabiliseren al zorgde dit helemaal op het einde van de namiddag weer voor een inversie met daaronder uitspreidende Stratocumulusvelden. Wie overdag op kantoor werkte en 's avonds thuis een zonnebad hoopte te nemen kwam dus van een kale reis terug. De temperaturen waren eerder bescheiden met maximaal 25,0 graden en er stond een west- noordwestelijke wind die overdag nog erg vlagerig was maar tijdens de avond kalmeerde als troostprijs voor degenen die bij thuiskomst dus in de wolken waren. Tegen zonsondergang begon de meeste Stratocumulusbewolking overigens weer op te loossen door het wegvallen van de thermiek. Er dreef nu wel wat sluierbewolking binnen vanuit het westen. Hoewel het plaatselijk tot buien is gekomen konden we het hier terug op 0,0 mm houden als dagtotaal.
Zaterdag, 10 juni 2023
Veel koelte hing er vanochtend niet meer met minima van 17,6 graden en het ontbreken van ochtenddauw gaf al aan dat de natuur al druk bezig was met haar strijd op leven en dood in de aanhoudende droogte. De luchtige maar uitdrogende oosten tot zuidoostenwind was immers weer volop van de partij. Het kwik ging als een raket de hoogte in, dit in een heldere hemel waarin tegen de middag wel weer wat stapelwolkjes werden gevormd. De zon verdween echter nauwelijks achter die wolkjes waardoor ze alle kansen kreeg om het kwik omhoog te duwen. De zuidoostelijke component in de wind is ondertussen ook groter geworden en het was dus geen wonder dat we vandaag voor het eerst de tropische grens haalden met uiteindelijke maxima van 31,1 graden. Net als de voorbije dagen ging dit overigens weer gepaard met krachtige windstoten wat bij deze temperaturen weer een massaslachting betekende voor de plantjes, zeker als ze daarbij nog eens verpletterd werden door parasols en tuinmeubelen die een paar minuten daarvoor nog bij de buren stonden. Tegen de avond verdwenen de stapelwolkjes en was de wind ook weer min of meer uitgeraasd. Er volgde een aangenaam warme zomeravond in buitenlucht terwijl het in onze huizen een hele operatie was om de boel daar weer op een slaapbare temperatuur te krijgen. In elk geval werd daar meer zweet geproduceerd dan dat er buiten neerslag werd opgewekt met 0,0 mm als dagtotaal.