Mijn vader met z'n 1963 verhalen en voor mij de 2 winters half jaren '90, die hebben mij echt verkocht. Uren door de polders zwerven over het ijs en dan hier en daar schrikken wanneer een snoek ineens onder je doorschiet met als afsluiter natuurlijk de Elfstedentocht. Vergane glorie, maar ik blijf gewoon jaarlijks hopen op wat perikelen. En oh zo jammer dat de kansen jaarlijks slinken of vlak aan ons voorbij gaan.
Maar toch, dat korte prikje is nog steeds mogelijk!
Zo'n afwijking als in de Scandinavië laatste winter, dat men zelfs daar de winter opmerkelijk vond voor huidige maatstaven zet mij ook wel aan het denken, was het die Hunga Tonga tezamen met de gigantische waterdamp in the atmosfeer of een andere anomalie. Wederom is dat weinig besproken in de media terwijl het op z'n minst nieuwswaardig was en wie weet zit er een herhaling in waar we ook van kunnen profiteren.
