Uit mijn oude weermappen. Wat was me dat een bel koude lucht toen!. Als zelfs Zweden het advies krijgen om binnen te blijven weet je wel hoe koud het is.
Mooi! Ik zat er deze dagen ook aan te denken. Mijn sterkste schaatsverhaal komt uit die dagen.
De situatie hier in Zuid Holland:
Na wat gekwakkel in de periode 5 t/m 9 januari met regelmatige sneeuwval ging het in de nacht van 9 op 10 januari los. Een hogedrukgebied bij NovaZembla had zich naar het zuidwesten verplaatst. Lage druk boven Rusland zorgde voor een uitermate koude stroming vanuit noord Siberië.
Het wonderlijke was dat de zeer koude lucht bij ons geruisloos binnen kwam. Ik heb er slecht van geslapen. De volgende ochtend liep ik bij -4 tot -6 een prestatieloop in het Kralingse bos, veelal over sneeuw; schitterende condities! In de loop van de middag ging de temperatuur verder omlaag en in de nacht ging het naar -9 tot -11 of -12.
Zondag 11 januari was een extreem koude dag met maxima rond -9. Opnieuw volgde een zeer koude nacht, ik denk alhier -12 of daaromtrent. Ik ging aan het rekenen en kwam tot de ontdekking dat het koudegetal tussen 3 uur op zaterdag en 8 uur maandag ongeveer 18 tot 20 moest hebben bedragen. Bij gunstige voorgeschiedenis met lichte kou moest zaterdag de Alblasserwaard zijn dichtgevroren. Dus veilig op maandagochtend!
Met één van mijn schaatsvrienden stond ik om 9 uur bij Kinderdijk op het ijs en reed probleemloos de Alblasserwaard rond. Op veel stukken was het ijs nog niet bereden: prachtig zwart ijs. Het was schitterend. Onderweg spraken we iemand die verbaasd opmerkte: maar daar en daar lag het gisteren nog open!!
Zo snel kon het dat jaar dus gaan, en er volgde nog veel meer kou. Op 19 januari reed ik de Elfmerentocht.
