Maandag, 17 mei 2004
Reeds in de vroege ochtenduurtjes stond een kloeke meizon boven de horizon te schitteren, klaar om ons te verwennen met een stralende en zomers warme lentedag. Terwijl de laatste Stratocumulus wolkenvelden ijlings de vlucht namen ging de temperatuur pijlsnel de hoogte in, vertrekkende bij 8,1 graden, en uiteindelijk op 25,8 graden eindigend, wat dus meteen de eerste keer dit jaar is dat het kwik de zomerse grens van 25 graden overschreed. De wind was ook vandaag erg zwak met max. 18 km/h terwijl de hemel in de namiddag mooi versierd werd met kleine stapelwolkjes, die inmiddels weer verdwenen zijn zodat het nu weer helemaal helder is. Vanavond belooft het zalig terrasjesweer te worden en ook morgen en overmorgen ziet het er goed uit voor de zomerliefhebbers. Doch inmiddels zijn ze hierboven volop plannen aan het smeden om de koude lucht opnieuw te laten binnenvallen en de zomerse temperaturen zonder genade het land uit te drijven. Reeds in de loop van donderdag zullen we in koudere luchtmassa's belanden en samen met deze afkoeling zullen ook buien en regenwolken zich heer en meester maken van het Belgische luchtruim.
Dinsdag, 17 mei 2005
Nadat het koufront ons afgelopen nacht met 0,6 mm regenwater besprenkelde, kregen we vandaag een zwaarbewolkte dag te verwerken waarbij de opklaringen zich vooral in de vroege namiddag manifesteerden nadat de laatste frontale bewolking wegtrok naar het zuiden. De opklaringen werden echter al snel afgestraft met ondiepe convectie waardoor zich eerst stapelwolken vormden die vervolgens een weinig hoger uitspreidden tot een uitgestrekt wolkendek. Daar waar het wolkendek openscheurde vormden zich onmiddellijk nieuwe stapelwolken waardoor lange zonnige perioden vandaag niet voor ons weggelegd waren. Op dit moment begint de zon haar kracht te verliezen en zal de convectieve bewolking geleidelijk verdwijnen. Het was op thermisch gebied huilen met de pet op bij temperaturen die slechts 7,0 tot 13,0 graden haalden en de noordelijke wind tot 19 km/h deed daar niet veel goeds aan. Een zwaarbewolkte en onderkoelde dag gevolgd door opklaringen in de avond en een noordelijke stroming die rechtstreeks uit het poolgebied komt staat garant voor een ijskoude nacht waarbij de temperaturen mogelijks kunnen dalen tot recordwaarden en dit tot grote ontsteltenis van de land en tuinbouwsector. Zelfs in thermometerhut is lichte vorst goed mogelijk waarna we morgen aanvankelijk weer brede opklaringen krijgen, maar waarschijnlijk zullen er al snel stapelwolken ontstaan die ons van een verder zonnebad in de namiddag zullen verstoken houden. Tegen de avond kunnen er evenwel terug bredere opklaringen ontstaan.
Woensdag, 17 mei 2006
We begonnen de dag met wat verspreide Stratocumulus en Altocumulusvelden, maar in tegenstelling tot gisteren bezorgden deze ons weinig hinder. We kregen dus weer een aangename lentedag voorgeschoteld waarbij de temperaturen opliepen van 12,9 naar 23,2 graden. Tegen de middag ontstonden er wat onschuldige stapelwolkjes maar hun aandeel nam geleidelijk weer af door het opdagen van hoge sluierwolken vanuit het zuiden en zuidwesten. Deze wolken waren afkomstig van een onweershaard die zich boven het westen van Frankrijk heeft gevormd en waarvan enkele onweersbuien erin slaagden om de Belgische grens over te steken. Dreigende wolkenluchten aan de zuidelijke einder waren hiervan het resultaat, maar veel meer dan wat verdwaalde regendruppels en een enkele bliksemflits in de verte leverde dit niet op. Nieuwe, onweersvrije buitjes brachten een bezoekje aan Malderen in de loop van de avond, maar ook dit leverde weinig neerslag op, zij het dat deze met 0,6 mm voor het eerst sinds lang meetbaar was. Ondanks de onweersdreigingen was het een eerder rustige dag bij een zuidzuidwestelijk briesje dat niet meer dan 20,9 km/h haalde.
Donderdag, 17 mei 2007
Het was erg grijs en druilerig bij aanvang van de dag. De omgeving lag er doorweekt bij en dat was ook niet verwonderlijk vermits er afgelopen nacht nog eens 4,6 mm regen is bijgevallen. De bewolking twijfelde nog een halve voormiddag vooraleer ze het besluit nam om het luchtruim te delen met de zon, en erg tolerant was ze duidelijk niet. De zon scheen maar nauwelijks en met momenten zat alles weer potdicht met Stratocumulus en Stratusbewolking. Tussen de wolkenvelden door waren ook dreigende stapelwolken te zien, maar in Malderen konden deze geen verse neerslag meer tot stand brengen. De weersbeeld zag er na de middag geleidelijk stabieler uit waarbij de Stratocumulusvelden wat dunner werden en de opklaringen ertussen breder. Het werd dus alsnog een vrij aangenaam weertype waarbij de temperatuur met veel moeite nog kon oplopen van 10,0 naar 17,7 graden. We hadden echter het voordeel dat de wind een stuk minder intens was dan gisteren en eergisteren met maximaal 16,1 km/h uit het noorden. Het voelde hierdoor helemaal niet fris aan terwijl de erg vochtige lucht eveneens de afkoeling belemmerde. De bewolking nam tijdens de avond verder af, maar helemaal verdwijnen deed ze zeker niet.
Zaterdag, 17 mei 2008
Bij het aanbreken van de dag was het opnieuw droog, maar de omgeving lag er zompig bij door de intense en langdurige buien die we voorbije nacht op ons dak kregen. Door de bewolking was het niet al te koud met minimumtemperaturen van 10,2 graden, maar het warmde slechts langzaam op doordat de bewolking nog een groot deel van de voormiddag bleef hangen. Het was wachten tot rond de middag toen er een paar spaarzame opklaringen verschenen, maar hierin ontstonden al snel flinke stapelwolken die uitgroeiden tot buien die ons vanuit het westen overspoelden. De neerslag was opnieuw overvloedig en zorgde voor watergekoelde maximumtemperaturen van 15,2 graden. Tegen de late namiddag kwamen we weer aan de achterzijde van de regenzone terecht waar met mondjesmaat opklaringen werden aangevoerd die, aangedreven door een noordoostelijk briesje met snelheden tot 17,7 km/h over Malderen streken. Het aantal minuten dat de zon erdoor brak, was echter op twee handen te tellen en ook dan viel er met tussenpozen nog wat lichte regen of motregen. Tijdens de avond werden de opklaringen langzaam breder als inleiding op een half bewolkte en rustige avond. Met een neerslagtotaal van 0,2 mm (condens) is er van de droogte van vorige week niet veel meer te merken.
Zondag, 17 mei 2009
Sombere Altostratus en Stratus fractus bewolking, veel wind en weinig zon zorgden ervoor dat we deze dag in erg ongezellige omstandigheden begonnen. Tijdens de uren daarop veranderde er niet veel, behalve dan het verder aantrekken van de brutale zuid- zuidwestenwind tot 43,5 km/h en een van 11,0 naar 17,6 graden stijgende temperatuur. Het ene moment was de Altostratusbeolking erg dik en liet ze nauwelijks zon door, en het andere moment was ze vrij dun en kwam er weer een vleugje lente om het hoekje kijken. Soms waren er in de bewolking aambeeldvormige toppen van buienwolken te zien, maar het bleef droog op deze locatie. Naar de avond toe kwam er eindelijk wat schot in de zaak, en zagen we het koufront verder naar het oosten uitzwaaien. Dit zorgde voor mooie opklaringen en een wegtrekkende band van Cirrus- en Cirrostratusbewolking naar het oosten. Vanuit het westen kwam ondertussen Cumulus en Cumulus fractus binnengedreven, de voorste uitlopers van een buiengebied dat op het westen van het land afstevende. De buien waren echter ontdaan van onweersverschijnselen, en wat er nog inzat aan vochtige producten heeft de reis naar Malderen duidelijk niet overleefd. De dag eindigde dus in rustige omstandigheden en met een beperkt neerslagtotaal van 1,2 mm (ochtend en nacht).
Maandag, 17 mei 2010
Laaghangende bewolking en lichte regen hebben vanochtend iets opgewekt dat niet meteen aan lentesfeer deed denken. De minima werden hierdoor gelukkig op peil gehouden (10,0 graden) terwijl de neerslag op zijn minst door de natuur werd gewaardeerd. Omstreeks 9H trok er een lange rij stapelwolken voorbij die zich aftekende in de grijze hemel en van zuidwest naar noordoost leek te lopen. Dit was duidelijk het koufront, want vanuit het noordwesten klaarde het vervolgens weer op. Op het einde van de voormiddag konden we de zon zien verschijnen en zag het er terug een stuk vriendelijker uit. De aangevoerde lucht was echter vochtig waardoor er massaal Cumulus en Stratus fractus werd gevormd en de zon opnieuw tot een schaars item werd gedegradeerd. Dit werd gevolgd door een aantal buien die rond en kort na de middag ontstonden, en vooral in het oosten gepaard gingen met pittig onweer. Ook aan hagel en rukwinden werd er gedacht, maar of dit ook in Malderen het geval was, is niet duidelijk. Wel doet het neerslagtotaal van 2,0 mm vermoeden dat er ook hier buien zijn langs geweest aangezien er op het koufront zelf niet veel activiteit zat. De wegtrekkende buien werden tijdens de namiddag gevolgd door erg fraaie, opbollende stapelwolken terwijl de zon opnieuw nadrukkelijk aan bod kwam. Dit leverde ons ondanks de koude luchtsoort waar we nu inzitten, nog maxima van 17,7 graden op. De wind draaide van zuidwest naar noordwest en haalde een maximale snelheid van 30,6 km/h uit het west- zuidwesten. Tijdens de avond losten alle resterende stapelwolken op, maar kregen we weer aswolken uit IJsland te verwerken die de hemel vanuit het noordwesten melkachtig deden kleuren. Ondanks de hogere asconcentraties dan vorige maand bleef het luchtverkeer echter doorgaan. later op de avond ging het erg kil aanvoelen terwijl de temperatuur omstreeks 21H onder 10 graden dook.
Dinsdag, 17 mei 2011
We ontwaakten opnieuw onder een grijze hemel terwijl er af en toe wat lichte regen of motregen viel. Dit gebeurde bij minima van 10,2 graden terwijl de bewolking uit Altostratus bestond. In het westen waren reeds opklaringen te zien waardoor duidelijk werd dat we ook deze keer niet op langdurige regenval konden rekenen. Het neerslagtotaal bedroeg nog steeds 0,0 mm toen de laatste van de korte serie druppels de grond raakte, en we kregen nu Stratocumulusvelden te zien die voor een zwaarbewolkt tot betrokken weertype zorgden. Na de middag werden de opklaringen breder, maar ook dan was er nog veel Cumulus, Stratocumulus en Cirrostratusbewolking waardoor het zeker geen zonovergoten zomerdag is geworden. De temperaturen deden het niettemin erg goed met maxima van 20,8 graden terwijl er ook niet al te veel wind stond met snelheden tot 29,0 km/h uit het west- zuidwesten. De Cumulusbewolking verdween en de Cirrostratusbewolking werd zeer dun waardoor de focus 's avonds op Stratocumulusveldjes kwam te liggen, welke het luchtruim voor ongeveer 3/8 bedekten. Het bleef na zonsondergang relatief zacht al was er van terrasjesweer nog niet meteen sprake.
Donderdag, 17 mei 2012
We bevonden ons nog steeds in koele polaire luchtmassa's, al bleef het vorstvrij met minima van 2,6 graden. Er was veel sluierbewolking te zien terwijl er ook fijne Altocumulusvelden te zien waren die het ganse luchtruim bedekten en een mooie ribbelstructuur hadden. Ze lieten veel licht door en zo kon de zon het ondanks de oorsprong van deze lucht nog aangenaam lentezacht doen aanvoelen bij maxima van 15,8 graden. De wind draaide naar het oosten en haalde snelheden tot 19,3 km/h terwijl er tijdens de namiddag wat stapelwolken gevormd werden. Tijdens de avond ontstonden er meer open stukken tussen de bewolking al waren er volgens de radar wel een aantal buien in de buurt. In Malderen bleef het niettemin droog met 0,0 mm als uiteindelijk dagtotaal terwijl de avond erg koel verliep.
Vrijdag, 17 mei 2013
Het was grijs, nevelig, vochtig en klam vanmorgen bij minima van 8,4 graden. De bewolking bestond uit Stratus en Stratus fractus terwijl er erg weinig licht doorheen kwam, wat voor voor een blijvende schemering zorgde. Droog was het niet door de fijne en dikwijls nauwelijks voelbare motregen die geregeld naar beneden kwam terwijl er ook een aantal perioden van lichte regen optraden. Meer regen viel er naar de middag toe zonder dat het tot overdreven hoeveelheden kwam. Het sombere en vooral duistere weertype bleef voor de rest van de dag aanhouden en dit resulteerde in een beperkt temperatuursverloop met maxima die slechts een fractie hoger lagen dan de minima met 10,9 graden. De wind was overwegend zwak met een paar uitschieters tot 17,7 km/h uit noordwestelijke richting. De laatste druppels die tussendoor vielen lieten het neerslagtotaal uitkomen op 3,5 mm en we eindigden onder de sombere Stratusbewolking waarmee we zijn begonnen.
Zaterdag, 17 mei 2014
Het was vanochtend helder en er hingen terug wat condensatiesporen van Vliegtuigen terwijl het kwik naar 7,0 graden was gezakt. De condensatiesporen waren nu erg talrijk en ze kregen gaandeweg gezelschap van Cirruswolken terwijl er ook Cumulus werd gevormd. Een korte paniekreactie toen er op korte tijd wel erg veel Cumuluswolkjes ontstonden, was echter onterecht want de bewolkingsgraad kwam niet verder dan ongeveer 2/8. Daarna losten de stapelwolken weer op maar nu dreef er meer sluierbewolking binnen die zich vooral in het noorden en noordwesten leek te concentreren. Het was ook in die richting dat zich de uitlopen van een zwak warmtefront bevond, dus het was zeker geen toeval dat de sluierwolkjes daar hingen. Hoe dan ook, de zon liet zich ook door deze bewolking niet uit het lood slaan en het werd zeer aangenaam voorzomerweer waarbij we maxima van 23,5 graden konden optekenen bij een noord- noordoostelijke wind die soms wel wat vlagerig uit de hoek durfde te komen. Tijdens de avond bleef de warmde erg lang hangen en was het tot in de late uurtjes heerlijk toeven op de terrasjes of in de tuin. Daarbij zorgden de oranje kleurende sluierwolkjes voor extra sfeer waarna we terug ons vertrouwde neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen.
Zondag, 17 mei 2015
Er was overvloedig veel Cumulusbewolking te zien vanmorgen, en de stapelwolkjes zaten zo dicht op elkaar dat ze enerzijds de zon tegenhielden en anderzijds nogal wat weg hadden van een Stratocumulusdek. De minima zijn uitgekomen op 5,9 graden en het was vrij rustig met een zwak zuidwestelijk briesje. De kleine opklaringen die tussen deze bewolking nog te zien waren, werden geleidelijk breder waardoor we de zon steeds meer te zien kregen. Tegen de middag was de resterende bewolking overgegaan in Cumulus humilis en Cumulus fractus terwijl er in de hogere luchtlagen sluierbewolking begon binnen te drijven. Deze was vooral in het noordwesten goed vertegenwoordigd, en zorgde ervoor dat het invallende zonlicht tijdens het tweede deel van de namiddag een zachte gloed kreeg. In de zon was het aangenaam toeven, maar zodra er een wolk voorbijschoof koelde het snel af en liet de polaire luchtsoort haar ware aard zien, namelijk een van 19,8 graden. Tegen de avond losten de Cumuluswolken op en bleef de sluierbewolking over die zowat het ganse luchtruim bedekte. Ze remde de afkoeling af, al was het zeker geen prettig terrasjesweer tijdens de late uurtjes. Voor de verandering zijn we nog eens zonder neerslag de dag doorgekomen met 0,0 mm als eindresultaat.
Dinsdag, 17 mei 2016
Na een frisse nacht met minima van 4,9 graden kwamen we vandaag in zachtere lucht terecht. De wind draaide naar westelijke richtingen en de wat vochtigere, warmere lucht zorgde voor teruglopende contrasten en zichtbaarheden. Ook kreeg het invallende licht een meer amberen gloed. Een echt stralende lentedag zou het echter zeker niet worden, want we kregen opnieuw te maken met Cumulusbewolking die zich uitspreidde tot Stratocumulus waardoor de zon het erg moeilijk kreeg. Geen hogere maxima dan 19,9 graden dus, en op de koop toe moesten we er een aantal buien bijnemen, al stelden ze maar weinig voor. De neerslag was niet meetbaar waardoor de planten er niks aan hadden en de zomerliefhebbers natuurlijk nog minder. Tussen de buien door ontstonden er wat opklaringen waardoor we een met Cirrostratus gevulde lucht konden zien. Tijdens de avond werd het weer droog voor zover het al nat is geweest. De bewolking bleef echter overheersen tot als de zon onderging. Op dat moment klaarde het dan toch nog op vanuit het westen en konden we weer foto's schieten van de schitterende gouden gloed die over de omgeving viel. Daarna werden de opklaringen steeds breder vanuit het westen waarbij het gouden licht plaats maakte voor zachte blauwe kleuren terwijl de resterende bewolking vooral uit gebroken Stratocumulus bestond.
Woensdag, 17 mei 2017
Tijdens het tweede deel van de nacht is er vanuit het zuidwesten dikker bewolking komen opzetten, en deze bestond aanvankelijk uit Altocumulus en Stratocumulus in allerlei varianten zoals lenticularis, undulatus en duplicatus. Tegen de ochtend zagen we de bewolking plots overgaan in een band van Altostratus waaruit het ging regenen vanuit het west- zuidwesten. Deze wolkenband zag er door het tegenlicht vanuit het noordoosten zeer dreigend en zelfs spookachtig uit, maar de neerslag stelde in verhouding tot al dat gedreig niets voor met slechts een tiental druppels te Malderen. Toen de band was gepasseerd zagen we vanuit het zuidwesten bijna dezelfde bewolking binnendrijven als degene die afgelopen nacht boven ons heeft gehangen. Volgens de structuur op de satellietbeelden ging het waarschijnlijk om een warmtefront dat de overgang naar nog warmere en onstabielere lucht markeerde, maar dezelfde satellietbeelden toonden dat het koufront ook niet al te ver meer van ons verwijderd was waardoor we toch maar beter niet teveel hoopten op een lange hittegolf. Integendeel, als we de weermodellen voor de komende week mogen geloven. Maar voorlopig konden we ons dus nog even in tropische sferen wanen met om te beginnen al bijna tropische minima die niet eens onder de 15,8 graden zijn gezakt. Overdag had de zon enige moeite om de boel verder te laten opwarmen door alle bewolking die er nu hing, maar ten zuiden van ons lagen reeds opklaringen klaar en de aanvoer van tropische lucht was natuurlijk ook een uitstekend hulpmiddel om de maxima van gisteren nog scherp te stellen. Deze opklaringen bereikten ons nog voor de middag en het vocht uit de regenzone liet het erg drukkend aanvoelen toen het kwik onder een brandende zon doorstootte naar 31,6 graden. In tegenstelling tot gisteren werden er vrijwel geen stapelwolken meer gevormd maar was het luchtruim vergeven van de onweersverklikkers zoals Altocumulus floccus en castellanus terwijl er ook een flink aandeel Cirrostratus en Altostratus translucidus te zien was. De warmte bleef tijdens de avond zeer lang hangen waardoor we voor de eerste keer een drukkende plaknacht konden meemaken in eigen land terwijl de terrasjes overuren konden draaien. Tegen zonsondergang zagen we de bewolking steeds dreigender worden met vooral dikke Altostratus die in het westen en zuidwesten verscheen. De neerslag uit het naderende koufront kon ons echter nog niet voor middernacht bereiken waardoor we het bij het neerslagtotaal van 0,0 mm konden houden ondanks het gedruppel van deze morgen.
Donderdag, 17 mei 2018
Tegen de ochtend is er een laaghangende mengvorm tussen Stratocumulus en Stratus fractus binnengedreven die werd voortgejaagd door een nog steeds kille en droge noordoostenwind. De temperaturen zijn op 7,9 graden uitgekomen, maar de grijze en kille geseling was van korte duur. Vanuit het noorden klaarde het verder op en we kregen zonnig lenteweer voorgeschoteld. Wel moesten we met een schrale noordoostenwind rekening houden en in het noorden van Nederland dreef ondertussen een nieuw, uitgestrekt Stratusveld binnen. Dit zou vandaag niet meer tot in Malderen geraken en bij een vriendelijk zonnetje warmde het nog op tot 15,9 graden. Tijdens de avond zette zich een bliksemsnelle afkoeling in waardoor het bij de nog niet volledig weggevallen wind erg onaangenaam werd. Net zoals het neerslagtotaal van 0,0 mm dus was voor de planten.
Vrijdag, 17 mei 2019
Het was vanochtend betrokken en de minima waren hierdoor vrij hoog met 10,2 graden. De storing die de koelere lucht boven Nederland voorafging, is beginnen te kantelen waarbij de as zich net voorbij de Duitse grens leek te bevinden. Daar vonden we ook redelijk wat neerslag terug volgens de radar maar ook in Malderen kwam het dan toch nog tot een aantal lichte buitjes. Het mag allemaal echter geen naam hebben en dus dreigt de Londerzeelse vegetatie die ook niet lang meer te zullen hebben. Gelukkig werd de verdamping door de gestegen vochtigheidsgraad en het ontbreken van zonnestraling wat getemperd. Na de middag leken de laatste restjes levenskracht uit de buien te zijn gezogen en kregen we vooral met veel Stratus fractus en Cumulus te maken in een flets aandoende, nevelige atmosfeer. Soms zag het er nog dreigend uit maar het bleef nu droog en het neerslagtotaal was dan ook al lang een feit met een teleurstellende 0,0 mm. Ook tijdens de avond hing er nog veel bewolking wat meteen ook haar impact had op de afkoeling. En dat was maar goed ook want veel thermische reserve hadden we door de lage maxima van 16,4 graden niet.
Zondag, 17 mei 2020
Tijdens de nacht is de bewolking weer gaan oplossen en zijn de melkachtige kleuren verdwenen. Met weinig wind en een polaire luchtmassa zorgde dit weer voor vrij frisse minima van 4,6 graden. Maar de zon was er al snel bij om daar komaf mee te maken en we waren dus vertrokken voor een erg fraaie lentedag. De wind is geleidelijk naar het westen tot zuidwesten gekrompen waardoor er iets zachtere lucht binnen kwam. Al bleef het wel frisjes aanvoelen uit de zon en in die wind. Er werden wolkjes gevormd al bleven ze onschuldig met enkel afgeplatte Cumulus humilis. Deze waren halverwege de namiddag wel opvallend talrijk. Daarna losten deze op en we evolueerden geleidelijk naar een heldere avond toe. De zon ging quasi ononderbroken schijnen en we haalden maxima van 24,3 graden. Daarna verschenen er weer wat Cirrusplukjes vanuit het noordoosten maar deze waren amper waarneembaar laat staan dat ze nog invloed hadden op het weersverloop en dan zeker het neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 17 mei 2021
De schitterende wolkenlandschappen waarvan we gisteren nog konden genieten werden vandaag alweer afgestraft met een grijze herfstdag. Kilte, somberheid en regen waren ons deel en de zon kregen we amper te zien. Door luchtmenging in de krachtige westelijke stroming bleven de minima nog wat op peil met 9,7 graden maar daarmee was ook alles gezegd. De bewolking bestond in feite nog steeds uit afzonderlijke buiencellen maar deze waren zodanig in elkaar geklit dat het één grijze massa werd. De buien waren enkel te herkennen aan de neerslag die het ene moment erg fel was terwijl het op andere momenten eventjes droog werd. Na de middag ontstonden er dan plots opklaringen en deze werden voorafgegaan door een gordijn van erg intense regenval al duurde dat door de krachtige stroming maar een vijftal minuten. Deze opklaringen stelden echter ook niet bijster veel voor al konden we tijdens de namiddag wel van langere droge perioden genieten voor zover de gure west-zuidwestelijke wind en de frisse 16,7 graden dat mogelijk maakte. Tijdens de avond begon de bewolking zich weer dreigend samen te pakken op nadering van een volgende buiencluster en diens vrij egale neerslag vulde het dagtotaal verder aan tot 5,5 mm
Dinsdag, 17 mei 2022
We bevonden ons nog in onstabiele en zwoele lucht die de minima vrij hoog hield met 15,8 graden. Er waren Altocumulus castellanusvelden te zien en er ontstonden na een tijdje verschillende Cumuluswolken die redelijk fors uitgroeiden en zich lieten voortdrijven op een zuidwestelijk briesje. Het leek alsof het bijna niet anders kon dat deze stapelwolken in de loop van de dag zouden uitgroeien tot onweersbuien, doch niets was minder waar. In het zuidwesten verschenen immers terug Altocumulus floccus veldjes en blijkbaar gingen deze samen met een stabielere luchtsoort want vanaf deze veldjes en daarachter ontstonden helemaal geen stapelwolken meer. Wel zag het er allemaal nog steeds zomers onstabiel uit met deze mooie spierwitte Altocumulus vlokjes die zich tegen een nog steeds diepblauwe hemel aftekenden. Het werd drukkend warm met maxima van 29,6 graden en tussen deze wolkenvelden door kon de zon nog het beste van zichzelf geven. Zeker tijdens de late namiddag toen we aan de achterzijde van een langgerekte band van deze bewolking kwamen te liggen, welke van zuidwest naar noordoost liep. Pas later op de avond dook de zon weer af en toe weg maar deze keer ging het om Cirrus uncinus bewolking waarvan de al even fraaie ‘haakjes’ zo’n dichte structuur hadden dat ze de zon even lieten verdwijnen alsof er een stapelwolkje voor schoof. Kort voor zonsondergang zagen we dan weer een donkere band van lage bewolking in het zuiden verschijnen die waarschijnlijk een outflow boundary was van een onweerslijn die zich toen ergens ter hoogte van Parijs bevond. De zwoele warmte werd er niet minder door en uiteindelijk moesten we ons weer als een echte fakir laten doorprikken op een spijkerbed van steekmuggen als we nog iets van koelte wilden opsnuiven na zonsondergang. En met een neerslagtotaal van 0,0 mm hadden deze muggen ook niet veel andere keus dan zich tot onze zwetende lichamen te wenden.
Woensdag, 17 mei 2023
Tijdens de nacht is enkel de Cirrusbewolking overgebleven waardoor het helder en koel was bij 4,6 graden in een bedauwde omgeving. Overdag stak er een frisse noordoosten tot noordenwind op maar in de zon was het aangenaam toeven en er werden in de loop van de dag enkel wat mooiweerswolkjes gevormd. We haalden maxima van 17,0 graden en het voelde allemaal een beetje aan als een fraaie lentedag in april. Op gebied van bewolking konden we overigens van geluk spreken want in grote delen van Nederland bleef het kil en somber bij nog een stuk lagere temperaturen. Deze temperaturen ervaarden we hier pas tijdens de avond toen het weer verder opklaarde en de zon onder ging. Het kwik tuimelde weer pijlsnel naar beneden en de Cirruswolkjes die er nog hingen konden ook maar weinig warmte vast houden. Vocht vast houden lukte beter, want daarvan raakte er vandaag maar 0,0 mm beneden.
Vrijdag, 17 mei 2024
De windstille en met vocht verzadigde atmosfeer heeft vanochtend onvermijdelijk tot mist geleid, waardoor we vanochtend in een kleine wereld ontwaakten die was afgekoeld tot 11,0 graden. Deze mist trok echter snel op en een lucht met Altostratus, Stratus fractus, Altocumulus- en Stratocumulusbanken werd zichtbaar. Na een tijdje verscheen er een waterzonnetje en daarna zagen we de Altostratus uiteenvallen in een mix van Cirrus en Cirrostratus. Dit zorgde voor wat zonnige momentjes en we zagen dat er nu meer een oostcomponent was gekomen in de zwakke zuidoostelijke stroming. Na korte tijd ontstonden er stapelwolken met een vrij rafelig uiterlijk en vanuit het oosten dreven er Altocumulusvelden binnen. Deze lieten veel licht door maar de zon kon hierdoor niet het onderste uit de kan halen. En de wind ruimde nu ook helemaal naar het noorden waarbij ze flink aanwakkerde en kil aanvoelde. Wellicht was dit ook de reden waarom de mist vanochtend zo plots en snel oploste. De bescheiden maxima van 18,6 graden voelden dan ook fris aan. Tijdens de namiddag leek die wind er weer wat uit te gaan al zat er nu een noordwestelijke component in. Het doorvallende zonlicht was ondanks het betrokken weertype erg fel tot omstreeks 14H30 toen er dikkere stapelwolken onder de Altocumuluslaag door begonnen te schuiven en het bij momenten weer erg donker werd. Voorlopig bleef het nog droog maar de lucht begon ondertussen weer dicht te lopen met Altostratus en Cumulus fractus en omstreeks 17H30 begon het hieruit dan toch weer te druppelen. Eerst in erg kleine hoeveelheden met af en toe wat gemiezer of een verdwaalde regendruppel, maar geleidelijk aan begon de neerslagactiviteit zich op te bouwen en rond zonsondergang was het dan ook weer flink aan het hozen in Malderen waarbij het al bijna een mirakel was dat er geen onweer bij zat. De kleine zondvloed kon de tellers tegen het einde van de dag alweer aanvullen tot 6,2 mm.