Zondag, 23 mei 2004
(Weersverslag Tenerife) De weerkaarten logen er blijkbaar niet om. Een subtropische straalstroom heeft zich inderdaad in een wurgende greep rond de Canarische eilanden gekronkeld en zo kwamen we bij de landing om 10.05H in onvervalst regenweer terecht. Gelukkig fungeerde de meer dan 3500 meter hoge Teidevulkaan letterlijk als wolkenkrabber zodat het aan de andere kant van deze majestueuze vuurberg zonnig was. De lucht was zeer zuiver zodat er prachtige wolkenlandschappen te zien waren met boven bergtoppen zelfs indrukwekkende undulati met hun massieve lensachtige structuur. Na zonsondergang leverde dit dan een rijkelijk gevulde sterrenhemel op. De voormiddag was fris door de zeebries maar het werd snel ondraaglijk warm in de zon. Tegen de avond een opnieuw erg frisse zeewind. Vrij kalme zeebranding die in de late namiddag iets onrustiger was met golven van ongeveer een meter.
Maandag, 23 mei 2005
Een nieuwe onweerszone die gisteravond over het land trok heeft uiteindelijk besloten om Malderen links te laten liggen waardoor we het deze keer moesten hebben van indrukwekkende wolkenlandschappen waarbij de majestueuze opbollende Cumuli de voornaamste blikvangers waren. Er kwam wat gedruppel aan te pas doch het was net voldoende om het stof te blussen en nadien keerde de rust weer terwijl brede opklaringen binnenschoven. Tegen de ochtend van vandaag was er veel middelhoge bewolking die langs het oosten wegtrok en plaats maakte voor nieuwe stapelwolken die na de middag in staat waren om lichte buitjes te lossen boven Malderen, deze keer leverde dit 0,4 mm op terwijl de zon tussendoor de temperatuur deed stijgen van 10,3 tot 18,2 graden terwijl een noordelijke wind tot 35 km/h door velen als een ongenodigde gast werd beschouwd. De buienwolken zakten naar de avond toe als kaartenhuisjes ineen en momenteel kijken we weer aan tegen brede opklaringen die echter geen lang leven beschoren zijn want een depressie komt al snel dichterbij en zal vooral in het noorden heel wat bewolking veroorzaken. De storingen aan de achterzijde ervan zullen echter ten westen van ons blijven en een opstuw van warme lucht op gang brengen die ons een zomers tweede deel van de week zal bezorgen. Hiermee stijgen ook de onweerskansen met op vrijdag kans op lokale warmte onweders in het zuiden van het land, op zaterdag meer onweer in de onstabiele lucht aan de voorzijde van het koufront dat zondag de genadestoot aan deze zomerse episode zal geven.
Dinsdag, 23 mei 2006
De bijzonder fraaie wolkenlandschappen waar we gisteren nog een hele dag bijna onafgebroken van konden genieten, hebben vanochtend plaats gemaakt voor een heel wat minder aantrekkelijke regenlucht waartegen de zon aanvankelijk geen schijn van kans maakte. De neerslag die van tijd tot tijd viel, bestond vooral uit lichte regen of motregen die in combinatie met de erg nijdige zuidwestenwind met haar snelheden tot 40,2 km/h echter voor een ware geseling zorgde. Kort na de middag kwam er gelukkig verandering in het herfstachtige tafereel: steeds dikkere wolkenmassa's pakten zich samen in het westen en vervolgens kregen we een flinke stortbui te verwerken waarna we op vrij korte tijd terug brede opklaringen zagen opduiken. De zon slaagde er prima in om ons te verwarmen in de diepblauwe lucht, zij het dat het kwik nog een beetje achterbleef met hooguit 14,9 graden. De minima waren echter vrij normaal met 8,1 graden door de overvloedige bewolking tijdens de ochtenduurtjes. De opklaringen waren echter geen garantie voor droog weer want op verschillende plaatsen ontpopten zich weer buitjes die vooral in het oosten van het land een onweerachtig karakter meekregen. Te Malderen bleef dit natuurlijk beperkt tot wat gedruppel, zij het dat prachtige wolkenlandschappen en een fraaie regenboog bij zonsondergang dit ruimschoots compenseerden.
Woensdag, 23 mei 2007
Het weersbeeld zag er vanochtend een stuk vriendelijker uit dan we de voorbije twee dagen gewend zijn. De opklaringen die gisteren tijdens de avond zijn verschenen hebben immers de ganse nacht kunnen standhouden. Wel zorgde dit voor een aardige afkoeling waardoor de minima beneden de tien graden zakten (8,2 graden), een heel verschil met de voorbije twee dagen. Een ander gevolg van de opklaringen is dat zich op grote schaal nevel en mistbanken vormden, maar deze waren in het ergste geval een twintigtal meter dik waardoor de zon op de meeste plaatsen al vanaf haar opkomst zichtbaar was. De nevel zorgde voor fraaie kleurenpaletten en leuke lichteffecten wanneer deze door de bomen of langs gebouwen doorheen de mist werd beschenen door de zon. Het duurde vervolgens niet lang eer de mist werd weggebrand en de voormiddag verliep dan ook stralend en in zomerse omstandigheden. Een heel eind ten zuidwesten van Brussel kwamen er nog flinke Stratocumulusvelden om het hoekje kijken, maar gelukkig kwam het niet verder dan een bescheiden wolkenvertoning vlak boven de horizon. Tegen de middag was hier al niets meer van te merken en het kwik zette haar klim ongestoord verder om uit te komen op 24,9 graden tijdens de namiddag. Bij dit alles stond er een noordelijk (!) briesje dat aanwakkerde tot 19,3 km/h. Later in de namiddag verdwenen de laatste sporen van bewolking en konden we volop genieten van het zomerse lenteweer. Tijdens de avond moesten we wel een flinke afkoeling incasseren door de heldere lucht maar voor eind mei bleef dit hoe dan ook een bovennormaal zachte avond...
Vrijdag, 23 mei 2008
Net als gisterenochtend was het Malderse luchtruim vanmorgen weer bedekt met uitgestrekte Stratocumulusvelden die weer voor een indrukwekkend uitzicht zorgden rond zonsopgang. Dit gebeurde bij temperaturen die naar 12,1 graden waren gezakt. De bewolking bleek terug weinig tegen de zon opgewassen te zijn want na een paar uur was deze zodanig uitgerafeld en opgelost dat er slechts een paar verspreide bankjes overbleven. Dat de zon tijdens een groot deel van de voormiddag vrijuit kon gaan was dan ook niet meer dan logisch vermits er geen andere wolkensoorten in de buurt waren. Tegen de middag werden er echter opnieuw stapelwolken gevormd die nu forser uitgroeiden dan gisteren, maar uiteindelijk weer tegen een temperatuursinversie aanbotsten zodat we al snel tegen een somber grijs wolkendek aankeken. Niettemin leek het iets minder 'erg' te zijn dan gisteren want er bleven voortdurend kleine opklaringen over waar heel af en toe nog een streepje zon kon doordringen. Voor het kwik ging dit natuurlijk niet onopgemerkt voorbij waardoor we maxima van 23,9 graden konden optekenen, en dit bij een noordoostelijk briesje met snelheden tot 20,9 km/h. De wolken bleken niet in staat om buien te vormen zodat we er met 0,0 mm vanaf komen. Naar de avond toe werden de opklaringen breder terwijl de wolken steeds verder weg schrompelden, wat uiteindelijk in een licht bewolkt tot helder slot van de dag resulteerde.
Zaterdag, 23 mei 2009
Vanmorgen kwam de zomer weer om het hoekje kijken toen we de dag zagen aanbreken in een heldere, azuurblauwe hemel. Vanuit het zuiden daagden er echter Cirrus en Cirrostratusvelden op die heel wat minder zomerse bedoelingen bleken te hebben. Ze gingen na een tijdje immers over in Altostratus translucidus en werden geflankeerd met langwerpige Altocumulusbandjes terwijl het noordelijke luchtruim nog steeds strak blauw was. Tijdens de late namiddag raakte echter het volledige luchtruim met dit zootje volgesmeerd en kregen we ook Altocumulus castellanus te zien. Op de radarbeelden tekenden zich ondertussen de contouren van een regengebiedje af dat ons vanuit het zuidwesten probeerde te benaderen. Wat trouwens ook lukte, want 's avonds ploften dan de eerste, opvallend dikke regendruppels neer op de uitgedroogde plantenresten. Veel stelde het echter niet voor, want het ene moment druppelde het lichtjes en het andere moment was het weer droog. De wolkenluchten waren dan weer wel de moeite waard, dankzij een indrukwekkend decor van uitgestrekte Altocumulus castellanusvelden die zich op strak afgelijnde maar lichtjes golvende basissen leken te ontwikkelen. De meeste regenbuien hielden zich bij de Belgische kust op waar ze zich langs een koufront organiseerden, maar van onweer was nauwelijks sprake. De Malderse buitjes werden tijdens de avond wat intenser en langduriger maar tot buitensporige neerslaghoeveelheden is het nooit gekomen, waarvan ook het neerslagtotaal van 0,8 mm getuigde. De temperaturen die zich tussen 6,9 en 25,1 graden ophielden getuigden dan weer van het aangename weertype ondanks de wolken en de regen 's avonds. Opvallend was de rustige en windstille atmosfeer waarin we de avond doorbrachten. De wind heeft het overdag trouwens ook vrij kalmpjes gehouden met maximaal 20,9 km/h uit oost- zuidoostelijke richtingen.
Zondag, 23 mei 2010
We begonnen de dag opnieuw in heldere omstandigheden terwijl heel wat kustgebieden terug onder zeemist schuilgingen. Dit gebeurde bij minima van 7,6 graden, en werd gevolgd door een bijzonder aangename lentedag waarbij het in Malderen kon opwarmen naar 28,1 graden. Bij een uitstap naar Nederlands Limburg bleken er stapelwolken gevormd te worden die wellicht de zuidelijke uitlopers waren van een onweersgebiedje dat er plaatselijk voor wat animo heeft gezorgd. In Malderen waren de gevormde stapelwolken wellicht een stuk kleiner en werden ze voortgedreven door een noordelijk briesje met snelheden tot 20,9 km/h. Er volgde een aangenaam zachte en voor Malderen althans droge avond zodat we weer afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 23 mei 2011
Op een paar sluierwolkjes na was het vanochtend helder, terwijl het ondanks de open hemel niet kouder werd dan 9,3 graden. Het eerste deel van de voormiddag verliep eveneens helder, maar daarna werden er een paar stapelwolken gevormd waarachter de zon af en toe wegdook. Vanuit het westen naderden ondertussen regenzones, verbonden aan een voor de tijd van het jaar erg diepe depressie (Udo) nabij Schotland. Deze zorgde voor warmte advectie in de hogere luchtlagen en maakte de atmosfeer opnieuw een stuk stabieler. Hierdoor verdwenen onze stapelwolkjes nog voor het middag was, en bleven enkel de sluierwolkjes over. De wolkenvelden van de depressie zelf bleven op veilige afstand, om nog maar te zwijgen over de regen, maar de op het Europese hogedrukgebied inbeukende depressie zorgde voor een erg krachtig windveld. Dit merkten we gisteren reeds terwijl vandaag vooral het noordwesten van Nederland met een stormachtige wind af te rekenen kreeg. In Malderen was het niettemin ook goed prijs met een nijdige zuidwestenwind die de aangename temperaturen tot 24,9 graden grotendeels teniet deed met haar snelheden tot 40,2 km/h. Zowel de namiddag als avond verliepen in aangenaam zomerse omstandigheden waarbij de binnendrijvende sluierbewolking van geen enkele betekenis was voor de krachtige zon. Na zonsondergang trad er wel een zekere kilte in waardoor het neerslagtotaal van 0,0 mm zeker niet vanop een openluchtterrasje hoefde te worden opgetekend.
Woensdag, 23 mei 2012
Net als gisteren begonnen we de dag weer in grijze en nevelige omstandigheden. Het was zacht bij minima van 12,5 graden, en het grijze weer bleef tot halfweg de voormiddag een constante. Daarna brak de zon door en schoot het kwik meteen als een raket de hoogte in om uit te komen op een zwoele 27,7 graden. Er stond een uitdrogende westenwind die snelheden tot 17,7 km/h haalde en het bleef nagenoeg helder. De nevelige atmosfeer van de voorbije dagen zijn we kwijtgeraakt, maar echt helder waren de kleuren nog niet. Halfweg de namiddag ontstonden in het oosten van Nederland terug flinke onweersbuien die zich snel over een groot deel van het land uitbreidden en vervolgens de Belgische grens overstaken. Deze buien waren terug gevoelig voor de dagelijkse gang waardoor ze met de eerste avondkoelte weer in elkaar zakten. Tegen 21H bereikten de wolkenresten hiervan Malderen en hoewel het hier om flink opbollende Cumulus ging, gebeurde er niets meer en bleef het droog. Wel waren we nu duidelijk in een andere luchtsoort terechtgekomen, want de heldere hemel heeft nu plaats gemaakt voor een kluwen van Altocumulus, Stratocumulus castellanus, Cumulus fractus en Cumulus congestuswolken. Het koelde ook redelijk snel af al bleven de temperaturen nog ruim boven 15 graden tijdens het eerste deel van de nacht. We bleven achter met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 23 mei 2013
De laatste resten van de occlusie zorgden voor een regenachtige start in de vroege ochtend. Daarna dreven er (kleine) opklaringen binnen vanuit het noorden die het kwik nog eventjes lieten verder zakken naar 4,1 graden. Vooral in het oosten en midden van Nederland waar die opklaringen al eerder aanwezig waren, kwam het tot nachtvorst met temperaturen die aan de grond zelfs twee tot drie graden onder nul lagen. Ondertussen koelden de bovenluchten af op nadering van een bel koude lucht op grotere hoogte, en werd de atmosfeer onstabiel. Er werden buien gevormd die echter niet volledig tot hun recht kwamen door de voor minstens 7/8 bewolkte en meestal zelfs volledig betrokken hemel. Er stond een ijzige noordenwind die door merg en been sneed met haar snelheden tot 32,2 km/h. Na de middag bereikte de buienactiviteit een hoogtepunt en kwam het onderandere in Brussel tot hagelbuien die soms intens waren met een oorverdovend gekletter en zelfs een aantal natte sneeuwvlokken ertussen. De grijze lucht was vergeven van valstrepen uit tientallen buien, en ook Malderen kon er dus maar moeilijk aan ontsnappen met 9,3 mm als resultaat. Op het einde van de namiddag dreven er brede opklaringen binnen, en de diepblauwe luchten in combinatie met de fraaie wolkenlandschappen eronder zorgden voor prachtige uitzichten en contrasten waardoor de meeste weerfotografen onder ons er al na een paar uur RSI klachten aan overhielden. De krachtige zonnestralen gaven het kwik nog een opwippertje naar 11,3 graden waardoor de kouderecords van laagde maxima op veel plaatsen dan toch net niet gebroken werden. Hoe dan ook, de lucht voelde echt bijtend koud aan en dat zouden we 's avonds geweten hebben met temperaturen die al snel beneden 5 graden zakten toen de zon onder was. Toch zou het met de nachtvorst kunnen meevallen daar er vanuit het noorden een volgende regenzone nadert die met haar bewolking voor isolatie zal zorgen. Voor de zuidoostelijke gebieden waar alles later zal arriveren is dit een ander verhaal, en er zijn ook plaatsen die de dag met een sneeuwdekje eindigden zodat het ook daar extra koud zal worden komende nacht.
Vrijdag, 23 mei 2014
Tijdens het tweede deel van de nacht kregen verschillende delen van het land te maken met onweersbuien die zich in de onstabiele lucht achter het koufront hebben ontwikkeld. In Londerzeel was het echter niets van dit alles en zagen we het daglicht zoals vanouds terugkeren onder een halfbewolkte hemel bij minima van 12,8 graden in een ondertussen al aardig opgedroogde omgeving. De bewolking bestond uit Cirrostratus en Altostratus die zich vooral in het oosten concentreerden. Er hing ook wat Altocumulus onder waarvan sommige bankjes mooie Helmholtz structuren vertoonden. Later verschenen er ook Cumulus fractus wolkjes onder en deze gingen over in afgeplatte stapelwolkjes terwijl de sluierbewolking geleidelijk wegtrok in oostelijke richting. Wat volgde was een periode van aangenaam, zonnig weer waarbij het kon opwarmen tot 21,9 graden. Tijdens de late namiddag werd de lucht geleidelijk onstabieler en zagen we de stapelwolkjes steeds meer opbollen. De gevolgen bleven natuurlijk niet lang uit en omstreeks 18H30 zagen we vanuit het zuiden een reeks flinke buien opdoemen waarin zelfs shelfachtige structuren te zien waren. Op de radar was ook onweer te zien, maar dit ging er vrij wnel uit op de buiencluster die naar Malderen trok en uiteindelijk waren het de kustprovincies die met de hoofdprijs gingen lopen die uit heel veel regen, onweer en hagel bestond. In Malderen kwam het tot een gezapig zomerregentje dat uiteindelijk niet meer dan 0,8 mm opleverde. Na de buienpassage konden we wel nog genieten van fraaie wolkenluchten toen de buienresten (Cirrus densus, Cumulus congestus en wat Stratocumulus) door de warme kleuren van het avondlucht werden aangeschenen.
Zaterdag, 23 mei 2015
De bewolking is tijdens de nacht blijven hangen en we zagen het daglicht vandaag weerkeren in een sombere hemel van Stratus en Stratus fractus. Af en toe motregende het hieruit maar veel stelde het niet voor. Rond de middag was er een iets intensere vlaag van motregen en lichte regen, al was ook deze niet meetbaar en begon het neerslagtotaal voor vandaag steeds meer vorm te krijgen met 0,0 mm. Wellicht markeerde deze vlaag van motregen het koufront daar het tijdens de voormiddag een beetje broeierig aanvoelde terwijl er tijdens de namiddag een luchtiger en frisser gevoel was ondanks de opklaringen en bijhorende zonneschijn. We kwamen toen inderdaad in heldere lucht terecht en vooral het tweede deel van de namiddag verliep in erg vriendelijke omstandigheden waarbij het opwarmde tot 18,2 graden bij een zwak westelijk briesje. De bewolking bestond uit Cumulus en Stratocumulus die na zonsondergang steeds verder oploste. De open hemel luidde wel een sterke afkoeling in bij een wegvallende wind in van origine polaire luchtmassa's. De minima van 12,3 graden werden nu pas bereik
Maandag, 23 mei 2016
Het is nog een ganse nacht blijven naregenen waardoor de dag een kille en natte start maakte bij minima van 10,6 graden. Naar de middag toe werd de neerslag geleidelijk minder intens maar het bleef nadruppelen onder altostratus met tot Stratocumulus uitspreidende Cumulus eronder. De zon kregen we er nauwelijks door te zien en het werd ronduit kil bij maxima die op 15,2 graden bleven steken en een koude noordenwind. Hoewel de neerslag overdag niet meer meetbaar was, zijn er toch geen droge perioden geweest: het bleef gewoon constant druppelen aan een tempo van een tiental druppels per vierkante meter per minuut. Tijdens de avond was dit niet anders al had de bewolking de neiging dunner te worden vanuit het zuidwesten. Het neerslagtotaal was onbekend wegens de aanhoudende regen tijdens de nacht maar bedroeg 21,9 mm over de twee dagen.
Dinsdag, 23 mei 2017
De Altocumulusvelden zijn tijdens de nacht grotendeels opgelost maar hebben plaats gemaakt voor Cirrostratusbewolking die weer dikker is geworden en zich over het volledige luchtruim heeft uitgespreid. De zon kon daar nog steeds moeiteloos doorheen schijnen waardoor het terug erg fraai lenteweer werd. De minima waren overigens ook erg zacht met 11,6 graden. Na verloop van tijd verdween de sluierbewolking en kregen we terug een mooie blauwe hemel te zien waarin zich Cumuluswolken ontwikkelden. Het werd aangenaam lenteweer waarbij het niet te warm of te koud aanvoelde terwijl er een zacht briesje stond uit noordwestelijke richtingen. Tegen het einde van de namiddag verschenen er overal Kleine Altocumulus lenticulariswolken die als vliegende schotels boven ons bleven hangen waardoor het luchtruim er een heel aparte aanblik op na hield. Hoewel dit dikwijls op nakende weersveranderingen wijst hoefden we ons voorlopig geen zorgen te maken (of als plantje hoop te koesteren) want het bleef rustig, droog en zacht met temperaturen die naar 26,1 graden stegen. Ook tijdens de late uurtjes was het nog steeds aangenaam toeven in de buitenlucht terwijl we het wel te verwachten neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. De "vliegende schotels" losten weer op waardoor we de nacht in lichtbewolkte omstandigheden ingingen.
Woensdag, 23 mei 2018
Tijdens de vroege ochtend is het dan toch nog gezapig gaan regenen en de bewolking bestond daarbij uit Altostratus en Nimbostratus. Deze was erg chaotisch en leek voor een deel uit samengeklonterde buienresten te bestaan. Tijdens de voormiddag werd het geleidelijk droger en klaarde het op vanuit het oosten. De lucht was echter zwanger van het vocht waardoor het bij een stekende zon zwoel werd (de minima zijn ook niet lager dan 13,7 graden gekomen). Er was dus nog meer dan genoeg potentie om nieuw onweer te triggeren. Na een heldere periode met slechts wat Altocumulus floccus veldjes werd daar meteen werk van gemaakt en zagen we talloze buien ontstaan die bijzonder hevig waren en zich in een mum van tijd uitbreidden. Ze lieten zich op een zuidoostelijke bries voort drijven. Een eerste reeks buien deed Malderen reeds rond de middag aan en was goed voor ongeveer 7 mm. Tegen de avond heeft zich een massief onweerscomplex gevormd dat de ene ontlading na de andere produceerde en zich te goed deed aan de tot 23,1 graden opgewarmde luchtmassa. Maar het trok ten zuiden van ons langs en was zodanig met Cirrus densus afgedekt dat er voor de fotografen niet veel te rapen viel. Het werd al snel weer droog maar er werd nu volop nevel gevormd in een subtropisch aandoende klamme en vochtige omgeving. De dreigende silhouetten van de Castellanus bewolking die zich opnieuw vormde zorgden hierbij voor een aparte sfeer.
Donderdag, 23 mei 2019
Er hing enkel nog sluierbewolking vanochtend en met minima van 7,6 graden was het nog vrij zacht. De zon had dus alle kansen om er weer een fraaie lentedag van te maken. Overdag werden er stapelwolken gevormd en de aangevoerde lucht was ook iets vochtiger waardoor de kleuren fletser en warmer waren. Als de zuidwestenwind zich al liet voelen, ervaarden we ze niet zo snijdend en schraal als de droge, continentale variant. Boven het westen van Frankrijk ontstonden buien en deze voedden zich met de tot 26,7 graden opgewarmde luchtmassa. Hierdoor leek er weer wat hoop voor de verdorrende plantjes te zijn toen er tijdens de avond ook vanuit Malderen dreigende stapelwolken te zien waren die tussen Stratocumulus castellanus velden ingebed zaten. Maar de buien raakten uiteindelijk niet tot hier en we eindigden dus weer met een ontnuchterende 0,0 mm. Er daalde wat koelte over ons neer eens de zon onder was maar toch was het een erg goede avond voor de terrasjessector.
Zaterdag, 23 mei 2020
De bewolking is tijdens de nacht weer aangedikt waardoor de dag donker en grijs begon. De minima zijn op 16,3 graden uitgekomen en het was droog. het duurde niet lang of er kwam een matglaszonnetje door en daarna werd de bewolking snel dunner vanuit het west- noordwesten. Het was de scherp begrensde wolkenband van een koufront die nog over ons golfde en nu definitief wegtrok naar het zuidoosten. Vooral op de satellietbeelden zag het er indrukwekkend uit maar ook vanop de begane grond was het tijdelijk de moeite waard om de band van dreigende bewolking in het zuidoosten nog een tijdje te zien contrasteren met de heldere lucht die kwam opzetten. Tegen de middag was het echter gedaan met genieten en moesten we ons schrap zetten voor een pittige storm die met daverend geweld doorheen Vlaanderen raasde. De vriendelijke luchten met Cumuluswolkjes ten spijt werden de reeds in blad zijnde bomen tot het uiterste op de proef gesteld. De temperaturen mogen dan wel aangenaam zijn met maximaal 20,9 graden, wie bij dit weer een barbecue organiseerde kon gegarandeerd op een alles verterende vuurzee rekenen. De windvlagen kwamen meestal uit west- zuidwestelijke richtingen en op sommige momenten hing er nog flink wat bewolking. Doch het bleef droog en enkel heel lokaal werd er nog een bui waargenomen, vooral in Nederland. De lucht ging er halverwege de namiddag weer dreigend uitzien met weer toenemende sluierbewolking maar ook dit leverde niets op en tegen de avond was het weer een blauwe lucht met enkel stapelwolken en hier en daar nog een verwaaide vederwolk waar we tegenaan keken. Het neerslagtoaal was bedroevend laag met 0,0 mm en de wolkenband met dichte Stratocumulus die in het westen opdoemde in de laatste schemering veranderde daar niets meer aan.
Zondag, 23 mei 2021
Het is weer volledig opgeklaard en de dag maakte een veelbelovende, zonnige start. Het kwik is op 7,7 graden uitgekomen en de zon was meteen weer van de partij om ons warmte te brengen. Maar de west- zuidwestenwind was erg temperamentvol en het voelde behoorlijk guur aan op sommige momenten. Er ontstonden Cumuluswolken en deze werden talrijker al spreidden ze zich na de middag uit tot Stratocumulusveldjes. Geen dreiging voor buien dus en de stabilisatie hing samen met het binnendrijven van Cirrostratusbewolking vanuit het zuidwesten. Deze nam geleidelijk toe en maakte het de zon al lastig op het einde van de namiddag waardoor het kwik ook een halt werd toegeroepen bij 17,4 graden. De zon scheen nu door Altostratus al ging deze weer over in dunnere Cirrostratus. Maar nu dreven er dikke Stratocumulusvelden binnen waardoor we tijdens de avond niet veel meer moesten verwachten op gebied van zonneschijn. Dat de lucht daarboven weer diepblauw werd veranderde daar niets meer aan. Later op de avond zagen we castellanusachtige formaties ontstaan in de dreigende bewolking en daar vielen zowaar al wat regendruppels uit. Vanuit het westen kwam er nu ook Altostratus opzetten waardoor het zo goed als betrokken bleef. Deze eerste buien leverden reeds/slechts een dagtotaal van 0,0 mm op.
Maandag, 23 mei 2022
De bewolking is tijdens de nacht flink toegenomen en daardoor is het zwoel gebleven met temperaturen die niet onder 16,2 graden zakten. De bewolking bestond uit Altostratus en Stratocumulus en Altocumulus castellanus. Ze was duidelijk blootgesteld aan een zuidoostelijke stroming, net als gisteren. Af en toe wist er nog een waterzonnetje doorheen te priemen en halverwege de voormiddag kregen we tijdelijks zelfs weer wat bredere opklaringen. Maar dan pakte de bewolking zich dreigend samen in het zuiden en begon het al snel te druppelen. Er volgde een periode van lichte regen waarna terug wat opklaringen binnen dreven. Daarna pakte de bewolking zich opnieuw samen en deze keer kwam het wel tot onweer. Een dicht regengordijn kwam met een zuidelijk briesje recht op Malderen afgestevend al viel, het op gebied van donderslagen en bliksemflitsen nogal tegen. De neerslag was niettemin erg intens en het voelde een beetje aan als een tropische moesson zonder enige wind. Daarna volgde klam, vochtig en windstil weer onder een betrokken hemel. Er dook een tweede buienlijn op waaruit het drug flink ging plenzen en daarna werd het geleidelijk lichter vanuit het zuidwesten terwijl de wind ondertussen ook naar die richting was geruimd. In de Altostratusbewolking zagen we echter hoe zich het donkere aambeeld van een andere buienwolk aftekende en misschien was het daardoor nog niet eens zo'n grote verassing dat het plots opnieuw ging stortregenen vanuit het niets. Deze keer met zeer dikke druppels die we bij de eerdere buien niet gezien hebben al bleef onweer nu wel uit. Achter deze bui begon de wind verder te ruimen naar het westen en later noordwesten tot noorden. Geen wonder dat er koudere lucht binnenstroomde, na de maxima van 23,6 graden te hebben opgetekend tussen de eerste twee buien door, dook het kwik als een baksteen de dieperik in, en aan het begin van de avond hadden we de minima van vanochtend al bereikt waarna het verder afkoelde tot 14,3 graden. Het bleef betrokken en voelde herfstachtig aan terwijl er geregeld nog dikke bewolking kwam opzetten die het valse gevoel gaf dat we nog stortbuien zouden te verwerken krijgen. Maar met 18,0 mm hadden we daar toch al genoeg van gehad vandaag.
Dinsdag, 23 mei 2023
Tijdens de nacht heeft de bewolking weer het land kunnen heroveren. Nadat we al relatief koele minima van 8,8 graden optekenden, warmde het overdag maar nauwelijks op doordat we nu in een kille noordelijke stroming zijn terecht gekomen. Verderop in de aanvoer lagen opklaringen klaar maar eerst moesten we nog de grijze Stratuswolken doorworstelen. Hierin zat een smalle wig van opklaringen die al een paar vluchtige zonnestraaltjes toeliet temidden van Stratocumulus omstreeks 10H maar het was wachten tot de namiddag voor het betere werk. Toen ging de bewolking opnieuw over in Stratocumulus waar deze keer ook Stratus fractus en Cumulus onder ontstond. Het waren uiteindelijk deze laatste twee die overbleven en later zelfs alleen de Cumuluswolken. In de hogere luchtlagen dreef nu wel wat Cirrus en Cirrostratus binnen en hoewel de kleuren helderder en transparanter waren, bleef het allemaal nog een fletse bedoening. Niettemin zorgde de krachtige zon ervoor dat we in dit polaire regime toch nog maxima van 17,3 graden haalden. Later losten ook de Cumuluswolken op en waren er hier en daar een paar dichte plukken Cirrus te zien aan de verder open hemel. Met het stilvallen van de wind koelde het nu ook razendsnel af en was het bibberen en beven voor wie nu nog buiten op een terrasje zou gaan zitten of het neerslagtotaal van 0,0 mm wilde gaan dubbelchecken.
Donderdag, 23 mei 2024
Er hing vanochtend een mix van Stratus en Stratus fractus met wat kleine opklaringen ertussen en het is hierbij afgekoeld tot 11,7 graden. Er stond tamelijk veel wind (zuidenwind) en het leek het begin van een nieuwe sombere dag met herfsttrekjes te zijn. Kort daarna dreven er echter brede opklaringen binnen vanuit het zuidwesten en zo kregen we de zon dan toch nog te zien voor langere perioden. De aangevoerde lucht was echter onstabiel en er ontstonden stapelwolken in die opnieuw een sterke neiging hadden om zich tot Stratocumulus uit te spreiden. Met de gekende gevolgen voor de zonneliefhebbers dus. De namiddag verliep dan ook grotendeels zwaarbewolkt en het was wachten tot het begin van de avond eer de opklaringen weer wat breder werden. Tussen de Stratocumulusvelden door zagen we nu echter aambeeldvormige ijskappen verschijnen vanuit het zuiden. De lucht was dus helemaal niet (meer) zo stabiel als ze leek en de niet- wolkenkenners onder ons hadden in deze rustige en toenemend zonnige condities dus totaal niet door wat er gebeurde. De wind ging liggen en het voelde weer eventjes zomers aan bij maxima van 20,7 graden en diepblauwe luchten. Maar uiteindelijk bleek kennis van de wolkensoorten (of even de radarbeelden checken) niet nodig te zijn om het ontstaan van een nat pak te voorkomen want de buien bleven op veilige afstand van Malderen. Het warme avondlicht op de ijskappen ervan zorgde voor erg fraaie beelden en wie goed keek kon er heel zwakjes nog een bliksemflits in zien want er zat dus ook onweer op deze cellen. Uiteindelijk zagen we de buienwolken weer oplossen en sloten we af met een dagtotaal van 0,0 mm in droge en lichtbewolkte omstandigheden.