Woensdag, 9 juni 2004
En het tropen liedje is hiermee kennelijk uitgezongen te Malderen, het werd niet warmer dan 28,5°C hier al was dat nog meer dan genoeg om het allemaal onaangenaam zwoel en drukkend te laten aanvoelen. De minima mogen er ook wel wezen, het werd vannacht niet kouder dan een drukkende 17,5°C. Net als gisteren haalde de wind maximaal 21 km/h, al heeft ie nu de neiging om naar het noordwesten te gaan ruimen, een voorbode van een verdere afkoeling dus. De hele dag door werd de lucht witgeschilderd door uitgestrekte lagen Cirrostratusbewolking met af en toe wat blauwe stukken ertussen. In de namiddag kwamen er flarden Cumulus aandrijven maar dat heeft in dit station niets opgeleverd, het onweersgeweld houdt zich nu vooral ten oosten van de Belgisch - Duitse grens op. De komende dagen worden wisselvallig maar de onweerskansen zullen stillaan volledig verdwijnen, vooral in het westen van het land.
Donderdag, 9 juni 2005
Onder een nagenoeg wolkeloze hemel kreeg de zon nog meer kansen om het huidige weertype naar een zomers niveau op te krikken. Zo werd het na een (minder) frisse ochtend waarbij de temperaturen daalden tot 6,1 graden, maarliefst 21,8 graden warm in de namiddag. Een noordoostelijk briesje tot 19 km/h zorgde wel voor de nodige verkoeling waardoor tegen de wind beschutte plekjes in de zon de voorkeur van velen wegdroegen. Er verschenen in de namiddag ook een paar kleine stapelwolkjes, maar deze hadden weinig of geen betekenis voor de zon, een feit dat de komende dagen flink zal veranderen want een koufront dat momenteel nog ergens boven de Noordzee hangt, heeft de reis naar de Lage Landen reeds aangevat en zo zullen we morgen in de loop van de dag de bewolking zien toenemen waarbij er ook een spatje regen zou kunnen aan te pas komen naar de avond toe wanneer het ernstig verzwakte front over Malderen trekt. Daarachter vinden we een koude luchtbel in de hoogte terug die verbonden is aan de occlusie van de depressie waar het koufront bij hoort en deze zal hierdoor heractiveren en een aardige plas regen voortbrengen op zondag. In België zou het om gewone regen gaan, vrij zwaar met tussenpozen terwijl Nederland reeds in de buien achter het front terechtkomen waar onweer kan opzitten. Deze buien zullen Malderen echter nooit bereiken want de depressiekern blijft daarna ter plaatse trappelen om daarna de biezen te pakken richting noordoosten. We komen dan in rustiger en droog weer terecht met stijgende temperaturen.
Vrijdag, 9 juni 2006
Een andermaal mooie en heldere zomerdag diende zich vandaag aan (inspiratie vinden om steeds hetzelfde te typen wordt met de dag moeilijker wanneer een blokkerend hogedrukgebied boven onze streken voor anker gaat). We begonnen terug met wat dunne nevelsliertjes boven de velden die al snel de duimen moesten leggen voor een brandende zomerzon die het kwik meteen wist op te drijven van 10,3 graden in de ochtenduurtjes naar 28,3 graden in de late namiddag, maar de oost -zuidoostelijke wind was nog erg zwak met hooguit 16,1 km/h dus de maximawaarden zijn ongetwijfeld behoorlijk overdreven door het beruchte tuineffect. Kort na de middag waren er een tweetal Cumuluswolkjes in miniatuurversie zichtbaar die echter net als gisteren door de dalende luchtbewegingen meteen weer platgewalst werden, wat we dan weer niet konden zeggen van de ijle vederwolkjes die op grote hoogte het Malderse luchtruim binnentrokken en de ganse dag stand hielden, maar erg indrukwekkend kunnen we hun optreden niet bepaald noemen: de zon had er geen enkele hinder van en de hoofdkleur was nog steeds diepblauw. Ongetwijfeld doen we dit morgen nog eens over bij iets hogere temperaturen, een situatie die tevens geldt tot halfweg volgende week wanneer de lagedrukvore ten westen van ons wat dichterbij komt en misschien wel een buitje kan triggeren, al dan niet voorzien van de nodige 'stroom'...
Zaterdag, 9 juni 2007
Meteen werden we vanochtend op een erg actieve start getrakteerd toen het zowaar begon te onweren op Malderse bodem. Erg actief was het onweer echter niet waarbij het aantal ontladingen op één hand was te tellen, maar de plensregens die korte tijd later naar beneden gutsten, waren wel de moeite waard. Ondanks het levendige weertype was er niet veel meer te zien dan een grijze Stratuslucht die de onweerswolken aan het oog onttrok dus het was zeker de moeite niet om ervoor uit bed te komen. Dit kan trouwens ook van de rest van de dag gezegd worden want het bleef voortdurend grijs, kil en troosteloos alsof we ons ergens in een doordeweekse herfstdag in november bevonden. Kort na de middag klaarde het eventjes op maar dit werd meteen afgestraft met gewone regen die het weersbeeld nog een stuk onaangenamer maakte. Nog een paar opklaringen deden tijdens de avond hun intrede waarbij de hemel erg onstabiele trekjes begon te krijgen (Stratocumulus castellanus, Cirrus en wat Cumulus) maar de buien die hiermee waren verbonden, hadden hun oogje laten vallen op het westen van het land waar zich vrij plots een paar compacte onweerscellen vormden die uitblonken in aktiviteit en hevigheid (de onweders in het oosten laten we even buiten beschouwing want die zijn daar de voorbije drie dagen eigenlijk nog niet weggeweest). Te Malderen bleef het rustig, en ondanks het grijze en kille weer overdag, was het 's avonds nog aangenaam toeven in open lucht, ook na zonsondergang. Warmere luchtmassa's die vanuit het oosten proberen door te dringen tot in Malderen zijn hier de oorzaak van. Niettemin moesten we het vandaag stellen met temperaturen tussen 15,4 en 20,6 graden, een heel verschil met gisteren en eergisteren. Het onweer vanochtend en de regen na de middag goed waren voor 2,4 mm vers hemelwater, trouwens de eerste meetbare neerslag sinds 1 juni op deze locatie. De wind hield het vandaag dan weer erg kalmpjes met hooguit 17,7 km/h uit het west- noordwesten.
Maandag, 9 juni 2008
Vergeleken met de voorbije dagen leek het een wereld van verschil toen we vanmorgen onder een heldere hemel het daglicht zagen weerkeren. De zon was dan ook al snel van de partij en deed de temperatuur die vanochtend uitkwam op 12,3 graden, meteen flink oplopen. Na de middag werden er geleidelijk stapelwolken gevormd die naar de avond toe dreigende afmetingen aannamen en gezelschap kregen van Stratocumulus castellanus, maar tot buien is het op Malderse bodem niet gekomen. Het was overigens opvallend rustig met hooguit 12,9 km/h aan noordwestenwind terwijl de temperatuur in de late namiddag 29,1 graden aantikte. De stapelwolken zakten tijdens de avond als kaartenhuisjes in elkaar maar helemaal vrij van bewolking werd de hemel niet door toedoen van een aantal vliegtuigsporen die flink uitwaaierden en heel wat Cirrusbewolking genereerden. Niettemin was dit een erg fraai zicht toen de kunst- bewolking bij zonsondergang oplichtte in opvallende, feloranje kleurentinten. Eveneens opvallend was dat de warmte erg lang bleef hangen zodat het tot diep in de nacht ideaal terrasjesweer bleef, voor zover de muggen daarmee akkoord gingen. Met een neerslagtotaal van 0,0 mm loopt deze dag tenslotte ten einde.
Dinsdag, 9 juni 2009
Net als gisteren was het weer een grijs soepje vanochtend met veel Stratus en Stratus fractus hier in Kansas. In de verte verscheen ondertussen een donkere lucht die aan een naderende regenzone deed denken, maar toen even later het zwoele geroffel van de donder weerklonk wisten we natuurlijk wel beter. In welke richting de onweerszone hing was niet meteen af te leiden, maar vermoedelijk was dat het noordwesten. Nog geen half uur later werden we opgeschrikt door verticale bliksems die nabij insloegen terwijl de onweerszone zich als een langgerekte squall aandiende. De neerslag liet niet lang op zich wachten en overviel ons toen we op weg waren om in positie te raken voor het onweer dat voor vanavond is voorspeld. We kregen felle regen, hagel (1 cm) en rukwinden nadat een indrukwekkende whalesmouth temidden van felle bliksemschichten voor heel wat spectakel zorgde. Het plaatselijke karakter van het onweer werd duidelijk toen de onder water gelopen wegen een paar honderd meter verderop plaats maakten voor een droge en stoffige omgeving. We kregen nu veel laaghangende wolkenflarden te zien die de uitgestrekte prairies in een spookachtige sfeer hulden. Vervolgens kwamen er dan opklaringen en werd het drukkend warm bij een mengelmoes van Cirrus, Cirrostratus, Altostratus en Cumulus humilis. In de late namiddag bevonden we ons in de buurt van Wichita waar we in een klein dorpje de verdere ontwikkelingen op de radar afwachtten. Dit werd uiteindelijk beloond met plotse en zeer explosieve convectie die tot een klassiek multicel onweer leidde. Hierin trad al snel organisatie op waardoor de geboorte van een eerste supercel een feit werd. De bui slaagde erin om een paar honderd meter achter onze rug een tornado voort te brengen, maar deze werd enkel door andere chasers opgemerkt. Wat volgde was erg veel wind en enkele hagelstenen van 3-4 cm grootte. Na een tijdje trad er bij klaarlichte dag een Egyptische duisternis in die zelfs de ervaren chasers onder ons met verstomming sloeg, maar de bui was niet meer zo actief dan de duisternis deed vermoeden. Ze was wel in staat om grote temperatuurverschillen voort te brengen waardoor de temperatuur op een gegeven moment binnen drie seconden van 30 naar een ruime 12 graden daalde. Na zonsondergang zorgde een indrukwekkend bliksemspektakel voor de nodige sfeer terwijl de radio voortdurend severe storm- waarschuwingen uitbraakte. De rust keerde na een tijdje weer en het werd droog terwijl er slechts enkele bliksemflitsen in de verte overbleven.
Woensdag, 9 juni 2010
Ook afgelopen nacht bleven we niet gespaard van het buiengeweld en kwam het natte goedje op sommige momenten aan een behoorlijk tempo naar beneden. Daar de buien in een golvend front verwerkt zaten, was er ook veel bewolking wat op haar beurt voor erg zachte minima van 15,6 graden heeft gezorgd. Er volgde een erg sombere en verregende dag waarbij het er achter glas zeer guur en kil uitzag, doch in de buitenlucht voelde het net tropisch aan. Door de nabijheid van zeer warme lucht boven Duitsland kon het in Malderen immers opwarmen tot 20,4 graden terwijl de vochtige lucht het zelfs een beetje zwoel en plakkerig maakte. Soms hield het op met regenen, op andere momenten waren er felle buien maar de afwezigheid van de zon bleef de hele dag door een constante. Deze was op het einde van de namiddag slechts eventjes wazig te zien doorheen een tijdelijk wat dunner wordend Altostratus wolkendek. Naast dit alles viel ook de erg rustige atmosfeer op waarbij er vrijwel windstil was, al waren er tijdelijk nog een paar windstoten tot 11,3 km/h uit het zuiden. De onderste Stratus fractus wolken toonden een erg krachtige oostelijke stroming op geringe hoogte, maar de regen en buien werden wel degelijk vanuit het zuiden aangevoerd. Later op de avond ontstond er een erg actief buiencomplex bij Brussel, maar deze zakte korte tijd later in waardoor we vanuit Malderen enkel een zeer dreigende wolkenlucht te zien kregen. De bui leverde slechts wat gedruppel op en er volgde een droge episode van ongeveer anderhalf uur voordat het omstreeks 22H15 weer lichtjes ging regenen. Dit had echter niet veel invloed meer op het neerslagtotaal dat niettemin erg hoog was met 11,2 mm.
Donderdag, 9 juni 2011
Er viel vanochtend geen wolkje te bespeuren in de heldere zeelucht en hierdoor koelde het afgelopen nacht af tot 9,7 graden. Wie zeelucht zegt, zegt ook vocht, en toen de zon daar haar stralen opwierp begon dit vocht omhoog te borrelen tot er stapelwolken ontstonden. Hier verstopte de zon zich vaak achter wat een wisselend weersbeeld opleverde met warme zonnige perioden en onaangenaam frisse schaduwintermezzo's. Het was voor de zonneliefhebbers dus hopen dat zo'n wolk niet voor de zon dreef tijdens één van de windvlaagjes die ook niet meteen warm aanvoelden met hun snelheden tot 38,6 km/h uit het westen. De maxima van 21,6 graden werden dan ook net tussen twee wolken door opgemeten. Tijdens de late namiddag zorgde de combinatie van warmte advectie en de zwakker wordende zon voor het uitsterven van de stapelwolken waarvan sommigen zich nog tot Stratocumulus konden uitspreiden. Ze maakten nu plaats voor fraaie Stratocumulus, Altocumulus en Cirruswolken die in het zachte avondlicht mooi tot hun recht kwamen. Eerst waren er stralenbundels tussen de wolken te zien door de aanvoer van vochtige lucht, bij zonsondergang stalen de avondkleuren de show en na zonsondergang dreven er uitgestrekte Altocumulus floccus velden binnen die eveneens de moeite om omhoog te kijken waard waren. Deze speelden haasje over met de halve maan, maar om van dit alles te kunnen genieten moest men wel de snel invallende avondkoelte trotseren. Ondanks het onstabiele en dreigende uiterlijk van de Altocumuli bleef het droog en konden we met een dagtotaal van 0,0 mm afsluiten.
Zaterdag, 9 juni 2012
Na een erg winderige maar droge nacht, begonnen we de dag in stormachtige omstandigheden bij minima van 10,0 graden. Stapelwolken en diepblauwe luchten wisselden elkaar snel af en in de loop van de voormiddag vielen er een paar korte buitjes die echter nauwelijks meetbaar waren. De wolken spreidden zich immers op geringe hoogte uit onder een temperatuursinversie en de atmosfeer deed stabiel aan. Dit dreigde eventjes uit te monden in een guur en somber weertype toen deze uitspreiding erg massaal werd, maar een uurtje later kregen we dan alsnog opklaringen bij een naar 4/8 teruglopende bewolkingsgraad. Na de middag waren er geen buien meer maar moesten we nog steeds opboksen tegen wilde windvlagen die met snelheden tot 51,5 km/h uit het west- zuidwesten elk restje zomergevoel dat nog in spleten of kieren zou kunnen zijn achtergebleven, vakkundig wegblies. Het was wachten tot de avond toen de atmosfeer weer enigszins tot rust kwam, maar ook dan was het nog steeds erg winderig. De wolken bleven nu beperkt tot Cumulus die zich in straten ging schikken welke zo ver uit elkaar lagen dat er vanuit Malderen maar een paar van zichtbaar waren. Dankzij de krachtige junizon kon het in deze omstandigheden nog opwarmen tot 18,5 graden. Na een lichtbewolkte avond sloten we af met 0,0 mm als neerslagtotaal.
Zondag, 9 juni 2013
Zoals verwacht en gevreesd was het vanmorgen volledig bewolkt met Stratus en Stratocumulusbewolking. Het was grijs en kil bij minima van 10,4 graden. De krachtige junizon was echter in staat om het ochtendgrijs op te ruimen waardoor we de bewolking zagen overgaan in gebroken Stratocumulus die daarna overging in een soort van Cumulus humilis bewolking. Het werd terug aangenaam zomerweer al moesten we vooral in de schaduw rekening houden met een erg schraal aanvoelende noord- noordoostenwind die snelheden tot 29,0 km/h haalde. Erg hoog waren de maxima dan ook niet met 20,9 graden al mogen we ons gelukkig prijzen tegenover de noordelijke delen van Nederland waar het onder continue Stratusbewolking niet warmer werd dan een 12 tal graden. Tijdens de avond koelde het terug snel af en begonnen er Stratocumuluswolken binnen te drijven vanuit het noordwesten terwijl er ook wat Cirrusbewolking te zien was.
Maandag, 9 juni 2014
Tijdens het eerste deel van de nacht kwam het ten westen van ons plots tot onweer. Niet zomaar een onweer, maar de derde bui die boven de Lage Landen uitgroeide tot een 'classic supercel'. Net zoals de andere exemplaren die we vroeger in Malderen gezien hebben ging ook deze gepaard met veel ontladingen hogerop in de wolk terwijl er nauwelijks CG's aan te pas kwamen. En het was terug een extreem hoge bliksemactiviteit met twee tot drie ontladingen per seconde. Deze omstandigheden lieten ook bij duisternis toe om een glimp van de wolkenstructuur op te vangen en deze was werkelijk adembenemend met shelfcloudachtige formaties die uit wel tien lagen bestonden en rond een kern heen leken te cirkelen welke vermoedelijk de mesocycloon was. Alweer gelukkig voor de Malderse vegetatie en bebouwing trok deze helepolis der vernietiging ten westen van ons voorbij en bleven we van schade gespaard. Daar waar men minder fortuinlijk was, kreeg men terug met stevige rukwinden en hagelbollen tot 7 centimeter te maken. Het onweer trok vrij snel weg waarna de rust weerkeerde in de zwoele zomernacht waarin het niet kouder dan 17,7 graden werd. Maar het was nog maar amper dag of nieuwe onweershaarden pakten zich samen boven het noorden van Frankrijk waar ze zich wisten te organiseren tot een MCS complex. Tijdens het begin van de voormiddag zag het er misschien onschuldig uit met enkel wat Cirrostratus bewoking en een luchtig briesje uit het zuidwesten. Maar al spoedig werd de lucht in het zuiden donkerder en even later weerklonken de eerste donderslagen in de donkere massa die door velden Stratocumulus castellanus werden geflankeerd. Uiteindelijk bleek dit echter geen al te gevaarlijk onweer te zijn en waren er nergens buienwolken die gingen roteren of ander kattenkwaad uitstaken. Het zwaartepunt van dit systeem trok ten oosten van ons voorbij en er waren een tiental wolk-wolk ontladingen te zien terwijl het tijdig aan een matige intensiteit ging regenen wat goed bleek te zijn voor 0,4 mm. Daarna klaarde het weer op vanuit het zuidwesten en ging het meteen drukkend en zwoel aanvoelen in de krachtige zomerzon die er weer doorheen brak. Het warmde snel op maar toch was het alweer een fractie koeler dan de vorige dag en haalden we nog maar 28,1 graden al voelde dit nog steeds als een ruime dertiger aan in de vochtige atmosfeer. Overal verscheen Stratocumulus castellanus en ten westen van ons trokken al vrij snel twee onweersbuien voorbij die de wind tijdelijk deden aanwakkeren en voor wat verkoeling zorgden. Daarna raakte het volledige luchtruim gevuld met Castellanus bewolking die geleidelijk overging in een extreem spectaculaire vorm van Asperatus bewolking. Het zag er nu werkelijk onaards uit door de zeer sterk golvende vormen en kleurencontrasten terwijl er in het zuid westen ook valstrepen van een regenbui te zien waren. De indrukwekkende wolkenstructuren gingen uiteindelijk weer weg maar in het zuiden werd de lucht nu dreigend donker en weerklonken er spoedig alweer donderslagen. Het begon lichtjes te onweren in Malderen terwijl het zwaartepunt van de bui richting Limburg trok. Daar groeide het echter uit tot een enorm MCS complex waarvan de ijskap zowat de hele Benelux bedekte. Vanuit Malderen konden we nog net de zuidwestelijke rand van het monster zien met daarachter de blauwe lucht. De neerslag bleef nu netjes ten oosten van ons en er volgde een aangename zomeravond die niet te zwoel maar ook niet te koud was. Het laatste zonnelicht zorgde voor mooie kleurschakeringen (oranje achtig) toen deze op de ijskap weerkaatsten. Later ontwikkelden zich massaal Stratocumulus castellanus velden onder deze wolkenlaag die duidelijk aangaven dat de atmosfeer nog steeds onstabiel was ondanks de rust die de omgeving leek uit te stralen.
Dinsdag, 9 juni 2015
Net als gisteren was het vanochtend licht bewolkt maar zagen we in de verte onheilspellende Stratocumulusveldjes verschijnen terwijl er in het oosten ook Cirrostratus bewolking te zien was en er kort na zonsopgang massaal Cumulus werd gevormd. Deze keer leken de weergoden voet bij stuk te houden met hun dreigementen en nam de bewolking steeds verder toe tot omstreeks 10H alles volgesmeerd was met Cumulus en Stratocumulus. Slechts met veel moeite kon hier en daar nog een blauw plekje worden gespot buiten ons lichaam dat ondertussen wel helemaal blauw uitsloeg van de koude noordoostenwind. Minima van 8,4 graden waren daar ook voor een stuk debet aan. Gelukkig voor de mensen die deze symptomen bij zichzelf herkenden, sloeg het weer tijdens de namiddag weer om en ontstonden er steeds bredere opklaringen tussen de dunner wordende Stratocumulus bewolking. Uiteindelijk bleven er slechts hier en daar wat toefjes Stratocumulus over terwijl er Cumulus humilis bewolking werd gevormd die de hemel een heel wat vriendelijkere aanblik gaf dan de wantoestanden die we deze voormiddag te zien kregen. Wel moesten we rekening houden met een snijdende noordooster die het erg schraal maakte en koele lucht aanvoerde waardoor de thermometerbuizen het bij 18,1 graden voor gezien hielden. Tijdens de avond klaarde het verder uit en kregen we weer zeldzaam diepblauwe luchten te zien die vanachter glas zuiders aandeden maar aan de voorkant van dat glas eerder deden denken aan een vlakte in het hooggebergte die heel het jaar door wordt gegeseld door koude en droge winden. Na zonsondergang voelde het weer ronduit koud aan toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.
Donderdag, 9 juni 2016
We bevonden ons nog steeds in heldere polaire lucht en het was merkbaar koeler vanochtend met minima van 13,1 graden. Wie geen bezwaar heeft tegen een koele bries en lage temperaturen kon echter als geen ander genieten van het zonovergoten weertype met diepblauwe luchten en zeker op beschutte plaatsen erg comfortabele omstandigheden om van deze dag te genieten. De wind kwam vooral uit noordoostelijke richtingen en we zagen af en toe wat Cirrus bewolking of een uitwaaierende condensatiestreep van vliegtuigen voorbij komen. Na de middag veranderde er weinig en warmde het verder op tot 21,9 graden. Regenzones die vanuit het zuidwesten dichterbij kwamen zorgden echter voor een toename van Cirrus en Cirrostratus bewolking, al zorgde dit tijdens de avond eerder voor sfeervolle kleuren, zeker toen er ook nog wat Altocumulusveldjes verschenen aan de zuidwestelijke horizon welke oranje oplichtten in de laatste schemering. Tot grote opluchting van de door overstromingen getroffen Malderenaars hebben we er weer een droge dag kunnen aanbreien met 0,0 mm.
Vrijdag, 9 juni 2017
De nacht begon rustig en zwoel, maar opeens werden we opgeschrikt door het doffe gerommel van donderslagen en de bijhorende bliksemflitsen. Het naderende onweer kondigde zich zeer actief aan, maar zelfs deze stoere bink zakte als een watje in elkaar toen het de eerste wegwijzers met "Londerzeel" erop in zicht kreeg. Er was nauwelijks nog bliksemactiviteit toen het ons bereikte en het waren enkel de erg felle windvlagen waarmee we te maken kregen. Het voelde daardoor allemaal herfstachtig aan, maar na een half uurtje konden we terug van de zwoele donderslagen van een volgend onweer genieten. Deze keer waren er enkele nabije inslagen al was de bliksemactiviteit eerder aan de lage kant met slechts om de paar minuten een ontlading. Er volgde wat lichte regen maar veel stelde het niet voor terwijl de wind ongestoord bleef verder razen. Daarna werd het rustig maar vanuit het zuiden ging het tegen de vroege ochtend regenen aan een behoorlijke intensiteit terwijl er nog steeds vrij veel wind stond. De grijze hemel zorgde voor een herfstachtige aanblik al was het wel nog erg zacht met minima van 14,4 graden. Vervolgens ging het verschillende uren aan een afwisselend lichte tot vrij zware intensiteit regenen waarbij het al een eind in de voormiddag was toen we het in het zuiden weer zagen opklaren. Het neerslagtotaal was ondertussen reeds opgelopen tot 14,8 mm. De neerslag bleek terug erg plaatselijk te zijn waarbij vooral de oostelijke regio's naast de prijzen grepen terwijl het westen bijna het drievoudige van Malderen wist mee te pakken. Tegen de middag was iedereen weer gelijk voor de wet en dreven er brede opklaringen binnen waarbij we de bewolking zagen overgaan in Cumulus met nog wat Cirrostratus en Cirrus van de wegtrekkende neerslagzone. Het werd een luchtig en koel weertype met een goed voelbare zuidwestelijke bries en temperaturen die op een veel koelere 24,3 graden uitkwamen tijdens de namiddag. Onder een open hemel en bij een wegvallende wind koelde het tijdens de avond vrij snel af terwijl het eerdergenoemde neerslagtotaal ook het dagtotaal is geworden.
Zaterdag, 9 juni 2018
Tijdens de nacht heeft zich opnieuw Stratusbewolking en nevel gevormd en deze had de grootste moeite om weer op te trekken. Toen dat gebeurde viel op dat het licht erg herfstachtig aandeed alsof het reeds een eind in het najaar was. De kleuren waren zeer flets en het was enkel de infraroodstraling die door de wolken heen voelbaar was welke verraadde dat de zon bijna haar hoogste stand van het jaar heeft bereikt. Het werd daarbij drukkend warm terwijl het door de bewolking ook al erg zwoel was afgelopen nacht met minima van 15,3 graden. De resterende wolkenflarden gingen over in Cumulus en in de hogere luchtlagen dreef er Cirrostratus nebulosis binnen. Blauwe kleuren waren nauwelijks te zien behalve in het noorden waar de hemel helderder leek. In de nevelige tinten konden we na een tijdje ook Altocumulusvelden ontwaren die erg uitgestrekt waren en onstabiliteit deden vermoeden. Maar enkel in Nederland waren er meldingen van onweersbuien en in Malderen zagen we de vegetatie alleen maar verder verschrompelen bij maxima van 23,8 graden en een neerslagtotaal van 0,0 mm. Tijdens de avond stak er een koele noordelijke bries op waardoor we weer wat konden herademen in een nacht die zich eens niet zwoel aankondigde.
Zondag, 9 juni 2019
De vroege vogels konden nog genieten van diepblauwe luchten terwijl hun verenkleed aan minima van 9,0 graden werd blootgesteld. Vanuit het zuiden dreef er echter al snel Cirrus en Cirrostratus binnen en deze breidden zich snel uit over het ganse luchtruim. Het doorvallende zonlicht was niet al te krachtig waardoor we deze keer niet de schaduw hoefden op te zoeken. Er stond nauwelijks wind en in het westen was de bewolking duidelijk dunner. Aanvankelijk leek het alsof we de hele dag tegen deze melkluchten zouden aankijken bij een vriendelijk weertype (met maxima van 21,8 graden), maar na een tijdje begon de bewolking dan toch over te gaan in Altostratus en uiteindelijk kregen we dreigende buienluchten te zien in het zuiden. Er dreef ook al een tijdje Altocumulus castellanus onder de Altostratus door waardoor de reflex om een paraplu in de buurt te houden niet overbodig leek. Tegen de avond zagen we valstrepen onder de buienwolken verschijnen maar volgens de radar was dit een bui die ons net miste en uiteindelijk kregen we enkel wat symbolische druppels uit een grijze hemel terwijl het vrij kil ging aanvoelen. Vanuit Frankrijk dreven ondertussen weer opklaringen de grens over en deze maakten dat de dreigende donkere luchten in het zuiden al snel plaats maakten voor lichtere kleuren. Het gedruppel hield weer op en de pluviometer bleef dus op 0,0 mm steken. Er dreven weer wat opklaringen binnen vanuit het zuiden en we sloten de dag af in rustige omstandigheden.
Dinsdag, 9 juni 2020
Er zijn opnieuw een aantal buitjes langsgekomen tijdens de vroege ochtend en de lucht zag er nu dreigend uit in het westen met evenwijdige banden Stratocumulusachtige bewolking die onder een donkere massa van Altostratusachtige bewolking hingen. Maar het bleef nu droog op een paar verdwaalde druppels na. De minima zijn op 11,9 graden uitgekomen en er ontstonden wat opklaringen tijdens de voormiddag wat in combinatie met de vochtige lucht voor een broeierig gevoel zorgde. Maar ook dit leidde niet meer tot nieuwe buien en we kregen nu een overwegend grijze dag die werd gekenmerkt door melkachtige, fletse luchten als er al eens een opklaring verscheen wat vooral tijdens en rond de middag gebeurde. Er hing voortdurend een mengeling van Stratus en Stratus fractus waar soms wel wat onstabiele structuren onder te zien waren zoals convectieve bewolking en Castellanusachtige formaties. Het kwik bleef steken op 17,4 graden maar echt koud voelde het niet aan en een kleine inspanning was al voldoende om in het zweet te komen. Tijdens de avond bleef alles min of meer hetzelfde al werd de bewolking schijnbaar wat dikker. Het neerslagtotaal is uitgekomen op 0,1 mm wat tijdens de ochtend reeds een feit was.
Woensdag, 9 juni 2021
Het was aangenaam bij minima van 12,3 graden tijdens de ochtend en er zat nog steeds een nevelige waas in de lucht waardoor de eerste zonnestralen een gouden kleur hadden. Dit zorgde weer voor een mooie en fotogenieke sfeer waarna de zomersfeer het overnam bij een snel stijgende temperatuur. Er stak een zwak noordelijk briesje op al zagen we de Cumuluswolkjes net in een zuidwestelijke stroming bewegen wat op een sterke windschering in de onderste luchtlaag leek te wijzen. En hoewel de meesten al kippenvel krijgen bij het woord Noordenwind ging dat kwik dan toch gezwind de hoogte in waardoor er tijdens de namiddag weer maxima van 28,2 graden konden gehaald worden. De Cumuluswolken begonnen ondertussen op te lossen op een moment waarop je zou verwachten dat ze net hun hoogtepunt zouden moeten bereiken. Er is dus drogere en stabielere lucht binnengestroomd tijdens de namiddag en nu waren er enkel Cirrusplukken te zien die zich in de nog steeds vrij nevelige atmosfeer vertoonden. De avond verliep in zachte omstandigheden en ook bij de vrij sterke afkoeling bleef het nog aangenaam zacht. De nevelige waas zorgde voor een mooie zonsondergang en de nacht begon in rustige omstandigheden bij het neerslagtotaal van 0,0 mm dat ondertussen kon worden opgetekend.
Donderdag, 9 juni 2022
Ondanks de breder wordende opklaringen gisterenavond hing er vanochtend toch weer heel wat bewolking die vooral uit Cumulus fractus en Stratocumulus bestond. Het was aan de koele kant met minima van 12,7 graden en af en toe was er wat ruimte voor een streepje zonneschijn. Overdag begon deze bewolking echter meer en meer over te gaan in Cumulus mediocris waardoor het alsnog een erg vriendelijk weertype werd met een behoorlijke portie zonneschijn. Bij een zuidwestelijk briesje haalden we maxima van 24,4 graden. Dit weertype duurde tot omstreeks 17H30 toen een warmtefront van een volgende depressie er zich ging mee moeien. Deze zorgde al een paar uur voor nevelige luchten en Jacobsladders waardoor de blauwe kleur van de lucht een melkachtige tint kreeg. Maar nu begon ze dus ook Stratocumulusvelden te veroorzaken die vanuit het westen kwamen opzetten. De wolkencompartimentjes bewogen hierbij echter van noord naar zuid en dit was erg opvallend daar de slechts iets lager hangende Cumuluswolken net in tegenstelde richting bewogen. Hoe dan ook was dit de klassieke blauwdruk van een naderend warmtefront en het duurde dan ook niet lang of er kwam meer en dichtere bewolking opzetten die de zon tijdens de avondperiode aardig in moeilijkheden bracht. Er viel ook tijdelijk wat regen uit maar met 1,1 mm hield het deze keer niet over. Maar toch mochten we (nog) niet wanhopen want de weergoden hadden nog een verrassing in petto door kort voor zonsondergang weer wat opklaringen te laten ontstaan die voor een fraaie zonsondergang met warme kleuren zorgden. De bewolking is nu ook over gegaan in een mix van Altocumulus floccus en castellanus wat de indruk van onstabiliteit op een zwoele zomerdag wekte, viel het met dat zwoele natuurlijk mee en tijdens de bewolkte momenten in de avond voelde het zelfs redelijk kil aan. Daarna nam de bewolking weer toe vanuit het westen waardoor we een betrokken nacht in gingen bij overwegend droge omstandigheden.
Vrijdag, 9 juni 2023
Na een aangenaam koele ochtend met minima van 15,6 graden was de zon weer van de partij in een volledig heldere hemel. De wind is nu naar het oosten geruimd en af en toe zat er zelfs een kleine zuidoostcomponent in. Geen wonder dus dat er nog warmere lucht werd aangevoerd en de ochtendkoelte moest dan ook al snel plaats maken voor zomerse warmte onder een brandende zon. De wind was tamelijk krachtig wat dus opnieuw een slechte zaak was voor de natuur die het door de droogte zwaar te verduren krijgt. De verdamping was enorm en wie de vorige avond moeite had gestoken in een rondje planten gieten kon daar tegen de middag al niets meer van zien. Volledig droog was de lucht overigens niet want er wisten zich toch nog enkele stapelwolkjes te vormen die vrij snel voorbij dreven. De zon werd er slechts kort door onderbroken waardoor de zonnecrème weer rijkelijk vloeide (of toch zou moeten). Tijdens de late namiddag begonnen die stapelwolkjes zich toch wat te roeren en kwam de zon er tijdelijk door in moeilijkheden. Maar het duurde niet lang eer er vanuit het noordoosten terug een stuk heldere lucht kwam opzetten waardoor het alsnog weer zonnig werd. Het werd warm, maar de tropische grens werd hier met 29,6 graden net niet gehaald. Ondertussen bleef de wind voor verkoeling zorgen met haar vlagerige karakter, soms beukte ze er flink tegenaan en alles wat niet vast lag in onze tuin of BBQ-setup konden we dus weer bij de buren gaan bijeen rapen na al dan niet de vlammen geblust te hebben. Tegen zonsondergang keerde de rust vrij plots weer toen de wind ging liggen. Het werd een heerlijke terrasjesavond al was het voor sommigen al een uitdaging om de warmte uit de huizen te krijgen voor een slaapbare nacht. En het 'ergste' moet dan nog komen, bovenop de droogte die ons weer met een neerslagtotaal van 0,0 mm achterliet.
Zondag, 9 juni 2024
Het is tijdens de nacht helemaal uitgeklaard en we ontwaakten onder een strakblauwe hemel. Met minima van 7,2 graden was het aan de frisse kant en dat werd ook goed voelbaar toen er al vroeg een vrij strakke westelijke bries opstak. Net als gisteren werden er terug stapelwolken gevormd maar het waren er een stuk minder waardoor de hoofdrol vandaag nog eens voor de zon was weggelegd. Hierbij viel op dat de lucht nu heel helder en diepblauw kleurde, het contrast met de spierwitte stapelwolkjes was groot en het oogde erg zuiders. Nochtans was er wat meer vocht in de hogere luchtlagen aanwezig wat zich vertaalde in een beetje Cirrus bewolking en contrails die slechts gedeeltelijk oplosten. Tijdens de namiddag ging deze diepblauwe kleur er overigens weer wat uit zonder dat de lucht nevelig of melkachtig werd. De stapelwolkjes losten grotendeels op omstreeks 15h en bij veel zon haalden we 19,3 graden. Na een uurtje kwamen de wolken terug al hadden ze nu een rafeliger uiterlijk en zaten er ook Stratocumulus veldjes tussen. Dit beeld bleef tijdens de avond min of meer hetzelfde tot de wolkenflarden begonnen op te lossen. Er bleven nu enkel Stratocumulus banken over terwijl er in het noordwesten wat Cirrus en Cirrostratus te zien was. De wind zwakte bij dit alles flink af al ging het ook dan erg koud aanvoelen en al zeker toen we op het einde van de dag het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.