Donderdag, 11 juni 2004
Het was vandaag even wennen, terwijl de temperatuur eergisteren nog piekte op 31,9°C haalden we vandaag zelfs geen twintig graden meer, de temperatuur bleef steken op 19,8°C en begint nu weer zeer langzaam te dalen. De minima waren ook wat frisser dan gisteren met 14,9°C maar op zich valt dat nog mee. Een nieuwe deelnemer aan het weertoneel vandaag was de neerslag, in de loop van de namiddag hebben talloze regenvlagen voor een neerslagtotaal van 4,6 mm gezorgd. Deze buien waren niet overdreven hevig met max. 3,0 mm/h maar de neerslag was meer dan welkom voor de natuur. Momenteel trekt de regenzone verder zuidoostwaarts en komen er zowaar enkele schuchtere opklaringen binnendrijven, maar droog blijft het voorlopig niet. De wind was ook vrij zwak met maximaal 13 km/h uit overwegend zuidwestelijke richtingen. Het weer blijft de komende dagen verder kwakkelen maar de GFS modellen lijken voor midden volgende week te wijzen op een inval van noordelijke luchtstromingen met buiig en fris weer. Dit is echter nog te veraf om zekerheid te hebben, maar een periode van bestendig zomerweer zit er in elk geval nog niet aan te komen.
Zaterdag, 11 juni 2005
Zoals verwacht viel Malderen vanochtend ten prooi aan laaghangende bewolking die de zon bijna volledig buiten beeld hielden en voor een kille sfeer zorgden. Gelukkig was dit niet voor de ganse dag zoals sommigen vreesden en kwamen er geleidelijk enkele opklaringen vanuit het noorden binnensijpelen. Het duurde echter tot 's avonds eer deze opklaringen pas echt begonnen door te zetten en met momenten zagen de wolken er erg dreigend uit doch ze hebben geen neerslag van betekenis gelost op deze locatie. De wind heeft zich opnieuw in het gure noorden genesteld en haalden van daaruit snelheden tot 26 km/h, niet overdreven veel maar toch genoeg om de dag een herfstachtig tintje te geven. De temperaturen schommelden tussen 8,4 en 18,0 graden. Morgen wordt het herfstplaatje pas echt compleet wanneer de bovenluchten afkoelen en er talloze buien zullen binnendenderen vanuit het noorden. Volgens sommige modellen kan er aardig wat neerslag aan te pas komen en ook onweer en hagel zijn niet uitgesloten al zijn de grootste kansen hierop voor het noordelijke deel van Nederland weggelegd. De neerslag zou naar de avond toe intensiveren, maar doordat we in een zadelgebied terechtkomen (gebied tussen 2 hoge en 2 lagedrukgebieden in) zal er minder beweging in de atmosfeer zijn en dus minder wind. Tijdens goed ontwikkelde buien kunnen zich echter nog steeds felle windstoten (downdraft) voordoen.
Zondag, 11 juni 2006
Voor het eerst dit jaar konden we vandaag genieten van de charmes van een tropische zomerdag. Dit gebeuren vond net zoals de voorbije dagen plaats onder een quasi heldere hemel waarin een bijzonder krachtige junizon nauwelijks moeite had om het kwik een stevige impuls te geven. De minima waren op zich al redelijk zacht met 13,7 graden en al snel werd de twintig graden grens overschreden. De tropische grens van dertig graden volgde kort na de middag waarna het gezwind richting 33,7 graden ging. Er kwamen wel hoge sluierwolken opdagen na de middag die zich organiseerden tot een Cirrostratusband die zich de hele tijd net boven de westelijke horizon ophield. Het ging om de voorlopers van een koufront waarmee we later komende week nog van dichtbij kennis zullen maken. Vandaag bleef het echter al zomer wat de klok sloeg: de wolkenband trok zich naar de avond toe een beetje terug naar waar hij vandaan kwam en de tropische hitte bleef nog lang hangen wat resulteerde in een zeer aangename avond waarbij de temperaturen tot lang na middernacht erg zacht bleven. Bovendien was de windsnelheid doorheen de dag op een zodanig niveau gebleven dat hij aangename verkoeling bracht doch geen hinder veroorzaakte. De maximumsnelheid bedroeg 20,9 km/h uit het OZO.
Maandag, 11 juni 2007
Opnieuw was er aan laaghangende Stratus en Stratocumulusvelden geen gebrek vanochtend, maar gelukkig is het de zon weer te binnen geschoten dat het eigenlijk zomer is en besloot ze de grijze smurrie weer netjes op te ruimen. Het gevolg was een niet onaardige voormiddag waarbij brede opklaringen en snel oplopende temperaturen weer voor een aangename sfeer zorgden (behalve dan voor degenen die dit weekend thuis waren en nu weer aan het werk moeten). Tegen de middag legden de weergoden geleidelijk de nadruk op stapelbewolking die zich geleidelijk over het luchtruim uitbreidde. De lucht werd hierdoor steeds onstabieler waardoor we weer moesten rekening houden met mogelijk gedonder. In het oosten van het land waren reeds vroeg in de ochtend onweders actief, en deze konden samen met de opklaringen en de warme lucht (die op haar beurt temperaturen van 15,8 tot 27,3 graden opleverde), een eindje verder in westelijke richting doorstoten. Tot in Malderen geraken was echter net iets te moeilijk voor deze buien waardoor we het moesten stellen met flinke stapelwolken en gedurende korte tijd een donkere lucht in het zuidoosten, waar met heel veel verbeeldingskracht misschien een donder uit herkenbaar was. De bewolking trok zich na een tijdje terug en de warmte bleef hangen. Dankzij de goed voelbare noordelijke wind met haar snelheden tot 19,3 km/h was deze echter best te verdragen. Tijdens dit alles is er echter vanuit het noordwesten stiekem een laag Stratus en Stratocumulusbewolking dichterbij geslopen en deze zorgde aan het begin van de avond voor een ware verrassingsaanval waarbij de zon en bijhorende blauwe lucht in een mum van tijd werden weggevaagd. Het kwik deed hierbij een flinke stap achteruit terwijl de rest van de avond in erg sombere omstandigheden verliep. Ondanks de bewolking bleef het echter droog en konden we vandaag aldus een neerslagtotaal van 0,0 mm optekenen.
Woensdag, 11 juni 2008
Tijdens de vroege ochtend was de Malderse hemel bedekt met een fraai samenspel van Stratocumulus castellanus en Stratocumulus stratiformis, en dit bij temperaturen die zich ophielden bij 12,0 graden. Overdag werd de atmosfeer door elkaar gewoeld door de dagelijkse gang en bijhorende thermiek, zodat er een erg chaotische mengelmoes van Stratus fractus, Cumulus en Stratocumulus ontstond, maar om buien te triggeren was de atmosfeer duidelijk nog te stabiel. De bewolking leek kort voor de middag een hoogtepunt te bereiken waarbij het bijna volledig betrokken werd maar vervolgens brak het wolkendek weer open en konden we genieten van breder wordende opklaringen en nog een aardige portie zon. Het hoogtepunt van de temperatuur was dan weer wat minder, al deed 21,1 graden nog steeds zomers aan. De wind verkoos nu noordwestelijke richtingen om hieruit met snelheden tot 27,4 km/h over het weerstation te strijken, terwijl de resterende bewolking tot 's avonds ongeveer gelijk bleef. Naar zonsondergang toe nam de bewolking uiteindelijk verder af en maakte plaats voor Cirrusbewolking die geleidelijk kwam binnengedreven vanuit het noordwesten. Wie zich verheugde op een heldere nacht, had het echter grondig mis want vanuit dat zelfde noordwesten kwam een half uurtje na zonsondergang plots een gesloten laag van Stratus en Stratocumulusbewolking opzetten die meteen korte metten maakte met het lichtbewolkte tot heldere weertype. De rest van de avond verliep dan ook grijs en somber, al bleef het wel droog tot na middernacht zodat het neerslagtotaal van 0,0 mm niet meer verder werd aangevuld.
Donderdag, 11 juni 2009
(Amerika) Vanochtend ging het opnieuw de herfsttoer op toen het landschap achter grijze mistsluiers schuilging. Toen het daarna ook nog eens begon te regenen en motregen, was het herfstplaatje helemaal compleet. Onder de in Nimbostratus overgaande bewolking ontwikkelden zich echter stapelwolkjes en de eerstgenoemde ging geleidelijk weer over in Altostratus en Cirrostratus om vervolgens plaats te maken voor mooie opklaringen. De stapelwolkjes zagen zo hun kans schoon om uit te groeien tot een aantal pittige buien die in het westen van Colorado rondspookten. Kennelijk zat hier een behoorlijke vracht hagel bij want op sommige plaatsen was de omgeving met een centimeters dikke laag bolletjes bedekt en zag het er ronduit winters uit. De hagel was klein en zacht, maar dat zou later snel veranderen want de buien gingen na een paar uur over in sterk roterende supercells met erg veel organisatie. Onder de wolken was een sterke updraft te zien die resulteerde in indrukwekkende wallclouds die later ook nog eens gingen kolken als een woeste bergrivier. Bij het achtervolgen van deze meesterwerken der natuur werden we af en toe bekogeld met 3 centimeter grote hagelstenen die echter een opvallend zachte structuur hadden. De wallclouds waren ondertussen weer gaan roteren en zorgden ervoor dat in een vlakbij gelegen dorpje de sirenes van het tornado alarm afgingen. Een blikseminslag deed vervolgens de stroom in het volledige dorp uitvallen en toen het korte tijd later fel ging hagelen met tot 4 centimeter grote stenen, was de chaos helemaal compleet. Bij een tweede achtervolging van de bui werden we opnieuw bekogeld met hagelstenen die nu tot 5 centimeter groot werden en het rijden danig bemoeilijkten toen de weg ermee bedekt raakte. Als toemaatje kregen we na zonsondergang een indrukwekkende bliksemshow te zien met talloze ontladingen per seconde. Ze hielden na een tijdje weer op maar maakten plaats voor verdachte bliksemflitsen aan de andere kant van het luchtruim. Deze bleken al snel van een tweede onweer te komen dat ons later op de avond in het hotel te Limon (Colorado) overviel met zeer hoge bliksemactiviteit, flink wat regen en nog een weinig lichte hagel. In deze woelige omstandigheden liep het etmaal even later ten einde.
Vrijdag, 11 juni 2010
We begonnen de dag in grijze maar erg zachte (14,1 graden) omstandigheden waarbij af en toe wat lichte motregen leek te vallen. De uitbundige noordenwind maakte het erg guur met haar snelheden tot 40,2 km/h. Grote neerslaghoeveelheden bleven echter uit, en toen er vanuit het zuidwesten opklaringen binnendreven bleef ook de motregen uit. De bewolking ging nu over in Cumulus terwijl we ruimschoots van de zon konden genieten bij temperaturen die naar 22,8 graden konden stijgen. De wind zwakte hierbij geleidelijk af waardoor de terugkeer van het zomerweer extra in de verf werd gezet. Het vriendelijke weertype was echter niet voor iedereen weggelegd want in Nederland kreeg men af te rekenen met uitgestrekte wolkenvelden die verbonden waren met een regenzone die zich net buiten de kust bevond. De stapelwolken verdwenen 's avonds weer in Malderen, maar in het westen was tijdelijk nog Stratocumulusbewolking te zien van de golvende regenzone die geleidelijk weer naar het noordwesten werd geduwd. De brede opklaringen deden het 's avonds flink afkoelen waardoor het na zonsondergang erg kil aanvoelde. Het neerslagtotaal bleef ondanks de motregen vanochtend steken op 0,0 mm.
Zaterdag, 11 juni 2011
Ondanks de snelle afkoeling gisterenavond is het vanochtend niet kouder dan 7,6 graden geworden. Daar zat de bewolking natuurlijk voor iets tussen en deze liet ook nog eens een flinke bak neerslag los. We waren immers in de linkeruitgang van een jetstreak terechtgekomen die alles erg onstabiel maakte en al vroeg op de ochtend een buienlijn over ons stuurde. De jet schoof daarna echter teveel naar het noorden waardoor het weer stabieler werd en de buiigheid eruit ging. Het neerslagtotaal was dan ook reeds bereikt met 6,8 mm. Wat we daarna te zien kregen waren vooral stapelwolken die in het zuidwesten kleiner waren dan in het noordoosten en veel uitspreidden tot Stratocumulus. De zon moesten we hierdoor geregeld prijsgeven al konden we vooral in het tweede deel van de namiddag nog genieten van haar verwarmende stralen die het kwik op 18,9 graden brachten. Tussendoor stond er een koude westenwind die de polaire lucht met snelheden tot 25,7 km/h over het weerstation joeg. Tijdens de avond ging deze liggen, maar vanuit het westen werd de lucht opnieuw onstabieler waardoor we uitzicht kregen op fraaie stapelwolken waar al snel ook valstrepen onder verschenen. Deze trokken net ten zuiden van Malderen voorbij waarop we eventjes een fraaie regenboog te zien kregen. We sloten af in lichtbewolkte omstandigheden met een snelle avondlijke afkoeling
Maandag, 11 juni 2012
De omgeving lag er vanochtend druipnat bij en er viel van tijd tot tijd lichte tot matige regen uit een afwisseling van Stratocumulus en Altostratus waar later ook wat Stratus fractus onder te zien was. Deze mengelmoes hield de warmte 's nachts vast maar zwoel konden we het zeker niet noemen bij minima van 13,7 graden. Tijdens de voormiddag ontstonden er opklaringen en na verloop van tijd werden er stapelwolken gevormd die flink uitgroeiden en voor een aantal flinke buien gingen zorgen. In Malderen vulde dit het neerslagtotaal aan tot 6,8 mm, en in de late namiddag keerde de rust langzaam weer. Toen kregen we een afwisseling van Stratocumulusvelden en opklaringen te zien die in het zachte licht voor een sfeervol plaatje zorgden. De temperaturen scheerden ook vandaag geen hoge toppen met 19,4 graden als maximum, maar de wind was eerder aan de zwakke kant met enkele uitschieters tot 25,7 km/h uit zuid- zuidwestelijke richting. We sloten af in droge, rustige maar enigszins nevelige omstandigheden. 9 mm.
Donderdag, 11 juni 2015
De heldere hemel heeft vanmorgen plaats gemaakt voor Stratocumulus. Het ging echter om en wat ongewoon overkomende soort waarvan de compartimenten heel ver uit elkaar lagen en dus ruimte lieten voor overvloedige zonneschijn. De relatief koele minima van 11,7 graden waren dan ook al snel vergeten en de noordoostelijke wind was ook een stuk zwakker dan we gewoon waren, terwijl er van oorsprong warme, subtropische lucht werd aangevoerd. De Stratocumulus floccus bewolking loste vrij snel op en maakte plaats voor wat Cirrus uncinus wolkjes terwijl er naar de middag toe ook een vijftal Cumulus humilis wolkjes werden gevormd. Ook dit vormde dus nauwelijks een hindernis voor de zon en het werd een stralende zomerdag waarbij we reeds maxima van 27,3 graden konden optekenen. De stapelwolkjes losten tegen de avond weer op en het werd op wat sluierwolkjes die zich vooral in het zuiden ophielden na volledig helder. Het koelde slechts langzaam af waardoor we tot in de late uurtjes van aangenaam terrasjesweer konden genieten. Nog niet eens zo ver ten zuiden van ons ontstonden ondertussen onweershaarden die het begin van het einde van het prille zomeropstootjes betekenden, mmaar vandaag was daar nog maar nauwelijks wat van te merken in Malderen waardoor we de dag opnieuw met een neerslagtotaal van 0,0 mm afsloten.
Zaterdag, 11 juni 2016
Een aantal regenzones zijn weer in de buurt van de Lage Landen terecht gekomen waardoor de dag alvast met veel bewolking begon. De minima zaten vrij hoog met 15,5 graden en zodra de zon erbij kwam voelde het broeierig aan. Die zon was echter flink verzwakt want het luchtruim was volgelopen met Altostratus translucidus bewolking waar ook Cumulus en Altocumulus castellanus onder hing. De neerslag bevond zich vooral boven Nederland en breidde zich langzaam maar zeker uit in zuidelijke richting. Kort na de middag begon het ook in de omgeving van Londerzeel te druppelen al stelde het weinig voor en was de neerslag niet eens meetbaar. Het werd een erg saai weertype waarbij we door de aanlokkelijke warmte (maxima van 24,5 graden) graag naar buiten wilden maar door de regen eerder geneigd waren om terug te vallen op binnenactiviteiten. Op het einde van de namiddag werd het dan toch droger en ging de bewolking over in Cirrostratus. De zon kwam er weer door en het was meteen een stuk prettiger toeven in de buitenlucht. Tijdens de avond koelde het echter weer aardig af bij een zuidwestelijke bries en toenemende Altostratus en Cumulus fractus bewolking. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. .
Zondag, 11 juni 2017
We bevonden ons nog steeds in de tropische lucht aan de voorzijde van het koufront waardoor de zachte minima van 17,3 graden niet verwonderlijk waren. Er dreven veel Altocumulus en Stratocumulusvelden voorbij die zich duidelijk in een zuid-zuidwestelijke stroming bevonden. Er waren zeer fraaie ribbels, vlokjes, buisjes en vlokken in te zien en voorlopig hadden ze niet al te veel invloed op het zonnige weertype. Volgens de prognoses zou een convergentielijn de koele lucht reeds tegen de middag laten binnenstromen, maar het bleef gewoon warm tot laat in de namiddag al zorgde de goed voelbare zuidwestenwind ervoor dat het zeker geen drukkende warmte werd. We haalden maxima van 29,3 graden. Tijdens het tweede deel van de namiddag zagen we in het westen opeens laaghangende bewolking verschijnen die uit Cumulus en Cumulus fractus bestond, en na een paar uur kon deze bewolking ook tot in Malderen doordringen. Dit ging echter nog steeds niet met een afkoeling gepaard en de wind bleef nog steeds in de zuidwestelijke tot zuid- zuidwestelijke hoek zitten. Na een tijdje zagen we een gordel van forse stapelwolken verschijnen (het was toen reeds zes uur) en aan de voorzijde daarvan nam de wind snel af waardoor het nu opeens veel warmer en drukkender ging aanvoelen. Zeker toen de gordel was overgetrokken en de zon er weer doorkwam. Maar vanuit het noordwesten pakte de bewolking zich opnieuw samen met forse Stratocumulus castellanus partijen die een aardedonkere basis hadden. Op neerslag hoefden we echter niet te rekenen want je kon er gewoon onderdoor kijken en de opklaringen erachter zien. Maar ze markeerden nu wel de definitieve overgang naar koelere lucht want de wind ruimde plots naar het noorden en na een vijftal minuten konden we het ook effectief voelen afkoelen. Hetzelfde verschijnsel werd omstreeks 17H in West-Vlaanderen waargenomen, in Malderen was het 19H10 en in Limburg arriveerde het koufront omstreeks 21H30. Tijdens het eerste uur dat hierop volgde was het genieten van de verlossende koelte die met een goed voelbare noordenwind over ons uitstroomde, maar daarna ging het behoorlijk de gure kant op en konden we niet anders dan een paar T-shirts aan te trekken of zwaar te sporten als we nog langer zonder kippenvel in de buitenlucht wilden vertoeven. We kregen forse stapelwolken te zien die zich fraai aftekenden tegen een diepblauwe lucht waarbij in de rommelige wolkenflarden ertussen de scherpe windschering te zien was met noordwestenwinden op geringe hoogte en nog steeds een zuidwestelijke stroming net daarboven. Hierdoor waren sommige stapelwolken ook wat geroteerd. Vanuit het westen werden de opklaringen ondertussen breder al kreeg de lucht in die richting een wat nevelige indruk. De wind zwakte tijdens de late avond weer wat af en ondertussen konden we weer ons dagelijks ritueel "nulletjes tekenen" inzetten waarbij deze cirkeltjes dus weer voor het neerslagtotaal stonden.
Maandag, 11 juni 2018
De regenzone waar de sluierbewolking bij hoorde is vannacht zonder slag of stoot over Malderen getrokken al werd het wel een slagveld onder de verder verdorrende vegetatie aldaar. De minima waren aangenaam koel met 15,1 graden en er volgde een vriendelijke zomerdag met aangename temperaturen die niet te hoog of te laag waren. De maxima kwamen uit op 22,7 graden en de lucht deed een beetje nevelachtig aan met stapelwolkjes erin. Tegen de avond zagen we hoe zich in het zuidoosten Cirrostratus en Altostratusbewolking samenpakte en deze werd geflankeerd door Altocumulus floccus en castellanus bewolking waardoor het geheel blaakte van onstabiliteit. Maar er gebeurde niets op een paar verdwaalde druppels na en tegen zonsondergang begon de bewolking zich alweer terug te trekken. Wat er overbleef werd door de zon in fraaie oranjetinten aangeschenen waardoor de hemel eventjes in vuur en vlam leek te staan. Maar het was koud vuur want het koelde snel af en er stond een fris noordelijk briesje waardoor de gevoeligsten onder ons het niet lang vol hielden in de buitenlucht. Net als de planten, want met het neerslagtotaal van 0,0 mm blijft Operatie Droogkast in Londerzeel plantaardige slachtoffers opeisen.
Maandag, 11 juni 2019
De neerslaggebieden en buien hebben ons uiteindelijk niet meer kunnen bereiken waardoor het na middernacht droog bleef. Wat we dan weer wel kregen was opklaringen en deze lieten het afkoelen tot 9,2 graden. Daarna deden dezelfde opklaringen het weer opwarmen maar de koele zeelucht zorgde ervoor dat het niet overdreven warm werd met 22,9 graden. In Nederland was het een ander verhaal en trokken actieve regenzones in hun lengte vanuit het westen over waardoor men daar plaatselijk met wateroverlast te maken kregen. Het was enkel de sluierbewolking hiervan die we in Malderen meekregen en deze zorgde voor een fraaie zonsondergang. Het koelde vrij snel af al lijkt het niet meer zo fris te zullen worgden als vanochtend. Het neerslagtotaal is nauwelijks het vermelden waard met 0,0 mm.
Donderdag, 11 juni 2020
Tijdens het tweede deel van de nacht moeten er regenbuitjes over Malderen zijn getrokken want de omgeving lag er nat bij. Het voelde opnieuw klam en vochtig aan terwijl het niet echt koud was met minima van 14,0 graden. Tijdens de voormiddag vielen er nog een paar buitjes en de atmosfeer ademde een en al onstabiliteit uit met Stratocumulus castellanusvelden tussen de Stratus flarden. Het licht was tot een heel eind in de voormiddag knaloranje waardoor er een aparte sfeer hing die werd versterkt door de erg nevelige en contrastloze atmosfeer. Naar de middag toe kregen we een meer structurele drogere periode waarbij grijs wel de hoofdkleur bleef. Geleidelijk aan begon het dan toch op te klaren vanuit het noordwesten en de zonneschijn die hiermee gepaard ging kon het kwik nog op 24,1 graden brengen. Het werd op den duur bijna volledig helder toen de stapelwolkjes die zich tijdelijk vormden weer oplosten. Wel kregen we een nogal bizar uitzicht op toefjes Cirrusbewolking die vanuit het zuidoosten in noordwestelijke richting dreven. Deze wolkjes ontstonden steeds op dezelfde plaats en het leek wel alsof we naar een rookpluim van iets op grote hoogte keken. De eerste plukken die voorbij dreven hadden overigens wel wat weg van uitgeregende Cumulonimbuswolken, en vermoedelijk ging het om resten van een buienlijn die min of meer stationair is gebleven en letterlijk is uitgeregend. De laatste wolkentoefjes lichtten oranje op in de ondergaande zon maar ook daarna bleven we ze nog zien in de schemering. Het neerslagtotaal is op 0,6 mm uitgekomen.
Vrijdag, 11 juni 2021
Het was tijdens de nacht zachter dan we gewoon zijn met minima van 13,0 graden. Tegen de ochtend zagen we Cirrus hangen, maar ook loodgrijze Stratus fractus wolkjes die zich vooral in het westen ophielden. De grijze kleur zorgde voor een opvallend contrast met de verder blauwe hemel maar naarmate de zon hoger kwam te staan werd het gewone witte wolkenflarden waar de zon zich geregeld achter verstopte. Doordat het geen gewone Cumuluswolkjes waren die door convectie worden gevormd was er eventjes de vrees dat dit het begin was van een somber vervolg door toedoen van een storing, maar uiteindelijk bleek dat niet zo te zijn. De wolkjes werden schaarser en op den duur was er enkel nog Cirrus en condensatiestrepen te zien in de hogere luchtlagen. Vooral in het oosten waren de wolkenflardjes nu nog te zien terwijl er af en toe nog een eenzaam exemplaar over Malderen schoof. Hieruit ontwikkelden zich tijdens de namiddag dan toch nog klassieke stapelwolkjes terwijl de Cirrusbewolking afnam en de lucht weer blauwer werd. De zon scheen uitbundig en bij een zwak zuidwestelijk briesje warmde het op tot 28,7 graden. Naar de avond toe begon de Cirrusbewolking zich weer samen te pakken in het westen en noordwesten waarna er plots Stratocumulusachtige velden kwamen binnendrijven. Het bleef echter droog en de bewolking zorgde voor een opvallende wijziging in lichtinval wanneer het licht van de ondergaande zon weerkaatste op de voorbijtrekkende Stratocumulusbanden. Het bleef wisselend bewolkt tijdens de avond en het koelde maar langzaam af. Het neerslagtotaal is ondanks de voorbijtrekkende storing op 0,0 mm blijven steken.
Zaterdag, 11 juni 2022
Na een koele ochtend met minima van 16,9 graden kregen we een heldere episode met mooie, diepblauwe luchten waarna zich stapelwolkjes begonnen te ontwikkelen. Deze verschenen eerst in het noorden en noordwesten waarna ze zowat overal zichtbaar werden. Samen met die stapelwolkjes dreven er ook wat Cirrusplukjes (uncinus, floccus , fibratus) voorbij die voor een erg fraaie aanblik zorgden dankzij hun contrast met de donkerblauwe lucht erboven. Het waren de kenmerkende stapelwolken met hoge basissen die typerend zijn voor fraaie hoogzomerdagen, en tijdens de namiddag hadden ze de neiging om over te gaan in Cumulus humilis al bleven ze voor een lange tijd even talrijk. Het kwik scoorde ook zomerse waarden met 25,7 graden. Tijdens de avond begonnen deze wolkjes dan op te lossen waardoor enkel de Cirrusplukjes overbleven die na zonsondergang oranje kleurden. Het koelde weer aardig af en we eindigden terug met 0,0 mm als neerslagtotaal.
Zondag, 11 juni 2023
Na een zwoele nacht met minima van 15,7 graden stond de zon alweer vroeg te branden aan een heldere hemel. Het beetje koelte dat we nog konden ervaren was binnen de kortste keren weer verdwenen waarna het bakken en braden was bij snel stijgende temperaturen. De wind kwam terug uit het zuidoosten en kwam daarbij ook weer vlagerig uit de hoek waardoor we de planten weer met het blote oog konden zien weg schrompelen of vergelen. Hier en daar leek het alsof we naar krimpkousen in een hete luchtstroom zaten te kijken. Enige hoop op verlossing konden we putten uit de stapelwolken die in de loop van de namiddag ontstonden en veel sneller ontwikkelden dan de afgelopen dagen. Binnen de kortste keren zaten ze al in het congestus stadium. En we hadden dit nog maar nauwelijks door of de eerste aambeelden waren al zichtbaar in het zuidwesten. Maar de zuidoostelijke wind dreef deze buien in noordwestelijke richting en uiteindelijk zagen we de meeste buien ten westen, zuiden en later ook even ten noorden van ons ontstaan. Boven Malderen dreven enkel Cumulus congestus wolken die net niet groot genoeg waren om er een druppel uit te persen. En dus bleef het verder zweten en puffen onder een loden zon bij temperaturen die naar 31,9 graden stegen. De onstabiliteit en dreiging bleef tot een eind in de avond verder duren maar steeds zagen we opklaringen ontstaan in onze aanvoerrichting en de buienwolken bleven zich steeds langs de verkeerde richting ontwikkelen. Tegen zonsondergang zwakte alles weer af en gingen we een erg warme nacht in waarbij het lang wachten was eer we ook maar iets van koelte konden waarnemen. Het neerslagtotaal was dus alweer gemakkelijk te raden met 0,0 mm.
Dinsdag, 11 juni 2024
Het was vanochtend koud met minima van 7,3 graden maar het was helder en de omgeving lag er sfeervol bedauwd bij. Er stak vrij snel een noordwestelijke bries op maar het kwam gelukkig niet meer tot het stormgeweld van gisteren. Vanuit het westen dreven er echter plots stapelwolken binnen en verderop was er een muur van Cumulonimbi te zien, geflankeerd door grote stapelwolken en Stratocumulus. Dit kwam langzaam onze richting uit en tegen de middag raakte het overtrokken. De felle buien en het onweer dat er volgens de radar op zat, verdwenen echter als bij toverslag en uiteindelijk kwam het slechts tot wat licht gedruppel. Het klaarde snel weer op en het was nu wachten op een volgende buiencluster die eveneens met weinig neerslag passeerde. Deze afwisseling ging de hele dag door en we moesten het van de zonnige pauzes hebben om ons te verwarmen wat bij maxima van 16,1 graden nodig was. Tijdens de avond verdwenen de buien (dagelijkse gang) al waren er hier en daar nog flinke stapelwolken te zien die overigens voor mooie plaatjes zorgden. De lucht was helder en transparant met diepblauwe kleuren in de opklaringen. De buiigheid bleek uiteindelijk goed te zijn geweest voor een dagtotaal van 0,4 mm.