Maandag, 12 juli 2004
Vandaag had ons "zomerweer" blijkbaar veel weg van een kille herfstdag ergens middenin november. We gingen van start met een betrokken hemel waarbij de bewolking geen zin had om de zon door te laten en de temperaturen het niet verder schopten dan een koele 16,4°C. De minima waren nog redelijk normaal met 12,9°C. Af en toe viel er wat lichte regen of motregen, goed voor een dagtotaal van 0,4 mm, en het ziet er naar uit dat het hierbij zal blijven want nu de avond invalt beginnen er vanuit het noordwesten al wat schuchtere opklaringen binnen te drijven terwijl de zon er zowaar af en toe vanachter komt. In de noordelijke hoek vinden we de wind terug die uithaalde tot 23 km/h, echt veel is dat niet maar toch voldoende om het koudegevoel nog eens extra aan te wakkeren. Of deze opklaringen een zegen zijn voor ons weer is nog even afwachten, want hierdoor zou het kwik vannacht wel eens zijn kans schoon zien om diep weg te zinken zodat we morgen de dag in zeer koude omstandigheden zullen aanvatten, zeker met de noordwestelijke luchtstromingen waarin we nu vertoeven. Morgen zou een wat betere dag worden met iets hogere temperaturen en droger weer op een enkele bui na, maar woensdag wordt dat meteen weer afgestraft met een verse portie regen. Vanaf donderdag zou het voor langere tijd de goede kant moeten opgaan...
Dinsdag, 12 juli 2005
Voor de verandering kwam vandaag de herfst al eens vanachter het hoekje kijken, kwestie van de Malderse bevolking al een beetje te trainen voor als de echte herfst eraan komt. Het grootste deel van de voormiddag bleven we toegedekt onder een somber grijs Stratuswolkendek dat ons weliswaar warm hield bij minima van 16,4 graden doch tijdens de voormiddag deze thermische voorsprong teniet deed. Af en toe leek er zelfs een enkele druppel motregen te vallen, doch naar de middag toe kwam er geleidelijk slijtage op het wolkendek te zitten en uiteindelijk slaagde de zon erin hiervan te profiteren en de resterende bewolking weg te branden. Het kwik schoot hierdoor prompt de hoogte in en we haalden in de namiddag temperaturen tot 27,5 graden. Het bleef wel erg heiig terwijl de wind eerder zwak bleef met maximaal 18 km/h uit veranderlijke richtingen (lichte voorkeur voor het westen) De komende nacht zal het wellicht koeler worden onder een heldere hemel waarna we morgen weer een aangename zomerdag zullen beleven. Vanaf donderdagavond komen we echter in onstabiele lucht terecht met onweersdreiging vanuit het zuiden; de apotheose van dit alles zou in de nacht van vrijdag op zaterdag plaats vinden, doch zoals verwacht worden de neerslaghoeveelheden voor dan steeds verder teruggeschroefd en zal het dus een magere bedoening zijn wat neerslag en onweer betreft, maar desalniettemin kan het onweer lokaal toch nog verrassend actief uit de hoek komen. Het weekend verloopt dan weer veel rustiger en wat koeler.
Woensdag, 12 juli 2006
De afkoeling die zich gisterenavond reeds aan een flink tempo had ingezet, heeft zich zowat de ganse nacht doorgezet waardoor we het kwik vanochtend terugvonden op een redelijk koele 12,5 graden. Op een paar Cirrusvelden na was het uitspansel boven Malderen helder, maar boven velden en weiden hebben zich op grote schaal nevelslierten gevormd die in combinatie met de opgaande zon voor bijzonder fraaie taferelen zorgden. Het was diezelfde zon die het overdag weer flink deed opwarmen, zo was er tegen de middag al niet veel meer te merken van de koele nacht die we achter de rug hebben, en uiteindelijk haalden we kwikstanden tot 28,9 graden. Er vormden zich minuscule stapelwolkjes en er stak een noordoostelijk briesje op dat langzaam aanwakkerde tot 12,9 km/h alvorens tijdens de avonduurtjes weer te gaan liggen. De stapelwolkjes hielden het echter al veel sneller voor bekeken: tegen het middaguur was het grootste deel ervan al verdwenen zodat de namiddag gedomineerd werd door de sluierwolkjes die erg talrijk aanwezig waren en natuurlijk de brandende zon die van deze laatsten nauwelijks hinder ondervond. Doordat we weer in warmere luchtmassa's vertoeven is de avondlijke afkoeling eerder bescheiden te noemen en gaan we dan ook een aangenaam zachte zomeravond - en nacht tegenmoet.
Donderdag, 12 juli 2007
Zo mogelijk werd het vandaag nog een stuk somberder dan gisteren: waren er toen nog wat structuren en beweging in de wolken te zien, was het nu een bijna egaal grijze wolkenlaag die het grootste deel van de dag voor een echt herfstgevoel zorgde. We kregen ook regelmatig perioden van lichte regen of motregen aangeboden die het herfstplaatje compleet maakten. De temperaturen waren gelukkig al wat milder met 13,6 tot 20,9 graden terwijl er ook niet al teveel wind stond met 29,0 km/h uit het west- zuidwesten. Het duurde tot 's avonds eer er wat opklaringen met mondjesmaat kwamen binnensijpelen, maar deze waren duidelijk amper opgewassen tegen de wolken die steeds het grootste deel van het luchtruim voor zich bleven opeisen. De lichte regen die overdag viel bracht ons uiteindelijk 0,2 mm op voor vandaag.
Zaterdag, 12 juli 2008
Reeds vroeg in de morgen werden er nieuwe stapelwolken gevormd die zich fors gingen uitbreiden in verticale richting, maar hun enthousiaste plannen om het tot stortbuien van topniveau te schoppen, werden al snel gedwarsboomd door een even hogerop gelegen temperatuursinversie. Ze werden gedwongen om zich uit te spreiden tot uitgestrekte Stratocumulusvelden. Niettemin kreeg één van de stapelwolken het nog voor elkaar om een licht regenbuitje te droppen op Malderse bodem, maar verder zorgde de bewolking hooguit voor een wat somber en zonloos weersbeeld. Na de middag kwamen er terug bredere opklaringen binnengedreven en ging de bewolking over in de klassieke mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris), al bleef er nog steeds veel Stratocumulus over. Tijdens het tweede deel van de namiddag kwam er ook wat Cirrusbewolking tevoorschijn, maar dit kreeg geen verdere gevolgen en kon niet verhinderen dat de temperatuur onder invloed van de krachtige zon kon oplopen van 9,4 in de ochtend naar 20,5 graden in de late namiddag. Hierbij was ook een west- noordwestelijk briesje met snelheden tot 30,6 km/h voelbaar. Tijdens de avond verdween de stapelbewolking volledig waardoor we bij zonsondergang enkel nog wat Stratocumulus en de eerdergenoemde Cirrusbewolking te zien kregen. Ondanks de buienneiging van deze middag bleef het neerslagtotaal van deze dag beperkt tot 1,0 mm.
Zondag, 12 juli 2009
Na een erg vochtige nacht ontwaakten we vanochtend onder onze vertrouwde, grijze wolkendeken. Deze heeft zich over het drassige landschap uitgespreid en zorgde ervoor dat het afgelopen nacht erg zacht bleef bij minima van 14,4 graden. De voormiddag verliep droog en somber, maar de warmte van de zon was dikwijls dwars door het wolkendek voelbaar. Tijdens de namiddag arriveerden er een aantal buien, maar deze stelden niet bijster veel voor en de felste neerslagkernen misten ons steeds. Vanuit het west- noordwesten kwamen vervolgens plotseling opklaringen binnengedreven welke het herfstachtige weerbeeld een wending van 180° gaven. Er kwam een felle zomerzon tevoorschijn gesprongen, en de met vocht doortrokken omgeving zorgde voor een drukkende, tropische warmte die ons meteen overviel. De diepblauwe lucht met de felwitte stapelwolken eronder deed nochtans denken aan ijskoude poollucht die vanover zee kwam binnengevallen, maar niets was dus minder waar. Het voelde zelfs een stuk warmer aan dan de 24,2 graden die we uiteindelijk konden noteren als maximum. De stapelwolken werden geleidelijk kleiner en schaarser, en tegen de avond was er van bewolking niet veel meer te merken. Bij zonsondergang schoten er nog een paar minuscule stukjes Stratus fractus over, welke aan de zuidelijke horizon voorbijdreven. De buitjes en de regen van afgelopen nacht bleken uiteindelijk goed te zijn voor een dagtotaal van 3,8 mm, terwijl alles op smaak werd gebracht met een west- zuidwestelijk briesje tot 30,6 km/h.
Maandag, 12 juli 2010
Een lange nachtrust zat er vandaag niet in voor het westen waar een convergentielijn met bijhorende onweersbuien voor het nodige spektakel zorgde. In Malderen kregen we tot rond 9H respijt voordat de buienlijn er arriveerde en gepaard ging met indrukwekkende shelfs en zelfs een rolwolk erbij. Het bleef echter droog en er was enkel vanuit het noordwesten wat gedonder hoorbaar. Na een half uurtje kwamen er echter nieuwe buien opzetten vanuit het zuidwesten en kwam het alsnog tot een licht onweer dat met enkele bliksemflitsen en matige tot vrij zware regen het mooie weer maakte. Er zaten ook wat rukwinden op, maar meer dan 40,2 km/h uit het west- zuidwesten haalden deze niet zodat er geen schade of overdreven hinder ontstond. De onweersbuien gingen geleidelijk over in lichte regen doordat de buien een MCS vormden dat zich als een ordinair regengebied ging gedragen met nog een enkele ontlading erin. Dit werd een dik uur later gevolgd door opklaringen vanuit het zuidwesten en een in Altostratus overgaand wolkendek. Er volgde een half tot zwaarbewolkt en winderig weertype waarbij het kwik duidelijk gas terugnam en we het met maxima van 25,8 graden moesten doen. In de mengelmoes van Cirrus, Altocumulus, Stratus fractus en Stratocumulus was halverwege de namiddag een sterk uitwaaierend aambeeld herkenbaar, en dit bleek bij het koufront te horen dat ons ondertussen was genaderd. Hierop kwamen opnieuw felle buien tot ontwikkeling, maar in Malderen bleek het allemaal heel erg mee te vallen ondanks de indrukwekkende shelfclouds, whale's mouth en rolwolken die de frontpassage voorafgingen. Er zat ook onweer op, maar de ontladingen waren slechts sporadisch terwijl er op deze locatie slechts twee donderslagen hoorbaar waren in de verte. De rukwindjes die de bui voorafgingen waren slechts een peulenschil tegenover de noordoostelijke delen van Nederland dat onder heus noodweer en erg veel schade gebukt ging. De onweersbuien kwamen daar immers op het warmste moment van de dag toe waardoor er voldoende energie was om ze tot vernielzuchtige helepolissen te laten uitgroeien. Tijdens de avond schakelden we over op een vriendelijk en luchtig weertype met Cumuluswolkjes die in de verste verte niet deden vermoeden wat er zich vandaag in de Benelux heeft afgespeeld. Het koelde flink af en het kwik strandde kort voor middernacht op 15,1 graden.
Dinsdag, 12 juli 2011
Na een zwoele nacht bij minima van 13,7 graden gaven talloze Altocumulus floccus veldjes en enkele forse stapelwolken aan dat er reeds roestplekken op de zomerconstructie van onze weergoden kwamen. De bewolking werd vrij talrijk, maar loste vervolgens op om plaats te maken voor sluierwolken die vanuit het zuiden binnendreven. Dit waren de uitlopers van een Frans onweerscomplex dat later op de dag Belgisch zou worden. De bewolking werd geleidelijk dikker en nog voor de middag was de stralende hemel herleid tot een grijze bedoening waar slechts een flauw waterzonnetje in zichtbaar was. Wel dreven er fraaie Stratocumulus castellanus wolken onder die voor een erg bizar uitzicht zorgden. Tegen het einde van de namiddag ploften de eerste regendruppels neer, maar de onstabiele lucht met onweersbuien bleef netjes ten zuidoosten van ons waardoor het niet tot onweer kwam. Toen de wind korte tijd later abrupt naar het noorden draaide, stroomde er koele en stabielere lucht binnen waardoor de kans op onweer definitief verkeken was. Aan neerslag was niettemin geen gebrek want het dagtotaal mocht er na enkele uurtjes van buiige neerslag best wezen met 5,7 mm. Ook de windschering was indrukwekkend, met laaghangende fractus die zeer snel naar het zuiden dreef terwijl alle overige wolken naar het noorden tot noordoosten dreven. Het koelde ook flink af en de zwoele warmte die deze voormiddag over het weerstation hing bij 26,7 graden, had reeds voor zonsondergang plaats gemaakt voor een onaangename herfstachtige kilte bij een krappe 15 graden. Er stak bij het vallen van de nacht bovendien nog een brutale noordenwind op die met haar snelheden tot 32,2 km/h door merg en been sneed.
Donderdag, 12 juli 2012
Tegen alle verwachtingen in bereikte een buitengewoon hevig buiengebied met onweer de westkust van de Benelux. Vooral de Nederlandse kust tussen Zeeland en de waddeneilanden werd zwaar getroffen en de bliksemintensiteit kon zich probleemloos meten met de 'kaskrakers' die we tijdens warme en onstabiele zomers te zien krijgen. Buiten deze kuststrook was het een flink stuk rustiger en in Malderen was er dan ook geen sprake van onweer. Niettemin wisten ook daar een aantal buien door te dringen die voor striemende regenvlagen zorgden, een niet al te gezellig gevoel bij de temperatuur die rond zonsopgang op 12,4 graden was uitgekomen. Het deed ronduit herfstachtig aan en de windvlagen liepen op tot 35,4 km/h uit het west- zuidwesten. Tussen de buien door was het dan weer genieten van fraaie wolkenlandschappen die zich opnieuw tegen een diepblauwe lucht aftekenden. de meeste buien waren klein van omvang waardoor het een uitgelezen kans was voor de weersfotografen om hun schoonheid volledig op de gevoelige plaat te zetten. Op het einde van de namiddag werd de atmosfeer stabieler en gingen de buienwolken over in typisch zomerse mooiweerswolkjes. De wind zwakte af en we konden weer eventjes genieten van een zomergevoel terwijl het kwik weer kon stijgen naar 21,1 graden. De kalmte was bedrieglijk want ook dit was het werk van advectiestromen aan de voorzijde van een regengebied die de atmosfeer stabiliseerden. We zagen dan ook al snel Cirrus en Cirrostratusbewolking binnendrijven die in een mum van tijd overging in Altostratus vanuit het zuidwesten. Voor we het wisten regende het terug maar de intensiteit was niet echt groot te noemen. Niettemin voelde het waterkoud aan en dan mogen we nog van geluk spreken dat de krachtigste windvlagen er ondertussen weer zijn uitgegaan.
Vrijdag, 12 juli 2013
Het was vanochtend helder bij frisse minima van 9,8 graden, maar kort na zonsopgang dreef er flinterdunne Stratocumulusbewolking binnen die eerst maar nauwelijks met het blote oog zichtbaar was, maar uiteindelijk steeds dikker werd. Op een gegeven moment kon je er niet meer naast kijken en kregen we terug met een sombere, grijze episode te maken. Pas na de middag loste de bewolking weer op door over te gaan in gebroken Stratocumulus. De kleuren deden echter tamelijk flets aan en het werd ondanks het zonnige weertype dat ons nu te beurt viel niet warmer dan 20,5 graden. We hebben het bij die opklaringen dan wel over Brussel, want de scheidingslijn van een uitgestrekt gebied van lage bewolking lag net ten noorden van deze stad. Voor de gemiddelde inwoner van Londerzeel betekende dit dus alsnog een grijze en kille zomerdag met herfsttintjes bij een overwegend noordelijke wind die erg zwak was. Mogelijk zijn de maxima in de zuidelijke helft van het land dus nog een stuk hoger geweest dan de eerdergenoemde temperaturen. Daar waar we het in België droog hielden (0,0 mm) werd er in het noorden van Nederland melding gemaakt van motregen maar nergens waren de hoeveelheden voldoende om de steeds meer vorm krijgende droogte te stuiten. Tegen zonsondergang zagen we de bewolking weer wat overgaan in meer gebroken Stratocumulus waardoor we nog een glimp van de zon konden opvangen in een opvallend rustige avond.
Zaterdag, 12 juli 2014
Nachtelijke onweersbuien zijn er niet meer aan te pas gekomen, doch voor de rest bleef alles hetzelfde. Nog steeds hing er Stratusbewolking en de enige variatie die we door de dag heen te zien kregen was het afwisselend dikker en dunner worden van de bewolking waarbij we steeds de valse hoop hadden dat er opklaringen kwamen. De motregen was een stuk intenser dan gisteren waardoor de meeste buitenactiviteiten vandaag niet meer mogelijk waren. Het was erg rustig met een naar west- noordwestelijke richtingen gekrompen wind al bleef de neerslag tot een eind in de avond aanhouden. De temperaturen waren ondermaats met hooguit 18,2 graden, en het slechte weer is weer naar het zuidwesten teruggedrongen zodat het op de grens tussen België en het subtropische Nederland omsloeg naar zonnig en warm zomerweer. Ook in de andere richtingen leek het Stratus wolkendek de grens te volgen waardoor je België op een satellietbeeld zowaar (niet) kon zien liggen. Dankzij de bewolking koelde het nauwelijks af en konden we toch nog hoge minima van 15,7 graden optekenen bij een dagelijkse gang die zelfs tegen een doorsnee winterdag in december niet kan optornen. Naar zonsondergang toe werd de motregen een stuk lichter waardoor de verdamping weer iets groter was dan de neerslagtoevoer. We sloten toen af met 1,2 mm als dagtotaal .
Zondag, 12 juli 2015
Een koufront zorgde vanochtend voor flink wat bewolking die voornamelijk uit Altostratus en Stratus fractus bleek te bestaan. Het duurde niet lang of het begon daaruit te regenen met opvallend dikke druppels waardoor velen zich aan een verkloekend stortbad verwachtten. Maar niets was minder waar, want het getokkel van de druppels ging steeds langzamer en klonk steeds lichter tot het weer helemaal droog was. Daarna bleef het droog en was het wachten tot kort voor de middag toen er weer een zestal regendruppels vielen die tot overmaat van ramp maar de helft zo groot waren als degenen die tijdens de voormiddag vielen. Ook tijdens de namiddag volgde er nog een bui, maar deze zette ook maar weinig zoden aan de ingedroogde dijk, ook al telde ze nu 8 druppels. Tijdens de late namiddag en avond volgden er nog enkele buitjes maar geen enkele was in staat om meer dan 15 druppels per vierkante meter achter te laten. Voor de rest veranderde er weinig aan het weersbeeld, we keken de hele dag door tegen Altostratus, Stratus fractus en soms ook Stratocumulus bewolking aan, waarbij het steeds volledig grijs was. Tijdens de namiddag werd de bewolking tijdelijk wat dunner en kregen we een waterzonnetje te zien terwijl de lucht in het zuidwesten blauw werd, maar na een kwartiertje werd de bewolking weer dikker. Een ander weerselement dat niet onopgemerkt bleef was de wind die naar westelijke richtingen was geruimd en erg krachtig was. Samen met de lage maxima liet deze het tamelijk guur aanvoelen, ook al is het door de bewolking op geen enkel moment kouder dan 13,4 graden geweest. Onder dezelfde wolkensoorten noteerden we op het einde van de avond het ontnuchterende neerslagtotaal van 0,0 mm
Dinsdag, 12 juli 2016
Het was vanochtend weer een stuk frisser met minima van 13,5 graden, en daar hoorde een diepblauwe poollucht bij met brede opklaringen, Stratus fractus wolken en enkele flinterdunne Stratocumulus partijtjes. De wolken trokken aan een flink tempo voorbij en we konden ons dan ook aan de nodige wind verwachten welke meestal uit westelijke richtingen kwam. De wolkenflarden waren aan convectie blootgesteld, maar het bleek allemaal erg ondiep te zijn waardoor er een vals vermoeden van stabiliteit werd opgewekt. Na de middag werd meteen duidelijk hoe vals dat vermoeden wel niet was toen er forse stapelwolken ontstonden die vezelachtige toppen begonnen te krijgen. In Malderen werd dit al snel gevolgd door onweer, al stelde het qua neerslag niet zo heel veel voor (ongeveer 1 mm) en maakten vooral de bliksemschichten en donderslagen indruk, alsook de arcus welke de bui voorafging. Daarna kwam de zon er weer door en werd het weer een beetje zomerachtig met bredere opklaringen en minder dreigende wolkenluchten. Vanuit het westen begon de lucht echter heiig te kleuren op nadering van een volgende set regenzones en buienlijnen die onze richting uitkwam en reeds voor advectie in de hogere luchtlagen zorgde. Maar voor het zover was konden we dus nog eventjes genieten van een rustige en droge zomeravond waarin het nog eventjes opwarmde tot 22,6 graden alvorens zich een onaangename afkoeling inzette.
Woensdag, 12 juli 2017
De regen bleef tijdens het eerste deel van de nacht aanhouden, maar daarna werd het terug droger. Dankzij de bewolking die het de hele nacht heeft volgehouden is het echter niet kouder dan 15,8 graden geworden waardoor we toch nog het typische gevoel van een malse zomerse regenperiode konden behouden. Tegen de ochtend was het nog steeds betrokken met vooral Stratus bewolking, en we kregen daarbij een afwisseling van fijne motregen en lichte regen waardoor het een erg miezerige en sombere ochtendspits werd. De meeste neerslag kwam zoals de laatste tijd een gewoonte is geworden, weer in Nederland terecht waar op sommige plaatsen bijna een maandtotaal aan neerslag in één dag naar beneden is gekomen. In Malderen was het met een neerslagtotaal van 17,9 mm een heel stuk bescheidener, maar het was ook hier voldoende om alle regenputten en opvangvaten weer tot de rand gevuld te krijgen. De zon kregen we pas tijdens de late namiddag weer te zien want de eerdergenoemde wolkensoorten zaten zo dicht op elkaar gepakt dat het somber bleef. Daarna volgde dan een vriendelijker weertype met breder wordende opklaringen terwijl de resterende bewolking uit Cumulus en Cumulus fractus bestond. Maar we moesten nu wel opboksen tegen een erg gure noordwestenwind waardoor het zeker geen hoogzomerweer werd terwijl de temperaturen met maximaal 20,5 graden ook niet meteen in die richting wezen. Tijdens de avond ging deze venijnige wind er geleidelijk uit terwijl we een typische Belgische zomerlucht zagen met Cumulus mediocris bewolking erin die later eveneens oploste. In het westen kreeg de lucht een melkachtige kleur door het binnendrijven van Cirrostratus bewolking, maar verdere gevolgen bleven uit en de bewolking werd ook niet dikker tijdens de avond. De aankomst van polaire luchtmassa's achter de regenzone (dit ging ook gepaard met een windruiming van noordwestelijke naar noord- noordoostelijke richtingen) werd in deze omstandigheden goed voelbaar want het koelde snel af onder de open hemel en vooral na zonsondergang windstille condities.
Donderdag, 12 juli 2018
Tijdens het tweede deel van de nacht heeft zich weer Stratus fractus bewolking gevormd en deze bedekte ongeveer de helft van het luchtruim dat verder nog strakblauw was. Het koelde af tot 15,8 graden en er werd een minieme hoeveelheid dauw gevormd. Tijdens de voormiddag ging de bewolking over in Cumulus maar tot buien groeiden deze evenmin uit. Tijdens de namiddag werden de opklaringen breder vanuit het noorden en konden we weer van zuiderse blauwe luchten genieten bij maxima van 24,4 graden terwijl een noordelijk tot noordoostelijk briesje wat verkoeling bracht. De avond verliep in zachte omstandigheden en er was geen bewolking meer te zien al deed de lucht terug een beetje nevelachtig aan. Verveling zat er voor de tuinierders nog steeds niet aan te komen met een neerslagtotaal van 0,0 mm of het moet al zijn dat ze heel hun collectie door cactussen en vetplanten hebben vervangen.
Vrijdag, 12 juli 2019
Net als de voorbije dagen was het weer een aparte beleving om op weerfora talloze berichten over buien en onweer te lezen terwijl het in Malderen de voorbije dertig dagen amper tot een paar druppels kwam. Maar deze keer konden we het gemakkelijker geloven want aan de noordwestelijke horizon zagen we inderdaad Cirrus densus en Cumulonimbus calvus prijken. De rest van de hemel zat vol met Altocumulus floccus dus het was een en al instabiliteit dat de omgeving uitstraalde. Dit alles bij minima van 13,7 graden. De buien wisten uiteindelijk toch nog tot in Vlaanderen door te dringen, en tijdens de voormiddag kreeg Malderen zowaar een exemplaar over de vloer. Het plensde even flink door maar toch konden we maar beter met beide voeten op de stoffige grond blijven want de hoeveelheden bleven erg beperkt en ook toen er na de middag een tweede buitje schampte, kwam het neerslagtotaal niet verder dan 5,2 mm. Er stroomde koelere lucht binnen met de buien maar toch konden we nog maxima van 24,1 graden binnenrijven. Er passeerde weer een gordel met opklaringen doch na een tijdje dreef er vanuit het westen een mix van flinke Cumulus congestus en Stratocumulus castellanus binnen waardoor de zon weer verstek gaf. Maar op een verdwaalde druppel na viel er geen neerslag uit, hoe zwaar en dreigend deze wolken ook oogden. De wind draaide van westelijke naar west- noordwestelijke richtingen. Na een tijdje klaarde het weer op vanuit het noordwesten en dat was meteen een signaal om die gieter en tuinslang nog niet op zolder te leggen, en volgens sommige weermodellen konden we er zelfs nog eentje met een groter volume of debiet bijbestellen. De avond verliep rustig, vrij kil en klam terwijl er tegen middernacht enkel nog wat Cirrus en Cirrostratus overbleef.
Zondag, 12 juli 2020
Na een ijzig koude nacht met minima van 8,2 graden zorgde vochtige zeelucht voor de vorming van stapelwolken eens de zon wat hoger stond. Deze hadden aanvankelijk erg forse afmetingen maar naarmate de uren verstreken werden ze kleiner waarop ze overgingen in Cumulus humilis. Ondertussen begon er vanuit het westen Cirrusbewolking binnen te drijven, die waarschijnlijk het gevolg was van binnen stromende warmere lucht op hoogte, en dus ook de stabilisatie die de stapelwolkjes deed krimpen. Na de middag bleef er enkel nog Cumulus humilis over die soms het aanzien van kleine plakjes Stratocumulus had. Vervolgens bleef dan alleen de Cirrusbewolking over terwijl het aangenaam warm en zomers aanvoelde bij maxima van 26,0 graden. De Cirrusbewolking was erg gevarieerd en we konden er vormen zoals spissatus, fibratus en uncinus in herkennen. De avond verliep aangenaam, zeker in de zon bij slechts een zwakke westenwind. Maar eens de zon onder was koelde het erg snel af en was het verhaal van de terrasjesgangers dus al snel afgelopen. Ook wat neerslag betreft was het maar een kortverhaaltje met 0,0 mm.
Maandag, 12 juli 2021
De Cirrostratusbewolking is tijdens de nacht opnieuw dikker geworden en tegen de ochtend was dat Altostratus translucidus geworden waaronder Altocumulusvelden hingen die onstabiliteit leken uit te stralen. Het is daarbij afgekoeld naar 14,9 graden. De onstabiliteit werd later ook verzilverd in de vorm van een aantal buien al bleven de droge momenten overheersen. Tijdens de namiddag doken er een aantal pittigere buien op, zij het zonder onweer en tegen de avond keerde de rust dan weer al bleef de lucht er op momenten dreigend uitzien met stapelwolken die zich deels tot Stratocumulus uitspreidden onder Altostratusbewolking. Het kwik steeg nog naar 23,4 graden en er stond een zuidelijk tot zuidwestelijk briesje. Het sombere maar toch vrij warme weer duurde tot omstreeks 20H45 toen er plotseling een buienlijn opdoemde die eerst boven ons tot stilstand leek te komen in een inmiddels helemaal windstil geworden atmosfeer. Daarna draaide de wind echter naar het zuidoosten en zagen we blauwe luchten binnendrijven met stapelwolken en daartussen wat Stratocumulus. Het zag er visueel heel anders uit dan overdag en je zou haast denken dat deze kanteling van de stroming met opklaringen de voorbode was van een zomerse opstoot. Niets was echter minder waar want op de satellietbeelden was ondertussen te zien hoe uitgestrekte regengebieden vanuit datzelfde zuidoosten langzaam onze richting uitkwamen. De opklaringen zijn dus waarschijnlijk het resultaat van advectiestromingen aan de voorzijde daarvan. Hoe dan ook lijkt het erop dat we nog even kunnen herademen onder een halfbewolkte hemel in een rustige nacht voordat de zondvloed zich zal inzetten. Ondanks de pittige bui voor de aankomst van de avond konden we nog afsluiten met een beperkt neerslagtotaal van 1,2 mm.
Dinsdag, 12 juli 2022
We kregen vandaag te maken met de passage van een warmtefront, maar het was slechts een zwak dingetje door de overheersende hogedrukinvloed. Er dreef Cirrusbewolking binnen die in het westen erg dik was en over ging in Cirrostratus. Voor de dikke wolkenplakken uit waren soms mooie uncinus plukken te zien. Tijdens de namiddag raakte het hele luchtruim bedekt met Cirrus en Cirrostratus waar vaak optische effecten in te zien waren zoals halo's en bijhorende raakbogen. Omstreeks een uur of vijf in de namiddag ging de bewolking over in Altostratus en kreeg de zon het moeilijk. Vlak daarna werd de lucht echter weer blauw maar dan met Altocumulusvelden erin die erg dicht op elkaar zaten toen deze ons bereikten. We zaten hiermee duidelijk in een andere luchtsoort en dus in de warme sector achter het warmtefront. Het mag dan ook geen wonder heten dat we weer maxima van 32,2 graden haalden. Onder de soms erg fraaie en dreigend ogende Altocumulus- en Altostratusvelden waren vaak valstrepen te zien en de radarbeelden sloegen blauw uit van de neerslag. Het waren echter maar enkele plaatsen die een buitje konden ontvangen dat gewoonlijk niet eens meetbaar was. In Malderen bleef het droog met dus de gevreesde 0,0 mm als dagtotaal maar voelde het onaangenaam zwoel en drukkend aan in de zonet gearriveerde nieuwe luchtsoort. Het koelde bijna niet meer af en het was zelfs na zonsondergang nog een erg warme bedoening die een scherp contrast vormde met de koele ochtend bij 15,7 graden die we vandaag nog gekend hebben.
Woensdag, 12 juli 2023
Tijdens de nacht is het ook in Malderen tot een regenbui gekomen, maar met 3,4 mm hield het allemaal niet veel over. Hoe dan ook was elke druppel mooi meegenomen voor de uitdrogende natuur en de druipnatte omgeving liet alles weer helemaal opleven vanochtend. Het was nu ook een stuk frisser bij temperaturen die naar 15,1 graden konden zakken terwijl er veel Stratus fractus en Stratocumulus hing. Deze wolken gingen gestaag over in Cumulus die eerst dicht op elkaar zat maar later ook meer ruimte liet voor brede opklaringen. Er viel ook wat neerslag uit maar met een vijftal druppels stelde het ook nu niet veel voor. Zeker op het middaguur kon de zon tijdelijk uitbundig schijnen aan een strakblauwe hemel. Vanuit het zuidwesten trokken er terug meer stapelwolken binnen en er begon ook Cirrostratusbewolking te verschijnen uit die richting. Bij dit alles kon het nog opwarmen tot 23,2 graden maar de erg strakke bries die er stond zorgde voor de nodige afkoeling (en helaas ook uitdroging). De lucht werd geleidelijk stabieler met een kleiner formaat stapelwolken dat zich tussen afzonderlijke velden Stratocumulus ontwikkelde. Er was daarbij weer veel ruimte voor opklaringen en zonneschijn. De avond verliep in vrij zachte omstandigheden waarbij de bewolking verder oploste tot er enkel wat veldjes Stratocumulus overbleven. Deze oogden sfeervol in het schemerlicht na zonsondergang waarna het tamelijk sterk begon af te koelen in een ondertussen weer bijna windstille atmosfeer.
Vrijdag, 12 juli 2024
Tijdens het tweede deel van de nacht was de bewolking weer dik genoeg om neerslag te produceren, en het ging meteen om flinke hoeveelheden door een soort van depressiekern die zich uit een Franse onweersstoring heeft ontwikkeld. Onweer zat er dan niet meer op, maar de neerslag kwam geregeld wel aan een tropische intensiteit naar beneden. De temperaturen waren dan weer minder tropisch al was het net de bewolking die de minima nog een beetje op peil hield met 12,7 graden. Op de satellietbeelden zagen we de wolken vanuit het zuiden naar het noorden trekken maar aan de grond stond kennelijk al een noordelijke stroming die de laagste wolkenflarden net in zuidelijke richting stuwde. Het was bij dit alles opvallend donker en opnieuw hadden we daarbij het gevoel dat we ons ergens rond de winterzonnewende bevonden terwijl het omgekeerde waar is. Tegen de middag leek het actiefste deel van de depressie dan toch nog gepasseerd te zijn waardoor de neerslag wat minder intens werd en het doorvallende licht wat feller. We kregen daarbij een afwisseling tussen lichte motregen en matige buien en voor de fietsers was het dus eigenlijk nog even hard afzien als tijdens de tropische moessons wat eerder. Helemaal op het einde van de namiddag kregen we droger weer op nog een vlaagje motregen tussendoor na. Deze weersverbetering zette zich tijdens de avond verder tot er plots mooie opklaringen binnendreven uit het noordwesten terwijl de laaghangende wolkensmurrie overging in fraaie stapelwolken die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden. De zon kwam er weer door maar kon niet veel meer doen aan de bedroevend lage maxima van 16,6 graden. En uiteindelijk werd deze weersverbetering afgestraft met buien die ons vlak voor zonsondergang bereikten. Maar ook hier hoorden weer fraaie wolkenlandschappen bij waarbij we de steeds groter wordende stapelwolken zagen verijzen en ze dus overgingen in duidelijke Cumulonimbi. Weerkaatsend licht op deze ijskappen zorgde er geregeld voor dat het ochtend leek te zijn toen het licht net uit oostelijke richting op Malderen viel. Na zonsondergang zagen we meer buien naderen vanuit het westen en noordwesten waarbij de bewolking ook weer meer aaneengesloten werd. Dit vulde het neerslagtotaal verder aan tot 21,2 mm.