Zaterdag, 17 juli 2004
Voor het eerst sinds heel lang geleden mochten we te Malderen kennismaken met wat men een "flink onweer" noemt. Bij het krieken van de dag zag het er al heel onstabiel uit terwijl de temperaturen snel de hoogte in gingen, beginnend bij 14,7°C en uiteindelijk eindigend op een tropische 31,3°C. De lucht was zwanger van het vocht en dat was te zien aan de dauwpunten die uitstegen tot 20°C. Om 17H30 was het hier dan prijs met een eerste onweer dat werd voorafgegaan door dikke druppels, en nadien felle rukwinden die opliepen tot 49,9° km/h. Vervolgens kwam er een flinke geut regen naar beneden, waarbij de intensiteit opliep tot 115,2 mm/h, en er zaten zelfs wat hagelsteentjes tussen gemengd. Ook opvallend was de bijzonder sterke stijgstroom aan de voorzijde van de bui die de wolken als in een versnelde film omhoog werden gezogen. We kregen nadien een vijftal minuutjes rust, waarna een tweede onweer opnieuw de hemelsluizen volledig openzette en de neerslagintensiteit nog eens opliep tot 108,6 mm/h. Dit bracht het totaal uiteindelijk op een erg hoge 14,2 mm. De bliksemintensiteit was ook erg hoog, maar de meeste ontladingen waren veraf en resulteerden in een eerder voortdurend gerommel. Voorlopig hebben we het wel gehad maar of het vanavond droog blijft is even afwachten want op de radar zijn er nog wat buitjes te zien die vanuit Frankrijk komen opstomen. Morgen zou er ook nog flink wat onweer inzitten, en dat blijft ook voor de eerste helft van de nieuwe werkweek zo.
Zondag, 17 juli 2005
Terwijl de neerslag op veilige afstand bleef, konden we vandaag andermaal genieten van een topzomerdag waarbij een diepblauwe hemel, een paar zeldzame wolkjes en een brandende zon de hoofdpunten uitmaakten. Het was vanochtend wel erg fris bij een minimumtemperatuur van 10,8 graden, maar uiteindelijk klom het kwik toch nog naar een erg warme 27,2 graden bij een zwakke noordwestelijke wind tot 11 km/h. De komende nacht zou het minder afkoelen door een tong van warme lucht die dichterbij komt en de afkoeling zal afremmen. Deze vormt de aanloop naar een erg heet etmaal dat we morgen zullen moeten trotseren, doch hierna lijkt de zomer het toch te laten afweten want een bel van koude lucht zal naar onze streken afzakken en de T850 die daalt tot waarden tussen 0 en 5 graden zou zich vertalen in temperaturen die rond of beneden de 20 graden zullen blijven. Vanaf woensdag lijken de regenzones toch hun weg te gaan vinden tot Malderen onder begeleiding van een aanspannende westen tot zuidwestenwind, en tot overmaat van ramp gaan de depressies die volgen hun koers verleggen naar het zuiden waardoor we steeds binnen hun invloed zullen blijven. Volgens de laatste runs van het GFS zou er enige verbetering optreden vanaf 24 juli, maar het is nog veraf en dus onzeker waardoor we best volop genieten van de laatste hittedag morgen en het misschien wel verstandig is om daar een dag verlof voor te nemen...
Maandag, 17 juli 2006
In onze vertrouwde diepblauwe hemel bracht de zon ons, in samenwerking met een oostelijk briesje tot 16,1 km/h, weer tropische temperaturen in een hoogzomers weersbeeld. Tijdens de ochtenduurtjes hing er nog een aangename koelte doordat het kwik zich in het met fluwelen nevelslieren bedekte landschap had teruggetrokken naar 14,7 graden, maar eens de zon goed en wel boven de horizon was opgerezen, was er geen houden meer aan en kwamen we opnieuw uit op een zinderende 33,7 graden. Enige animatie konden we verwachten van een paar Cirruswolkjes die af en toe voorbijdreven, maar daar bleef het dan ook bij. Ondanks een aardige afkoeling tijdens de avonduurtjes (vooral na zonsondergang) bleef het nog steeds zwoel en was vooral slapen in deze exotische atmosfeer een moeilijke opgave.
Dinsdag, 17 juli 2007
De dag startte licht bewolkt (wat Cumulus fractus) bij temperaturen die naar 14,5 graden gedaald waren. Een goed begin dus maar korte tijd later nam deze bewolking gevoelig toe waardoor een aardig stuk van de voormiddag in grijze omstandigheden verliep. Niet zo heel lang voor de middag werden de schaarse opklaringen die overbleven echter snel weer breder en wat volgde was een niet eens zo slechte zomerdag waarbij de bewolking overging in de typische mooiweerscumuli, het kwik vlot steeg naar 25,2 graden, en dit bij een briesje tot 30,6 km/h uit zuidwestelijke richtingen. 's Avonds namen de stapelwolken weer af in volume en aantal zodat we de dag afsloten met een bijna heldere hemel, net als vanochtend. Het werd een eerder droge dag met 0,4 mm als neerslagtotaal, vermoedelijk afkomstig van buienrestanten van de onweders die gisterenavond in de buurt actief waren.
Donderdag, 17 juli 2008
De bewolking oogde vanochtend weer erg onstabiel met Altostratus en Altocumulus castellanus. We bevonden ons immers vlak achter een koufront(je) in luchtmassa's die vrij onstabiel waren. De koelere lucht achter het front kon nog niet helemaal tot ons doordringen waardoor de minima nog vrij zacht waren met 12,2 graden. Het bleef aanvankelijk rustig en droog, maar halverwege de voormiddag keken we aan tegen een aantal flinke Cumulus congestuswolken onder een nog steeds uitgestrekte laag Altostratus. Kort voor de middag hebben zich uit deze stapelwolken een aantal buien kunnen ontwikkelen die Brussel weliswaar links lieten liggen, maar in Malderen voor nog eens 1,2 mm extra hemelwater zorgden. Na de middag stabiliseerde het weersbeeld zich terug maar er bleef nog veel Altostratusbewolking hangen waardoor er van zon nauwelijks sprake was. De stapelwolken spreidden zich uit tot Stratocumulusvelden en zorgden op die manier voor nog een extra hindernis voor de zon. Deze was dan ook niet in staat om de temperaturen hoger dan 19,7 te krijgen. De wind was hierbij eerder aan de zwakke kant met 20,9 km/h uit het zuidwesten. Naar de avond toe kwamen er weer een paar opklaringen voorbijgedreven, maar veel meer dan een flauw waterzonnetje leverde dit niet meer op.
Vrijdag, 17 juli 2009
In het holst van de nacht werd een groot deel van de Vlaamse bevolking opgeschrikt door onweders die op de ene plaats al wat heviger waren dan de andere. Omstreeks 2H30 kwam het in Malderen eveneens tot een licht onweertje, maar het viel op hoe de bliksemactiviteit eruit ging toen het zootje de grens tussen Buggenhout en Londerzeel had overgestoken. Het werd dus een gezapig regenbuitje, dat werd voorafgegaan door een lichtjes aantrekken van de wind. Na zowat een half uurtje werd de rust opnieuw onderbroken door een paar zwakke donderslagen, en viel er nog wat lichte regen. De zwoele warmte bleef echter hangen, en bij het aanbreken van de dageraad hing er een erg tropisch aandoende sfeer door de vochtige warmte waarin we terechtkwamen. De neerslag is afgelopen nacht duidelijk beperkt gebleven en kon enkel de bovenste millimeters van de grond nat maken. Er volgden nog een paar lichte buitjes uit het onstabiel ogende wolkendek dat uit Altostratus, Cirrus densus, Cumulus en Stratocumulus castellanus bestond. Halverwege de voormiddag kwam er vanuit het westen een strakblauwe lucht aanzetten, maar nog voor het tot iemand kon doordringen dat deze een blauwe kleur had, werd deze plots dicht geplamuurd met Stratus fractus. Deze ging over in Cumuluswolken die zeer dicht op elkaar aansloten en slechts minuscule blauwe stukjes overlieten. Van zon was er dus niet al teveel sprake, en de zomers aandoende minima van 18,2 graden waren we zo weer vergeten toen we er de frisse(re) maxima van 23,1 graden tegenover zetten. Naar de middag toe kwamen er forse stapelwolken tot ontwikkeling tussen de wolkentroep, en dit resulteerde in nog een aantal pittige buitjes waarvan voor zover bekend geen enkele onweer voortbracht. De stapelwolken werden in het tweede deel van de namiddag wat bescheidener en gingen zich meer uitspreiden tot Stratocumulus, wat een stabielere atmosfeer deed vermoeden. De opklaringen werden ook wat breder zodat het nog redelijk mooi werd. Hiertegenover stond een aanwakkerende zuidwestenwind die het met snelheden tot 41,8 km/h een stuk koeler deed aanvoelen. Tijdens de avond kregen we bezoek van een erg pittige buienlijn die het omstreeks 19H eventjes flink liet stortregenen, en zo het neerslagtotaal op 1,2 mm wist te brengen. De buienlijn werd voorafgegaan door een duidelijke shelfcloud, en een opvallend heldere, dubbele regenboog. Wat volgde was een rustig en droog weerbeeld, waarbij Stratocumulusvelden en Cirrusbewolking uit de ijskappen van de buienwolken in het oosten de dienst uitmaakten. Het koelde snel af en de minima van vanochtend werden bijgesteld naar 15,9 graden tegen middernacht.
Zaterdag, 17 juli 2010
Tijdens het tweede deel van de nacht kwamen er opnieuw een aantal buien binnen getuimeld waardoor het vanochtend een wisselvallige en enigszins vochtige bedoening was. De minima zijn uitgekomen op 12,0 graden, maar tussen de buien door kregen we opklaringen te zien en door de heldere lucht voelde het in de zon erg warm aan. De buien trokken weg naar het oosten waardoor het tijdens de namiddag droog bleef met brede opklaringen en een krachtige zon. Maar het wegtrekken van de buien betekende allerminst dat het rustig werd, want de wind wakkerde flink aan en ging voor de rest van de namiddag en een stuk van de avond als een furie tekeer. De snelheden liepen op tot 33,8 km/h uit het west- zuidwesten maar dankzij de uitbundige zon en de maxima van 23,2 graden voelde het niet koud aan. De bewolking bestond uit Cumulus en Cumulus fractus die naar de avond toe geleidelijk weer oplosten. Het was wachten tot kort voor zonsondergang voordat de wind er zich eindelijk bij neerlegde en het terug rustig werd. De stapelwolkjes warden ondertussen grotendeels opgelost en maakten plaats voor sluierbewolking die vanuit het westen kwam binnen gedreven. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,6 mm, welke reeds sinds deze middag onveranderd is gebleven.
Zondag, 17 juli 2011
We bevonden ons vanochtend reeds diep in de polaire lucht waardoor we een afwisseling van azuurblauwe luchten en spierwitte stapelwolken te zien kregen. Er hing ook veel Stratocumulus en Stratus fractus maar de atmosfeer maakte een stabiele indruk terwijl het de hele voormiddag droog bleef. Na de middag werd de lucht wazig onder één van die onschuldige Stratocumulusveldjes en werden we verrast door een pittige regenbui met opvallend dikke druppels. Het was vervolgens een komen en gaan van wolkenvelden en opklaringen terwijl er af en toe een lichte regenbui viel. Tussendoor scheen de zon intens waardoor het ondanks de polaire lucht nog eventjes opwarmde tot 20,2 graden. Tijdens de late namiddag wakkerde de wind flink aan en vervluchtigde deze warmte meteen met snelheden tot 45,1 km/h uit het zuidwesten. Hierop volgde weer een lichte regenbui terwijl we later op de avond nog een paar exemplaren over de vloer kregen. Vrijwel alle buien begonnen 'veelbelovend' met zeer dikke druppels maar waren uiteindelijk amper voldoende om de stoep nat te maken. Het neerslagtotaal loog er dan ook niet om met 0,4 mm terwijl de rust tegen zonsondergang zowel op wind- als watergebied terugkeerde. Het koelde redelijk af maar de minima van 12,8 graden deze ochtend werden niet meer scherp gesteld.
Dinsdag, 17 juli 2012
Het was nog steeds grijs, nat en winderig terwijl de neerslag volledig uit motregen bestond. Het ene moment was dat lichte motregen die aan een druilerige herfstdag deed denken, en het andere moment kwam het water met bakjes naar beneden. Het tweede deel van de voormiddag verliep dan weer droog terwijl de bewolking overging in een mengvorm van Stratus en Stratocumulus waar ook veel Stratus fractus tussen zat. En weinig opklaringen, want de zonnestralen die er voor de middag doorheen raakten waren alles bijeengeteld goed voor minder dan vijf seconden. De wind zorgde voor het nodige koudegevoel door er met snelheden tot 32,2 km/h uit het westen tegenaan te vliegen. Na de middag werden de opklaringen breder, al waren ze ook dan alleen maar met een goede verrekijker zichtbaar. De Stratus fractus leek hierbij over te gaan in Cumulusachtige bewolking waarvan de toppen dwars door het Stratocumulus wolkendek boorden. Tijdens de tweede helft van de namiddag waren de opklaringen ook zonder technische hulpmiddelen of hypnosetechnieken zichtbaar en werd het weersbeeld een stuk vriendelijker en aangenamer. De bewolking ging steeds meer over in gebroken Stratocumulus en de zon kwam er regelmatig aan te pas. Het kwik kon dit natuurlijk niet zomaar laten gebeuren en toonde haar enthousiasme door op te springen van 15,0 naar 21,7 graden, al een heel verschil tegenover gisteren. Tegen zonsondergang was het nog maar 1/8 bewolking over (Stratocumulus) al zorgden de opklaringen wel voor een versneld invallende kilte.
Woensdag, 17 juli 2013
Het was zwaarbewolkt vanochtend met veel Altocumulusvelden en Stratocumulus waartussen slechts kleine opklaringen te zien waren. Bij minima van 15,4 graden was het niet koud maar gewoon aangenaam koel. De bewolking loste geleidelijk op en uiteindelijk bleef er slechts sluierbewolking en een weinig Altocumulus over. Daaronder ontwikkelden zich na de middag stapelwolkjes die een opvallend hoge basis hadden, door hun grote hoogte kleiner leken en zich slechts langzaam voortbewogen. In deze lichtbewolkte en bijna windstille omstandigheden warmde het natuurlijk flink op zodat we maxima van 29,7 graden konden binnenrijven. De wind was ook iets aflandiger met het accent op noordoostelijke richtingen. Tijdens de avond verdwenen de stapelwolken en bleef er een mix van Altocumulus en Cirrus over die de zonsondergang weer een gezellige omkleding gaf. Niettemin werd er hier en daar wel eens op deze bewolking gevloekt: vooral in het westen was deze immers dik en somber door toedoen van een hoogtefront zodat er een rem op de temperaturen zat. Er waren veel valstrepen te zien van neerslag uit deze bewolking, maar aangezien de Malderse pluviometers zich niet op een hoogte van 5.000 meter bevonden konden ze deze 'spookregen' niet opvangen en kwamen we er alweer met 0,0 mm vanaf. Het bleef aangenaam zacht zonder dat het echt zwoel was.
Donderdag, 17 juli 2014
De hemel zag er vanochtend heel apart uit met uitsneeuwende Altocumulus floccus virga wolken. Zo apart dat we de minima van 15,7 graden haast vergaten op te tekenen, maar deze wolken trokken al snel weg zodat het lichtbewolkt tot helder werd. Voor eventjes toch want er werden al snel stapelwolken gevormd. Vervolgens stak er een luchtig noordelijke briesje op dat de snelle opwarming tijdens de voormiddag opeens deed stoppen. Het leek hierdoor alsof we in koelere lucht waren terecht gekomen, maar deze conclusie was nog maar pas gemaakt of het warmde terug verder op aan een stevig tempo. Zo konden we dan toch nog drukkend warme maxima van 31,3 graden optekenen. De stapelwolken werden langzaam kleiner en afgeplatter al konden we toch de ganse tijd van Cumulus mediocris blijven spreken. Tegen de avond begonnen deze stapelwolken op te lossen en werd het weer helder op wat Cirrus en Cirrostratus bewolking na die vanuit het zuidwesten kwam binnendrijven. Er volgde een aangenaam zachte avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen
Vrijdag, 17 juli 2015
De zuidwestenwind is tijdens de nacht gestaag verder aangewakkerd, maar ze voerde zeer warme lucht aan waardoor het leek alsof we vanochtend onder een heteluchtblazer stonden in een of andere kledingzaak. De wind was erg vlagerig en de blies ieder kostbaar druppeltje vocht dat gisteren was neergekomen genadeloos weg waardoor de droogte weer helemaal terug was met haar stoffige woestijnbodems en opstuivende zandwolken. Verder was er geen enkel wolkje te bespeuren behalve dan in het oosten waar door mensen met een scherpe arendsblik nog wat flinterdunne Cirrostratus kon worden opgemerkt. Tijdens de voormiddag werd de lucht wat neveliger vanuit het westen en verschenen er wat stapelwolkjes terwijl de zuidelijke tot zuidwestelijke wind erg vlagerig werd. Niettemin bleef het erg warm aanvoelen, haalden we maxima van 29,9 graden en duurde het tot in de avond eer de koude lucht achter de convergentielijn het centrum van het land bereikte. Dit werd voorafgegaan door toenemende Cirrus en Cirrostratus bewolking en Cumulusbewolking vanuit het westen en het binnendrijven van Altocumulusveldjes. De windsprong vond in Malderen omstreeks 19H30 plaats en toen ging het opeens een stuk kouder aanvoelen waardoor een extra shirtje wel kon verdragen worden in de buitenlucht. De minima werden nu pas bereikt met 20,6 graden
Zondag, 17 juli 2016
Het was bijna tropisch warm vanochtend met minima van 16,9 graden, maar toch straalden de uitgestrekte Stratocumulusvelden en Stratus fractus bewolking herfstachtige kilte uit. Hierdoor deed het warme weertype nogal surrealistisch aan, maar zomerwarmte is zomerwarmte natuurlijk en alleen als zonneliefhebber zou je erover mogen klagen. Want daarvan kregen we niet al te veel te zien door de steeds maar nieuwe wolkenvelden die werden aangevoerd. Tijdens de namiddag zaten daar ook wat Cumuluswolkjes bij. De zwakke wind kwam ondertussen uit westelijke tot west-zuidwestelijke richtingen en ook dat zou je bij deze plakwarmte niet verwachten. Toen de stapelwolken zich uitspreidden tot dikke Stratocumulusvelden riep het zelfs herinneringen op aan de huiveringwekkend kille dagen waarin we moesten vechten om niet aan hypothermie te bezwijken. Het warmde op tot 27,1 graden toen de opklaringen tijdens de tweede helft van de namiddag dan toch wat breder werden vanuit het noordwesten en de zon er meer door kwam. En toen zagen we de Stratocumuluswolken subtiel overgaan in floccus en castellanus varianten die dan toch al wat meer aan een (onstabiele) zomerse hitteperiode deden denken. Zeker toen we opeens 10 dikke regendruppels zagen neerploffen. De rest van de avond verliep echter in rustige en aangenaam warme omstandigheden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 17 juli 2017
Het warmtefront is weer op haar stappen teruggekeerd als koufront en lag nu pal boven Malderen. Door de bewolking en ingevangen tropische lucht was het zeer zacht met minima van 16,7 graden. Maar er hoorde Stratusbewolking bij waaruit het tijdens de nacht en vroege ochtend motregende. Deze keer was het voldoende om de omgeving nat te maken, maar we hoorden de planten er in ieder geval niet over klagen voor zover de door het vocht weer ontwaakte slakken hun daarvoor de kans gaven. Het temperatuur contrast met het noorden van Nederland waar opklaringen voorkwamen was weer indrukwekkend groot maar in die uithoek kon men de dag wel zonnig beginnen. Na een tijdje kwam er structuur in de bewolking die zich ging schikken in west-oost gerichte banden van dikke Stratus. De pittige motregenvlagen kregen een buiig karakter en werden afgewisseld door droge perioden terwijl de neerslag toch nog een verrassende 4,1 mm wist op te leveren. En dan was het opeens zover, en bereikten de opklaringen in Nederland ons welke een totale weersomslag betekenden. Voor we het wisten keken we tegen een vriendelijke zomerlucht met onschuldige stapelwolkjes aan en leek het alsof het al maanden niet meer geregend had. Veel planten hadden daar natuurlijk ook al de looks voor gekregen. De maxima kwamen uit op 26,3 graden bij overvloedige zonneschijn. Het koufront had nogal wat moeite om verder naar het zuiden te trekken waardoor een deel van de bewolking op grote hoogte weer uitwaaierde in noordelijke richting alsof het weer een warmtefront was dat op ons afkwam uit tegengestelde richting. De stapelwolken losten naar de avond toe maar er dreven massa's sluierbewolking binnen die vooral in het zuiden erg dik was met een dreigende muur van Cirrostratus die door Altocumulusbanden werd geflankeerd. Een en ander zorgde voor een fraaie zonsondergang en doordat er weinig stroming stond voelde het tot een eind in de avond aangenaam zacht aan. We sloten de dag in rustige omstandigheden af met het eerdergenoemde neerslagtotaal.
Dinsdag, 17 juli 2018
Het was vanochtend weer herademen bij aangenaam koele minima van 15,4 graden en door het vocht van de buien gisteren werd er laaghangende Stratus fractus gevormd die overging in Cumulus. Het zou vandaag de koelste dag van de week worden, maar tegen de middag voelde de wind weer erg warm aan en van de regen die gisteren viel was al lang niets meer te zien. Een noordwestelijk briesje droogde alles weer uit. We haalden maxima van 25,8 graden en de bewolking bestond uit Cumulus en hier en daar nog wat castellanus veldjes die nog een zekere onstabiliteit deden vermoeden. Van de buien die voorspeld waren kwam echter niets meer terecht en ook toen de lucht vanuit het zuidwesten neveliger werd met Cirrus en Cirrostratus, mochten we niet meer op een nieuwe regenzone hopen. Tijdens de avond loste de Cumuliforme bewolking op en werd het op wat Cirruswolken na weer helder. We eindigden weer met 0,0 mm als dagtotaal.
Woensdag, 17 juli 2019
De snelle afkoeling zorgde voor mist waardoor we vanochtend in een klein wereldje ontwaakten en het wel herfst leek. Maar de bewolking was dun en de blauwe hemel was er dwars doorheen te zien. De minima kwamen uit op 9,3 graden en de omgeving was met duizenden dauwdruppels getooid. De mist trok vrij snel op al bleef het in grote delen van Nederland somber. In Malderen bleven er spoedig alleen wat Cumuluswolkjes over maar in de hogere luchtlagen begon er geleidelijk Cirrus en Cirrostratus binnen te sijpelen. Deze werd dikker en ging over in Altostratus. Het waterzonnetje dat er doorheen priemde was echter nog voldoende om het kwik naar 28,0 graden te tillen en dit bij een zwakke zuidwestelijke bries. De warmte bleef lang hangen en de bewolking nam niet meer verder toe waardoor het neerslagtotaal zich weer gemakkelijk liet raden met 0,0 mm.
Woensdag, 17 juli 2020
De zachte tot vrij zwoele nacht werd gevolgd door brede opklaringen bij minima van 17,0 graden. Maar er hingen toch ook al /nog wolken en deze bestonden uit Altocumulus en Stratocumulusvelden en hier en daar Cirrus in aambeeldvormige formaties. Zonder de bijhorende onweerswolken weliswaar, maar daar zou in de loop van de dag al snel voor gezorgd worden. Er ontstonden immers meteen stapelwolken onder en tussen de eerdergenoemde wolkensoorten en het voelde ook onheilspellend zwoel en drukkend aan in de zonnestralen die er nog langs of doorheen raakten. Na de middag zagen we de eerste verijzende wolkentoppen verschijnen en op de radar wemelde het reeds van de buien waarvan het grootste deel over de zuidelijke helft van België hing. Maar in het zuidoosten was er ook een meer aaneengesloten regengebied te zien en deze trok eveneens onze richting uit in de zuidoostelijke stroming die er stond. Deze was zwak met nauwelijks wind maar de buien en de regen zouden er uiteindelijk wel geraken. En als ze het niet deden dan ontstonden ze wel ter plaatse wat omstreeks 16H inderdaad gebeurde toen diepe roffels van donderslagen weergalmden. Er vielen zeer dikke regendruppels en er volgden een aantal pittige buien. De warmte die ons op 24,3 graden bracht werd uit de lucht gewassen en het voelde al snel kil aan terwijl de bewolking nu aaneengesloten werd. Het onweer ging eruit en alles verwaterde letterlijk en figuurlijk tot een klassieke periode van aanhoudende, matige regenval. Deels door de eerdergenoemde regenzone die ons nu bereikte en deels door ex- onweerscellen die nog een beetje boven ons dak kwamen uithuilen. Vanuit het wersten werd de lucht langzaam weer wat lichter maar de zon kregen we niet meer te zien. De wind draaide naar het noordwesten en vanuit die hoek dreef er nu massaal dikke Stratus en Stratus fractus binnen waardoor het erg vroeg duister werd voor de tijd van het jaar. Wel bleef het op een drup motregen na een paar uur droog en voelde het nog opvallend zacht aan buiten. Na zonsondergang begon het dan toch weer aan een gezapig tempo verder te regenen zij het zonder onweersverschijnselen. We zijn op een neerslagtotaal van 16,8 mm uitgekomen.
Zaterdag, 17 juli 2021
Alle bewolking is tijdens de nacht weer opgelost en de dag begon dus zonnig en helder bij koele minima van 12,2 graden. De wind kwam uit noordelijke tot noordoostelijke richtingen en er werd geleidelijk warmere landlucht aangevoerd. De depressie die voor de zondvloed voorbije week verantwoordelijk was, bevond zich net ten zuidoosten van ons en deze zorgde nog voor wat Stratocumulusveldjes die af en toe voorbij dreven welke vooral in het oosten van het land nog vaak voorkwamen. Maar verder deed het nauwelijks afbreuk aan het erg fraaie zomerweer dat voor velen een verademing moet geweest zijn. We haalden maxima van 27,4 graden en tijdens de avond bleef de warmte vrij lang hangen waardoor de terrasjes weer gouden zaken konden doen voor zover die door de overstromingen niet zijn weggespoeld. Aan neerslagtotalen hoefden we overigens niet meer te denken vandaag maar voor de volledigheid was dat dus 0,0 mm. We gingen een heldere nacht in na het oplossen van de laatste Stratocumulus veldjes.
Zondag, 17 juli 2022
De droge lucht is onder de open hemel weer flink kunnen afkoelen waardoor we terug onze huizen konden koelen bij frisse minima van 12,7 graden. De wind kwam tijdens de eerste uren van de dag nog uit het koele noorden, maar halverwege de voormiddag zagen we een aantal fraaie Altocumulusvelden passeren waarbij we de wind opeens naar het oosten zagen ruimen. Dit leek overigens maar tijdelijk te zijn want er stak kort nadien weer een noordelijk briesje op. In de loop van de dag zagen we de wind echter opnieuw een aantal keer uit een totaal andere richting waaien, meestal uit oostelijke of zuidoostelijke richtingen maar soms kwam ze ook voor een uurtje gewoon uit het zuidwesten. Hoe dan ook, er werd gevoelig warmere lucht aangevoerd en we konden gerust van hoogzomerweer spreken. Op die Altocumulusveldjes van vanmorgen na was er enkel wat Cirrus en een paar condensatiestrepen te zien. De lucht was kurkdroog en we haalden maxima van 29,1 graden die in deze omstandigheden gelukkig redelijk verdraagbaar waren. Er volgde een warme avond en het was wachten tot zonsondergang toen het terug merkbaar ging afkoelen bij een nog steeds gelijkaardig wolkendisplay. Hoewel sommige stations in het noorden van Nederland kennelijk nog wat regen hebben meegepikt hielden we het hier in Malderen opnieuw droog met een dagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 17 juli 2023
Tijdens de nacht is de wind opnieuw fel aangewakkerd en deze keer was het al bij zonsopgang volop prijs met gierende windvlagen die de moeizame ochtendspits tot het uiterste op de proef stelden. Het was frisjes met minima van 13,9 graden, al kwam dat eerder door de gevoelstemperaturen die de wind veroorzaakte. Aanvankelijk waren er nog brede opklaringen met een beetje Cumulus en Stratocumulus erin, maar nadien ontstonden er grotere stapelwolken die zich deels uitspreidden tot Stratocumulus en deels ook ijskappen gingen vertonen. Er ontstonden dus weer buien en een paar daarvan wisten ook Malderen te bereiken. Maar het was opnieuw slechts kort gespetter dat we kregen en als er al eens een pittige regenbui viel zorgde de wind er wel voor dat die binnen de twee minuten weer weg was. En de 0,6 mm die er uiteindelijk vielen zijn tijdens de uren daarop bijna letterlijk weer weggefohnd door de niet aflatende stormwind. Pas later in de avond werd het weer wat rustiger, en we kregen nu heel mooie Cumulus mediocris wolkjes te zien onder een diepblauwe hemel. Het kwik kreeg zo nog een kleine boost naar de uiteindelijke maxima van 22,5 graden. De stapelwolken losten op hun beurt binnen het uur op waardoor de dag in zo goed als heldere omstandigheden eindigde.
Woensdag, 17 juli 2024
De dag begon grijs met veel laaghangende Stratuswolken terwijl het tijdens de nacht is afgekoeld tot 15,3 graden. Er heeft zich wat dauw gevormd maar er stond nog wat wind (uit westelijke richtingen) waardoor dit allemaal beperkt was. Tijdens de voormiddag werd de laaghangende Stratus geleidelijk aan opgeruimd en zagen we in de hogere luchtlagen wat Cirrus en Altocumuluswolkjes. Wat er van die Stratuswolken overbleef ging tijdens de uren daarop subtiel over in Cumuluswolken die eerst bescheiden waren en een wat chaotische indruk maakten maar vervolgens geleidelijk gingen aangroeien. De blauwe kleur van de hemel was flets en er begon later ook Cirrostratusbewolking binnen te trekken vanuit het westen. Omstandigheden waarin je dus een stabilisatie zou verwachten, maar toch slaagde een van de stapelwolken erin om nog een licht buitje op Malderen los te laten. Met 0,0 mm stelde het echter zo goed als niets voor. Wel was de bewolking bij momenten erg dik en uitgestrekt waardoor er weer wat herfstgevoel in kwam. Maar tijdens de tweede helft van de namiddag begon de bewolking dan toch nog op te lossen en kregen we redelijk wat zon bij aangename temperaturen die naar 23,9 graden stegen. Tijdens de avond loste de Cumuliforme bewolking verder op en kregen we een witte melklucht te zien die boordevol Cirrostratus zat. Met weinig wind voelde het aangenaam aan en kon er dus weer op de terrasjes vertoefd worden voor zo lang de muggen daar toestemming voor gaven.