Zondag, 25 juli 2004
In tegenstelling tot gisteren stonden we vandaag met overvloedige bewolking op waaruit af en toe een druppeltje viel. Na de middag kwam de zon er evenwel terug door, maar deze was geen lang leven beschoren want naar de avond toe kwamen vanuit het noordwesten opnieuw dikke wolkenpaketten binnenrollen, terwijl bij dit alles af en toe nog wat druppels vielen, doch deze kunnen niet verhinderen dat de teller zich op 0,0 mm blijft handhaven. De temperaturen waren eerder aan de frisse kant met 21,4 graden, en een minimum van 13,6 graden terwijl de wind tot 23 km/h piekte. Veel neerslag hoeven we vanavond niet te verwachten, en het zal dan ook bij wat gedruppel blijven. De komende week zou het terug stillaan warmer moeten worden met op vrijdag mogelijk nieuwe onweerskansen...
Maandag, 25 juli 2005
De wereld was er even kleiner op geworden toen in de vroege ochtend uitgestrekte mistvelden het Malderse weerstaion versluierden. Maar al snel begon de mist open te trekken en ontvouwde zich een half bewolkte hemel waarbij vooral de laaghangende Stratus wolkenflarden opvielen, wiens basissen slechts enkele meters boven de grond hingen, op grotere hoogte flaneerden tegelijkertijd Altocumulusvelden, enkele opbollende Cumuli en een weinig Cirrus. Toen korte tijd later de zon alles in een goudgele ochtendkleur zette, was het wolkenlandschap op zijn minst fantastisch te noemen maar we kregen de rekening van dit alles al snel voorgeschoteld onder vorm van verder toenemende bewolking waardoor het er tijdelijk erg grauw en somber ging uitzien. Na de middag kregen we opnieuw de zon te zien en leek de rest van de namiddag rustig en zomers te gaan verlopen tot aan de zuidwestelijke horizon opeens een imposante rij Cumulonimbi opdook welke met enkele intense regenbuien en wat onweer doorheen het land druiste. Of het ook in Malderen heeft geonweerd blijft onduidelijk, maar het buienfestijn heeft in elk geval liefst 14,2 mm achtergelaten, de neerslag die afgelopen nacht viel inbegrepen. Tegen de avond werd het al snel weer droog en rustig waarbij we echter tegen toenemende bewolking aankijken, mogelijk de voorbode van meer nattigheid de komende uren. Hoewel het vanochtend erg zacht bleef met 16,1 graden kon het kwik vandaag niet hoger klimmen dan 20,8 graden en een tot 35 km/h aanzwellende westenwind hield het comfortgevoel met momenten flink in toom. De onweders die ondanks de overvloedige neerslag vrij licht bleven zouden donderdagnamiddag en vrijdag gevolgd worden door zwaardere zomeronweders, maar eerst moeten we woensdagavond nog een normale regenzone verwerken terwijl de weermodellen tegen die tijd waarschijnlijk nog een paar keer van gedacht zullen veranderen.
Dinsdag, 25 juli 2006
Nog steeds slaagt de hittegolf er met gemak in om haar greep over de lage landen vol te houden. Met nauwelijks bewolking en aanvoer van droge lucht op de meeste dagen lijken er ook maandrecords te zullen sneuvelen op gebied van neerslag, luchtvochtigheid en zonneschijnduur. Niettemin zagen we vanochtend nevelslierten opduiken die de uitgemergelde Malderse vegetatie van wat kostbare dauwdruppeltjes konden voorzien, maar de zon dacht er duidelijk anders over en deed het vocht in een mum van tijd verdwijnen eens ze ten tonele was verschenen. Ze had het duidelijk gemunt op het kwik dat nog maar eens een sprong van formaat moest maken, resulterend in 33,9 graden nadat ze haar aanloop nam bij een aangename 16,9 graden. Verkoeling moesten we in elk geval niet zoeken bij de wind met haar snelheden tot 20,9 km/h uit noordoostelijke richtingen, vermits de luchttemperatuur dichtbij de lichaamstemperatuur zat en er geleidelijk wat meer vocht in de atmosfeer binnen sijpelde. Dit vertaalde zich tegen de avond zelfs in opkomende stratocumulus castellanusbewolking welke tevens de licht destabiliserende opbouw van de atmosfeer verraadde. Aan de kust kregen sommige plaatsen zelfs af te rekenen met hardnekkige mist die van over het koele zeewater kwam oprukken.
Woensdag, 25 juli 2007
De aangevoerde luchtmassa's waren nog steeds erg onstabiel wat zich vertaalde in de nodige buien. Deze bevonden zich het grootste deel van de dag echter op veilige afstand ten westen van ons land. Pas tegen de avond forceerden ze een eerste doorbraak en kreeg vooral de kuststreek de volle lading. Een reisje naar Malderen was echter iets te hoog gegrepen voor de buien, maar de stapelwolken groeiden ook in onze omgeving uit tot dreigende, maar vooral erg fotogenieke formaties. Al bij al was dit nog een erg mooie zomerdag waarbij we temperaturen tussen 12,7 en 25,1 graden konden optekenen en de wind het niet al te bont maakte met snelheden tot 35 km/ h uit het west- zuidwesten. Hoewel er vandaag geen neerslag viel te Malderen, zal daar de komende uren wellicht verandering in komen. De buien hangen immers samen met een aaneengesloten koufront dat geleidelijk dichterbij komt en ons vooral met veel bewolking zal opzadelen naast de verwachte regen en wind.
Vrijdag, 25 juli 2008
Helemaal in contrast met gisteren viel er vanochtend geen enkel nevelsliertje te bekennen. Het was ook helemaal helder, al leken er net boven de noordoostelijke horizon evenwijdige banden met iets melkachtigere lucht te hangen die niet meteen aan wolken deden denken maar toch aangaven dat daar iets aan de hand was. De analysekaarten bevestigden dit in de vorm van een convergentielijntje dat in sommige weersvoorspellingen werd opgenomen als een onweersdreiging in de noordoostelijke provincies van Nederland. Voor Malderen was een oprukkend warmtefront vanuit het zuidwesten van meer betekenis, en dit vertaalde zich later in de voormiddag in hoge sluierbewolking (Cirrus en Cirrostratus) die in die hoek zichtbaar werden. Korte tijd later verscheen er Altocumulus en Cumulus congestus onder waardoor het er voor een bepaalde groep weersliefhebbers erg veelbelovend begon uit te zien. Ze verdwenen echter vrij snel en het enige wat er vervolgens onder de sluierwolken doorschoof, waren mooiweerswolkjes (Cumulus humilis) die even later het hele luchtruim veroverden. Het vervolg was een sfeervolle, zomerse namiddag waarbij de zon uitbundig scheen en het kwik dat vanochtend reeds erg hoog zat met 15,8 graden, voor het eerst sinds lang weer naar een tropische 30,8 graden kon stijgen. Een vleugje afkoeling kon gezocht worden in de oostelijke wind die tijdelijk aanwakkerde tot 22,5 km/h. Tegen de avond oogde het weersbeeld dreigender toen er Cumulus congestus en Stratocumulus castellanus bewolking kwam opzetten die even later werd begeleid door een flink aanwakkerende wind. Dit bleek even later een convergentielijntje te zijn dat op deze locatie geen neerslag meer produceerde maar wel de voorzijde van een koele luchtstroom markeerde. Het kwik dat vlak ervoor nog boven de dertig graden schommelde, zat nog geen twee uur later al ruim onder de 25 graden. Ondanks deze ingrijpende weersverandering, bleef het neerslagtotaal voor deze dag op 0,0 mm staan.
Zaterdag, 25 juli 2009
Brede opklaringen die met een azuurblauwe hemel gepaard gingen, zorgden vandaag voor een veelbelovende start bij ochtendminima van 13,8 graden. Doch de atmosfeer was nog verzadigd met vocht en er heerste nog een oppervlakkige onstabiliteit, waardoor de wolken al snel vanachter het hoekje kwamen kijken. Het begon met stapelwolken die zich uitspreidden tot Stratocumulusvelden, welke vooral na de middag hun donkere stempel op het weerbeeld drukten. Hier en daar zorgde dit voor wat lichte buitjes, maar het is niet duidelijk of er ook in Malderen druppels voelbaar waren. Gezien het neerslagtotaal van 0,0 mm zullen ze in elk geval op twee handen te tellen geweest zijn. Enkel het uiterste westen van het land ontsnapte aan de wolkeninvasie, doordat ze vooral boven opwarmend vasteland tot ontwikkeling konden komen. Het kwik kon in Malderen oplopen tot 24,1 graden, maar zonder de overvloedige bewolking zou dit ongetwijfeld een stuk meer geweest zijn. Er stond tijdelijk veel wind, met snelheden tot 38,6 km/h uit het west- zuidwesten, maar deze viel 's avonds grotendeels weg. Tijdens de avond leken de stapelwolken zich terug te trekken naar het zuidoosten, wat wellicht het werk was van warmte advectie op grotere hoogte. Dit werd al snel zichtbaar als Altocumulusvelden die vanuit het westen en noordwesten kwamen binnengedreven. Dit zorgde voor een bijzonder fraaie zonsondergang terwijl het in de buitenlucht nog lange tijd aangenaam zacht bleef.
Zondag, 25 juli 2010
Het zag er vanmorgen een stuk minder zomers uit dan gisteren, en bij een beetje heiigheid is het zelfs niet gebleven aangezien we onder een volledig grijze hemel ontwaakten. Dit gebeurde bij minima van 12,2 graden, maar werd gelukkig niet door hetzelfde weertype gevolgd. De Altostratus en Stratusbewolking loste immers gedeeltelijk op waardoor er een aantal opklaringen ontstonden. Deze werden gevolgd door erg dreigende wolkenmassa's die vanuit het westen en noordwesten kwamen opzetten, maar telkens deze in Malderen arriveerden bleek het om dunne Stratus of Stratus fractus te gaan. Het bleef dus droog en de zon kwam er telkens weer voor enige tijd door. Het komen en gaan van dreigende wolkenluchten afgewisseld met opklaringen bleef tot ongeveer halverwege de namiddag doorgaan. Toen werd de bewolking dunner en kregen we flink wat zon te zien waarbij het erg warm ging aanvoelen ondanks de eerder bescheiden maxima van 23,9 graden. De bewolking bestond nu uit forse Cumulus congestus die geflankeerd werd door Altocumulus floccus, en erg stabiel zag dit alles er niet uit. Dit werd ook door de radarbeelden bevestigd die hier en daar een aantal pittige buiencelletjes intekenden. Wie niet verder dan de Londerzeelse grenzen keek, zag echter alleen maar verdorrende vegetatie en de eerdergenoemde wolkentypen die erg amateuristisch overkwamen in hun pogingen om een fatsoenlijke regenbui in elkaar te zetten. Het was wachten tot kort voor zonsondergang eer de bewolking zich duidelijker ging organiseren, maar veel meer dan een tiental verdwaalde regendruppels leverde dit niet op. De overdag nog tot 20,9 km/h aanwakkerende west- zuidwestenwind viel volledig weg en we zagen bij zonsondergang Stratocumulus en Stratus fractus welke zich fraai tegen een aantal diepblauwe opklaringen in het zuiden aftekenden. Na zonsondergang werd het opnieuw volledig betrokken, maar het bleef droog en het neerslagtotaal bleef dus op 0,0 mm steken.
Maandag, 25 juli 2011
Het was vanochtend helder en koel bij minima van 11,0 graden. Kortom het leek erop dat we dadelijk een zonnetje zouden zien tevoorschijn springen waaronder we wat konden opwarmen. Niets was echter minder waar want in het zuidwesten kroop er een donkergrijze gestalte tevoorschijn die vervolgens alles in n uithaal in dezelfde kleur liet veranderen. Het bleek om Stratus fractus te gaan die overging in Stratus, en als we de radar mogen geloven is het ten zuiden van Brussel zelfs al tot een paar flinke buien gekomen. Dit was meteen de opmaat naar een sombere voormiddag die gelukkig eindigde in een zonnige middag toen dat zonnetje alsnog tevoorschijn sprong. Er ontstonden nu stapelwolken terwijl het eventjes opwarmde tot 22,6 graden, en de wind draaide naar het west- zuidwesten met snelheden tot 19,3 km/h. De stapelwolken groeiden snel aan en botsten tegen een temperatuursinversie waardoor we binnen de kortste keren weer in een somber en grijs weertype verzandden. Hierbij vielen vooral tijdens de late namiddag en vroege avond een aantal buien die echter weinig voorstelden en het neerslagtotaal dus niet verder dan 1,0 mm lieten oplopen. De rest van de avond verliep kil en somber, al zal de bewolking later op de nacht wellicht voor relatief hoge minima zorgen.
Woensdag, 25 juli 2012
Tijdens de ochtend hing er terug een aangename koelte bij minima van 14,4 graden. Het landschap was bedekt met fluwelen dekentjes van ochtendnevel en de lucht boven Malderen was diepblauw. Overdag sloeg de ochtendkoelte om in zinderende tropenhitte bij temperaturen die snel stegen naar 31,2 graden. Er waren opstijgende thermiekbellen zichtbaar maar wolken werden er niet gevormd zodat enkel wazige lichtblauwe massa's zichtbaar waren die de vorm hadden van een Cumuluswolk. Deze verschijnselen lieten zich voortdrijven op een noord- noordoostelijk briesjes tot 19,3 km/h dat voor (uitzonderlijk deze zomer) welkome koelte zorgde. Op het einde van de namiddag wisten deze lichtblauwe gestalten zich alsnog tot wolken te verheffen, en het waren Cumuluswolken die weliswaar onschuldig waren. De diepblauwe zuiderse aanblik van de hemel ging echter verloren en we kregen meer met heiige fletse kleuren te maken zoals het hoort tijdens een hoogzomer in België. De Cumuluswolken waren geen lang leven beschoren en er volgde een wat nevelig aandoende maar zwoele avond die door zachte kleurentinten werd gekenmerkt. De zonsondergang was hierdoor extra sfeervol en mits er geen zweetdruppels in de pluviometer werden gemorst kon daarin op het einde van de avond 0,0 mm worden afgelezen.
Donderdag, 25 juli 2013
De Parijse onweders zijn tijdens de vroege ochtend in België gearriveerd, maar door de dagelijkse gang zijn ze tijdens de nacht weer afgezwakt waardoor we enkel een veld van Stratocumulus castellanusbewolking zagen opdoemen bij minima van 16,7 graden. Hieruit ontwikkelden zich echter al snel stapelwolken die zich in het oranje tot okerkleurige ochtendlicht aftekenden. Een fraai uitzicht, en toen we boven de stapelwolken ijskappen zagen ontstaan wisten we meteen hoe laat het was. In Brussel kwam het al snel tot stevige regenbuien, al waren ze zo plaatselijk dat slechts een deel van de stad getroffen werd. Onderandere de omgeving van het Atomium ging achter dikke regengordijnen schuil terwijl de zuidoostelijke kant van de stad amper een druppel te zien kreeg. De buien trokken weg met adembenemende stapelwolken in hun kielzog, richting.... Londerzeel. Er ontstond echter een bres in de wolkenmuur waarop een voor de lokale inwoners en pluviometers wel erg bekend scenario volgde. De zwaarste regenval miste ons dus, al konden we toch nog 2,0 mm neerslag opvangen. Of er onweersverschijnselen aan te pas kwamen is niet duidelijk, maar gezien de bijna te verwaarlozen bliksemactiviteit op de radar moet het vrijwel niets geweest zijn. Tegen de middag klaarde het op en was er al snel niets meer van de buien te zien. Er verschenen onschuldige, zomers ogende stapelwolkjes die in de loop van de namiddag echter weer flink gingen opbollen. Geen wonder gezien de drukkende warmte die er weer hing (maxima van 31,1 graden), maar toch kwam het niet meer tot buien. Er dreef nu veel Altocumulus, Cirrus en Stratocumulus voorbij waardoor die blauwe zomerlucht met haar donzige stapelwolkjes geleidelijk plaats maakte voor een chaotische hutsepot waar zowat alles inzat behalve buien. Er zat zelfs een mooie zonsondergang in want het kleurenpalet was weer de moeite waard dankzij de tamelijk vochtige lucht. Een nieuwigheidje was de koelte die er 's avonds hing, want er was nu geen sprake meer van zwoele plaktoestanden en het ging na een tijdje zelfs kil aanvoelen.
Vrijdag, 25 juli 2014
Er hing vanochtend veel Cirrus en Cirrostratus bewolking terwijl er ook stevige Cumulus congestus wolken werden gevormd eens de zon goed en wel op kracht was gekomen. Koud was het zeker niet bij minima van 15,3 graden en tijdens de zonnige perioden voelde het zelfs wat drukkend aan. Het duurde niet lang voordat de stapelwolken hun eerste druppels begonnen te lossen, maar het leek erop dat Malderen grotendeels aan het buiengeweld ontsnapte want het bleef dus letterlijk bij een paar druppels. Aan de bewolking viel echter niet te ontkomen want een deel van de stapelwolken spreidde zich uit tot Stratocumulus waardoor er langdurige sombere perioden aan te pas kwamen. Dit drukte natuurlijk ook zijn stempel op de prestaties in de kwikbuis al konden we desondanks toch nog maxima van 25,8 graden binnenhalen. Vanuit het noorden naderde ondertussen dichte, aaneengesloten bewolking waardoor het erg slechte weer dat in Nederland huishield, ons nu ook bereikte. Maar de grijze massa kreeg opeens een blauwe waas en korte tijd later klaarde het weer grotendeels op vanuit het noordoosten. Wat volgde was een niet eens zo onaardige zomerdag waarbij we een afwisseling van onschuldige(re) stapelwolkjes, wat resten Stratocumulus bewolking en een weinig sluierbewolking aangeboden kregen. Dit alles werd voortgedreven door een zwak noordoostelijk briesje terwijl de atmosfeer vooral tijdens de namiddag een wat nevelige indruk maakte. Tijdens de avond konden we genieten van brede opklaringen en was het weer aangenaam toeven op de terrasjes en bij de dagelijkse rit naar de pluviometer die 0,0 mm als dagtotaal aan het licht bracht.
Zaterdag, 25 juli 2015
Tijdens de vroege ochtend werden we opgeschrikt door gerommel in het zuidwesten. Een licht onweer trok met ongeveer een ontlading per minuut langs waarbij we in Malderen een aantal korte maar pittige buitjes te verwerken kregen. Na een tijdje keerde de rust weer, maar omstreeks 4H30 werd de omgeving opnieuw opgeschrikt door gerommel en kregen we twee onweershaarden te zien. Een intensieve onweerscel bevond zich ten noordwesten van ons en liet de hemel elke vijf seconden oplichten. Ten zuidwesten van ons bevond zich een minder actief onweer dat echte gevaarlijke verticale ontladingen veroorzaakte, ongeveer om de 30 seconden. Beide onweershaarden trokken ten westen van ons voorbij, maar toch kregen we een aantal flinke plensbuien te verwerken in Malderen. Het was ook de eerste keer sinds eind mei dat we nog eens de sfeer van een echte onweerssituatie konden proeven op deze locatie. Het noordwestelijke onweer trok verbazend snel verder en zat nog geen vijf minuten later reeds ten noordoosten van ons. Dit bracht al meteen de nieuwe hoofdrolspeler van de komende dag naar voren, namelijk de wind. We kregen vandaag immers met een krachtige zomerstorm te maken, en de broeierige, windstille omstandigheden die tijdens de nacht nog heersten maakten bij het krieken van de dag plaats voor een gure herfstachtig aandoende stormwind. Het was volledig betrokken en af en toe kwam het tot striemende vlagen van regen of motregen. De wind ruimde van zuidwestelijke naar westelijke tot noordwestelijke richtingen waarbij ze gevoelig koudere lucht aanvoerde. De temperaturen stegen niet meer boven de 22,9 graden uit (die al vroeg in de voormiddag bereikt werden), en het voelde door de wind nog kouder aan dan het was. Toch ontsnapten we aan het zwaartepunt van de storm, en was het vooral een strook over het westen, midden en oosten van Nederland die zwaar werd getroffen met talloze bomen die gemakkelijk ontwortelden daar ze volop in blad stonden. In Malderen bleef het bij war gebroken takjes en omgewaaide bloempotten al maakte dit het weertype er niet veel minder guur op. Tijdens de late namiddag kregen we tijdelijk een waterzonnetje te zien in Altostratus translucidus bewolking, maar het ging al snel terug overtrekken en regenen vanuit het westen. Tijdens de avond klaarde het dan definitief op en kregen we flinke stapelwolken te zien die zich in rijen vanuit het westen schikten. Deze brachten een aantal buitjes voort, maar het waren terug de vertrouwde regenbuien die we al maanden gewoon zijn met telkens een handvol niet meetbare regendruppels. de wind zwakte zeer snel af en tegen zonsondergang was er geen blaadje meer dat nog bewoog in de windstille omstandigheden. De brede opklaringen en de polaire lucht die over ons is uitgestroomd, lieten het echter zeer snel afkoelen waardoor we nu pas de minima van 13,6 graden optekenden. Het neerslagtotaal was een echter verademing voor de uitgedroogde natuur met 9,9 m
Maandag, 25 juli 2016
Het is tijdens de nacht afgekoeld tot 16,4 graden. Minima die enigszins op peil werden gehouden door dreigende wolkenluchten die een isolerende werking uitoefenden. De bewolking bestond uit Altostratus en verderop ook dikke lagen Altostratus undulatus asperatus bewolking. Het leek alsof er spoedig bakken water zouden vallen, maar uiteindelijk bleken dat lege dozen te zijn want er vielen amper een paar druppels. De bewolking werd al snel weer dunner vanuit het westen en tegen de middag verschenen er opklaringen. We kregen Cumulus te zien die zich uitspreidde of gezelschap kreeg van Stratocumulus, n van de grote nachtmerries van de zomerliefhebber. We haalden bij schaarse zonneschijn wel nog maxima van 26,0 graden. Tijdens de late namiddag begonnen de Stratocumulusvelden weer op te lossen en kwam die zon er dan toch nog door waardoor het aangenaam en vriendelijk werd. Er verscheen sluierbewolking en tijdens de avond waren er enkel nog een paar stapelwolken te zien als laaghangende bewolking. Zodra de zon onder was, werd meteen duidelijk dat we in een veel koelere luchtsoort zijn terecht gekomen maar de muggenplaag zorgde ervoor dat we ons al krabbend en al meppend prima in het warm konden houden. De paar druppels die er vanochtend zijn gevallen waren niet meetbaar zodat we nog maar eens met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.
Dinsdag, 25 juli 2017
Het is tijdens de nacht helder en rustig gebleven en in stagnerende polaire lucht met brede opklaringen is het kunnen afkoelen tot 13,7 graden. Diepblauwe luchten maakten vanochtend hun opwachting en de dag begon dus vriendelijk en zonnig. Maar lang zou dat niet duren want de aangevoerde lucht was vochtig en onstabiel waardoor de stapelwolken die vanochtend hier en daar al te zien waren uitgroeiden en talrijker werden. Het kwam tot dreigende wolkenluchten en hier en daar een aantal buien al is het formaat, de verpakking en de inhoud in Malderen niet duidelijk. Wel was alles goed voor een neerslagtotaal van 0,4 mm. Er vond veel uitspreiding tot Stratocumulus plaats waardoor de zon het moeilijk kreeg, en tijdens een van de weinige zonnige perioden kon het nog met moeite 21,6 graden worden. Geen wonder met de wind die verder naar het noord- noordwesten is geruimd en dus extra koele poollucht kon aanvoeren. Gelukkig was ze wel aan de zwakke kant waardoor de weinige zonnestraaltjes extra warmte konden brengen. Tegen de avond kwamen we geleidelijk onder de invloed van een warmtefront. Hoewel dit warmtefront zichzelf nog niet liet zien, was de binnenstromende warme lucht op hoogte voor de buien reeds een signaal dat het tijd was om hun biezen te pakken waardoor het overal droog werd en we steeds bredere opklaringen kregen. Aan de grond was de aangevoerde lucht echter nog steeds erg fris waardoor het zeker geen hoogzomerse terrasjesavond is geworden. Na zonsondergang ging de wind helemaal liggen waardoor het gemakkelijk verder kon afkoelen onder de open hemel.
Woensdag, 25 juli 2018
Tijdens de nacht sloeg het weer opeens om en kregen we met onweersbuien te maken. Maar ook deze keer grepen we naast de prijzen en bleef het in Malderen beperkt tot een paar druppels en een donderslag in de verte. De dag begon met dreigende luchten en nog een onweersbui ten noorden van ons en de minima waren hoog met 20,9 graden al zal het onder de buien een stuk koeler geweest zijn. Er stond een zeer zwak zuidoostelijk briesje en we moesten met lede ogen toekijken hoe de vegetatie verder werd ontleed nadat de buien wegtrokken in de (voor ons) verkeerde richting. Overdag werd het drukkend warm met tropische maxima van 32,2 graden terwijl er hier en daar stapelwolken werden gevormd waarvan een deel uitspreidde tot Stratocumulusveldjes. Tegen de avond wisten de stapelwolken in het oosten dan toch nog uit te groeien tot een lijn van onweersbuien maar deze schoof slechts aan een tempo van een paar meter per minuut naar Londerzeel op waardoor we opnieuw met lede ogen moesten toekijken hoe de vegetatie verder werd ontleed door de droogte. De ijskappen van de buienwolken zorgden wel voor een fraaie zonsondergang doordat het licht in deze tijd van het jaar stilaan meer oranje en rode tinten begint te krijgen. Hoewel dit al een eerste knipoogje is van de komende herfst was daar in de thermometerhutten en 0,0 mm aanwijzende pluviometers niets van te merken en deed het allemaal eerder denken aan een zonsondergang in de tropen.
Donderdag, 25 juli 2019
Het is ondanks de hoge maxima gisteren dan toch nog vrij koel geworden met minima van 20,9 graden al is dit natuurlijk relatief. Hoe dan ook was de lucht droog en maakte dit een en ander een stuk draaglijker. En dat was maar goed ook want het warmde bliksemsnel op en dit proces startte al voor zonsopgang wat op het binnen stromen van nog warmere lucht wees. In het zuiden was Altocumulus bewolking te zien en deze loste voortdurend op als deze naar het noorden probeerde op te rukken. Op deze manier kon de zon dan toch nog onafgebroken schijnen en steeg het kwik naar ongeziene waarden van meer dan 40 graden op verschillende plaatsen in België en Nederland. Londerzeel moest er met 42,7 graden ook aan geloven al was daar tuineffect mee gemoeid. Verrassend genoeg werd het landelijk record met 40,7 graden in het westen gevestigd en grepen de hete Kempen naast deze hoofdprijs door de eerdergenoemde wolkenvelden. Uit deze Altocumulusvelden ontstonden namelijk al snel onweersbuien die het thermische verloop daar danig in de war stuurden. Met een zuid- zuidoostelijke bries trokken deze buien later Londerzeel in en kort voor zonsondergang leek de lucht boven ons in vuur en vlam te staan door de combinatie van schemeringskleuren en bliksemschichten. Maar toch viel er niet meer dan enkele druppels en bleef het neerslagtotaal dus op 0,0 mm steken. Het onweer begon weer in te zakken en er volgde een absurd zwoele avond waarin het kwik nog tot in de late uurtjes boven 35 graden bleef steken.
Zaterdag, 25 juli 2020
De dag begon grijs en het was nog vrij zacht met minima van 14,8 graden. Na een tijdje ging het regenen, maar dit was vooral lichte motregen die amper voelbaar was maar wel constant de indruk gaf dat er meer op komst was. Wat dus niet het geval was, althans niet voor de eerste uren. Vanuit het westen klaarde het wat op en we kregen nu onstabiele luchten te zien met Altocumulus, Stratocumulus en Altostratus terwijl er ook wat Cumulus ontstond. Vermoedelijk ging het om een warmtefront en we konden nu weer van een zomers, zij het broeierig weertype genieten wat de maxima op 26,9 graden wist te brengen. In het begin van deze droge episode was het erg winderig met vlagerige stoten uit zuidwestelijke richtingen maar het werd snel rustiger en het voelde daardoor extra zwoel aan. Omstreeks 20H bereikte het volgende deel van de regenzone ons en werd de lucht weer dreigend uit het westen. Voorafgegaan door een kort buitje ging het meer continu regenen en het viel er op sommige momenten goed uit. Doch vanuit het noordwesten werd de hemel snel weer lichter en voor we het goed en wel doorhadden was het alweer droog. Hierdoor is het neerslagtotaal dan toch nog beperkt gebleven tot een schamele 0,7 mm.
Zondag, 25 juli 2021
De atmosfeer is weer helemaal tot rust gekomen tijdens de nacht en door al het vocht dat er gevallen is werd er veel ochtenddauw gevormd. De minima zijn daarbij op 14,9 graden uitgekomen. Tijdens de voormiddag werden er flinke Cumuluswolken gevormd die gezelschap kregen van Altocumulus floccus, Stratocumulus en Cirrusplukken. Als de zon er door kwam voelde het broeierig aan en er hing dus duidelijk weer onweer in de lucht. Kort na de middag vielen de eerste buitjes al die echter nog uit gewone regen bestonden zonder onweersverschijnselen. Al zal het hier en daar wel al tot een donderslag zijn gekomen gezien de verijsde wolkentoppen die onderandere in het oosten al te zien waren. Een paar uur later hoorden we dan ook in Malderen de eerste donderslagen weergalmen uit een reeks flinke buienwolken die net ten oosten van ons passeerden. Ten zuiden van ons in de aanvoerrichting (er stond inderdaad een zuid- zuidwestelijk briesje) was weinig dreiging te zien en het leek er dus op dat we de regendans zouden ontspringen. Het werd prima zomerweer bij temperaturen die stegen naar 26,1 graden en veel zonneschijn. Maar de wazige Cirrusplukken die de vorm hadden van aambeelden die vanuit datzelfde zuidzuidwesten onze richting leken uit te waaieren, waren al een teken aan de wand dat we nog een en ander tegoed hadden. En aan het begin van de avond was het dan zover en begonnen donkere luchten zich samen te pakken waaruit af en toe gerommel te horen was. Al bleef het uiteindelijk beperkt tot een aantal regenbuien want toen de lijn hier arriveerde was het onweer er al grotendeels uit. Een andere buiencluster die ten westen van ons voorbij trok was actiever met meer gerommel en ten oosten van ons trok ook nog een intense bui voorbij die nog enkele daverende donderslagen wist voort te brengen. Uiteindelijk bleef het daarbij en tegen zonsondergang keerde de rust weer onder een half bewolkte hemel met vooral resten van ijskappen, Cumulus, Stratocumulus en hier en daar arcus- achtige structuren die afkomstig waren van outflow uit diverse buien die zijn afgestorven of op grote afstand passeerden. Het voelde klam aan en we eindigden met een neerslagtotaal van 0,2 mm.
Maandag, 25 juli 2022
Een zwakke storing heeft tijdens het tweede deel van de nacht voor bewolking gezorgd en deze bestond uit een mix van Altostratus en Altocumulus castellanus. Een opwindende combinatie voor de onweersliefhebbers dus maar veel verder dan dromen zou het vandaag niet komen want het was andermaal een onweersfront dat totaal verkeerd getimed was. Het was dus voorbestemd om nog maar eens ten oosten en noorden van de Benelux voor het spektakel te zorgen waar de onweersliefhebbers al opvallend lang van verstoken zijn gebleven. De frontale zone was tijdens de voormiddag al vrij snel gepasseerd en deze werd nu gevolgd door een bijzonder krachtig windveld waardoor we bijna van een zomerstorm konden spreken. De uitgedroogde natuur werd weer tot het uiterste op de proef gesteld met deze droge en warme windvlagen er overheen, al konden sommige planten nog van geluk spreken dat ze in de vijver of de regenton werden geblazen net op het moment dat ze die slok water het hardste nodig hadden. Visueel zag het er ondertussen allemaal net als bij stormen afgelopen winter uit, met een onschuldig ogende hemel van stapelwolkjes en enkele Stratocumulusveldjes terwijl de bulderende windvlagen om ons heen gierden. Maar nu dus gelukkig aan een wat lagere snelheid nu alles nog vol in blad staat en niet iedereen eraan gedacht heeft om de set tuinmeubelen met gewapend beton te verankeren. De frontpassage en de wind ten spijt werd er nog steeds erg warme lucht aangevoerd uit westelijke tot noordwestelijke richtingen, we haalden nog maxima van 25,4 graden en veel verkoeling na de zwoele nacht die we achter de rug hebben (19,2 graden) konden we dan ook nog niet vinden. Het duurde tot een heel eind in de avond eer de natuur weer wat kalmeerde, en dit ging gepaard met het binnendrijven van aaneengesloten Stratocumulusvelden die werden voorafgegaan door een korte periode van erg brede opklaringen. Zo eindigde de dag alsnog in sombere omstandigheden waarbij het ook een stuk killer aanvoelde. De bewolking ten spijt bleef het wel droog en zijn we terug met een dagtotaal van 0,0 mm geëindigd.
Dinsdag, 25 juli 2023
Tijdens de voormiddag kregen we terug met onstabiliteit te maken in de vorm van lichte buitjes uit Cumuluswolken die deels tot Stratocumulus uitspreidden. Het was koel met minima van 12,8 graden. Later werden de opklaringen weer breder en de lucht stabieler terwijl er zeer egale en dunne Cirrostratus binnentrok. Deze bewolking was nauwelijks waarneembaar en maakte enkel de blauwe lucht lichter. Maar ze had duidelijk wel een onderdrukkende werking op de buienwolken die werden gereduceerd tot Cumulus mediocris. De Cirrostratusbewolking trok weg naar het oosten waar ze nog een hele tijd als een geelwitte waas te zien was boven de horizon. De lucht werd weer diepblauw boven ons en de stapelwolken werden een maatje groter. Het warmde daarbij op tot 20,3 graden en de westelijke wind was goed voelbaar maar niet overdreven krachtig. In het westen verscheen plots een mix van Stratocumulus en Castellanus bewolking waaronder valstrepen hingen. Deze dreigende bewolking kwam snel dichterbij maar werd uiteindelijk slechts door een paar druppels gevolgd. Wat we daarna kregen waren sfeervolle wolkenlandachappen die nog steeds door Stratocumulus gedomineerd werden maar dan met allerlei vormen van floccus, undulatus en castellanus ertussen. Er dreef ook wat laaghangende Stratus fractus onder en alles werd mooi ingekleurd door het warme avondlicht. De paar druppeltjes die er vielen voegden zoals verwacht weinig toe aan het neerslagtotaal van 0,2 mm.
Donderdag, 25 juli 2024
De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en we zaten vanochtend in een zone vlakbij een warmtefront en koufront die samen kwamen (tripelpunt), in de warme sector. Hierdoor kregen we met veel bewolking te maken en dat was bijna steeds Stratocumulus die dikwijls in meerdere lagen was opgebouwd en Castellanusachtige structuren vertoonde. In deze zone was het broeierig en vochtig (ook hoge minima van 15,4 graden) en ook met slechts beperkte zonneschijn voelde het al meteen drukkend warm aan. Er stond een zwak zuidwestelijk briesje en rond de middag kregen we tijdelijk met wat meer zonneschijn te maken, vermoedelijk doordat we nu in het midden van die warme sector zaten, het verste van beide fronten. Het kon zo opwarmen tot 25,2 graden. Tijdens de late namiddag en avond kwamen we dan steeds meer onder invloed van het naderende koufront en verscheen er naast de Stratocumulus castellanus velden ook Altostratus. Hieruit druppelde het af en toe al stelde het nauwelijks iets voor. Met iedere regenvlaag die passeerde vielen er wel een paar regendruppels extra waardoor we toch merkten dat de atmosfeer onbestendiger werd op nadering van het koufront. De avond verliep in betrokken en tamelijk zwoele omstandigheden. Ondanks het gedruppel af en toe bleef het wel opvallend rustig, er stond geen zuchtje wind meer. Het gedruppel bleek uiteindelijk goed te zijn voor een bescheiden 0,4 mm als dagtotaal.