Maandag, 26 juli 2004
We moesten de dag aanvangen in erg grijze omstandigheden, doch naarmate de voormiddag verstreek begon de bewolking stelselmatig open te breken waarbij vooral rond de middag erg mooie wolkenlandschappen tegenover een diepblauwe lucht te bewonderen vielen, en in de namiddag konden we dan genieten van een koele maar mooie zomerdag waarbij felwitte stapelwolkjes de hemel decoreerden. Naar de avond toe begonnen deze stapelwolkjes als een pudding in elkaar te zakken en evolueren we naar een helder en wolkeloos weertype. Of dit de nachttemperaturen ten goede zal komen is nog maar zeer de vraag want onder een heldere nachthemel en een noordwestelijk briesje (vandaag tot 27 km/h) wil het kwik wel eens zijn duikuitrusting bovenhalen. Vandaag moesten we het stellen met temperaturen tussen 14,4 en 23,2 graden maar gelukkig zal daar de komende dagen steeds een graadje (of twee) bijkomen zodat we deze week alsnog in zomerse omstandigheden (inclusief een zomers onweertje) zouden moeten kunnen afsluiten.
Dinsdag, 26 juli 2005
Na het erg boeiende en kleurrijke weertype waarvan we gisteren konden genieten, schakelden we vandaag over op sombere grijzigheid zonder veel bijzonderheden. De grijzigheid was er reeds voor zonsopgang terwijl er bij aanvang van de daglichtperiode wat lichte motregen viel, gevolgd door een droge periode en in de namiddag neiging tot opklaringen (lees: iets dunnere bewolking), maar naar de avond toe is er opnieuw regen beginnen te vallen, goed voor 0,4 mm dagtotaal. Dit was tevens de enige neerslag die meetbaar was. Ondanks het herfstachtig karakter van dit weer mogen we in elk geval niet aan de thermische klaagmuur gaan staan want we haalden toch nog de kaap van twintig graden om uiteindelijk te eindigen op maximaal 21,5 graden, dit bij een noordwestelijke bries tot 19 km/h. Ook de minima mogen er best wel wezen met 14,6 graden, te wijten aan de bewolking. Een volgende depressie die over Malderen zal trekken, zal de grijze troep aan flarden scheuren zodat we morgen even de zon te zien krijgen, doch wanneer het ding naderbij komt gaat het al snel weer regenen vanuit het zuiden waarna de warme maar onstabiele lucht tegen de avond ons land zal bereiken. Een ideale kans om de dag alsnog met wat zon te besluiten, maar de kansen op georganiseerd onweer nemen hiermee wel toe, vooral 's nachts. Dit lijkt zich donderdagnacht te gaan herhalen, maar het accent komt steeds op het oosten van de Benelux te liggen waardoor het te Malderen waarschijnlijk zal schampen met wat matige regen en een losse rommel ertussen. Verse onweders zouden zaterdag ook hier meer kansen maken, maar ze worden wel gevolgd door koelere lucht zodat we de tropische dertigers die ons vanaf donderdag te wachten staan weer mogen ruilen voor Belgische twintigers.
Woensdag, 26 juli 2006
De Stratocumuluswolkjes die gisterenavond opdoken waren bij de eerste schemering nog steeds zichtbaar. Met momenten zorgden ze voor een dreigende, onweerachtige sfeer, zeker in combinatie met de warmte die afgelopen nacht wat is blijven plakken en aldus voor hogere minima zorgde bij 18,4 graden. Het bleef voorlopig echter bij dreigementen want de wolkjes verdwenen naarmate de vuurrode schijf van de zon helderder werd en vanuit het zuiden kwamen brede opklaringen binnendrijven. Het hoeft dus geen betoog dat het kwik weer een formidabele sprong maakte en aldus op een magische 36,3 graden belandde. Op de wind moesten we zeker niet rekenen: die maakte het zelfs uit overwegend noordelijke richtingen alleen maar warmer, al zullen ze daar aan de kust wellicht anders over denken. Ze haalde maximaal 16,1 km/h al zou een eventueel onweer met bijhorende rukwinden vanavond deze waarden nog kunnen bijstellen. De vurige zon kreeg in de late namiddag immers gezelschap van flink opbollende stapelwolken die een doorbraak naar het onweersstadium lijken te willen forceren, maar na iedere poging schrompelen deze weer in elkaar, net als de uitgedroogde planten enkele duizenden meters lager. De onweders zitten niet ver af volgens de radar en hoewel we ze de komende 48 uur best goed in de gaten houden ziet het ernaar uit dat de droogte slechts plaatselijk zal worden onderbroken vermits het vooral om lokale buien zal gaan. Op het moment dat dit verslag omstreeks 19H30 "ter perse" gaat, is het alweer helder, doch bij een heiige lucht en in het zuidoosten een aparte onweerscel die al iets meer zelfvertrouwen lijkt uit te stralen dan haar voorgangers daarnet...
Donderdag, 26 juli 2007
De nadering van het koufront zorgde ervoor dat het vandaag niet meteen stralend zomerweer werd. De aangevoerde lucht was weliswaar zacht met temperaturen die nog 16,0 tot 22,2 graden konden bereiken, maar de zon zat bijna voortdurend verstopt achter Altostratus bewolking die eerst erg dun was maar naarmate de dag vorderde, geleidelijk dikker werd. Er dreef ook wat Cumulus en Stratus fractus voorbij, maar de grootste spelbreker was de wind die met snelheden tot 48,3 km/h uit het zuidwesten voor behoorlijk wat hinder zorgde. Laat in de namiddag bereikte de neerslag van het front Malderen, maar veel meer dan wat sporadisch gedruppel hadden we hiervan niet te vrezen. Pas tijdens de avond, omstreeks 20H30 bereikte de actieve buienlijn die met het front samenviel ons. Ze werd voorafgegaan door een paar mooie opklaringen waarbij Stratocumulus castellanus virga en Cirrus densus in het westen reeds aangaven dat we nog iets 'tegoed' hadden van de weergoden. De buienlijn kondigde zich kort daarna aan met een paar donderslagen en vanuit het noordwesten kwam de stortregen vervolgens binnen gedenderd. Eerst bestond deze uit fijne druppels aan een hoge intensiteit, vervolgens dikke druppels aan een iets minder hoge intensiteit. De onweersactiviteit was er echter reeds uit voordat de eerste druppels in Malderen vielen. Fraaie wolkenluchten, een regenboog en een leuke zonsondergang volgden de buienlijn op terwijl er later op de avond/nacht nog een paar lichte buitjes bijkwamen. Deze brachten het neerslagtotaal uiteindelijk op 5,4 mm.
Zaterdag, 26 juli 2008
We ontwaakten vanmorgen meteen in een tropische sfeer toen het erg drukkend en zwoel was bij minima van 15,9 graden. De hemel was hierbij bedekt met Cirrostratus, Altostratus, Stratocumulus castellanus en Altocumulus. De zuidelijke tot zuidoostelijke horizon werd steeds donkerder en het was dan ook niet lang wachten vooraleer een naderende onweersbui uit die hoek werd aangekondigd door dreigend 'gerommel'. De bui bevond zich ten zuid- zuidoosten van Malderen, en de stroming was zuidoostelijk. Met andere woorden, de bui miste ons net waardoor het bij een paar verdwaalde druppels bleef en het neerslagtotaal niet eens meetbaar was met 0,0 mm. Tussen de talloze infracloud- ontladingen in de buienwolk zat één fraaie verticale die goed zichtbaar was, maar veel meer hoefden we er op deze locatie niet van te verwachten. Een treinrit van Malderen naar Kortrijk maakte het even later mogelijk om de bui alsnog te onderscheppen in Dendermonde waar het water met bakken naar beneden kwam, maar de onweersactiviteit ging er geleidelijk uit. Toen zowel de trein als de onweersbui in Gent arriveerden, was het niet meer dan een zomers regenbuitje dat verder aftakelde zodat er wat later ter hoogte van Dadizele enkel nog Stratocumulus castellanus en Cirrus densus van overbleef. De namiddag verliep terug hoogzomers met veel zon terwijl er enkel Cirrus en Cirrostratusbewolking verscheen die zich vooral over de oostelijke helft van het luchtruim concentreerde. Later verscheen er ook wat Cumulus fractus die eerder een voorkeur voor het westen leek te hebben. Ondanks de uitbundige zon, was de temperatuur wat achteropgeraakt door het 'onweer' vanmorgen zodat we het met maxima van 27,7 graden moesten stellen. Dit voelde echter een stuk warmer aan doordat er minder wind was met hooguit 17,7 km/h uit het noordwesten en de atmosfeer erg vochtig was. Tijdens de avond werd het Malderse weerstation opnieuw bedreigd door een onweerscomplex dat op ramkoers lag, maar deze werd na korte tijd leeggezogen door een veel groter onweer boven Nederland zodat ook hier niet meer dan wat Stratocumulus castellanus en Cumulus fractus van overbleef. De dag loopt dan ook in rustige maar zwoele omstandigheden ten einde.
Zondag, 26 juli 2009
Ook vandaag kregen we bescheiden zomerweer voorgeschoteld dat geen hoge toppen scheerde, maar al evenmin reden tot klagen gaf. Vooral tijdens de ochtend waren er brede opklaringen die we bij minima van 10,8 graden konden aanschouwen. Vanuit het westen en zuidwesten kwam er Cirrus en Cirrostratusbewolking opzetten terwijl er ook een aantal stapelwolken present waren. De sluierwolken gingen het ene moment over in Altostratus en vervolgens weer in Cirrostratus, terwijl er ook wat Altocumulusbewolking tussen zat. Maar tot regen of buitjes is het in elk geval niet gekomen op deze locatie. De bewolking hoorde bij een warmtefront dat nog net ver genoeg naar het noorden opschoof om ons in de warme lucht te laten terechtkomen. Het was dus echt millimeterwerk voor de zomerliefhebbers, maar in elk geval heeft het ons aangename maxima van 26,7 graden opgeleverd. Tijdens de avond zorgden de sluierwolken en Altocumulusveldjes voor een in warme kleurentinten gehulde zonsondergang terwijl de warmte erg lang bleef hangen. De zuidwestenwind die overdag aantrok tot 27,4 km/h ging zo goed als volledig liggen zodat het een echte topzomeravond werd, waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen.
Maandag, 26 juli 2010
Tijdens de vroege ochtend waren er verschillende buien actief, waarvan er eentje ook in Malderen voor wat gedruppel zorgde. De bijhorende bewolking hield de temperaturen op peil met 12,7 graden als minimum, maar zorgde voor een herfstachtige en sombere sfeer. De neerslag stelde met 0,4 mm weinig voor, maar zoals het met buien gewoonlijk gaat waren de hoeveelheden alles behalve gelijk verdeeld. Vooral in Nederland werd er plaatselijk meer dan 30 mm afgetapt terwijl de radarbeelden veel zwakkere buien toonden boven Belgisch grondgebied. Vanuit het noordwesten werd de lucht geleidelijk stabieler waardoor de buiigheid er overal uitging. Dit proces ging gepaard met het verschijnen van een aantal opklaringen in de met Stratocumulus en Cumulus bedekte hemel. Ze werden tijdens de namiddag steeds breder waardoor het aangenaam zonnig werd bij temperaturen die opliepen tot 23,0 graden. De dalende temperatuursinversie zorgde ervoor dat de nog steeds forse stapelwolken zich uitspreidden tot Stratocumulus en we de zon dus nog regelmatig moesten prijs geven. Er stond ook aardig wat wind die met snelheden tot 22,5 km/h uit het noordwesten wat fris aanvoelde. Deze ging er 's avonds gelukkig weer uit waardoor het rustiger werd. De zon werd zwakker waardoor de door uitspreiding gevormde Stratocumulusvelden grotendeels verdwenen en de stapelwolken zelf kleiner werden. In het westen werd de lucht in de late namiddag echter wat nevelig en 's avonds verschenen er in die richting Altocumulus, Cirrus en Cirrostratuswolken welke de nadering van een volgende storing aankondigden. Deze zou ons vandaag echter nog niet bereiken, en veel activiteit lijkt er sowieso niet op te zitten door het hogedrukgebied dat zich ten westen van ons ophoudt. De Altocumulusbankjes wierpen bij zonsondergang indrukwekkende anti- crepusculaire stralenbundels door de atmosfeer, die meer dan honderd kilometer lang waren. Ze tekenden zich af in een zwakke paars- oranje gloed die de hemel boven ons tijdelijk deed oplichten en wellicht een gevolg was van toenemende vochtigheid in de atmosfeer. Ondanks de warme kleuren koelde het flink af waardoor het een erg kille avond werd die ons de zomerwarmte van de voorbije weken snel deed vergeten.
Dinsdag, 26 juli 2011
Het was nog steeds grijs en somber vanochtend bij temperaturen die op 12,5 graden zijn blijven steken. Overdag deed het dan weer erg aan een late oktoberdag denken met veel Stratus, Stratus fractus en Stratocumulus waar geen millimeter zonlicht door geraakte. Neerslag des te meer, want op de koop toe ging het ook nog eens motregenen waardoor het Allerheiligenplaatje meteen compleet was. Het was wachten tot de late namiddag voor er verandering kwam in het saaie weersbeeld, al stelde dit ook niet veel voor met enkel het ophouden van de motregen en wat lichtere plekken tussen de wolken. Ook in de temperaturen zat weinig 'verloop' want de maxima kwamen uit op een magere 18,5 graden. Een explosieve bloei van paddenstoelen en de natte omgeving lieten eveneens vermoeden dat het late herfst of vroege winter was maar gelukkig konden de kalenders en de lange daglichtperiode ons van het tegendeel overtuigen. Tegen de avond deden de sombergezinde weergoden er nog een schepje bovenop, en werd de bewolking dikker waarop het weer ging motregenen. Deze neerslag was nauwelijks voelbaar en niet meetbaar, maar werd intenser toen er omstreeks 20H een vrij pittig buienlijntje doortrok vanuit het noorden. Daarna bleef het nog een tijdje licht naregenen waarop het droger werd, doch het grijze wolkendek bleef ook daarna een constante. De enige afwisseling die we buiten de regen te zien kregen, waren een aantal forse stapelwolken die zich tussen de grijze troep aftekenden. De buienlijn bleek uiteindelijk goed te zijn voor een neerslagtotaal van 0,6 mm terwijl het dankzij de bewolking niet overdreven koud aanvoelde na zonsondergang. Er stond bovendien maar nauwelijks wind waardoor de gevoelstemperaturen een stuk hoger lagen, en dat was te wijten aan de ligging van een lagedrukgebied pal boven de Benelux, waarvan de stromingsvrije kern geleidelijk richting Malderen afzakte.
Donderdag, 26 juli 2012
Na een warme maar niet echt zwoele nacht bij minima van 14,2 graden ontvouwde zich voor onze neus een sprookjesachtig tafereel met satijnen nevelsluiers over een rustgevend zomerlandschap. De hemel was in roze, witachtige en lichtblauwe kleuren getint waarin even later de vuurrode zon opkwam. Plots dreef er vanuit het noorden een dikke mistbank binnen en was niet alleen de zomer maar ook de omgeving verdwenen. Gelukkig kwamen beiden na een half uurtje terug toen deze wolkenmassa van onderaf werd weg geknabbeld. Er ontstond nu een bizarre situatie waarbij er op 15 meter een wolkendek hing terwijl alles daaronder en daarboven helder was. Een ideaal moment om een camera en een opgeladen batterij binnen handbereik te hebben. Daarna ruimde de zon ook het overgebleven wolkendekje op en werd het helder en warm zomerweer. Terug op zijn Belgisch weliswaar want de zuiderse, diepblauwe aanblik van de hemel heeft nog steeds plaats gemaakt naar een wat fletse en nevelachtige versie waar we volgens de weermodellen over enkele dagen niettemin met veel heimwee naar zullen terugblikken. De temperatuur steeg snel en we kwamen in de namiddag terug op een tropische 31,1 graden uit. De wind draaide naar het noorden en haalde snelheden tot 12,9 km/h. Langzaam maar zeker stroomde er vochtigere lucht binnen waardoor de warmte wat meer ging 'plakken' terwijl het tijdens de avond nog maar nauwelijks afkoelde. Voor de rest was er echter nog niets te zien dat op de naderende weersomslag wees. Ook in de pluviometer niet, want die wees nog steeds 0,0 mm aan terwijl dikke zweetdruppels over onze plakkerige lichamen rolden.
Vrijdag, 26 juli 2013
Ondanks de kilte die er gisterenavond hing, zijn we toch de warmste nacht van het jaar ingegaan met temperaturen die om 5H 's ochtends nog steeds 20,3 graden bedroegen. Het is dus vrijwel niet meer verder afgekoeld en de uitgestrekte Stratocumulusvelden zaten daar wellicht voor iets tussen. Boven Frankrijk bevond zich ondertussen een omvangrijk onweerscomplex dat zich flink te goed deed aan de overvloed aan warmte en vocht. Dit ging zelfs zo ver dat het op de satellietbeelden zowat de meest in het oog springende 'feature' van het noordelijk halfrond was en daarbij zelfs de onweerscellen aan de evenaar en boven Amerika in hun ondergoed zette. Of het op grondniveau ook het meest indrukwekkende was, is echter een ander verhaal want het onweerscomplex is door de dagelijkse gang afgezwakt en het grootste gedeelte van de 'witte vlek' produceerde slechts gewone regen met hier en daar een ontlading erin. De voorste begrenzing van het systeem was om 6H zichtbaar als een toch wel indrukwekkende muur van Cirrus densus die okergeel oplichtte en met een aantal stapelwolken aan haar voorzijde. Opvallend was dat de stabiel ogende Stratocumulusvelden met het naderen van dit systeem oplosten (scherpe begrenzing). Vervolgens ging de bewolking over in Altostratus met Stratocumulus castellanus eronder, en viel er buiige neerslag. De meeste activiteit trok net ten westen van Londerzeel voorbij en tegen de middag klaarde het alweer op vanuit het zuiden. We bevonden ons echter nog steeds in onstabiele warme lucht, en na verloop van tijd ontstonden er weer stapelwolkjes in de heldere lucht waarin slechts wat Cirrus hing. Ze werden talrijker en op het einde van de namiddag zagen we dan opnieuw Cirrus densus bewolking binnendrijven. Het was ondertussen opgewarmd tot 29,4 graden zodat er meer dan genoeg energie beschikbaar was voor de buien. Opvallend was dat ze zeer lange 'aambeelden' hadden die zich tientallen kilometers voor de eigenlijke bui uitspreidden. Het duurde dus nog een lange tijd voordat de buien zelf op de proppen kwamen, en deze leken n voor n net ten westen van ons langs te trekken waarbij af en toe vaag de donder hoorbaar was. Een frustrerende zaak voor de onweersliefhebbers, maar zonder dat we er erg in hadden kwam de buienlijn steeds meer onze kant op. Elke volgende bui kwam haast ongemerkt een paar kilometer dichterbij en uiteindelijk was het dan ook in Malderen raak met zware slagregens die werden voorafgegaan door dreunende inslagen. De bliksemactiviteit was tamelijk hoog en voor het eerst in bijna twee jaar was het een onweer dat deze naam waard was in Malderen. De stortregens gingen over in fijne regen terwijl er wat nevel werd gevormd, en er volgden opklaringen. De resterende Cirrusbewolking zorgde voor een fraaie zonsondergang terwijl de bui het liet afkoelen naar de uiteindelijke minima van 19,6 graden. Het neerslagtotaal bedroeg 9,6 mm.
Zaterdag, 26 juli 2014
Net als gisteren was er vanochtend weer veel Cumulus congestus te zien, maar deze keer ontbraken de sluierwolken en was het bij minima van 17,8 graden aanmerkelijk zachter. De opbollende stapelwolken waren zeer talrijk waardoor alles op een concurrentiestrijd tussen uitgroeiende buienwolken leek uit te draaien. Met andere woorden een zwaarbewolkt weertype met wat spetterbuitjes die weinig zouden voorstellen en een gebrek aan zonlicht tijdens het grootste deel van de dag. Maar zo'n vaart liep het uiteindelijk niet want de stapelwolken werden opeens uitgegomd door een onzichtbare kracht en voor we het wisten was het terug volop zomerweer met brede opklaringen en slechts enkele onschuldige stapelwolkjes. Voor het zover was kwam het echter toch nog tot een losse flodderbui die 0,1 mm opleverde. Hier en daar waren wat grotere stapelwolken te zien tijdens de namiddag maar voor de Londerzeelse zon vormden die geen enkel probleem. Bij overvloedige zonneschijn warmde het op tot 27,9 graden en er stond een zwakke noordwestelijke bries die de neiging had om verder naar het noorden te ruimen. Boven Nederland was het een heel ander verhaal want daar kwam het op grote schaal tot onweersbuien die er door hun lage treksnelheid voor flink wat wateroverlast zorgden. Van dat Nederlandse verhaal kregen we later op de avond overigens een korte samenvatting te zien toen er in het noordoosten toch nog een onweerscomplex verscheen dat op grote afstand voorbijtrok in zuidoostelijke richting. Het werd weer helder maar toch kregen we tegen zonsondergang weer met wolkenvelden te maken die de uitloper vormden van een gebied met zeemist en lage bewolking die landinwaarts trokken. Samen met de binnendrijvende bewolking wakkerde de wind aan en voelde het meteen een stuk kouder aan. De bewolking was echter al zo ver uitgerafeld dat de opklaringen bleven overheersen en de bewolkingsgraad niet veel verder dan 3/8 kwam .
Zondag, 26 juli 2015
De gestagneerde polaire luchtmassa heeft het afgelopen nacht genadeloos fel laten afkoelen waardoor de minima erg laag waren voor de tijd van het jaar met 8,9 graden. Het was bijna helder, op een paar Altocumulusbankjes en Cirrostratus in het zuidwesten na. Het duurde echter niet lang of er doemde vanuit die richting een scherp begrensd Stratocumulusveld op terwijl er elders stapelwolken werden gevormd. De zon wist af en toe nog door die Stratocumulustoefjes heen te braden, maar toen de bewolking daarboven overging in Altostratus, werd het somber en kil terwijl er terug een koele westelijke tot zuidwestelijke wind opstak. De regen volgde een uurtje later, maar ze stelde niet veel meer voor in vergelijking met gisteren. Het werd na een half uurtje weer droger al bleef het guur en koel met nog steeds Stratocumulus en Altostratus bewolking waaruit het af en toe nog een beetje motregende. Warmer dan 21,3 graden werd het niet in deze omstandigheden. Tijdens de avond trokken er terug een aantal buitjes binnen die kort maar pittig waren en het dagtotaal op 1,5 mm lieten uitkomen. We sloten af in gure, sombere en kille omstandigheden bij een geleidelijk afzwakkende westenwind
Dinsdag, 26 juli 2016
Het was opnieuw heerlijk koel vanochtend met minima van 12,4 graden, en deze keer stond daar terug een veelbelovende heldere tot lichtbewolkte hemel tegenover. Die lichte bewolking bestond uit Cirrus terwijl er in het zuiden ook enkele Stratocumulusveldjes te zien waren. Deze losten op en het draaide nu vooral om die Cirruswolkjes welke vanuit het westen overgingen in Cirrostratus. Het zag er luchtig, vriendelijk en onschuldig uit maar als wolkenlezer/kenner/liefhebber wisten we natuurlijk wel beter. Kort voor de middag werden er stapelwolken gevormd, waarbij opviel dat ze zich vooral onder de gesloten Cirrostratus ontwikkelden terwijl er onder de heldere hemel in het oosten veel minder stapelwolken voorkwamen. Uiteindelijk verschenen er wel overal stapelwolken, en een deel spreidde zich uit tot Stratocumulus terwijl de hogere luchtlagen volliepen met Cirrostratus. Deze ging over in Altostratus waardoor de zon in een lastig parket kwam en de maxima op 26,0 graden bleven steken. Daarbij stond een zwakke zuidwestelijke wind. Ondanks al dat gewolk werd het zeker niet onaangenaam want er was naast de warmte een groot deel van de tijd nog een zwak waterzonnetje te zien terwijl het luchtruim in warme, sfeervolle kleuren getooid was. Tijdens de avond zagen we opeens een gebied met dikke, dreigende bewolking (Cumulus congestus en Stratus fractus) naderen en leek er dan toch een stortbad in te zitten. Maar ook deze keer liep het op een sisser uit, en zullen enkel eencellige wezens die net onder die twee neergekomen regendruppels zaten het als een stortbad hebben ervaren. Daarna klaarde het op vanuit het zuidwesten en zagen we terug blauwe luchten in een mix van Stratocumulus en Stratus fractus bewolking verschijnen. Waarmee meteen duidelijk werd dat we het met dat dagtotaal van 0,0 mm + 2 regendruppels moesten stellen.
Woensdag, 26 juli 2017
Het was vanochtend erg fris met minima van 11,9 graden, en dat was natuurlijk niet verwonderlijk daar het helemaal helder is geworden en het onder de open hemel in polaire zeelucht gemakkelijk kon afkoelen. Tegen de ochtend was de eerste bewolking van het warmtefront reeds verschenen ten westen van ons, en dat was Cirrus die overging in Cirrostratus fibratus. Tijdens de voormiddag werden daar ook Cumuluswolken onder gevormd maar door de inversie op hoogte groeiden deze niet uit tot buien. De Cirrostratus kwam maar met mondjesmaat binnen waardoor het voor het grootste deel van de dag vriendelijk zomerweer was met temperaturen die opliepen tot 25,8 graden bij een zwak westelijk briesje. Op het einde van de namiddag kregen we echter dikkere Stratus, Stratocumulus en Altostratus bewolking te zien waardoor de zon verstek gaf en aan het begin van de avond viel daar wat fijne motregen of lichte regen uit. Deze neerslag was echter niet meetbaar en de nadruk kwam dan ook op bewolking te liggen waardoor de avond vrij somber verliep. Kort voor zonsondergang verschenen er echter weer wat opklaringen waarin we Stratocumulus castellanus konden zien in een nevelig aandoende lucht. Door de bewolking en het binnenstromen van zachtere lucht koelde het nu veel langzamer af al was het zomergevoel nu weer ver(der) te zoeken. We sloten de dag af in droge en zwaarbewolkte omstandigheden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 26 juli 2018
Deze keer zijn er geen onweersbuien tot ontwikkeling gekomen, of toch niet binnen ons zichtveld. Het was drukkend met minima van 21,4 graden en de zon kwam in rode tinten op. Hoewel dit een beetje herfstsfeer opriep wat versterkt werd door de verdorrende vegetatie, warmde het snel op eens de zon wat hoger stond en was het al snel zomerser dan ooit tevoren. We haalden maxima van 35,4 graden en de zuidelijke tot zuidoostelijke bries bracht nauwelijks verkoeling. Die verkoeling kwam er dan wel in de vorm van onweersbuien die zich tijdens de namiddag ontwikkelden en erg fel uitpakten. Helaas voor de plantenkwekers ontwikkelden deze buien zich niet tot een MCS waardoor het zeer plaatselijke aangelegenheden waren en de droogte op de meeste plaatsen dus bleef aanhouden. Tijdens de late uurtjes zorgde de Cirrus densus bewolking voor fraaie uitzichten toen deze vanuit het oosten het okerkleurige licht van de ondergaande zon weerkaatste. Hierdoor duurde de daglichtperiode in Malderen iets langer dan gewoonlijk en de apotheose volgde kort daarna toen alles in vuur en vlam leek te staan in het oranje kleurende licht. En plaatselijk zal dat misschien ook letterlijk zo geweest zijn want met het neerslagtotaal van 0,0 mm was de omgeving nog steeds licht ontvlambaar. Het koelde nauwelijks af en tegen middernacht was het op veel plaatsen nog steeds tropisch warm.
Vrijdag, 26 juli 2019
Het was nog steeds erg warm maar een vore met koelere lucht was onderweg waardoor de minima deze avond zouden bereikt worden. De dag begon met fraaie Altocumulusvelden aan de voorzijde van dit systeem al dreven er vanuit het zuiden weer brede opklaringen binnen. De opwarming ging dus meteen op volle kracht verder al passeerde er vrij snel een convergentielijn waarachter koelere lucht klaar lag om ons van de hitte te verlossen. Het duurde dan ook niet lang of een verkoelende bries uit het zuidwesten stak op al is dat koele natuurlijk relatief gezien het nog steeds 34,8 graden kon worden. De convergentielijn had overigens weinig haast want ze kwam boven het zuiden van Nederland stil te liggen (en zal de komende dagen zelfs nauwelijks van positie veranderen). Het mag dan ook geen wonder heten dat men in Nederland voor de tweede dag op rij maxima van meer dan 40 graden kon optekenen in enkele officiële stations. Ondertussen werd de lucht vochtiger in Vlaanderen en zagen we weer flinke stapelwolken ontstaan terwijl het later op de avond tot buitjes kwam. In Malderen bleef het bij wat gedruppel en er was ook geen onweer mee gemoeid. Hoewel er op sommige momenten best veel druppels vielen, verdampte alles vrijwel onmiddellijk en het neerslagtotaal van 0,0 mm was dan ook weinig verrassend te noemen. Tijdens de nacht dreven er meer van deze pseudo- buitjes langs waarbij opviel dat de neerslag soms viel op momenten dat er amper bewolking boven ons te zien was. De temperatuur zakte langzaam weg naar een nog steeds zwoele 22,4 graden.
Zondag, 26 juli 2020
Tijdens de voormiddag hing er nog redelijk wat bewolking die uit Cumulus en Stratocumulus bestond. Tijdens de vroege ochtend en nacht heeft het nog wat geregend uit de storing van gisteren die dan toch nog een paar stuiptrekkingen vertoonde. De minima zijn daarbij uitgekomen op 15,6 graden. Overdag kwam de nadruk meer en meer op Cumuluswolken te liggen. Een best wel vriendelijk weertype met de perioden van zonneschijn ertussen doch er stond behoorlijk wat wind en deze had een vlagerig karakter uit zuidwestelijke richtingen. De maxima van 25,6 graden voelden hierdoor wat frisser aan. Zoals het echte stapelwolken betaamt, losten ze naar de avond toe weer op toen de thermiek afzwakte. Vanuit het westen dreef er ondertussen Cirrostratus en Cirrus binnen welke een erg fraai effect gaven in het zachte avondlicht. Ze waren de voorbode van een warmtefront waarachter subtropische lucht klaar zit om er morgen een hoogzomerse dag van te maken. De neerslag erin bereikte ons nog niet en dus sloten we af met het eerdere dagtotaal van 2,2 mm.
Maandag, 26 juli 2021
Wie er vroeg genoeg bij was kon tijdens de ochtend genieten van schitterende Cumulonimbi die statig boven de westelijke horizon oprezen terwijl het is afgekoeld tot 16,5 graden. Ze hadden enorme afmetingen en lieten het eerste zonlicht in goudgele kleuren reflecteren. Voor wie zich daaronder bevond moet het een ander verhaal geweest zijn want het kan haast niet anders dat daar wateroverlast en andere ongemakken zijn uit voort gekomen. De outflow van deze buien zorgde na een uurtje voor massale vorming van Stratus fractus en Stratusbewolking waardoor er een grijze episode volgde die meer aan herfst deed denken dan wat anders. De rust en stabiliteit die deze wolken uitstraalden waren bedrieglijk want alle buien die in de buurt hingen werden er volledig door gecamoufleerd. De eerste (weliswaar onweersvrije) wolkbreuken overvielen ons dan ook bij complete verrassing. De neerslag had hierbij opvallend fijne druppels waar je bij dergelijke buien eerder dikke tropische druppels zou verwacht hebben. Er volgde weer een droge en sombere periode maar na een korte opklaring zagen we zeer donkere luchten ontstaan in het zuidoosten en zuiden en deze werden opnieuw gevolgd door stevige, onweersvrije wolkbreuken. Daarna begonnen er voorzichtig opklaringen te ontstaan toen de laaghangende Stratusbewolking grotendeels oploste en dus enkel de buienwolken zelf overbleven. Maar het bleef allemaal erg ondermaats en tijdens de avond passeerden er nog een aantal flink samen geclusterde buiengebieden waardoor de zon het weer voor langere perioden liet afweten. Het was op thermisch gebied dan ook niet bepaald een hoogvlieger met maxima van 22,1 graden. Later op de avond werd het dan ook behoorlijk kil terwijl we het neerslagtotaal van 7,7 mm optekenden. De atmosfeer kwam toen geleidelijk weer tot rust en de opklaringen werden breder na zonsondergang.
Dinsdag, 26 juli 2022
Het was zwaarbewolkt met dichte Stratocumulusvelden die vanuit het noordwesten zijn komen opzetten bij minima van 16,6 graden. Wat verderop in die richting bevond zich ook een buienlijn maar voor die buien uit zat ook nog een gordel van opklaringen waardoor we tijdens de voormiddag toch nog een aantal aangename zonnige perioden konden meepikken. Er stond echter nog veel wind uit noordwestelijke richtingen en de aangevoerde lucht was ook merkbaar koeler (warmer dan 23,5 graden werd het niet meer) zodat het een stuk minder uitnodigend was om buiten te gaan zitten. Hoewel de wolkenvelden erg uitgestrekt waren, kwam er nog behoorlijk wat diffuus licht en infraroodstraling doorheen en zo was het zeker in veranda's en serres al snel weer een bakoven. Dit minderde na de middag toen de buienlijn naderde en er dikkere wolkenpakketten over Malderen werden gestuurd. De buien zelf waren overigens niet erg tuk op deze locatie want de dreigende valstrepen die op ons afkwamen ten spijt kwam het niet veel verder dan wat druppels die amper genoeg waren om de stoep nat te maken (0,0 mm). Na de passage van de buienlijn (die op sommige plaatsen voor meer dan tien liter op een paar uur tijd zorgde) kwam er meer gelaagde bewolking opzetten en dit zorgde voor een erg saaie, sombere en kille tweede helft van de namiddag waarbij het nu wel helemaal droog bleef. De wind bleef er nog steeds flink tegenaan beuken al was het niet meer de stormachtige toestand die we gisteren hebben meegemaakt. Tijdens de avond ging de bewolking die vooral uit Stratus en Stratus fractus bestond, over in brekende Stratocumulus die voor erg fraaie uitzichten ging zorgen. Ze schikte zich immers in twee lagen waarbij de bovenste uit de klassieke Stratocumulustoefjes bestond en de onderste uit een soort van Stratocumulus castellanus waartussen ook af en toe asperitas- structuren te zien waren. Hier en daar dreef er ook nog een toefje Stratus fractus voorbij wat mooi oranje opgloeide in het warme licht van de ondergaande zon. Kort daarna wist deze ook tot de begane grond door te breken en dit zorgde voor een wat surrealistische aanblik van goudachtige zonnestralen tegen de donkergrijze wolkenvelden die wegtrokken naar het zuidoosten. Vanuit het noordwesten kwamen er nu brede opklaringen opzetten en deze zorgde in het nog steeds polaire regime voor een erg snelle afkoeling.
Woensdag, 26 juli 2023
Het was opvallend koel vanochtend met minima van 12,3 graden. De hemel was op een paar kleine Stratocumulusveldjes na op het eerste zicht helder, maar in het noorden waren flinke ijskappen te zien van onweersbuien die stevig huishielden langs de Nederlandse kust. Deze bereikten ons uiteindelijk niet, op de satellietbeelden was mooi te zien hoe België en Nederland met totaal andere luchtsoorten en weertypes te maken kregen. Na een tijdje ontstonden hier echter ook stapelwolkjes die snel groter en talrijker werden, maar deze spreidden zich vooral uit tot Stratocumulus en er vielen maar twee regendruppels uit. De uitspreidende wolkenvelden maakten het de zon lastig en het kwik presteerde ook mager met 21,9 graden terwijl de wind gelukkig wel zwak was uit westelijke richtingen. Tijdens de namiddag begon er terug Cirrostratus binnen te trekken met melkachtige luchten tot gevolg en ook het grotendeels oplossen van de eerdergenoemde wolkenvelden. De zon kon zich hierdoor weer wat vaker laten zien waardoor het terug wat aangenamer zomerweer werd. De uren daarop bleef alles min of meer hetzelfde maar later op de avond zagen we de sluierbewolking meer overgaan in Altostratus en verschenen er ook Altocumulus castellanus veldjes onder die er best dreigend uitzagen bij zonsondergang. Tekenen aan de wand dat er iets op til was, maar vandaag konden we nog droog afsluiten met 0,0 mm.
Vrijdag, 26 juli 2024
Tijdens de nacht kregen we met wat fellere regenvlagen te maken en de omgeving lag er dan ook druipnat bij tijdens de ochtenduurtjes. In de met vocht bezwangerde atmosfeer hing veel Stratus en Stratus fractus bewolking met wat velden Stratocumulus ertussen. Er waren ook opklaringen maar dat was allemaal erg bescheiden en de zon kregen we dan ook slechts af en toe voor een kort momentje te zien. Door al die bewolking is het wel zacht gebleven met minima van 17,8 graden. De rafelige en laaghangende wolkenflarden begonnen geleidelijk over te gaan in Cumulus en tegen de middag lieten die voldoende ruimte om ook perioden van langdurige zonneschijn toe te laten. Tijdens de namiddag werd het hierdoor aangenaam zomerweer met luchtige, niet te warme maxima van 24,0 graden. Wel stond er tamelijk veel wind uit west- zuidwestelijke richtingen en de fietsers onder ons zullen dat dus zeker geweten hebben. Op nadering van een volgend warmtefront zagen we de blauwe lucht geleidelijk aan fletser worden en later zagen we daar duidelijk Cirrostratusbewolking in verschijnen. De Cumuluswolken werden schaarser maar toch bleven er een aantal over die later gezelschap kregen van Stratocumulusveldjes. De sluierbewolking werd dikker en ging over in Altostratus waardoor nog een zwak waterzonnetje te zien was. Het voelde eerst wat kil aan maar omstreeks 20H leek het alsof we in een andere luchtsoort zijn terecht gekomen en zagen we opeens overal dreigende donkere Stratocumulus castellanus velden. Het voelde nu ook meteen een stuk zwoeler aan en het kille was weg. De Altostratusbewolking hing er wel nog steeds al is ze iets dunner geworden. Ondanks deze dreigende luchten hielden we het wel droog en vlak na zonsondergang verschenen er zelfs weer opklaringen aan de noordwestelijke horizon. Daar zat men ondertussen weer aan de achterkant van het koufront en ook al was de zon in Malderen net onder, stond het nog garant voor een mooie oranje gloed voordat de duisternis intrad. We eindigden de dag uiteindelijk met 0,8 mm als neerslagtotaal.