Vrijdag, 30 juli 2004
Vandaag moesten we de aanwezigheid van een aantal wolkenvelden tolereren in ons mooie zomerweertje. In het uiterste westen van het land is vanmorgen zelfs een onweerszone voorbijgetrokken die vervolgens opstoomde naar het zuidwesten van Nederland. Voor de rest kon de zon zich echter nog volop uitleven en werd het kwik zelfs naar een tropische waarde van 30,1 graden gebombardeerd. De minima waren ook al iets zachter met 14,4 graden terwijl de wind af en toe voor welkome verfrissing zorgde, mat de hoogste piek van 18 km/h uit het NW. Morgen zal het enthousiasme van onze zomer letterlijk bekoeld worden met temperaturen die rond de 23 graden zullen schommelen terwijl er toch nog rekening moet gehouden worden met de mogelijkheid van een onweers of regenbui. De frontale zone die hiervoor verantwoordelijk is zou uiteindelijk weer iets actiever worden dan eerst verwacht werd. Op zondag mag de zomer weer haar gang gaan met temperaturen ruim boven 25 graden, en dit tot en met dinsdag, vanaf dan lijken er weer onweerskansen te zijn. In het tweede deel van volgende week lijkt de zomer een stapje terug te zetten met vooral op donderdag en zondag veel neerslag volgens het GFS, doch dit is nog veraf en zal wellicht nog veranderen. Of het in positieve of negatieve zin is wordt echter nog afwachten...
Zaterdag, 30 juli 2005
Na het pittige onweertje dat gisteren op bezoek kwam, volgden in de loop van de nacht nog enkele lichtere buitjes waarna de rust voor enige tijd weerkeerde. Toen de dageraad aanbrak werd de zaak hierboven echter al snel weer onstabiel en kregen we weer een aantal buien op bezoek waarvan er eentje het dagtotaal op 1,6 mm wist te brengen. De buienactiviteit nam na de middag echter snel weer af zodat de zon weer meer aan bod kwam. Dit was echter niet overal het geval want ten oosten en zuidoosten ontwikkelden de stapelwolken zich verder tot massieve buienwolken, en gedurende enige tijd weergalmde de donder zelfs een aantal keer. De buienwolken bleven ook daarna nog geruime tijd poseren terwijl te Malderen het zomergevoel steeds sterker werd door de zon die zich van dit alles hier weinig van leek aan te trekken. De temperaturen konden zo nog oplopen van 13,6 naar 23,2 graden maar een strakke westenwind met snelheden tot 27 km/h was er soms teveel aan. Verdere onweerskansen lijken voorlopig verkeken te zijn want een hogedrukgebied zal vanuit het westen voor enige stabilisatie zorgen waardoor de buien vanaf morgen lichter en schaarser zullen zijn. Vanaf dinsdag zal de hogedruk verder oprukken en krijgen we rustig en mooi zomerweer zonder al te hoge temperaturen, een weertype dat tot 6 augustus zou standhouden; vanaf dan zou vanuit het noordwesten een actief koufront overtrekken waarna gedurende een paar dagen actieve noordzeebuien zullen binnendenderen in een strakke noordwestelijke stroming. Hoe het daarna verder moet is voorlopig nog giswerk.
Zondag, 30 juli 2006
Het beruchte koufront heeft in de loop van de nacht een nieuwe convergentielijn uitgespuwd welke met een vijftigtal km voorsprong op het eigenlijke front doorheen het land trok terwijl rukwinden tot 30,6 km/h over het Malderse weerstation raasden. De storing gaf slechts een zevental regendruppels waarna de zon er tijdelijk weer aan te pas kwam, en omstreeks 15H kreeg het eigenlijke front ons in het vizier. Daar zat zelfs licht onweer op en buiige regen die alsnog voor 2,6 mm verse neerslag zorgde. Het doorschijnende goedje werd aan een matige en bij momenten vrij grote intensiteit over het grondgebied uitgesprenkeld. Veel tijd om van het geruis van de druppels te genieten werd ons evenwel niet gegund want al snel werd het lichter vanuit het westen en kwam de zon er weer door. De regen hield het even later ook voor bekeken en wat volgde was een tijdelijk intermezzo met opklaringen en een weinig zon. Laaghangende wolkenvelden deden echter al snel hun intrede waarop het weer een tijdje ging druppelen (niet meetbaar) maar omstreeks 19H belandden we uiteindelijk aan de achterzijde van het front waar brede opklaringen en heldere zeelucht hun intrede maakten en tevens voor een leuke zonsondergang zorgden. De temperaturen deden het weer erg goed bij waarden tussen 16,9 en 27,1 graden.
Maandag, 30 juli 2007
Voor de verandering konden we nog eens genieten van een rustige ochtend zonder zondvloed- achtige toestanden. De aangevoerde lucht was nog polair van oorsprong maar waarschijnlijk zijn er een paar wolkenvelden voorbijgedreven of is er zachtere lucht gaan binnenstromen waardoor de temperatuur reeds vanaf middernacht gestaag is gaan stijgen. De zon kwam al snel op de proppen om de zaak verderop te warmen, maar tegelijkertijd kwam er ook thermiek op gang waardoor vooral ten noorden van ons land pittige buien werden gevormd. De lucht die over Malderen stroomde, heeft echter een groot stuk over Engeland afgelegd ipv de vochtige Noordzee waardoor het hier beperkt bleef tot stapelwolkjes terwijl het grotendeels droog bleef en de zon ruim aan bod kwam. De temperaturen vielen daardoor best wel mee met 20,5 graden in de late namiddag, maar de gure noordwestenwind deed het op onbeschutte plaatsen kil aanvoelen met haar snelheden tot 30,6 km/h. Later in de vooravond deed een verdwaald buitje het nog korte tijd motregenen maar de neerslag was niet meetbaar en daarna zakten de stapelwolken als kaartenhuisjes in elkaar. De restanten ervan zorgden samen met Stratocumulus virga nog voor een zeer kleurrijke zonsondergang. In de laatste schemering klaarde het vervolgens verder uit richting een volledig wolkeloos en rustig weertype bij een snel teruglopende temperatuur.
Woensdag, 30 juli 2008
Een bijzonder prachtige en sfeervolle zonsopgang was vanochtend ons deel toen de omgeving met dunne nevelbanken was bedekt en de vuurrode zon gezelschap kreeg van fijne sluierwolkjes. Hierbij heerste een aangename koelte doordat de temperatuur afgelopen nacht kon dalen naar 14,3 graden. Het zag er allemaal heel rustig en vredig uit, ware het niet dat er in het noorden dreigende silhouetten van forse stapelwolken te zien waren. Deze zouden later voor een paar flinke buien zorgen voorbij de Nederlandse grens, maar in Malderen (en Brussel) werd het op-en-top zomerweer waarbij we overdag aankeken tegen wat verspreide stapelwolkjes en een weinig sluierbewolking. De temperatuur steeg snel richting 31,4 graden terwijl er een noordoostelijk briesje met snelheden tot 31,4 km/h opstak. Later in de namiddag kwamen er ook wat stapelwolkjes tevoorschijn en Cirrus/Cirrostratusbewolking die de passage van een warmtefront markeerden waarachter zeer hete, tropische luchtmassa's klaarlagen om Malderen morgen levend te roosteren. De stapelwolkjes verdwenen 's avonds weer, maar de Cirrusbewolking bleef om voor een mooie zonsondergang te kunnen zorgen. Als voorsmaakje op wat komen gaat, bleef het tot diep in de nacht aangenaam warm. De dag eindigt met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 30 juli 2009
Het onweer dat gisterenavond kwam opzetten bleek uiteindelijk geen interesse te hebben in een Malders bezoekje. Het bleef dus droog en rustig terwijl de temperatuur tijdens de ochtend uitkwam op een vrij zwoele 15,0 graden. Er stak echter een stevige wind op die het al snel een stuk kouder deed aanvoelen en het zomergevoel in rook deed opgaan. De bewolking bestond nu uit Stratus fractus die zich in lange rijen met Cumulusachtige toppen ging schikken, met daartussen mooie diepblauwe opklaringen. De bewolking werd geleidelijk omvangrijker, maar leek naar de middag toe weer plaats te maken voor bredere opklaringen terwijl ze overging in Cumulus. Tegen de middag begonnen deze Cumuli ambitie te tonen om het hogerop te gaan zoeken, en de vorming van een aantal pittige buien was dan ook al snel een feit. Deze keer was het ook in Malderen prijs met een licht buitje omstreeks 13H en een vrij pittig exemplaar ongeveer een uurtje later. Het leek nog erg mee te vallen met de wind (en de voorspelde zomerstorm) en na de bui begon de zon flink te 'steken' in de rustige en tropisch aandoende atmosfeer. Maar toen wakkerde de westenwind alsnog aan en maakte er tijdens de tweede helft van de namiddag een erg onaangename boel van met haar snelheden tot 43,5 km/h. Gelukkig bleef het nu droog en was het niet overdreven fris bij maxima die nog tot 22,7 graden konden opklimmen. Het krachtige windveld leek samen te vallen met een gordel van Cirrostratusbewolking die zich uitstrekte van het zuidwesten naar het noordoosten. Tijdens de avond trok deze wolkenband weer weg, maar de wind nam slechts langzaam af in snelheid. We kregen nu uitzicht op een nieuwe Cirrostratusband die zich echter aan de zuidelijke horizon ophield en mooi van west naar oost liep terwijl hij scherp begrensd was. Voeg daar nog mooie, spierwitte Cumuluswolkjes aan toe en Altocumulusvelden die pal boven het weerstation evenwijdig aan de Cirrostratusband liepen, en alle ingrediënten voor een fraai wolkendisplay waren ook deze avond aanwezig. Bij zonsondergang lichtten de sluierwolken, die zich ondertussen weer over het hele luchtruim gingen uitspreiden, op in roodoranje kleurentinten en konden we dus weer van een sfeervolle zonsondergang spreken. De buien die kort na de middag vielen, bleken uiteindelijk goed te zijn voor een dagtoaal van 0,4 mm.
Vrijdag, 30 juli 2010
Alle wolkenresten die gisterenavond nog overbleven, zijn afgelopen nacht opgelost waardoor we ontwaakten onder een heldere hemel bij ochtendminima van 13,3 graden. De aangevoerde lucht was erg vochtig waardoor er stapelwolken ontstonden die snel uitgroeiden maar er uiteindelijk niet in slaagden om zich tot buien te ontwikkelen. Vanuit het westen werd de lucht immers stabieler en gingen de stoere Cumulus congestus wolken geleidelijk weer over in bescheiden Cumulus mediocris wolkjes. Het werd hierdoor aangenaam zomers weer, zeker toen de stapelwolkjes nog verder in elkaar krompen en er slechts Cumulus humilis overbleef. De aangename maxima van 26,3 graden waren dan ook geen verrassing en deze zomerse warmte werd met snelheden tot 22,5 km/h uit het west- zuidwesten over het weerstation gejaagd. Het zonnige en stabiele weer was echter bedrieglijk, want dit alles was net het gevolg van advectiestromingen aan de voorzijde van een depressie die ons komend weekend een heel wat minder aangenaam weertype zou brengen. Tijdens de avond werd dit reeds merkbaar in de vorm van Stratocumulus velden die in het westen verschenen en zich langzaam over het luchtruim uitbreidden. Voorlopig had dit echter geen verdere gevolgen en kon er ook 's avonds nog van mooi maar nogal fris weer worden gesproken.
Zaterdag, 30 juli 2011
Somberheid en kilte waren ook vandaag troef, met een noordelijke stroming die koele en vochtige zeelucht aanvoerde. Door de bewolking werd het niet kouder dan 13,5 graden, maar hogere temperaturen dan 17,1 graden hoefden we evenmin te verwachten. Na de middag traden er perioden met lichte of matige regenval op en voelde het op sommige momenten berekoud aan. Later op de namiddag werd het weer wat droger, maar de zon kregen we vrijwel niet meer te zien in het wolkendek dat uit Stratocumulus, Stratus en Cumulus bestond. Net als de voorbije dagen was de eerder zwakke wind een terugkerend gegeven met snelheden tot 17,7 km/h uit het noordwesten. Het neerslagtotaal bleef door het lichte en druilerige karakter van de regen beperkt tot 0,8 mm.
Maandag, 30 juli 2012
Bij zonsopgang hing er Stratocumulus en Stratus fractus en een splinterdunne laag Cirrostratus die enkel kon opgemerkt worden dankzij de plotse overgang naar "Cirrostratusvrije" lucht in het oosten. Het goedje bedekte 7/8 van het luchtruim maar liet wel nog vlot de zon door. Geen overbodige luxe want bij de relatief koele minima van 11,7 graden konden we vooral het infrarood gedeelte van haar straling goed gebruiken. Overdag dreven er Cirrus en Cirrostratusvelden binnen die veel beter zichtbaar maar sterk onderbroken waren. Zo kleurde de hemel op sommige plekken nog diepblauw en de zon was daarin krachtig genoeg om de aanwezige Stratus fractus wolken te laten uitgroeien tot Cumulus congestus. Deze gingen prompt over in Cumulonimbus en wie geen paraplu of regenjas bij zich had, kwam snel achter de betekenis van deze wolkensoort. De houders van een paraplu kwamen er ook al snel achter dat er ook nog een ander weerelement uit de band sprong, en dat was de zuidwestenwind die opnieuw wild tekeer ging met snelheden tot 33,8 km/h. Ze liet de maxima van 20,6 graden extra fris aanvoelen. Vooral aan de kust kwam er ook nog eens onweer bij kijken terwijl het in Malderen bij korte maar krachtige regenbuitjes bleef. De buienactiviteit ging er op het einde van de namiddag weer uit terwijl de resterende Cumuluswolken plaats maakten voor Altocumulus en Stratocumulus die met hun golvende undulatusvormen voor een fraai uitzicht zorgden. Dit alles werd op smaak gebracht met de nog steeds aanwezige Cirrus, Cirrostratus en soms ook Altostratus wolken die oranje licht reflecteerden op de reeds beschaduwde wolkenribbels. Het koelde ondertussen snel af maar gelukkig is de wind weer volledig gaan liggen zodat we het neerslagtotaal van 0,4 mm in niet al te gure omstandigheden konden optekenen.
Dinsdag, 30 juli 2013
Het is vanochtend afgekoeld tot een aangename 14,9 graden en we stonden op onder een diepblauwe lucht waarin zich prachtige Altocumulus banken aftekenden. Ze waren de voorbode van iets minder prachtigs, behalve dan voor wie zijn leven als plant doorbrengt. Vanuit het zuidwesten kwam er immers een regenzone aanzetten, en deze zorgde al snel voor toenemende bewolking vanuit het westen. Het ging vooral om Stratocumulus en Stratus fractus, al kregen we niet met een gesloten wolkendek te maken. De regenzone leek aanvankelijk een stuk minder actief uit te pakken dan verwacht, want er viel niet meer dan wat lichte, onmeetbare motregen tijdens de namiddag. Aan wind was er dan weer geen gebrek, want die spande behoorlijk aan uit noordelijke richting en bij maxima die niet hoger dan 21,9 graden kwamen leek het van (heel) ver zelfs een beetje op herfst. Tijdens de avond kwam de voorspelde regen er dan toch en ging het met tussenpozen flink plenzen waarbij de neerslag een buiig karakter had met soms opvallend dikke druppels. En ook dan was de bewolking maar zelden volledig gesloten en was er altijd wel ergens een opklaring te zien. Het neerslagtotaal werd in korte tijd aangevuld tot 1,2 mm, een peuleschil tegenover delen van Nederland waar men het neerslagtotaal tot boven de 10 mm zag oplopen. Tijdens de late avond werd het terug wat droger, begon de wind langzaam af te zwakken en kwamen er bredere opklaringen opzetten die vooraal aan de zuidelijke hemel prominent aanwezig waren.
Woensdag, 30 juli 2014
Na de vochtige avond met oranjetinten en zachte kleuren die we gisteren kenden, zag het er vanochtend opeens heel anders uit met een luchtige, transparante hemel bij minima van ... graden. Er werden op grote schaal stapelwolken gevormd en de bovenlucht had een diepblauwe kleur. De massale vorming en uitgroei van deze wolken deed eventjes voor buien vrezen, maar naar de middag tot werd de lucht weer stabieler waardoor de opklaringen breder werden en de stapelwolken kleiner en minder talrijk. Toch waren er vooral tijdens het tweede deel van de namiddag nog een aantal exemplaren die flink opbolden, al bleef dit in Malderen zonder gevolgen zodat het neerslagtotaal op 0,0 mm bleef steken. De temperaturen waren aangenaam doch de maxima pakten gevoelig lager uit dan gisteren met ... graden zodat het duidelijk was dat we in polaire zeelucht waren terechtgekomen. De wind kwam hierbij vooral uit ... richtingen en was op sommige momenten erg krachtig. Tijdens de avond werd het polaire karakter van de lucht meer uitgesproken: de wind viel weg, het werd helder en het koelde snel af waardoor er zeker naar zonsondergang toe een flinke 'chill' in de lucht hing. De dag werd dan ook in droge, koele, rustige en heldere omstandigheden afgesloten.
Donderdag, 30 juli 2015
Vooral in het zuiden waren vanochtend nog opklaringen te zien terwijl er vanuit het noordwesten Altocumulus en Stratocumulus bewolking binnendreef. Het was afgekoeld tot 11,8 graden. De bewolking zag er nog niet uit alsof ze in staat was om neerslag te lossen, maar toch vielen er af en toe al wat druppels. De zon kregen we ondanks de opklaringen niet meer te zien, en de bewolking werd uiteindelijk meer aaneengesloten vanuit het westen terwijl er helemaal ten westen van ons ook in de hogere luchtlagen Cirrostratus te zien was die vrij snel overging in Altostratus. Daarna kregen we een periode van regen te verwerken die gevolgd werd door buiige neerslag. Deze buien werden echter al vrij snel in de kiem gesmoord door toenemende stabiliteit vanuit het westen (warmte advectie in de hogere luchtlagen). Wel konden we nog genieten van fraaie uitzichten op forse stapelwolken die zich tegen de diepblauwe hemel aftekenden. De zon liet het daarin opwarmen tot 19,7 graden en door het vocht voelde het erg zwoel en drukkend aan telkens deze erdoor brak. Naar zonsondergang toe gingen de stapelwolken zich door de dalende inversie steeds meer tot Stratocumulus uitspreiden, wat uiteindelijk de enige wolkensoort was die overbleef. Het neerslagtotaal bleek uiteindelijk erg mee/ tegen te vallen met 1,0 mm
Zaterdag, 30 juli 2016
Het was grijs en somber vanochtend met Stratus bewolking en minima die op 14,3 graden zijn uitgekomen. Er stond een koel briesje uit westelijke richtingen. De Stratuswolken lieten niet meteen vermoeden dat de lucht onstabiel was en er buien in ontwikkeling waren, doch in Malderen is dat vermoeden er sowieso niet geweest en zou het er ook niet komen vandaag. Het was enkel een paar kilometer verderop in Londerzeel zelf dat de omgeving werd opgeschrikt door een licht buitje. Na de middag klaarde het weer op en zagen we afwisselend Stratocumulusvelden en Altocumulus bewolking. Het werd fraai zomerweer en we haalden maxima van 24,1 graden. Maar omstreeks 16h keerde het tij en wist een ander licht regenbuitje tot in Malderen door te dringen zij het zonder meetbare neerslag. De avond verliep dan weer vredevol met Stratocumulusvelden, wat Altocumulus en tamelijk zachte omstandigheden om in de buitenlucht te genieten, al was dit deels te danken aan de weggevallen wind. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm
Zondag, 30 juli 2017
Nog steeds was het erg winderig en zacht met temperaturen die niet beneden 18,4 graden zijn gezakt. Er hingen brede opklaringen, maar al vrij snel werden er stapelwolken gevormd. Deze keer groeiden ze wel uit tot buien, maar ondertussen wakkerde de wind nog verder aan waardoor het wel leek alsof we middenin een najaarsstorm waren terecht gekomen. Tijdens de buien was het guur maar tussendoor voelde het nog steeds erg zwoel aan. Tijdens de namiddag werden de zonnige perioden schaarser en bereikte de wind een hoogtepunt. Door de enorme snelheid waarmee alles voorbijtrok, duurden de buien echter niet lang waardoor de neerslag nauwelijks meetbaar was (in de orde van 0,2 mm). De maxima kwamen uit op 26,0 graden tijdens een opklaring. Tijdens de avond ging de wind net als gisteren heel snel liggen waardoor we er terug een aangename zomerse avond konden aanbreien waarbij we van fraaie Cirrus en Cirrostratus partijen konden genieten, alle andere wolken waren grotendeels opgelost. Het was iets koeler maar nog steeds zeer aangenaam terrasjesweer.
Maandag, 30 juli 2018
De bewolking zag er hetzelfde uit als gisteren met veel Castellanus structuren, wat Cirrostratus en veel Altocumulus. Het was zwoel met minima van 19,6 graden en de atmosfeer ademde onstabiliteit uit. Overdag bleef het echter rustig en droog al stond er wel een krachtige wind die bij de maxima van 28,8 graden eerder aan een haardroger deed denken. Of een plantendroger, want de berg uitgedroogde plantenresten werd er alleen maar groter op en van de regen afgelopen weekend was al lang geen spoortje meer te zien. Tegen het einde van de namiddag sloeg het weer opeens om en zagen we een muur van stapelwolken naderen waartussen enkele volwassen buienwolken te zien waren. Er kwamen al snel meldingen binnen van pittige buien doch in Malderen bleef het beperkt tot een windsprong van zuidwestelijke naar noordwestelijke richtingen. Heerlijk koele lucht stroomde het land binnen en de wolkenpartijen waren een genot om te zien. Vanuit het zuiden zagen we na de passage van enkele opklaringen nog enkele dreigende buienwolken naderen maar in Malderen leverde dit niets op waardoor we terug met een neerslagtotaal van 0,0 mm achterbleven.
Dinsdag, 30 juli 2019
De dag begon helder en het was erg zacht met minima van 14,3 graden. De lucht kleurde diepblauw, maar al snel verscheen er Altocumulus castellanus bewolking. Meerdere van deze wolkenveldjes dreven de uren daarop voorbij en ondertussen stak er ook een vrij krachtige maar zwoele zuidwestenwind op. Deze was ook nog eens vrij vochtig want vanuit het zuidwesten dreven er stapelwolken binnen. Ze leken niet ter plaatse te ontstaan want aanvankelijk was de lucht in het noordoosten en boven ons nog helder en de wolkjes dreven uiteindelijk binnen waarbij we steeds grotere exemplaren zagen verschijnen. Er ontstonden volgens de radar ook buien maar het was allemaal erg marginaal en gebeurde vooral in het westen van het land. Een groot deel van de stapelwolken spreidde zich ook uit tot Stratocumulus dus erg onstabiel oogde het allemaal niet. De diepblauwe kleur van de hemel maakte tijdens de avond plaats voor melkachtige kleuren (Cirrostratus) en in die richting vonden we ook een koufront terug waarachter voor de komende dagen koelere en onstabielere lucht klaar ligt om ons op een wisselvalliger weertype te vergasten. Maar vandaag was het zover nog niet en na een warme dag met maxima van 28,2 graden volgde een zachte avond waarin we nog met 0,0 mm konden afsluiten.
Donderdag, 30 juli 2020
Na een heerlijk koele ochtend met minima van 10,6 graden kregen we een mengeling van Cumulus, Altocumulus en Stratocumulus te zien waarbij het vooral de Cumuluswolken waren die rond de middag in hun nopjes waren.
De Altocumulus en Stratocumulus was ondertussen weer helemaal verdwenen maar ze maakte plaats voor een weinig Cirrusbewolking. Naar de avond toe losten de stapelwolkjes weer op en het leek alsof de Cirruswolken terug werden verdreven door een gebied met zeer diepblauw gekleurde lucht die vanuit het zuidwesten kwam opzetten. Dit was ook een andere luchtsoort want op de analysekaarten zagen we de T850 flink oplopen in dit gebied. Wat overigens niet alleen daarboven gebeurde maar ook op de begane grond. Daar zagen we het kwik reeds klimmen naar een verzengende 31,3 graden en er werd alleen maar warmere lucht aangevoerd. De zuidwestelijke tot zuidwestelijke bries bracht nauwelijks verkoeling al konden we van geluk spreken dat deze droge lucht aanvoerde. De avond verliep helder met enkel in het noorden Cirrusbewolking die overigens fraai oogde en een dichtere structuur leek te hebben dan degene die we overdag nog overal zagen. De warmte bleef lang hangen zonder dat het echter zwoel of plakkerig was. Met 0,0 mm was het neerslagtotaal niet bepaald het vermelden waard.
Vrijdag, 30 juli 2021
De lucht straalde vanochtend zomerse onstabiliteit uit met Altocumulus floccus en castellanus formaties die vooral in het westen erg goed vertegenwoordigd waren. Bij dit alles is het afgekoeld tot 13,3 graden. Wat verderop hing dichtere bewolking met Stratocumulus en Altostratus die geel oplichtten door de net opgekomen zon. De bewolking naderde vrij snel en dat was ook geen wonder want achter de storing zat een vrij krachtig windveld waarmee we later vandaag te maken zouden krijgen. Uiteindelijk overtrok het grotendeels op nog een paar kleine opklaringen na tussen de mix van Stratocumulus, Stratus fractus en Cumulus die nu ons deel was geworden. Het licht dat erdoor viel was ondanks dit alles erg fel en het voelde ook nog aangenaam zacht aan bij temperaturen die naar 24,4 graden stegen. Daarna passeerde de regenzone maar het mocht allemaal geen naam hebben met slechts wat verspreide druppeltjes die niet eens meetbaar waren. Uiteindelijk begon het weer op te klaren vanuit het westen en kregen we Stratus fractus, Stratocumulus, Altocumulus en Cirrus te zien waarbij er uiteraard ook ruimte was voor een paar zonnige momentjes. Een tweede storing zorgde op het einde van de namiddag echter weer voor toenemende bewolking en dit ging gepaard met een paar buitjes terwijl de luchten er dreigend uitzagen met stapelwolken die in een bovenlaag van Altostratus en Altocumulus leken op te gaan. De valstrepen vertelden ons wanneer we aan een bui ontsnapten tenzij als we de regendruppels naar beneden voelden komen natuurlijk. Ondertussen is de wind aardig gaan aanwakkeren en deze was erg vlagerig uit zuidwestelijke richtingen al leek het nog mee te vallen tegenover de nogal overdreven weersvoorspellingen. Maar schijn bedriegt want later op de avond wakkerde deze nog verder aan waardoor het ronduit stormachtig, kil en guur werd. Toen het ook nog eens begon te regenen was het herfstplaatje helemaal compleet en gelukkig waren de meesten al gaan slapen waardoor de klaagzangen en bijhorende CO2- uitstoot nog een beetje getemperd werden. De neerslag was niet meetbaar met 0,0 mm al zal er met die wind wel heel wat over de pluviometer heen gevlogen zijn.
Zaterdag, 30 juli 2022
Na een zachte ochtend met brede opklaringen en minima van 14,9 graden zagen we een mix van Altocumulusvelden en Cumuluswolkjes ontstaan. Vooral deze laatsten gingen in de loop van de dag uitgroeien waarbij ze geleidelijk overgingen in een soort van mengvorm met Stratus fractus. Deze bewolking dreef met een noordwestelijk briesje binnen en was tijdens de namiddag tijdelijk erg talrijk waarbij het er op een gegeven moment ook uit ging druppelen. Maar veel stelde het niet voor en vanuit het noorden dreven al snel weer nieuwe opklaringen binnen. Het leek om een erg verzwakte storing te gaan. De zonneschijn die volgde liet het weer opwarmen tot 28,3 graden waardoor we ook vandaag qua zomergevoel niet veel te klagen hadden. Wel voelde de noordwestelijke wind op sommige momenten wat kil aan. Naar de avond toe begon er zich een laag van Altostratus op te bouwen in het zuidwesten en deze zag er soms dreigend uit toen ze geflankeerd werd door Altocumulusbanken. Je zou haast geloven dat er een onweersstoring zat aan te komen met een hoop neerslag erin maar niets was minder waar natuurlijk. De bewolking nam in de uren daarna maar nauwelijks toe en uiteindelijk werd het gevolgd door een kleurrijke zonsondergang waarbij alles opgloeide in warme oranjetinten. Zoals wel kon verwacht worden, stelde het gedruppel overdag dus inderdaad niet veel voor met 0,0 mm als eindresultaat.
Zondag, 30 juli 2023
Er hing terug veel bewolking tijdens de ochtend maar er was ook ruimte voor wat opklaringen tussen de Stratocumulusvelden die er waren. Het was vrij zacht met minima van 14,7 graden. Er dreven meer opklaringen binnen vanuit het westen maar er begonnen ook rafelige Cumuluswolken te ontstaan waardoor de zon het moeilijk bleef hebben. Op thermisch gebied deden we het nog zo slecht niet met temperaturen die naar 22,6 graden stegen, maar de zeer krachtige, bijna stormachtige zuidwester zorgde voor een op en top herfstgevoel. Het zomergevoel was vooral achter glas te vinden tijdens de vrij talrijke zonnige perioden die er waren. Op het einde van de namiddag pakte de bewolking zich plots samen in het westen met veel Stratus fractus en Stratocumulus waaruit het na een tijdje flink ging regenen. Een weersomslag die op minder dan een minuut tijd plaatsvond want met die strakke wind waren deze wolken in een flits bij ons. Eens de regen begon te vallen, zwakte de wind echter heel sterk af waardoor de avond dan wel kletsnat verliep maar een stuk rustiger was. De neerslag ging na een tijdje over in een afwisseling van lichte regen en motregen die het dagtotaal tijdens de druilerige, natte avond verder aanvulde tot 9,2 mm.
Dinsdag, 30 juli 2024
De dag begon heel mooi met talloze velden Altocumulus castellanus waarlangs zilverkleurige kransen van zonnestralen liepen terwijl de omgeving er lichtjes bedauwd bijlag. Het was zacht met minima van 16,3 graden. Tijdens de uren daarop begonnen de Castellanus velden op te lossen en werd het terug zonovergoten. Wel dreven er af en toe veldjes Cirrus voorbij of wat condensatiestrepen en tijdens de namiddag slaagden die er toch een paar keer in om de zon enkele minuten weg te toveren. Maar voor de rest scheen ze ononderbroken en geholpen door een zuidoostelijk briesje werd het kwik weer naar grote hoogten gestuwd. We haalden 31,2 graden tijdens de namiddag en het was maar een geluk dat de lucht vrij droog was waardoor zweet- en plaktoestanden beperkt (maar niet vermeden) werden. Ook de avond verliep in gelijkaardige omstandigheden en het leek wel alsof er geen einde meer zou komen aan dit stralende, warme zomerweer. Tegen zonsondergang zagen we echter plotseling een aaneengesloten veld met Altocumulus opdoemen vanuit het zuidwesten. Bewolking die scherp begrensd was en waar hier en daar Castellanus in te zien was. De wolkentoefjes zaten echter dicht op elkaar en zeker wat verderop was het een aaneengesloten grijze massa die gestaag onze kant uitkwam. Voorlopig bleef het echter zonder gevolgen al werd de afkoeling later in de nacht door de bewolking afgeremd en sijpelde er ook wat vochtigere lucht binnen waardoor het een moeilijk slaapbare nacht werd. Zolang we de zweetdruppeltjes buiten de pluviometer konden dirigeren, bleef deze wel nog 0,0 mm aanwijzen en konden we dus weer een droge dag bijschrijven ondanks de dreigende bewolking op het einde.