Elke negatieve emotie moet meteen verklaard worden door een schuldige aan te wijzen. Om dan het weer de schuld te geven en te 'eisen' dat je recht hebt op meer warmte/zon/millimeters/onweer/etc. is dan nog relatief onschuldig. Maar als je het in een bredere maatschappelijke beweging plaatst, zijn er legio voorbeelden te geven waar de ander vooral de schuld is van iemands eigen ongemak, die minder onschuldig zijn Waar is de weerbaarheid tegen ongemak, waar is de weerbaarheid tegen lijden? Waarom de blik naar buiten en niet op jezelf?
Daarom vind ik het ook zo oninteressant, dat geklaag over het weer. Het is een soort fastfood emotie verwerking. Op korte termijn lekker en heel soms ook gewoon prima, op lange termijn vergiftigend, verslavend en je hebt er onderaan de streep niets aan. Sommige figuren op weerwoord zijn eran verslaafd, het klagen, met alle kenmerken (ontkennen, in de verdediging schieten, naar de ander wijzen etc).
