Maandag, 9 augustus 2004
Kort voor zonsopgang werd de westelijke hemel gedomineerd door een ontwikkelende onweerscel die spoedig het volwassen stadium bereikte. Hoewel er van hieruit geen donder of bliksem waarneembaar was, was het geheel best imposant en indrukwekkend te noemen. Achter deze cel was een tweede exemplaar beginnen te ontwikkelen, doch op het Malderse grondgebied heeft dit geen pluviale gevolgen teweeggebracht. Integendeel, de zon kwam er in de loop van de dag flink aan te pas, en het kwik was er dan ook als de kippen bij om in een ruk naar boven te schieten, uitmondend in een opnieuw zeer hete 32,1°C. De ochtendminima mogen er trouwens ook wel wezen, met een plakkerig warme minimumtemperatuur van 19,8 graden. De wind haalde uit tot 16 km/h, en nu de avond begint te vallen is de bewolking weer gaan toenemen vanuit het westen. Dit zou de komende 48 uur kunnen uitmonden in lokaal flinke onweders, maar het ziet ernaar uit dat het allemaal heel plaatselijk zal zijn, en dat op sommige, zoniet de meeste plaatsen, de overgang naar koeler weer zonder slag of stoot zal gebeuren, het is zelfs mogelijk dat het droog blijft. De atmosfeer blijft echter onstabiel en de kans op een (lichter) onweer blijft er zeker tot het einde van de werkweek inzitten bij temperaturen rond 23 graden...
Dinsdag, 9 augustus 2005
Na de sombere toestanden van gisteren besloten ze hierboven dat het welletjes geweest was en vanochtend kwam dan prompt de zon tevoorschijn gesprongen terwijl de lage Stratocumuluswolken het heerschappij over het luchtruim fiftyfifty verdeelden met de zon. Naarmate de dag vorderde, werden de wolken schaarser en kregen we opnieuw een echt zomergevoel, zij het dan iets gematigd door de nog steeds aardig van wal stekende noordwestenwind die er nog 31 km/h uitperste vandaag. De temperaturen liepen bij dit alles op van een koele 10,3 graden naar een nog vrij aangename 22,6 graden terwijl er in de namiddag stapelwolkjes verschenen en de hoge bewolking tegen de avond is gaan toenemen. Dit laatste biedt overigens niet al te gunstige perspectieven voor morgen want een regenzone is van plan om langzaam over de lage landen te slepen en zal vooral veel bewolking brengen met wat lichte regen. Bij de terug erg lage temperaturen belooft dit een herfstachtige dag met novemberiaanse allures te worden. Gelukkig lijkt er een tijdelijke weersverbetering in te zitten op donderdag en vrijdag.
Woensdag, 9 augustus 2006
Tijdens deze aanvankelijk droge ochtend werd de hemel opgefleurd met Stratocumulusvelden waarboven wat verspreide Altocumulus rondhing. De zon wist dit geheel weer mooi in te kleuren, gebruik makend van de eerder schaars te noemen opklaringen die er overbleven. Na een paar uurtjes genieten van mooie wolkenstructuren en fraaie opklaringen ertussen besloten ze ons hierboven echter een prijs aan te rekenen voor al dit moois. Deze kwam er in de vorm van een gevoelige toename van de bewolking halverwege de voormiddag en het was dan ook niet lang wachten eer de eerste buien naar beneden denderden, dit zowel te Brussel als te Malderen. Denderen is misschien veel gezegd want echt veel regen viel er niet (0,4 mm) en onweer zat er al evenmin bij; maar het was in elk geval meer dan voldoende om ons met een grijze, kille en eerder saaie zomerdag op te zadelen. Het duurde tot in de late namiddag/vroege avond toen, vooraf gegaan door een pseudo- buienlijntje, nieuwe opklaringen opdaagden aan de noordelijke einder. De rest van de avond werd gekenmerkt door stapelwolken die in het begin erg fraai oogden maar later wat van hun omvang en hoogte moesten prijsgeven. Bij zonsondergang was het eerder middelgrote Cumulus en Stratocumulus die het weersbeeld domineerden en weer voor een aardig kleurenspel zorgden. Niettemin was deze zomerdag niet meteen een hoogvlieger bij temperaturen tussen 12,0 en 19,8 graden en dat in combinatie met gelukkig niet al te intense west- zuidwestelijke wind die hooguit 16,1 km/h haalde.
Donderdag, 9 augustus 2007
Zoveel regen als er vandaag uit een loodgrijze hemel viel, zo weinig viel er over deze dag te vertellen. Het was reeds tijdens de ochtend betrokken met geregeld lichte of matige regen, afgewisseld met motregen of een enkele droge periode die echter hooguit enkele minuten duurde en waar de zon geen profijt kon uit trekken om zich een weg door de wolken te banen. Na de middag verslechterde het weersbeeld nog toen de regen wat intenser werd en er nagenoeg geen droge perioden meer aan te pas kwamen. Buiten dit alles moesten we ook nog eens opboksen tegen een redelijk strakke noordenwind met snelheden die 30,6 km/h haalde. Vooral naar de avond toe leek deze tijdelijk aan extra kracht te winnen. De temperaturen brengen ons naar ergens in het midden van oktober met waarden die tussen 14,1 en 15,6 graden schommelden, en dit ondanks de oostelijke stroming die in dit jaargetijde normaal warmer weer zou brengen. De warmte bleef hangen in Duitsland waar ze over de koude lucht heen gleed en op deze manier de regen bij ons bracht (warmtefront). Door de hoge vochtigheidsgraad aldaar kwamen er flinke onweders tot ontwikkeling die echter ongunstig getimed waren zodat enkel het uiterste oosten van het land er iets kon van meepikken. Wel kreeg de regen tijdens de avond een meer buiig karakter waardoor we er toch nog een beetje een tropengevoel aan overhielden, zolang we de kachel maar hoog genoeg zetten. We bereikten tegen middernacht een totaal van niet minder dan 11,4 mm.
Zaterdag, 9 augustus 2008
De naaweeën van het buiengeweld dat ons gisteren overdonderde, zorgden ervoor dat er tijdens de voormiddag erg veel stapelwolken werden gevormd. Toen deze zich naar de middag toe verder gingen ontwikkelen, kon de stabiliserende advectiestroom van een naderende regenzone tijdig ingrijpen om nieuwe buien te voorkomen. Voor degenen die op een droge dag gebrand waren, was dit echter boter aan de galg want uiteindelijk zorgde de regenzone zelf ervoor dat het vanuit het westen lichtjes begon te motregenen, gevolgd door matige regenval die 's avonds een buiig karakter kreeg. Naast regen zorgde dit ook voor veel wolken die tijdens de voormiddag uit onschuldige Cirrus en Cirrostratus bestonden die vanuit het westen kwamen oprukken, en later uit Altostratus en Stratus fractus die het geheel de klassieke uitstraling van een verregende zomerdag gaven. Ondanks de regen en de wolken was het wel nog vrij zacht met temperaturen die zich tussen 10,4 en 23,6 graden ophielden, al stond er wel vrij veel wind met snelheden tot 30,6 km/h uit het zuidwesten. Uiteindelijk leverde dit alles een neerslagtotaal van 0,2 mm op.
Zondag, 9 augustus 2009
Het warmtefront van een depressie die boven het zuiden van Frankrijk voor behoorlijk wat onweer zorgde, bracht ons vandaag flink wat sluierbewolking. Deze bewolking was de hele dag door te zien, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Het ging echter om een zwak warmtefront, waardoor de sluierwolken de zon nauwelijks konden verzwakken en we alsnog van een lekkere portie zonneschijn konden genieten terwijl het kwik rustig kon stijgen van 12,6 naar 25,9 graden. Er werden stapelwolkjes gevormd, maar deze hielden het bij bescheiden afmetingen, en deden nauwelijks afbreuk aan het fraaie weer. Net als de wind trouwens, die het met snelheden tot 17,7 km/h uit het noorden rustig aan deed. Tijdens de avond voelde het een beetje klam aan, maar dankzij de aanvoer van subtropische lucht was het zeker niet koud te noemen. Vochtig was het al evenmin met dat neerslagtotaal van 0,0 mm erbij.
Maandag, 9 augustus 2010
Veel verder dan de gisteren binnensijpelende Cirrusbewolking is het afgelopen nacht niet gekomen. Het was dus nog steeds helder waardoor de minima vrij laag zijn uitgekomen met 10,5 graden. Het was een beetje nevelig, maar er waren geen mistbanken of sluiers te zien boven de velden en weiden. Het was wachten tot halverwege de voormiddag voordat we getuige waren van de ontwikkeling van Cumuluswolkjes die samen met de eerdergenoemde Cirrus het grootste deel van de dag het weersbeeld zouden bepalen. Aangezien ze het bij de bescheiden mediocris- variant hielden, bleef er meer dan genoeg ruimte over voor fraaie, zonnige perioden en aangename zomerwarmte. We bevonden ons immers op het pad van warmere luchtmassa's die hun weg naar het noorden zochten en de maxima logen er dan ook niet om met 26,2 graden. De windsnelheden bleven beperkt tot 12,9 km/h uit het westen terwijl er tegen de avond een volledige windstilte optrad. De Cumuluswolkjes losten op en de sluierwolkjes lichtten prachtig op in de laatste zonnestralen waarna een zachte en droge zomeravond volgde. Neerslag bleek vandaag zowat de grote afwezige te zijn met 0,0 mm als dagtotaal, maar als we de weerkaarten mogen geloven is ze van plan om dat morgen ruimschoots goed te maken...
Dinsdag, 9 augustus 2011
Het was erg koel door de aanvoer van polaire lucht in combinatie met brede opklaringen. De temperaturen waren naar 10,8 graden gezakt en het was wachten op een vrolijke zomerzon om weer wat warmte in de zaak te brengen. Die kwam er echter niet, want er dreef plots Stratus fractus binnen die zich bliksemsnel uitbreidde over het hele luchtruim, en voor we het wisten was het alweer november. De sombere herfstlucht en de onaangename kilte bleven een groot deel van de voormiddag een constante, maar daarna bracht de zon er alsnog wat beweging in en ontstonden er buien in de onstabiel wordende luchtmassa. Deze hadden het vooral op Nederland gemunt, maar Malderen kreeg er af en toe ook een veeg van mee waardoor we alsnog een neerslagtotaal van 1,8 mm konden optekenen. De opklaringen werden tijdens de namiddag wat breder waardoor de temperaturen stegen tot 19,1 graden. Nog steeds veel te laag voor begin augustus, wat we dan weer niet van de wind konden zeggen die duidelijk in topvorm was met snelheden tot maarliefst 33,8 km/h uit het noordwesten. Tegen de avond zwakte deze gelukkig weer af en gingen de buien er eveneens uit waardoor de rust weer over het weerstation daalde bij een halfbewolkte met Stratocumulusveldjes bedekte hemel en enkele stapelwolken. We zaten nu echter heel diep in de polaire lucht waardoor het zeer snel afkoelde en bitter koud aanvoelde na zonsondergang.
Donderdag, 9 augustus 2012
De nevelslierten die gisterenavond laat binnendreven zijn flink aangedikt waardoor we een typische herfstochtend beleefden met dikke mist, een zeer fijne motregen die neerdwarrelde en massale condensatie op alles wat met deze substantie in aanraking kwam. Daar hoorde dus ook de pluviometer bij en deze wees inderdaad 0,2 mm aan. Het deed ook wat tropisch aan want het was vrij zacht bij temperaturen die niet beneden 13,2 graden zijn gezakt. Afgelopen nacht was het dan ook prima terrasjesweer voor wie over vochtvreters of handdoeken beschikte. De laaghangende wolkentroep trok halverwege de voormiddag op om plaats te maken voor een vriendelijke, zomerse hemel die gevuld was met stapelwolkjes. De lucht was daartussen lichtblauw (nevelig) en het warmde op tot een aangename 25,4 graden onder begeleiding van een noordelijk briesje met snelheden tot 22,5 km/h. De stapelwolken kregen op het einde van de namiddag gezelschap van sluierwolkjes die zich vanuit het noordwesten over het luchtruim uitbreidden. Dit bleef zonder verdere gevolgen en zorgde alleen maar voor een verfraaiing van de zonsondergang die wellicht op een groot aantal CCD chips werd geprojecteerd. De avond was niet zwoel maar aangenaam genoeg om tot in de late uurtjes in de buitenlucht te vertoeven voor zover de muggen daarmee akkoord gingen.
Vrijdag, 9 augustus 2013
Na een tamelijk koele nacht bij minima van 11,9 graden kwam de zon op in zowat dezelfde bewolking als we gisteren te zien kregen. Het aandeel van de Altocumuluswolken was echter wat afgenomen en er waren nog flinke opklaringen te zien waardoor de dag een zonnige start nam. Opklaringen die geen lang leven beschoren waren, want de regenzone bleek toch redelijk wat activiteit te hebben en de bewolking nam snel weer toe vanuit het westen. Het ging om snel dikker wordende Altocumulusvelden waarop alles grijs werd en het vanuit het zuiden matig ging regenen. Het grijze en druilerige weer hield aan tot kort na de middag toen we de bewolking zagen overgaan in dreigende Stratocumulus castellanus die een onstabiel en onweerachtig weertype leek aan te kondigen. Maar opeens waren de regenwolken verdwenen en was het terug vriendelijk en zonnig zomerweer. Na zowat een uurtje leek het alsof het de ganse dag mooi weer is geweest met slechts verspreide Stratocumulusveldjes, wat stapelwolkjes en sluierwolken die nu in het oosten hingen. er stond een matige westenwind. Hoewel de lucht van polaire oorsprong was konden we nog vlot maxima van 23,8 graden binnenrijven en het neerslagtotaal bleef beperkt tot 0,2 mm in Malderen waar een stuk minder neerslag leek gevallen te zijn dan in Brussel. Tijdens de avond kwamen we weer in wat onstabielere lucht terecht wat zich vertaalde in de vorming van forse stapelwolken die zich in de diepblauwe lucht gingen aftekenen. Vooral in Nederland leidde dit weer tot pittige buien maar in Malderen bleef het rustig en konden we de hele avond genieten van schitterende wolkenlandschappen ook al bleven felle en warme avondkleuren wat achterwege. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,2 mm terwijl het laatste schemerlicht vervaagde tussen de inktzwarte silhouetten van de opbollende stapelwolken.
Zaterdag, 9 augustus 2014
We bevonden ons vanochtend aan de achterzijde van het koufront, waar heldere en koele zeelucht over ons uitstroomde. Dit ging gepaard met brede opklaringen al werden er snel wolkenflarden gevormd die uitgroeiden tot Cumulus mediocris. Deze wolken werden aan een enorme snelheid over het luchtruim gejaagd, en deze snelheid was ook aan de grond voelbaar want we kregen vandaag met een zeer winderig weertype te maken. Voor de rest veranderde er weinig en zagen we de in de west-zuidwestenwind heen en weer zwiepende thermometer stijgen van 15,1 tot 23,9 graden. Na de middag bereikten de stapelwolken toch nog flinke afmetingen maar ze groeiden in Malderen niet uit tot buien. Naar de avond toe begonnen deze wolken weer op te lossen al maakten ze nu plaats voor Cirrostratusbewolking die vanuit het zuiden en zuidwesten binnendreef. De ijskap van een uitgestorven Frans buiencomplex bereikte ons ook en zorgde voor een scherp begrensd gebied met dikkere sluierbewolking die in het zuiden te zien was en mooi werd aangeschenen door de ondergaande zon. Het meest opvallende weerelement was echter de wind die aan het begin van de avond zeer snel afnam zodat we tegen alle verwachtingen in van een rustige, zwoele en quasi windstille avond konden genieten ondanks het stormachtige geweld dat ons overdag nog te beurt viel. Neerslag is er ondanks de dikke aambeeldbewolking niet meer gevallen zodat we deze rustige avond met 0,0 mm konden afsluiten
Zondag, 9 augustus 2015
Nog steeds bevond de regenzone zich ten zuidoosten van ons en het leek alsof ze tijdens de hele nacht geen millimeter is verschoven. Toch was er veel veranderd, want in plaats van Cirrostratus en Altostratus kregen we nu enkel Stratocumulus en Altocumulus te zien en was er enkel ver ten zuiden van ons Cirrostratus te zien. Dit alles konden we aanschouwen bij vrij zachte minima van 10,9 graden. Langzaam maar zeker kwam de bewolking in beweging doordat de depressie die ten zuiden van ons is ontstaan naar het noordoosten trok en hierbij een aantal fronten onze kant opjoeg. Op de radar zag het er allemaal erg actief uit waardoor het een regendag van formaat beloofde te worden. Maar naarmate de buien (waar ook onweer op zat) en regen naderden, zakte alles als een pudding in elkaar en de weinige buien die het overleefden bevonden zich boven een droge luchtlaag. Hierdoor verdampte alle neerslag voor ze de grond bereikte, op een paar zeer moedige druppels na die we ondertussen bijna tot ridder zouden willen geslagen hebben. Maar voor de uitgedroogde plantjes zal het een droogworst wezen, want vanuit het zuiden dreven weer opklaringen binnen en weg waren de regenbuitjes. Het voelde vrij zwoel aan door het vocht in de atmosfeer in combinatie met tamelijk hoge maxima van 24,8 graden. Het enige wat we te goed hadden was een schitterende zonsondergang toen de Altocumulusvelden door de zon van onderaf werden beschenen en alles opnieuw in een vlammende oranje tot rode gloed oplichtte. Net als gisteren gelukkig weer nepvuur dat we niet hoefden te blussen met regenwater dat er niet was bij een dagtotaal van 0,0 mm. Ten noordwesten van ons waren de opklaringen breder, wat ondermeer die prachtige zonsondergang mogelijk maakte. Het was aangenaam zacht, er stond geen zuchtje wind en het was uitermate rustig waardoor we terug tot in de late uurtjes konden genieten van de buitenlucht voor zover de muggen dat nog mogelijk maakten.
Dinsdag, 9 augustus 2016
In het holst van de nacht werden we opeens opgeschrikt door gedonder in de verte. Maar daar bleef het uiteindelijk bij, want de bui doofde na een vijftal donderslagen weer uit en er volgde slechts een korte regenbui die goed was voor 0,2 mm. Tegen de ochtend was er niets meer te zien van dit onweer en zagen we een mooie blauwe lucht waarin zich tijdens de voormiddag stapelwolkjes (Cumulus mediocris) ontwikkelden. Met minima van 11,6 graden was het eerder aan de koele kant. Er vormden zich al snel grote hoeveelheden stapelwolken, maar daarbij viel op dat ze niet verder dan de mediocris variant uitgroeiden. En het werd meteen duidelijk waarom: er bevond zich een inversie op geringe hoogte en dat was geen goed nieuws voor de zonnekloppers onder ons. Het duurde immers niet lang of de stapelwolken gingen zich uitspreiden tot Stratocumulus waardoor de zon zich erg snel gewonnen liet geven. Samen met de alles behalve tropische luchtaanvoer die het noordwestenwindje met zich meebracht zorgde dit voor erg bescheiden maxima van 20,4 graden. Tijdens de late namiddag werd de vorming van Stratocumulusvelden dan toch nog aan banden gelegd waardoor we als zonneliefhebber weer mochten meespelen. Wel bleef het erg fris aanvoelen en toen het tijdens de avond verder opklaarde koelde het steeds sneller af onder de heldere hemel en bij een verder afzwakkende wind. Wie het geluk had om nog een naar de zon gericht terrasje te vinden kon niettemin genieten van een aangename zomeravond. Maar die zon bleef daar natuurlijk niet eeuwig hangen, en als ze dat al wel zou doen waren er nog de wolkenvelden en bijhorende buien die volgens de satellietbeelden snel onze richting uitkomen vanuit het noordwesten. Deze bereikten ons nog niet voor middernacht waardoor het rustig en droog bleef en het eerder genoemde neerslagtotaal ook het dagtotaal is geworden.
Woensdag, 9 augustus 2017
Tijdens de nacht zijn de opklaringen weer breder geworden en ondanks de vochtige, klamme en nevelige omstandigheden gisterenavond heeft zich tijdens de ochtend nauwelijks nevel of mist kunnen vormen. Wel was het zeer rustig en werd er veel dauw gevormd wat weer voor een mooi uitzicht zorgde toen de eerste zonnestralen erop vielen. De bewolking bestond uit Cirrus en een gesloten laag Cirrostratus die in het zuid- zuidoosten te zien was. later dreven er ook Stratocumulusvelden binnen, maar meestal ging het om dunne, losse velden waar de zon langs en doorheen kon schijnen. Met minima van 13,0 graden was het eerder aan de koele kant. Na verloop van tijd werden er stapelwolken gevormd, al waren deze meestal onschuldig en kon de zon nog volop blijven schijnen. De Cirrostratus concentreerde zich in het zuidoosten en was meestal tamelijk scherp begrensd. In het westen en noordwesten ontstond in de loop van de dag een buienlijn die tijdens de avond wat onweer genereerde aan de kust. Malderen kwam tussen beide systemen terecht waarbij de zon extra hard kon schijnen en het drukkend aanvoelde bij maxima van 24,3 graden. Uiteindelijk waren het de wolken in het zuidoosten die onze kant opkwamen maar vanuit het zuiden dreven er Atocumulus castellanus velden binnen die flink uitgroeiden waardoor het later op de avond overtrokken raakte. Er stak terug een noordelijke bries op waardoor het zeer snel afkoelde en de drukkende warmte plaats maakte voor verlammende kilte. Neerslag is er niet meer aan te pas gekomen waardoor we de dag terug konden afsluiten met een totaal van 0,0 mm.
Donderdag, 9 augustus 2018
De bewolking is tijdens de nacht toegenomen waardoor de minima ondanks de snelle afkoeling gisterenavond nog erg hoog lagen met 13,2 graden. De bewolking bestond uit Stratocumulus castellanus velden, Cumulus en Altostratus / Cirrus densus. Het zag er dus onstabiel uit en op de satellietbeelden was inderdaad te zien hoe boven Frankrijk onweerscellen ontstonden in onze aanvoerrichting. Deze zorgden in de loop van de dag voor een aantal buien in Malderen al was niet meteen duidelijk of hier onweer op voorkwam. Daarna was het een komen en gaan van onstabiele wolkenluchten met Altostratus, Altocumulus castellanus, Cirrus densus, Cumulus congestus en Stratus fractus. Tegen het einde van de namiddag leverde dit terug een aantal buien op maar het waren zeker geen grote hoeveelheden al was elke druppel natuurlijk meer dan welkom. Met de neerslag van gisteren erbij kwamen we uit op 19,4 mm en de buien zorgden voor aangenaam koele maxima van 23,1 graden. Later op de avond trok er een gebied met lichte regen en motregen over het weerstation waarin een aantal iets zwaardere buitjes verscholen zaten al was het zonder onweer. De hoofdrol ging hier dan ook naar de wind die zowat de hele dag stormachtig was uit westelijke richtingen en plaatselijk voor heel wat schade zorgde door de bomen die vol in blad stonden en door de droogde verzwakt waren. Na zonsondergang zwakte de wind wat af al bleef het nog steeds guur en onvriendelijk, doch slaapkamervriendelijk.
Vrijdag, 9 augustus 2019
De lucht is tijdens de nacht weer een stuk onstabieler geworden en we werden reeds tijdens de vroege uurtjes door buien opgeschrikt. Tegen de ochtend konden we genieten van fraaie, dreigende luchten met Altostratus en castellanus bewolking waar hier en daar dichte neerslagschermen onder te zien waren. Het kwam dus tot nog meer buien en bij minima van 18,2 graden voelde het tropisch aan met al dat vocht. Enkele buien wisten tot in Malderen door te dringen maar echt veel hield het met 5,5 mm niet over en tegen de middag waren de eerste opklaringen er al. Het koufront bleef een tijdlang ten oosten van ons slepen waardoor we het grootste deel van de dag Cirrostratus en Altostratus zagen in het oosten en heldere diepblauwe lucht in het westen. Tegen de avond kwam er beweging in de zaak en zagen we de opklaringen terrein winnen. Wat verderop ontstonden echter Cumulus fractus wolken en eens deze boven ons hingen, wakkerde de wind plotseling aan en leek het wel alsof we in een vroege najaarsstorm waren terecht gekomen. Met maxima van 27,0 graden voelde deze stormwind wel warm aan. Hoewel het krachtigste windveld tegen zonsondergang gepasseerd was, werd het een alles behalve rustige avond, zeker met de buien die plaatselijk maar niet in Londerzeel ontstonden.
Zondag, 9 augustus 2020
Na een lange zomerslaap werden de onweersliefhebbers wakker geschrikt door zwoele donderslagen die uit het oosten kwamen en de 21,0 graden aanwijzende thermometerbuizen lieten trillen. Dreigende luchten maakten in die richting hun opwachting en we zagen ijskappen verschijnen tussen de forse stapelwolken die er hingen. Maar het was van korte duur want vanuit het westen klaarde het weer op. Hoewel de oostelijke bries ons nog even in de waan liet dat de buien op ramkoers lagen, liet de naam ‘Londerzeel’ die illusie al snel weer verdwijnen. De zon kwam er weer door en de meeste bewolking verdween op nog een paar Cirrusvelden en een laag met Altocumulus castellanus in het zuiden na. Over deze laatste hoefden we ons al evenmin illusies te maken want de bewolking bleef zowat terplekke hangen en we zagen ook geen ontwikkelingen of aanzet daartoe. Volgens de radar gebeurde er nochtans een en ander, maar dat was ver buiten ons gezichtsveld boven het noorden van Frankrijk en het leek er niet op dat deze onweersbuien ons nog levend zouden bereiken vandaag. De zwoele hitte bij maxima van 36,1 graden werd dus niet afgestraft (of beloond voor sommigen) al waren er af en toe wel wat verkoelende windvlaagjes, vooral tijdens de voormiddag door de outflow van de eerdere buien. Tegen de avond schoof er meer en meer Cirrusbewolking binnen vanuit het westen en door de vochtige lucht resulteerde dit in een vurige zonsondergang. En dat mogen we gerust letterlijk nemen want er was zelfs in de late uurtjes nergens koelte te vinden of waar te nemen. Het contrast met de zomers uit de jaren 80 kon dus niet groter zijn, en het neerslagtotaal niet kleiner met 0,0 mm.
Maandag, 9 augustus 2021
De rust is tijdens de nacht weer helemaal teruggekeerd en de dag startte veelbelovend met blauwe luchten waarin slechts wat Cirrus, Cirrostratus en enkele condensatiestrepen te zien waren. Het is daarbij afgekoeld tot 13,3 graden. De vredige rust die er hing was echter bedrieglijk want er waren reeds verschillende buien actief net ten zuiden van Malderen en boven Frankrijk lag een hele cluster van buien op ramkoers. We zagen dan ook al snel Altostratusbewolking naderen vanuit het zuidwesten die geflankeerd werd door banden van Altocumulus lenticularis die er dreigend donkergrijs uitzagen. Het duurde weliswaar een tijdje eer de eerste druppels vielen en we moesten dus eerst een zwaarbewolkte periode trotseren. Omstreeks 10H15 was het echter zover en begon het al snel aan een flinke intensiteit te druppelen. De bui werd gevolgd door een paar mooie zonnige perioden maar de lucht zat weer vol met flinke stapelwolken die zich in de soep van Stratus fractus en Stratocumulus ontwikkelden. Omstreeks 14H pakten deze zich net ten zuidwesten van ons samen en met een dito briesje erbij arriveerden deze buien in een oogwenk te Malderen. Deze keer kwam het tot een fikse wolkbreuk en zagen we de straten in rivieren veranderen terwijl de zichtbaarheid flink terugliep in de dichte regen. De bui eindigde met flink wat gedonder en gebliksem waarna we de boel zagen weg trekken met fraaie ijskappen ten oosten van ons. De met regendruppels getooide omgeving gloeide in mooie kleuren op tijdens de avond waarbij we op nadering van een volgende storing geleidelijk Cirrus en Cirrostratus zagen binnendrijven. De buienwolken werden steeds kleiner en uiteindelijk bleef het bij onschuldige stapelwolkjes en Stratocumulusveldjes. Tijdens deze episode kon het kwik nog 22,0 graden aantikken. Later op de avond werd het echter klam door al dat vocht en met een neerslagtotaal van 7,1 mm was daar in elk geval geen gebrek aan.
Dinsdag, 9 augustus 2022
De afkoeling was afgelopen nacht al een stuk minder uitgesproken met minima van 16,2 graden als resultaat. Er hingen Cirruswolkjes en het licht van de schemering had een opvallende roze- achtige gloed door de warmere lucht die wat meer vocht kan vast houden. Deels is het ook al een voorzichtige knipoog van de herfst die toch langzaam maar zeker begint dichterbij te komen maar op thermisch gebied zullen we dat alles behalve geweten hebben. Het kwik ging immers al snel de zomerse toer op en er werden ook vrijwel geen stapelwolken meer gevormd zodat de zon ononderbroken het beste van zich kon geven. Wel waren er opvallend meer Cirruswolken aanwezig, meestal ging het om de floccus en fibratus variant en zaten er soms dichte kluwens en toefjes tussen deze bewolking. Verder zat er echter geen duidelijke structuur in al leek het op een gegeven moment alsof de wolken zich in een oostwaarts gerichte band ten noorden van ons gingen schikken. Hoe dan ook werd het al behoorlijk warm vandaag en we haalden maxima van 29,3 graden. Deze keer bleef de warmte tijdens de avond ook redelijk goed hangen, het was ook na zonsondergang nog aangenaam toeven in de buitenlucht zonder extra kleding. Geen goed nieuws voor de tuinierders onder ons want dat betekent nog meer zweten om het met het neerslagtotaal van 0,0 mm verwante dagelijkse werk te kunnen voltooien.
Woensdag, 9 augustus 2023
De bewolking is tijdens de nacht en na de passage van de regenzone weer overgegaan in Stratocumulus die erg dun en doorschijnend was. Deze wolken lichtten in fraaie oranjetinten op bij zonsopgang en dit alles werd extra op smaak gebracht door de fijne nevelslierten die overal hingen over de bedauwde omgeving. In de windstille en vochtige omstandigheden en bij vrij koele minima van 12,0 graden was dit natuurlijk geen verrassing. Overdag ontstonden er rafelige stapelwolken tussen de Stratocumulusvelden en deze gingen geleidelijk over in mooiweerswolkjes waar het er eerst nog op leek dat ze tot buien zouden gaan uitgroeien. De Stratocumulusvelden losten daarbij op en tijdens de eerste helft van de namiddag waren er tijdelijk nog wat Altocumulusveldjes te zien met een erg fijne structuur. Later werd de hemel diepblauw en gingen de mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) over in de humilis variant. En toen die ook oplosten keken we aan tegen zuiderse, diepblauwe luchten terwijl de temperaturen ook weer flink omhoog zijn gegaan met 21,4 graden als uiteindelijk resultaat. Het leek wel alsof we in een heel andere wereld zijn terecht gekomen en het contrast met het kille herfstweer dat we de voorbije dagen hebben gekend, kon bijna niet groter zijn. De wind kwam bij dit alles echter nog steeds uit westelijke tot noordwestelijke richtingen, een hoek waaruit je dit zomerse weertype niet meteen zou verwachten. Tijdens de avond kregen we iets gepresenteerd dat je wel uit die richting kunt verwachten, en dat was een snelle afkoeling waardoor het zeker na zonsondergang weer kil en klam ging aanvoelen. Want met een neerslagtotaal van 3,0 mm was er vocht genoeg voorhanden om terug dit soort omstandigheden te creëren.
Vrijdag, 9 augustus 2024
De dag begon grijs en somber met veel Stratocumulus waar wellicht nog het een en ander aan sluierbewolking boven zat. Er stond een krachtige, zuidwestelijke wind die stevig tegen alles op haar pad inbeukte. Wie deze grijze massa en al dat natuurgeweld zag bij het opstaan moet wel gedacht hebben dat het koud en guur was buiten, doch eens we de deur of een raam open trokken viel er plots een golf van vochtige warmte over ons heen. Het leek wel alsof we ons in de tropen bevonden. De minima zijn niet beneden 17,1 graden gekomen. Het was droog al maakte de vlagerige wind het er niet meteen praktischer op om buiten te gaan zitten voor bijvoorbeeld een ontbijt in de buitenlucht. En na een tijdje zagen we een niveau onder die Stratocumuluswolken plotseling Stratus fractus binnendrijven vanuit het westen. Hoewel daar nu ook opklaringen tussen verschenen, bracht dit vlaagjes van motregen met zich mee, gevolgd door een korte bui met wat dikkere druppels. Daarna ging het af en toe weer bij tussenpozen motregenen waarbij de hoeveelheden nooit veel voorstelden, net zo min als het uiteindelijke totaal van 0,4 mm. Tijdens de namiddag leken we dan toch nog in een zone met dunnere bewolking terecht te komen en begon de zon er af en toe door te flitsen. Tijdens de uren daarop ging het dan meer en meer de goede richting uit en evolueerden we naar fraai zomerweer waarbij we Cumuluswolkjes te zien kregen. Het warmde op tot 25,3 graden al bleef er wel nog een vlagerige wind staan. De avond verliep in gelijkaardige omstandigheden met redelijk wat zon terwijl de stapelwolken geleidelijk aan oplosten. Tijdens de nacht werd het dan uiteindelijk zo goed als helder.