Zaterdag, 14 augustus 2004
Na de onweerachtige schermutselingen van gisteren werden we afgelopen nacht letterlijk in buiigheid en regenweer ondergedompeld. Vooral omstreeks 1H 00 werden de hemelsluizen flink opengedraaid met intensiteiten tot 76,8 mm/h als gevolg. De hoeveelheid neerslag die tussen middernacht en deze middag viel was dan ook niet minnetjes met 20,0 mm. Met momenten kregen we de zon overdag echter nog te zien, en dit zorgde ervoor dat de temperaturen konden oplopen naar waarden tussen 16,5 en 23,7 graden, al bij al nog zo slecht niet, al liet de wind die er tot 32 km/h tegenaan ging het comfortgevoel wat teruglopen. Naar de avond toe is de bewolking echter flink gaan toenemen en nu is er bijna niets anders dan grijzigheid te zien, al blijft het droog. De zomer heeft zich duidelijk teruggetrokken. Terwijl de temperaturen morgen nog wat zullen stijgen, moeten we tegen de avond al rekening houden met de visite van de watermaatschappij, en deze zal ons haar diensten ook maandag en dinsdag uitvoerig bewijzen. Vanaf woensdag lijkt ons een wisselvallig weertype te wachten te staan met Maartse buien in augustus...
Zondag, 14 augustus 2005
We kregen voor de verandering weer een dagje dat overduidelijk was weggelegd voor de echte weerliefhebber die houdt van boeiende wolkenlandschappen en aktief weer. Nadat brede opklaringen in de ochtend het weersbeeld domineerden ontwikkelden de stapelwolken zich aan duizelingwekkend tempo en het duurde dan ook niet lang eer de eerste volwassen buienwolken zich aandienden; kort voor de middag kwam Malderen aan de beurt en kregen we een erg krachtig onweer waarbij de neerslag uit regen, hagel en tijdelijk zelfs natte sneeuw bestond. De neerslagintensiteit liep hierbij op tot 104,8 mm/h. Toen daarna de zon weer tevoorschijn kwam was het nog niet gedaan met het grillige weer want in de loop van de namiddag ontwikkelden zich twee nieuwe onweerscellen die echter langszij trokken en slechts wat licht gedruppel opleverden. Er volgde een periode van opklaringen en droog weer alvorens in de loop van de avond een storing vanuit het noorden binnentrok die op haar beurt gevolgd werd door nog enkele buitjes en een erg mooie zonsondergang tussen de majestueuze stapelwolken door. Dankzij de heldere lucht en de daarin erg krachtige zon kon het kwik nog oplopen tot een doenbare 21,6 graden al had het rond deze tijd van het jaar best wel wat hoger gekund. De minima waren daarentegen normaal tot vrij zacht met 13,7 terwijl de buien onder begeleiding van een tot 40,2 km/h aanspannende noordwestenwind voor een neerslagtotaal van 12,0 mm zorgden. Morgen zou een overgangsdag moeten worden naar zachter weer met zon al zou het na donderdag opnieuw de wisselvallige kant opgaan.
Maandag, 14 augustus 2006
De regenzone die gisteren ten zuiden van ons zat is voorbije nacht op de vlucht geslagen en bewoog zich hierbij in zuidoostelijke richting. Wie dacht dat we hierdoor van de wisselvalligheid verlost waren had het echter mis want het betreft een uitgebreid lagedrukgebied waarvan de occlusie nog ten noorden van ons zat en via een erg ongebruikelijke koers langs het noorden ons land weer binnenviel. Het uitspansel was dan ook al vroeg bedekt met dichte massa's Altostratus en Cirrostratus terwijl de eerste regendruppels niet lang op zich lieten wachten. De late voormiddag en de eerste paar uur van de namiddag werden gekenmerkt door lichte of matige regen, maar langsheen de occlusie werd ook een buienlijn meegezogen die de neerslag flink in intensiteit deed toenemen en hierbij een sterk buiig karakter gaf. Tussen de vlagen door waren er echter geen opklaringen en werd het hooguit lichtgrijs ipv donkergrijs. Het neerslagtotaal liep hierbij razendsnel op om in de loop van de avond te stagneren rond 19,8 mm toen de buienactiviteit wat afnam. Droog is het echter nog lang niet en wellicht zullen er voor middernacht nog wel een paar litertjes bijkomen. Met temperaturen tussen 10,4 en 16,4 graden was het zomergevoel ver te zoeken, en een flink aangezwollen west- zuidwestelijke wind deed daar niet meteen veel goeds aan. Evenmin kunnen we van een fraaie zonsondergang spreken vermits het grijs de komende uren langzaam zal overgaan in zwart. De komende nacht zal echter wat zachter verlopen door de flink vertegenwoordigde bewolking.
Dinsdag, 14 augustus 2007
Erg fraaie kleureneffecten deden zich kort voor zonsopgang voor toen de eerste lichtbundels van de zon tegen een dunne Altostratus translucidus virga opbotsten. Een weinig lager dreven wat Altocumulusveldjes voorbij die feloranje oplichtten en het schouwspel hierdoor compleet maakten. Dit visuele spektakel konden we aanschouwen bij ochtendtemperaturen die niet beneden de 15,5 graden uitkwamen. Hoewel deze wolkensoort dikwijls garant staat voor de nabijheid van een regen (of sneeuw)zone, kregen we tijdens de uren daarop nog redelijk zomerweer voorgeschoteld met mooie opklaringen en rustig, droog weer. Wel nam de Altocumulusbewolking in de loop van de voormiddag toe, maar de Altostratus maakte plaats voor flinterdunne Cirrostratusbewolking waardoor de bewolkingsgraad min of meer stabiel bleef. De temperatuur kon hierdoor en mede door de subtropische luchtaanvoer, oplopen tot 26,3 graden. Ook tijdens en na de middag was dit bleef het droog en mooi, maar de flink aanwakkerende zuid- zuidwestenwind gaf met haar snelheden tot 45,1 km/h reeds aan dat er iets niet helemaal in de haak was, en inderdaad: in de late namiddag kwamen dichte wolkenmassa's (Stratocumulus en Altocumulus) vanuit het westen opzetten en veegden op korte tijd de opklaringen en zonneschijn heel koelbloedig en zelfverzekerd weg. Na een paar uur van betrokken en vooral heel winderig weer, kregen we er de bijhorende regen bovenop. Het vochtige goedje viel op sommige momenten aan een matige intensiteit en met erg dikke druppels naar beneden, maar ondanks dit alles bleven de hoeveelheden erg beperkt met 0,8 mm in totaal. Wie zich na zonsondergang nog buiten waagde, kon vanuit het westen in het laatste schemerlicht de eerste opklaringen weer zien binnendrijven. De rest van de avond bleef het zo goed als droog maar de wind bleef nog geruime tijd nadrukkelijk aanwezig.
Donderdag, 14 augustus 2008
Onder de open hemel is het vannacht redelijk afgekoeld waardoor we vanochtend uitkwamen op 12,7 graden. Gelukkig hield de wind de atmosfeer in beroering zodat verdere afkoeling tijdens de nacht werd voorkomen. De eerste zonnestralen onthulden Stratocumulusvelden die echter dun waren en onderbroken werden door brede opklaringen. Tijdens de voormiddag kwam er meer Stratocumulusbewolking opzetten maar doordat deze erg dun bleef, kon de zon nog voldoende thermiek op gang brengen om onder dit wolkendek nog een legertje Cumuluswolken uit de grond te stampen dat vooral in de buurt van de kust kon uitgroeien tot pittige buien. Na een tijdje was de thermiek zo sterk dat de Stratocumulusbewolking helemaal werd door elkaar gewoeld en grotendeels oploste. Nu waren het echter Cirruswolken die de scepter overnamen, al werd de zon er nauwelijks door tegengehouden. Het weersbeeld oogde tijdens het eerste deel van de namiddag erg vriendelijk en terwijl de wind in vergelijking met gisteren flink afzwakte naar 30,6 km/h uit het zuidwesten, kon de temperatuur oplopen naar een vrij aangename 23,2 graden. Tijdens de late namiddag kwamen we echter in aanvaring met een buienlijn die voorafgegaan door flinke stapelwolken het Malderse weerstation kwam overspoelen. De bui was kortdurend en je kon dwars door de neerslag onder de buienwolk door kijken, maar niettemin was het een erg pittig ding dat ons een echt stortbad bezorgde en het neerslagtotaal aanvulde tot 2,6 mm. Nadien kwam de rust definitief terug en konden we genieten van fraaie wolkenstructuren (Stratocumulus, Cumulus, Altocumulus en Cirrus) in het warme licht van de avondzon.
Vrijdag, 14 augustus 2009
Het was vanochtend weliswaar kil bij temperaturen die op 9,3 graden uitkwamen, maar de schoonheid van de opgaande zon wist dit ruimschoots goed te maken. Het luchtruim werd getooid met Cirrusbewolking, wat Stratocumulus en donkere Cumulusachtige toppen van een aaneengesloten Stratocumulusband in het oosten. Deze laatste contrasteerde prachtig met de nevel- en mistbanken die een zachte, paarsrode gloed leken uit te stralen. Verder werd er ook nog voorzien in oranje, en later geelachtige kleurentinten om dit natuurlijke meesterwerk af te maken. Wat we vervolgens kregen te zien was een afwisseling van opklaringen en Stratocumulusvelden, welke geleidelijk overgingen in mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris). Dit gebeurde bij geleidelijk oplopende temperaturen die uitkwamen op een aangename 25,6 graden, en een zuid- zuidwestelijk briesje tot 16,1 km/h. De hoge sluierwolken gingen er geleidelijk uit en bij aanvang van de weekendtrip naar Zeeland (NL) schoot er hoofdzakelijk Cumulus humilis en Cumulus fractus over. Deze waren geen lang leven beschoren bij de wegzakkende zon, zodat het 's avonds weer zo goed als helder werd. Ondertussen werd de dag in Malderen afgesloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zaterdag, 14 augustus 2010
Nog steeds verkeerden we onder de invloed (voor zover we daar ooit iets van gemerkt hebben) van het hoogtelaag dat voor grillig buienweer zorgt in de Lage Landen. De wolkenluchten waren opnieuw erg chaotisch met Stratocumulus, Cumulus en Stratus fractus onder een diepblauwe hemel. Dat diepblauwe heeft overigens terug voor frisse minima van 9,1 graden gezorgd maar net als de voorbije dagen was de zon erg krachtig. Tijdens de opklaringen voelde het dan ook zuiders aan terwijl n van de stapelwolken door al deze warmte (maxima van 24,6 graden) haar kans schoon zag om tot een onweer uit te groeien. Dit gebeurde na de middag en resulteerde in een stevig buiencomplex dat net ten westen van Malderen voorbijtrok, voortgedreven op een oostelijk briesje tot 27,4 km/h. Na dit onweer hield de buienmolenaar het voor gezien en zakten de meeste buien boven de Benelux als puddingen in elkaar waarop een vrij rustige avond volgde. Vanuit het oosten kwam echter meer bewolking opzetten (Stratocumulus, Altocumulus en Cirrostratus) als voorbode van een krachtige depressie die vanuit het ongebruikelijke oosten onze richting opkomt. Hoewel dit systeem op minder dan 24 uur een maandtotaal aan neerslag zal droppen, hoeven we er ons vandaag nog geen zorgen over te maken en kwam er dus geen verandering in het neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 14 augustus 2011
Kort na middernacht kwam het opnieuw tot zeer zware regenval, waardoor de pluviometer bij het eerste ochtendgloren reeds 14,2 mm aangaf. Daarna viel er met momenten nog wat lichte motregen uit een somber en mistroostig wolkendek. De neerslag was vanaf dan echter verwaarloosbaar en ook de 'buien' die tijdens de namiddag kwamen binnengedenderd, brachten niet meer dan 0,4 mm op wat het dagtotaal verder aanvulde tot 14,6 mm. Door de bewolking was het vanochtend niet al te koud met 12,1 graden terwijl dezelfde bewolking het kwik in toom hield met een bescheiden 21,8 graden tijdens de namiddag. Ook de avond verliep somber met veel Stratocumulusbewolking en Cumulus al verschenen er kort na de middag en naar zonsondergang toe opklaringen tussen die vooral 's avonds goed stand bleven houden. De wind was vandaag overwegend zwak met maximaal 20,9 km/h uit west- zuidwestelijke richtingen. Na zonsondergang was het genieten van brede opklaringen waarin een prachtige in ambertinten gekleurde volle maan met de resterende Stratocumulusveldjes flirtte.
Dinsdag, 14 augustus 2012
Het was erg zwoel vanochtend bij temperaturen die niet beneden 15,0 graden zijn gezakt. Het luchtruim was bedekt met fijne Altocumulus floccus velden en er hing een zilveren gloed van fijne nevelslierten. Kortom, een rustgevend plaatje al gaven de Altocumuluswolken aan dat de atmosfeer wat onstabiel was op middelbare hoogte. Er dreef al snel Cirrostratusbewolking binnen die overging in Altostratus terwijl er op geringere hoogte wat stapelwolkjes werden gevormd. Vooral na de middag werd deze wolkenlaag erg dik en ging het op sommige plaatsen en momenten lichtjes druppelen. Ondanks dit gebeuren kon het nog opwarmen tot 27,4 graden en door de overwegend zwakke wind die niet meer dan 17,7 km/h uit het zuidwesten haalde voelde het zeker niet koud aan. Veel verder dan een paar druppels kwam het in Malderen uiteindelijk niet en de bewolking werd weer dunner om plaats te maken voor opklaringen naar de avond toe. Er dreven nu Stratocumulus en Altocumulus undulatus velden binnen die de atmosfeer een 'gelaagd' uiterlijk gaven terwijl de stapelwolken het voor gezien hielden. Samen met deze wolkenvelden stroomde er ook gevoelig warmere lucht binnen waardoor het vrijwel niet afkoelde en we een erg zwoele avond in gingen met temperaturen die tegen middernacht nog steeds boven 20 graden zaten. Het neerslagtotaal dat we toen aflazen bedroeg zoals verwacht niet meer dan 0,0 mm.
Woensdag, 14 augustus 2013
De afkoeling is tijdens de nacht wat vertraagd, maar toch was het erg koud vanochtend bij minima van 11,0 graden. Eerst was het nog helder, daarna dreven er bruinachtig grijze Stratus fractus wolken binnen die oplosten en plaats maakten voor Stratocumuluswolken. Op grotere hoogte hing wat Cirrus, en de blauwe lucht daartussen had een erg vale en nevelige kleur. Het leek allemaal weinig goeds te beloven voor deze zomerdag, maar gelukkig lagen er geen uitgestrekte regenzones of wolkenvelden op ramkoers. Echt schitterend zomerweer zou het echter evenmin worden, want er werd vochtige zeelucht aangevoerd vanuit het westen. Dit werd al snel merkbaar toen er zich stapelwolken gingen vormen die talrijker werden en zich na de middag tot de gevreesde Stratocumulus gingen uitspreiden. Het raakte voor 7/8 bewolkt en er werd een domper gezet op het kwik dat uiteindelijk stokte bij 24,0 graden. Een noord- noordoostelijke bries deed de rest maar gelukkig was deze niet al te krachtig en bovendien bleef het droog daar de buien zich enkel in de noordelijke delen van Nederland ophielden. Omstreeks 14H kwamen er opeens brede opklaringen binnendrijven vanuit het westen en konden we alsnog van zonnig weer genieten met kleine stapelwolkjes, wat gebroken Stratocumulus en een mooie blauwe lucht erboven. We gingen vervolgens een lichtbewolkte maar koele avond in terwijl er geleidelijk sluierbewolking begon binnen te drijven vanuit het zuidwesten op nadering van een zwakke regenzone.
Donderdag, 14 augustus 2014
Tijdens het tweede deel van de nacht is de bewolking opnieuw toegenomen, en vanochtend was er dan ook niet veel blauw meer te zien toen we de minima van 13,9 graden aflazen. Sterker nog, er waren al een paar buitjes de revue gepasseerd waardoor de omgeving er vanochtend al nat bijlag. De bewolking bestond vooral uit Stratocumulus en Stratus fractus en er stond terug redelijk wat wind waardoor het kil aanvoelde. Tijdens de voormiddag begon de zon de luchtlagen weer in beweging te brengen zodat er niet alleen convectieve bewolking werd gevormd, maar ook een aantal opklaringen. Dit liet nog een kleine knipoog van de zomer toe en de vluchtige zonnestraaltjes lieten zo nog een temperatuurstijging tot 21,3 graden toe. Het duurde echter niet lang voordat de buienwolken zich zover hadden ontwikkeld dat alle opklaringen weer werden ingenomen door uitspreidende aambeeldbewolking en Cumuliforme bewolking zodat het herfstgevoel de overhand kreeg. Zeker wanneer de koude valwinden uit de buien het weerstation overspoelden en toen de omgeving door krachtige slagregens werd overspoeld. Ook de kille west- zuidwestenwind kon niet meteen een competente vertegenwoordiger van het zomerseizoen genoemd worden. Als compensatie konden we echter genieten van prachtige wolkenstructuren die door het contrast in de heldere polaire lucht goed tot hun recht kwamen. Zo was er in Brussel een fraaie whale's mouth te zien aan het begin van n van de krachtigere buien. Ook Londerzeel moest eraan geloven, waar vooral 's avonds een paar krachtige zij het onweersvrije buien de revue passeerden. Deze vulden het neerslagtotaal aan tot 7,4 mm. De rest van de avond verliep eveneens in zwaarbewolkte tot betrokken omstandigheden met nog af en toe buien.
Vrijdag, 14 augustus 2015
Ondanks de opklaringen die gisterenavond vanuit het zuiden binnendreven, was het vanochtend grijs en somber met Stratus bewolking. Wel was het zeer zacht bij temperaturen die niet onder 18,8 graden zijn gezakt. Rond de middag zagen we beweging komen in het roerloze wolkendek en ontstonden er opklaringen. De zon brak erdoor, en het voelde bij de zwakke wind benauwd en klam aan terwijl er zich flinke stapelwolken gingen vormen. Halverwege de namiddag organiseerden ze zich tot een buienlijn met onweer dat over Malderen trok. Dit ging gepaard met flinke stortregens, maar doordat het van korte duur was bleef het neerslagtotaal beperkt tot 0,5 mm. Na de buienpassage klaarde het weer op en kregen we prachtige diepblauwe luchten te zien met Cumulus congestus, Cirrus densus, Stratocumulus en Altocumulus. Het warmde op tot 26,8 graden en de zwakke wind draaide naar zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen. Er volgde een rustige en zachte avond waarin we van fraaie wolkenluchten en mooie warme kleurentinten konden genieten bij zonsondergang. De buienactiviteit begon ondertussen echter weer op te leven en kort na het vallen van de duisternis begonnen er ook wat druppels te vallen. Deze neerslag was echter niet meer meetbaar waardoor er niets meer veranderde aan het eerdergenoemde neerslagtotaal.
Zondag, 14 augustus 2016
Tijdens de ochtend is er weer flink wat Stratus en Stratus fractus bewolking binnengeschoven. Deze remde de afkoeling wat af en we kwamen uit op minima van 13,3 graden. De bewolking organiseerde zich tot dikke, contrastloze Cumulusachtige formaties die er behoorlijk dreigend uitzagen en er viel ook wat motregen tijdens de dikste wolkenpassages. Maar verder dan dat kwam het niet en de opklaringen ertussen werden weer breder. Daarin was een fletse, blauwe lucht te zien en toen de zon erdoor kwam voelde het broeierig en drukkend aan. Na de middag wakkerde de zuidwestenwind echter flink aan en nu ging het opeens veel koeler en luchtiger aanvoelen ondanks de toenemende zonneschijn in de almaar breder wordende opklaringen. Ondertussen verscheen er echter Cirrostratusbewolking die dikker werd vanuit het westen en de zon weer afzwakte zodat het kwik werd afgeblokt op 24,2 graden. Toch hoefde deze sluierwolkeninvasie geen slecht weer te betekenen want tegen de avond zagen we alweer stukken blauwe lucht vanuit het westen binnenkomen welke de melkachtige waas weer verdreven. De wind hield het ondertussen ook weer voor bekeken maar een flinke afkoeling tijdens de tweede helft van de avond joeg de meesten die nog met zomerse aspiraties rondliepen weer naar binnen, behalve als ze nog een neerslagtotaal van 0,0 mm moesten gaan aflezen.
Maandag, 14 augustus 2017
We kwamen vandaag geleidelijk in warmere luchtmassa's terecht. Na een nog vrij koele nacht met minima van 12,6 graden steeg het kwik onder brede opklaringen snel naar zomerse waarden. Overdag werden er Cumuluswolken gevormd van het mooiweertype en in het westen verscheen er Cirrostratus bewolking. Vanuit deze richting losten de stapelwolken op en met maxima van 26,0 graden en slechts een zwakke zuidwestelijke wind voelde het drukkend aan. Tegen de avond was er alleen nog Cirrostratus en Altostratus te zien in het westen waar hier en daar ook een bankje Altocumulus verscheen. Door het binnenstromen van steeds warmere lucht koelde het maar amper af tijdens de avond al voelde het na verloop van tijd wel een beetje klam aan met volop dauwvorming. We sloten opnieuw af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Dinsdag, 14 augustus 2018
Na een rustige nacht met minima van 15,5 graden werden we opeens verrast door buitjes. Eerst waren dat lichte buitjes doch omstreeks 11H ontwikkelde zich opeens een buienlijn die in haar lengte over Malderen trok waarbij het regelmatig en langdurig flink plensde. Dan werd het weer droger doch in het begin van de namiddag volgden weer een paar buitjes die het dagtotaal op 10,7 mm brachten. Dan werd de lucht neveliger en dreef er Cirrus bewolking binnen op hoogte. Er waren prachtige valstrepen te zien door het Stratocumulus wolkendek dat de mengeling van Cumulonimbus en Stratus ondertussen vervangen heeft. Tijdelijk waren er bredere opklaringen maar later kwam de nadruk meer op Stratocumulus te liggen die er niettemin sfeervol uitziet. Tijdens die opklaringen voelde het overigens nog verrassend warm aan maar bij weinig wind en een vochtigheidsgraad die niet onder 61% zakte was dat niet verwonderlijk bij maxima van nog steeds 23,2 graden. Aan het begin van de avond wakkerde de wind echter tijdelijk aan uit het zuidwesten en voelde het een stuk killer aan.
Woensdag, 14 augustus 2019
Het is weer helemaal opgeklaard en de met dauwdruppels getooide natuur straalde een en al leven en vitaliteit uit. Het was voor de natuurliefhebbers genieten al moesten ze wel even wennen aan de koelere minima van 9,8 graden. Het duurde niet lang of al dat vocht vertaalde zich in de vorming van nieuwe stapelwolken. Deze gingen na een tijdje uitspreiden tot Stratocumulus, maar toch slaagden enkele van deze stapelwolken erin om tot buien uit te groeien. Veel activiteit zat daar niet in maar somber werd het wel en dat zorgde voor vrij koele maxima die het bij 22,4 graden voor bekeken hielden. Tijdens de avond wisten de weergoden toch nog voor een verrassing te zorgden want in plaats van uit te doven begonnen de buienwolken weer te activeren en kregen we weer een aantal perioden met regen. Al was het nu ook weer geen zondvloed en kwam het neerslagtotaal ondanks al het gedruppel niet verder dan 2,0 mm. Later op de avond werd het weer droger al bleef er nog veel bewolking hangen.
Vrijdag, 14 augustus 2020
De onweersactiviteit is weliswaar afgenomen maar weg was ze zeker niet want we zagen ook vanochtend nog flinke stapelwolken en Cirrus densus hangen terwijl er actieve buien te zien waren op de radar. Wel was het heerlijk koel bij minima van 17,8 graden. Tijdens de voormiddag begon er geleidelijk Stratocumulus binnen te drijven tussen de eerdergenoemde wolkensoorten, wat de bedrieglijke illusie van stabiliteit en rust in de atmosfeer (of een Londerzeelse luchtkolom in een onstabiele en onrustige atmosfeer) begon op te wekken. De onweersliefhebbers die de voorbije dagen naast de prijzen hebben gegrepen, zagen hun moed dan ook snel in de schoenen zinken. Schoenen die over een krokante laag uitgedroogde planten liepen want zonder onweer ook geen regen dezer dagen. Maar dan begon de moed weer toe te nemen toen we op de radar weer vanalles zagen ontstaan terwijl de lucht broeierig begon aan te voelen. De zon kwam er nog af en toe door en de maxima kwamen uit op 27,6 graden. Een pak minder dan we gewoon zijn, maar voor de buienwolken nog ruim voldoende om er weer een aantal lokale wolkbreuken uit te persen met onweer en hier en daar hagel. Londerzeel kreeg er ook wat van mee, al was het ook deze keer geen zondvloed met 1,7 mm. Voor de plantjes was het echter een verademing en tijdens de late namiddag konden we nog geruime tijd genieten van fraaie buienwolken die voorbij dreven terwijl het aangenaam koel werd bij een westelijke tot zuidwestelijke bries die soms vrij krachtig was. Al ging deze tijdens de avond wel helemaal liggen. Bij zonsondergang zagen we nog een aantal forse buienwolken naderen maar deze zakten in elkaar net voor ze ons bereikten, en uiteindelijk raakte enkel de aambeeldbewolking tot boven ons welke in fraaie oranjetinten oplichtte met de ondergaande zon. De rest van het etmaal verliep eveneens rustig en droog.
Zaterdag, 14 augustus 2021
Na een klamme nacht waarbij de omgeving opnieuw drupte van de dauw begon de dag zonnig bij minima van 12,0 graden. Er hingen wat condensatiestrepen van vliegtuigen en er waren ook Cirrusplukken aanwezig. Deze kregen overdag gezelschap van stapelwolkjes die zich overal ontwikkelden maar geen negatieve invloed hadden op het zomerse weertype. Bij een zuidwestelijk briesje liep het kwik op naar 28,8 graden. Tijdens de avond dreven er vanuit het zuidwesten wat Altocumulusvelden binnen maar voorlopig was dit zonder veel erg al was hert natuurlijk wel al een eerste teken dat deze luchtmassa en weerkundige setting alles behalve stabiel is en we dus maar beter van het zomerse weer konden genieten nu het er nog is. De warmte bleef tijdens de avond lang hangen maar dat deden de muggen helaas ook behalve als we er onder gingen zitten. Het optekenen van het neerslagtotaal van 0,0 mm leverde dus het nodige gekrab op tegen het einde van de avond.
Zondag, 14 augustus 2022
Waar we gisteren nog een eenzame band van Cirruswolkjes zagen, hadden deze wolkjes vanmorgen duidelijk een socialere ingesteldheid toen we ze en masse vanuit het zuiden zagen oprukken. Spissatus, intortus, fibratus en floccus, het zat er allemaal tussen en het contrast met de diepblauwe lucht er voor uit was groot. Dit zorgde dus voor fotogenieke plaatjes en de bewolking rukte ook snel op in onze richting. Maar ze was niet aaneengesloten en de zon kon dus nog geregeld het beste van zichzelf geven in een azuurblauw stukje waar ze slechts gedeeltelijk afzwakte onder de wolkenplukken. De opklaringen hebben het deze ochtend gelukkig nog lang genoeg kunnen uitzingen om een maximale afkoeling toe te laten die in 18,2 graden resulteerde en de vochtige lucht die wat verderop zit heeft ons al even gelukkig nog niet bereikt waardoor we nog min of meer normaal konden ademen. Wolkenplukken en opklaringen wisselden elkaar daarna af maar vanuit het zuiden kwam er meer aaneengesloten Cirrostratus opzetten die door Altocumulusbandjes werd geflankeerd. Deze liet de diepblauwe kleur van de hemel uiteindelijk definitief verdwijnen zodat we hooguit nog melkblauwe tinten te zien kregen. Dit deed overigens geen afbreuk aan het thermische vertoon van de weergoden want met maxima van 34,2 graden werd het weer een echte bakoven. De bewolking nam geleidelijk verder toe terwijl de wind naar het zuidoosten ruimde maar zwak bleef. Op het einde van de namiddag zagen we Altostratus opzetten vanuit het zuiden waaronder Stratocumulusachtige wolkentoefjes hingen. Toen deze zone ons tijdens de avond bereikte ontstond daar ook castellanus onder terwijl de Altostratus soms neigingen had om over te gaan in asperatus. Het enige gevolg van dit alles was echter dat de bewolking zich als een isolerende deken boven onze hoofden ging leggen en dat het tijdens de avond dus moeilijker ging afkoelen. Maar omstreeks 21H kwam er dan plots verlossing toen er een heerlijk verkoelende bries opstak uit het zuidoosten. Deze ging ook gepaard met een beperkte stijging van de luchtdruk, maar parameters waarvan we het meeste op een wijziging hoopten bleven buiten schot. Zo bleef het neerslagtotaal op 0,0 mm steken want het bleef gewoon droog en door luchtmenging zagen we ook de vochtigheidsgraad met een paar procenten naar beneden gaan wat voor de plantjes dus slecht nieuws was met die opgestoken bries in hun kruinen. Later op de avond werd het terug rustiger en keerde de zwoelte dus weer helemaal terug, versterkt door de bewolking die ons warm houdt.
Maandag, 14 augustus 2023
Brede opklaringen maakten vanochtend hun opwachting bij minima van 13,0 graden. De bewolking bestond uit diverse Altocumulus floccus en castellanus veldjes die redelijk wat onstabiliteit verraadden en dat was ook geen wonder want voor de komende 24 uur staat er een koufrontpassage op het programma. Voor dat front uit (waar we vandaag nog niet mee te maken zouden hebben) kon het echter nog behoorlijk warm worden en het zag er ook zuiders uit met diepblauwe luchten en een behoorlijk felle zon. De wind kwam uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen en het kwik haalde zonder veel moeite 27,2 graden. Tijdens de late namiddag begonnen er vanuit het westen en zuidwesten Stratocumulus castellanus en Altocumulus undulatus velden binnen te drijven en de lucht kreeg steeds meer onstabiele trekjes. De zon moest er af en toe de duimen voor leggen al wist ze zich nog goed te verzetten en bleef het ook dan nog steeds topzomerweer. De warmte bleef ook lang hangen terwijl het door de afzwakkende wind zwoel ging aanvoelen. Kort voor zonsondergang verschenen er in het zuiden ook Cumulus congestus wolken en met wat moeite konden we daarachter ook ijskappen van buienwolken ontwaren. Deze wolken trokken echter weg naar het zuidoosten waar ze temidden van een aantal Stratocumulusvelden donker en dreigend oogden. Verdere gevolgen bleven uit en ook onweer op afstand zat er niet in. Het neerslagtotaal bleef dus steken op 0,0 mm.
Woensdag, 14 augustus 2024
Omstreeks 2 uur in de nacht werden we in Malderen dan toch nog opgeschrikt door donderslagen en bliksemflitsen. De intensiteit was erg hoog, maar de flitsen leken overal vandaan te komen terwijl het lange tijd droog bleef. De activiteit leek zich naar het oosten te verplaatsen en vanuit die richting bleef het lang verder flitsen. Het ging zelfs uren achtereen door. Halverwege dit langdurige onweer kregen we in Malderen toch nog een stukje mee en ging het ook hier flink plenzen wat op vrij korte tijd een stevige 5,8 mm opleverde. Daarna volgden er perioden van lichte of matige regen met nog steeds af en toe een donderslag of flits erbij. Het was al 7H20 in de ochtend en dus al lang weer licht eer de laatste donderslag van dit marathon- onweer weerklonk. Daarna maakte grijze luchten hun opwachting terwijl er koele lucht binnenstroomde vanuit het westen. De minima zetten ook al een stapje terug met 16,8 graden. Wel zat er nog heel veel Altocumulus floccus en castellanus tussen waardoor het allemaal ondanks de grijze koelte nog een onstabiele indruk maakte, het viel ook op hoe de Altocumuli vanuit het zuid- zuidoosten binnendreven en de lagere wolken vanuit het westen. In de hogere luchtlagen zat het ook goed vol met Altostratus die tijdens de uren daarop geleidelijk overging in Cirrostratus naarmate het onweersfront langzaam opschoof naar het oosten. Er verschenen zo dus weer opklaringen en we zagen daarbij redelijk wat Cumulus ontstaan. Uit een dikker veld met Altocumulus en Stratus fractus vielen aan het begin van de namiddag nog enkele regendruppels voordat het definitief droog werd en verder opklaarde. Deze neerslag was niet meer meetbaar. De temperatuur wist nog net een zomerse 25,3 graden aan te tikken waarbij het een stuk aangenamer en luchtiger aanvoelde met een zuidwestelijk briesje dat opstak. Tijdens de avond losten alle laaghangende en middelhoge wolken op (of ze dreven weg naar het oosten) en bleef er enkel Cirrus en Cirrostratus over uit het front ten oosten van ons. Deze lichtte knaloranje op in het laatste zonlicht en straalde een al een vroege herfstachtige gloed uit ondanks de nog aangename temperaturen.