Tussen alle indrukwekkende foto's van vanavond, ook maar even mijn chaseverslag. Het was letterlijk tussen de soep en de patatten, want als naar goede gewoonte steekt het onweer hier altijd op als het eten klaar staat (of ik juist in bad zit). Mijn vrouw weigert immers om de timing van haar kookkunsten aan te passen aan de meest recente radarbeelden, iets waar ik wel begrip voor kan opbrengen.
Terwijl we net aan tafel zaten, hoorde ik gerommel in de verte. Ik heb mij even geëxcuseerd en snel het fototoestel meegegrabbeld. Na een vervaarlijke tocht, woest slalommend tussen de jeneverbes- en frambozenstruiken, bereikte ik de achterkant van de tuin, waar ik deze foto kon nemen van de turbulente achterkant van een kleine onweersbui:
Er was een aanzet tot mammatus te zien, maar voorts geen hoosachtige slurfverschijnselen, noch slurfachtige hoosverschijnselen, noch smurfachtige sloorverschijnselen.
Ondertussen werden de patatjes koud, dus ging het noodgedwongen vol gas terug naar de keuken. Amper een paar minuutjes later zag ik door het keukenraam een heldere regenboog. Ik besloot de chase verder te zetten en ging na doordacht beraad nu de totaal andere richting uit, naar de voortuin. Daar aangekomen, na een gevaarlijke tocht op gladde tegels en door nat gras, bleek ik goed te hebben gegokt. Ik had er een mooi zicht op een heldere regenboog:
Ik chasete nog enkele meters verder naar het zuidoosten, om nog een laatste glimp van de inmiddels zéér heldere (dubbele) regenboog op te vangen:
Daarna kon de lange terugtocht naar de keuken beginnen, alwaar ik tot de ontdekking kwam dat inmiddels koude broccoli gelukkig ook nog lekker smaakt.
Ja, het was mij het avondje wel!
Terwijl we net aan tafel zaten, hoorde ik gerommel in de verte. Ik heb mij even geëxcuseerd en snel het fototoestel meegegrabbeld. Na een vervaarlijke tocht, woest slalommend tussen de jeneverbes- en frambozenstruiken, bereikte ik de achterkant van de tuin, waar ik deze foto kon nemen van de turbulente achterkant van een kleine onweersbui:
Er was een aanzet tot mammatus te zien, maar voorts geen hoosachtige slurfverschijnselen, noch slurfachtige hoosverschijnselen, noch smurfachtige sloorverschijnselen.
Ondertussen werden de patatjes koud, dus ging het noodgedwongen vol gas terug naar de keuken. Amper een paar minuutjes later zag ik door het keukenraam een heldere regenboog. Ik besloot de chase verder te zetten en ging na doordacht beraad nu de totaal andere richting uit, naar de voortuin. Daar aangekomen, na een gevaarlijke tocht op gladde tegels en door nat gras, bleek ik goed te hebben gegokt. Ik had er een mooi zicht op een heldere regenboog:
Ik chasete nog enkele meters verder naar het zuidoosten, om nog een laatste glimp van de inmiddels zéér heldere (dubbele) regenboog op te vangen:
Daarna kon de lange terugtocht naar de keuken beginnen, alwaar ik tot de ontdekking kwam dat inmiddels koude broccoli gelukkig ook nog lekker smaakt.
Ja, het was mij het avondje wel!
Ingen ko på isen!
