Donderdag, 23 september 2004
Tijdens de eerste uren van de dag was er aan water zeker geen gebrek; onder een betrokken hemel ging het eerst afwisselend regenen en motregenen, een proces dat tot na de middag voortduurde in de boterzachte lucht (gedurende de ganse nacht bleef de temperatuur boven 15 graden terwijl we gisteren overdag maar 14,9 graden haalden als maximum) en in de namiddag luidde een buienlijn de inval van polaire lucht in waarna het is gaan opklaren en de wind ruimde naar noordwestelijke richtingen. We eindigen de daglichtperiode onder wisselend bewolkt weer met opklaringen ertussen terwijl het droog blijft en de wind dit 39 km/h haalde, is gaan afnemen. De pluviometer is blijven steken op 11,2 mm. De temperaturen schommelden uiteindelijk tussen 12,8 en 16,8 graden waarvan de minimumtemperatuur de temperatuur op dit ogenblik is. Het kwik is ondertussen nog verder aan het wegzakken en de komende nacht zal dus een pak frisser zijn dan vandaag. Hoewel het nu weer droog is kunnen er vannacht en het eerste deel van morgen nog flinke buien vallen eventueel met wat tromgeroffel erbij, maar de aanvoer van warme lucht hogerop in de atmosfeer zal een stabiliserende werking hebben op het weer morgennamiddag en zaterdag wordt een droge, vrij zonnige maar frisse dag, zij het dan met een regenzone die in verzwakte vorm ons land zal aandoen tegen de avond.
Vrijdag, 23 september 2005
(Thailand) Opnieuw kregen we een rustige en zeer zonnige dag waarbij de bewolking nergens nog aanstalten maakte om buien te genereren. Temperaturen die met gemak de 35 graden overschreden waren hier dan ook het logische gevolg van. Er stak in de namiddag een sterke zeebries op maar deze deed de temperatuur alleen maar verder stijgen doordat de zee de eerste honderden meters vanaf de kust zeer ondiep is en onder de loden zon reeds was opgewarmd tot bijna 40 graden. Tegen de avond werd het interessanter, niet alleen door de zoveelste pracht- zonsondergang, maar ook door het opduiken van uitgestrekte velden Altocumulus perlucidus floccus. Het was overduidelijk dat deze een heel ander weertype aankondigden en dit zou de komende vierentwintig uur heel wat ophef maken. De rest van de avond verliep vrij rustig onder een fonkelende sterrenhemel al stond er wel een vrij krachtige westenwind.
Zaterdag, 23 september 2006
In een enigszins broeierige atmosfeer met veel bewolking waaruit het af en toe wat druppelde, ging deze dag van start. Het gedruppel dat niet eens meetbaar was, minderde geleidelijk en vond eerder met tussenpozen plaats, maar de bewolking hield hardnekkig stand tot een eindje in de namiddag. Gelukkig ging het niet om saaie Stratusbewolking, maar een rijk boeket van middelhoge wolkensoorten, afkomstig van het koufront dat boven onze hoofden langzaam maar zeker afbrokkelt. Vanuit het zuiden kwamen dan brede opklaringen binnendrijven, en eens de zon zich daar doorheen had gewrongen, werd het erg zwoel terwijl de temperatuur in een ruk steeg van de 15,5 die we deze ochtend noteerden naar een zomerse 25,3 graden. Er was bovendien amper wind met hoogstens 9,7 km/h uit het oosten waardoor het nog eens extra warm aanvoelde. De lucht vertoonde een zeer diepblauwe kleur, maar na een tijdje kwam er weer hoge sluierbewolking opzetten vanuit het westen die zich vrij snel uitbreidde over het Malderse luchtruim. De laatste paar uur van de daglichtperiode was het niet meer dan een mat waterzonnetje dat resteerde en laat in de avond ging het opnieuw aan een gezapig tempo verderregenen, maar de neerslag werd pas net na middernacht meetbaar waardoor we deze dag alsnog met 0,0 mm kunnen afsluiten.
Zondag, 23 september 2007
Na een niet al te frisse ochtend waarbij we minima van 9,7 graden optekenden, kregen we een heldere, zonovergoten dag. Pas na de middag ontwikkelden er zich wat stapelwolkjes die echter gevoelig gingen uitbreiden naar de avond toe en aldus de nazomerse sfeer verjoegen. Het zag er op sommige momenten behoorlijk dreigend uit en een lokale regenbui is misschien wel ergens in het land een feit geworden, maar te Malderen bleef het droog en konden we ondanks de bewolking nog temperaturen van 23,3 graden halen. Naast de wolken was er ook nogal wat wind met snelheden tot 25,7 km/h uit het zuid- zuidwesten. Tijdens de avond nam de bewolking die uit Cumulus congestus en Stratocumulus bestond, weer flink af maar helemaal wolkeloos werd het niet waardoor ook de maan niet gespaard bleef van de strijd om een plaatsje aan de hemel. Niettemin hield ze het grootste deel van de tijd moedig stand en bleef het verder rustig en droog.
Dinsdag, 23 september 2008
Afgelopen nacht en vanochtend koesterden we ons (en vooral de planten zich) in aangename zachtheid door een gesloten wolkendek dat de warmte vasthield. Kouder dan 10,8 graden werd het dus niet, doch eens het daglicht in de herfstige atmosfeer begon door te dringen, was de vreugde al een stuk minder groot door het sombere, grijze uitzicht van het Malderse luchtruim. Maar gelukkig begonnen de weergoden tijdens de uren daarop langzaam weer kleur te bekennen en zagen we na een tijdje een zwak zonnetje verschijnen tussen de bewolking die overging in Cumulus, Stratus fractus en Cirrostratus. De temperatuur kon hierbij nog even oplopen naar 17,2 graden. De opleving duurde tot halverwege de namiddag toen de bewolking weer dikker en talrijker werd. Uit dreigende wolkenpakketten die het midden hielden tussen Stratus fractus en Cumulus congestus begon er bij het vallen van de avond af en toe motregen te vallen. De atmosfeer werd er vanaf dan steeds onstabieler op waardoor we meer en langere regenbuien te verwerken kregen waarvan de druppels steeds dikker werden en de neerslag een aanhoudend karakter kreeg. Hiermee zaten we dan voor de rest van de avond opgezadeld, al leek de regen na 21H30 weer wat af te nemen en terug over te gaan in motregen. Tegen middernacht bleek dit alles reeds goed te zijn voor 2,0 mm als dagtotaal. Voorts was het wel een erg rustige dag met windsnelheden tot 9,7 km/h uit het noorden.
Woensdag, 23 september 2009
Wat er gisteren nog uitzag als een heldere diepblauwe hemel, heeft vanochtend plaats gemaakt voor een Belgischer ogende grijze versie waarin het bovendien erg nevelig was. Deze bewolking zorgde er echter voor dat het afgelopen nacht niet al te sterk is afgekoeld en we ons in relatief zachte minima van 12,2 graden konden koesteren. Wat volgde was een erg sombere, grijze episode waarin er maar nauwelijks contrast te zien was in het laaghangende wolkendek. Dit veranderde tijdens het tweede deel van de voormiddag toen de bewolking opeens overging in Stratus fractus en Stratocumulus met mooie diepblauwe luchten erboven. Wie zich verheugde op een hoogzomerse namiddag, kon echter zijn/haar hoop meteen weer opbergen want tegen de middag ging de bewolking in de tegenaanval en zaten we binnen de kortste keren weer met een grijze herfstlucht opgescheept. Deze kon op haar beurt echter niet verhinderen dat de temperaturen konden stijgen naar een vrij aangename 20,4 graden. Voor de uitgemergelde vegetatie was het eveneens een lekker weertje, want tijdens het tweede deel van de namiddag begon het lichtjes te regenen. De neerslag stelde niet veel voor, maar hield voor zowat de rest van het etmaal aan zodat we alsnog 0,4 mm konden bijeensprokkelen als dagtotaal. Tijdens de avond viel vooral de warmte op want het koelde onder de betrokken hemel niet verder af dan 17 tot 18 graden. Voeg daar nog eens de nauwelijks voelbare west- zuidwestenwind met snelheden tot 17,7 km/h en een grote paraplu aan toe, en we kunnen zelfs van prima terrasjesweer spreken.
Donderdag, 23 september 2010
Nadat het een hele nacht in de verte voortdurend bliksemde, kwam het vanochtend tot een onweer dat tijdelijk voor flinke slagregens zorgde. De bliksem sloeg enkele malen vlakbij in waardoor Kurashiki voor een keertje eens niet door een aardbeving op haar grondvesten daverde. Het onweer werd vervolgens lichter, maar het bleef tot rond de middag donderen en bliksemen bij een langzaam maar zeker afnemende neerslagintensiteit. De namiddag was dan weer een stuk minder interessant want het was nu ordinaire regen die uit de lucht viel terwijl de bewolking was overgegaan in Nimbostratus. Het was bovendien een flink stuk koeler want van de 36 graden die we gisteren haalden bleven er deze middag nog maar 18 stuks over. In het noordwesten verschenen er omstreeks 15H30 opklaringen en werd het definitief droog. We kregen een erg klassieke koufrontpassage te zien waarbij heldere poollucht vanuit het noordwesten binnenstroomde met diepblauwe luchten en wat verderop Cumuluswolkjes. In het oosten zagen we de wegtrekkende Cirrus en Cirrostratusbewolking met Stratocumulus lenticularis velden en Stratus fractus eronder. De wolken toonden een krachtige windschering, en het was dan ook geen wonder dat er een kleine tornado werd gemeld die in het oosten van Kyoto voor behoorlijk wat schade heeft gezorgd. Hier kwamen we 's avonds toe, maar de omstandigheden waren rustig terwijl het stagnerende koufront voor wolkenvelden in het zuidoosten en opklaringen in het noordwesten bleef zorgen. Het was erg koel waardoor het voor de Japanners tijd werd om de jassen en vestjes weer van onder het stof te halen.
Vrijdag, 23 september 2011
Ook vandaag maakte het weer een rustige en stabiele indruk terwijl het was afgekoeld naar een tiental graden. Door de sombere Stratusbewolking stonden de zomerliefhebbers daar echter niet meteen om te springen, voor zover we dat al konden zien want er kwam ook nog eens mist opzetten. Deze werd geleidelijk dikker en het woordje nazomer was tijdens de voormiddag dan ook erg moeilijk over de lippen te krijgen. Volgens de satellietbeelden was het slechts een beperkt gebied dat door lage wolken en mist werd getroffen, en zo had Malderen iets betere 'vooruitzichten' dan Brussel en de omgeving ten zuidoosten ervan. De mist trok er in het tweede deel van de voormiddag op en tegen de middag was het grootste deel van het land reeds van haar grijze juk bevrijd. Er werd geleidelijk drogere lucht aangevoerd en de wind draaide naar het zuiden met snelheden tot 17,7 km/h. Het kwik haalde zo alsnog een aangename 20,9 graden en zolang de zon zich meer dan tien graden boven de horizon bevond was het aangeneaam nazomerweer buiten. Daarna veranderde dit, want de lucht koelde snel af en er volgde een erg frisse avond met slechts een paar sluierwolkjes terwijl de stapelwolkjes die zich op het einde van de namiddag hebben gevormd weer oplosten. Ondanks de wolken en mist was er vandaag geen sprake van neerslag en konden we dus met 0,0 mm afsluiten. Tegen middernacht was het reeds afgekoeld tot 7,9 graden.
Zondag, 23 september 2012
Het was ijzig koud vanochtend bij temperaturen die naar 7,1 graden zijn gezakt. Tot overmaat van ramp was er ondertussen veel bewolking binnengedreven en kregen we onvervalst guur herfstweer te verwerken. Het warmtefront was gearriveerd en er was af en toe slechts een zwak waterzonnetje te zien tussen de dikke Altostratusbewolking. Het kwam ook tot regen, maar het was alles behalve overtuigend met slechts een paar druppels die nu en dan naar beneden kwamen. Het ene moment leek het te willen opklaren en het andere moment leek het om te willen slaan naar intense en aanhoudende regenval. In ieder geval werd het onaangenaam kil en guur bij een krachtige oostenwind die snelheden tot 29,0 km/h haalde. Uiteindelijk leken de weergoden dan toch nog een richting gekozen te hebben, en evolueerden we naar een half bewolkt weertype met opklaringen en slechts een dunne laag Altostratus waar de zon vlot door geraakte. Het warmde eventjes op tot 14,5 graden, maar het zonnige(re) tussendoortje was geen lang leven beschoren. Er hingen onheilspellende Altocumulus velden en later kwamen er donkere, golvende Stratocumulusvelden opzetten vanuit het zuid- zuidwesten. Hierbij viel op dat de wind krachtig uit het oosten ging waaien en kon men haast voelen dat er iets op til was. Misschien niet in Malderen, maar op de radar zagen we wel degelijk hoe een pittig onweerscomplex(je) net ten westen van ons voorbijtrok en wie nog over goede trommelvliezen beschikte, kon zelfs een paar keer de donder in de verte horen terwijl de lucht in die richting wat donkerder kleurde. Opvallend hierbij waren de golvende structuren in de bewolking die trouwens ook door waarnemers in door het onweer getroffen gebieden werden opgemerkt. Door de laaghangende bewolking waren de onweerswolken zelf wel steeds aan het zicht onttrokken. Uiteindelijk bleken we niet volledig aan het onweersgeweld ontsnapt te zijn want er vielen toch nog drie regendruppels in de nabijheid van het weerstation. De rest van de avond verliep terug guur, kil en somber met een flink toegenomen wind en temperaturen die rond 13 graden schommelden. Alle druppels die vandaag zijn gevallen waren goed voor een neerslagtotaal van 3,0 mm.
Maandag, 23 september 2013
We waanden ons vanochtend bijna in de tropen bij zeer zachte minima die niet beneden 15,6 graden zijn uitgekomen. De jassen mochten weer de kast in, net als de zonnebrillen trouwens want de warme lucht bracht zeker geen helder weer met zich mee. Er hing opnieuw Stratusbewolking terwijl sommige delen van het wolkendek net laag genoeg hingen om er ook lage bebouwing en bomen in te laten verdwijnen. Tijdens de voormiddag kwamen we onder invloed van iets koelere luchtmassa's die het land instroomden, en dit vertaalde zich in oppervlakkige onstabiliteit die de laaghangende bewolking liet overgaan in een chaotische mix van Cumulus mediocris en Cumulus fractus. Daartussen zaten gelukkig nog redelijk wat opklaringen zodat het zeker geen onaardig nazomerweer werd op deze eerste dag van de 'offici le' herfst. De stapelwolken gingen er na de middag weer grotendeels uit om plaats te maken voor Stratocumulusvelden die ongeveer 5/8 van de lucht bedekten terwijl de blauwe lucht in de opklaringen net als de voorbije dagen weer een erg nevelige, amberkleurige waas kreeg. Wind stond er maar nauwelijks en de zwakke zuchtjes die voelbaar waren hadden een voorkeur voor westelijke tot zuidwestelijke richtingen. Het warmde op tot een zeer aangename 22,6 graden, maar eens de zon onder was begon het flink af te koelen onder een verder opklarende hemel. Kort voor middernacht was het kwik reeds gezakt naar 13,3 graden en werd er massaal dauw en nevel gevormd waardoor de omgeving druipte van het vocht. Deze druppels vielen meestal naast de pluviometers waardoor we toch nog met een neerslagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.
Dinsdag, 23 september 2014
Veel wind stond er vanochtend niet meer en we zagen een half bewolkte hemel met Stratocumulusvelden en wat opklaringen.Overdag bleven we te maken hebben met laaghangende bewolking die tijdens de namiddag weer verder leek toe te nemen. De temperaturen die vanochtend nog op 7,7 graden uitkwamen stegen dan ook moeizaam met 20,5graden als eindresultaat en de slechts zwakke, westelijke wind was dan ook een grote meevaller in deze omstandigheden. Tijdens de avond werd het volledig windstil onder een betrokken hemel, wat de afkoeling sterk afremde tegenover gisteren. Neerslag viel er nog niet ondanks de dikker wordende bewolking zodat we met 0,0 mm konden afsluiten als dagtotaal.
Woensdag, 23 september 2015
De buienmolen draaide nog steeds op volle toeren en net als gisteren was het een molen die geen wind maakte want we bevonden ons nog steeds in de buurt van de depressiekern waar het zeer rustig was. De minima waren aan de frise kant met 10,7 graden en tussendoor verschenen er (zeer spaarzame) opklaringen. Geleidelijk kwamen we in stabielere lucht terecht en gingen de buienwolken zich steeds meer uitspreiden tot Stratocumulus. Een ramp voor de zonneliefhebbers want het werd nu één grijze massa, maar voor de droogteliefhebbers was het een zegen want de buien werden minder intens en tijdens de namiddag werd het geleidelijk helemaal droog. Zonder zon hoefden we geen hogere maxima dan 16,7 graden te verwachten terwijl de wind gelukkig zwak bleef ondanks de depressiekern die zich geleidelijk van ons verwijderde. De zwakke astmatische zuchtjes die nog voelbaar waren kwamen meestal uit noordwestelijke richtingen. Tegen het einde van de namiddag klaarde het dan toch op vanuit het westen, al zagen we in die richting weer Cirrus en Cirrostratus bewolking opdoemen terwijl de blauwe lucht flets werd en er jacobsladders zichtbaar waren tussen de resterende wolken. Verder dan Cirrostratus, Altostratus en Altocumulus is het echter niet meer gekomen maar met een neerslagtotaal van 13,3 mm was het toch al welletjes geweest voor vandaag.
Vrijdag, 23 september 2016
Het was alweer iets zachter dan gisterenochtend met minima van 13,2 graden en er hing nog steeds wat Cirrostratus bewolking dat voor een fraai kleurendisplay zorgde bij zonsopgang. Net als de voorbije ochtenden konden we ook weer genieten van de prachtige blauwachtig witte nevelslierten die over de velden uitgespreid lagen als satijnen lakentjes. Daarna was het dan aan de zon om alle nevel weg te branden waarna we weer naar een erg fraaie nazomerdag evolueerden. In de loop van de voormiddag ontstonden er stapelwolken en begon de lucht onstabiel te worden. Maar net ten zuidwesten van ons lag ondertussen reeds een warmtefront dat door advectie van warmere lucht in de hoogte weer voor stabilisatie zorgde. Op de grens van beide luchtsoorten wist zich nog wel een buienlijntje te ontwikkelen, maar dit was vooral voor de Nederlanders onder ons gereserveerd en Malderen bleef dus andermaal achter onder een laag stof en zand waar de overlevingskansen van de planten rechtstreeks evenredig waren met de motivatie van de tuinman met zijn gietertje. Het warmtefront produceerde enkel wat Cirrus en Cirrostratus bewolking en verder was het aan de zon om de boel weer flink op stoom te krijgen waardoor we terug erg fraaie maxima voor de tijd van het jaar optekenden met 21,0 graden. Tijdens de avond koelde het echter snel af waardoor dat knipoogje van de herfst dan toch weer vanachter het hoekje kwam kijken. Er werd ook redelijk wat dauw gevormd maar de pluviometer bleef voet bij stuk houden met haar 0,0 mm als dagtotaal.
Zaterdag, 23 september 2017
In de windstille, vochtige en tot 8,0 graden afgekoelde omgeving kon zich afgelopen nacht gemakkelijk mist vormen. Gelukkig was deze erg dun en droeg ze eerder bij aan een apart fantasy sfeertje met zachte gouden zonnestralen die door de nevels leken op te gloeien, veel dauw en laaghangende wolkenflarden net alsof we de wereld vanuit een pas opgestegen vliegtuig waarnamen. Tegen de middag was de meeste mist en Stratus fractus verdwenen en zagen we in het zuidwesten een scherp begrensde band van Stratocumuluswolken terwijl er elders Cumulus mediocris werd gevormd. De zon dook dus af en toe weg maar met maxima van 18,1 graden was het nog best aangenaam toeven in de buitenlucht. De wolkenband naderde vrij snel en het was mooi om zien hoe de hogere Stratocumulus en Altocumulus floccus van rechts naar links bewoog en de stapelwolken in opgekeerde richting. Maar uiteindelijk was de bewolking niet aaneengesloten waardoor het ook na het overtrekken van deze band fraai zomerweer bleef. Vanuit het zuidwesten kwamen er weer opklaringen binnendrijven waardoor de avond in halfbewolkte omstandigheden verliep met af en toe zon. Het was erg rustig en later werd in deze omstandigheden weer wat nevel gevormd. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 23 september 2018
De regen kwam nu met bakken uit de lucht maar dankzij de passage van een depressiekern bijna pal over Malderen viel het erg mee met de wind en was het vooral bewolking, kou en regen die ons geselden. Daar hoorde een klassieke Nimbostratus lucht bij met losse wolkenflarden eronder. De wind was bij het krieken van de dag reeds naar het noorden geruimd en tegen de middag kregen we buiige regen waarbij de wind weer wat aanwakkerde. Het leek wel alsof er een moesson over ons neerdaalde maar na een tijdje klaarde het op vanuit het westen en kregen we zowaar even de zon te zien met Cumulus en Stratus fractus erlangs. Maar veel tijd was er niet om te herademen want het overtrok weer en we kregen terug met perioden van regen te maken. Tijdens de avond kreeg deze weer een buiig karakter waarbij het er soms goed uitviel. Het neerslagtotaal sprak dan ook boekdelen met 29,5 mm. Door de bewolking bleef de temperatuur vrij constant waardoor de minima met 8,7 graden niet veel lager waren dan de onderkoelde maxima van 12,8 graden.
Maandag, 23 september 2019
Het koufront is bijna helemaal stilgevallen waardoor we nog steeds onder diens bewolking zaten. Dit ging ook nog met wat regen gepaard maar het zootje schoof tegen de middag dan toch nog verder door zodat het hier weer droog werd bij een schamel neerslagtotaal van 0,6 mm. Door de bewolking is het niet kouder dan 14,2 graden geworden. Opklaringen maakten vanuit het zuidwesten hun intrede en we konden van diepblauwe luchten genieten die tegen de rafelige pannus bewolking afstaken. Er volgde wat zon maar de westelijke wind voelde frisjes aan in deze nieuwe luchtsoort. Gelukkig was deze niet al te krachtig en was het op sommige momenten zelfs helemaal windstil. Er ontstonden stapelwolken die soms nog flink uitgroeiden en dit zorgde kort na de middag dan toch nog voor een buitje met 10 regendruppels. Daarna werden deze wolken steeds meer afgeplat door warmte advectie uit een regenzone (tegenwoordig ook wel zone genoemd) die vanuit het zuidwesten onze richting uitkwam. Tegen de avond verscheen de eerste Cirrus hiervan terwijl de brede opklaringen het nog tot 22,7 graden lieten opwarmen. De Cirrus en verderop zelfs Altostratusbewolking zorgde voor een sfeervolle zonsondergang en tevens ook voor een langzamere afkoeling.
Dinsdag, 23 september 2020
Het was vanochtend schrikken toen de blauwe lucht niet blauw bleek te zijn maar grijs terwijl heel Malderen van de aardbodem leek geveegd te zijn. Het bleek echter mist te zijn die zeer dicht was zodat we amper een tiental meter ver konden zien. De omgeving lag er ook nog eens kletsnat bij terwijl er hier en daar zelfs plassen lagen. Of dit door zeer massale dauwvorming kwam of van motregen is niet duidelijk maar in de pluviometer was niet meer dan 0,0 mm te vinden wat ook het dagtotaal zou worden. Met 10,9 graden was het weer vrij zacht vanmorgen. Tijdens de voormiddag werd de mist dunner en konden we net de omtrek van de zonneschijf zien die zo zwak was dat we er zonder bescherming naar konden kijken. Misschien wel een ideaal moment daar de zon vandaag precies boven de evenaar stond al moesten we wel opletten want tegen de middag loste de mist in een mum van tijd verder op waardoor de zon weer het onderste uit de kan kon halen om ons te verwarmen en/of te verblinden. De dauw verdween snel en het warmde weer flink op waarbij we tijdens de namiddag maxima van 23,8 graden haalden. Er was geen enkele bewolking meer te zien en pas tijdens de avond zagen we in het westen een eenzaam, compact plukje Cirrusbewolking voorbijdrijven. Een eerste voorbode van een flinke weersomslag die morgen zal volgen of toevallig gevormd door andere processen in de atmosfeer? In elk geval was het zeker geen azuurblauwe lucht meer waar we tegenaan keken maar hing er een soort van nevelige waas die misschien toch te wijten was aan extra vocht door de naderende storingen waar de mist deze ochtend wellicht ook mee te maken had. Dit was overigens ook op de satellietbeelden te zien vanochtend want de mist leek zich voor de regenzones en wolkenbanden uit voort te planten. Tijdens de avond bleef het nog aangenaam warm voor zolang de zon scheen om dan na zonsondergang (of daar waar al eerder schaduw viel) plaats te maken voor een fikse afkoeling. Door al het vocht in de atmosfeer voelde het al snel kil en herfstachtig aan al werd er voorlopig geen nieuwe mist meer gevormd en konden we de sterrrenhemel zelfs nog erg goed waarnemen.
Donderdag, 23 september 2021
Het was andermaal fris bij minima van 8,1 graden en de omgeving lag er terug bedauwd bij. De vorming van nevelbanken leek niettemin een stuk beperkter te zijn dan de voorbije dagen. En dat was mogelijk al een eerste voorteken van een storing die in de loop van de dag voor een bewolkter weertype zal zorgen. Aanvankelijk was daar nog niet veel van te zien en de lucht was bij zonsopgang zelfs weer strakblauw met slechts een paar zeldzame streepjes Cirrus. Kort voor de middag kwam de verandering er dan en begonnen er Stratus fractus wolkjes binnen te drijven. Dit bleek uiteindelijk nog mee te vallen want de zon kwam er nog regelmatig bij en het noordelijke briesje was ook niet al te krachtig waardoor het nog best aangenaam bleef. We haalden nog maxima van 22,0 graden. Tijdens de tweede helft van de namiddag raakte het helemaal overtrokken maar het bleef droog. De Stratusbewolking die er nu hing was erg dik waardoor het behoorlijk duister werd voor het tijdstip van de dag. Vanuit het noorden wagen we terug brede opklaringen naderen die ons omstreeks 19H bereikten en nu zagen we Stratocumulusachtige wolkenflardjes hangen terwijl de hemel in het noorden met Cirrostratus bedekt was. Deze bewolking kleurde geelachtig en ging later over in oranjetinten wat in combinatie met de lagere bewolking en een aantal strepen Cirrus die inmiddels verschenen een erg fraai uitzicht opleverde. De opklaringen ten spijt koelde het niet meer zo sterk af als we gewoon waren en het was nog best comfortabel toen we het neerslagtotaal van 0,1 mm optekenden (dauw).
Vrijdag, 23 september 2022
De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en nu was het hele luchtruim versluierd met Altostratus translucidus, Cirrostratus en daaronder wat Altocumulusbankjes. De nadruk leek op het westen en zuidwesten te liggen maar eigenlijk was er niet veel overgang in de bewolking te zien. Het kwik is bij dit alles op 9,8 graden uitgekomen. Heel langzaam begon de bewolking dikker te worden, maar dit ging zo traag dat het nauwelijks merkbaar was en op sommige momenten wist de zon zelfs weer even terrein te winnen. Ook het kwik kon hier nog van profiteren door 19,2 graden aan te tikken bij een zwak zuidwestelijk briesje. Pas tegen de avond begon de opmars van de bewolking zich met meer zelfvertrouwen te voltrekken en raakte het dus overtrokken met een dikke laag Altostratus waar de zon niet meer doorheen raakte. Al was dat ook niet moeilijk te realiseren want ze was al bijna onder. Hoe dan ook, met het intreden van de duisternis begon het ook te regenen en kwam het herfstgevoel er weer helemaal in. De wind begon ook weer aan te trekken en uiteindelijk konden we al 1,5 mm registreren voor vandaag.
Zaterdag, 23 september 2023
Het is tijdens de nacht afgekoeld tot 9,3 graden en er werd terug veel dauw gevormd. We gingen in zonnige omstandigheden van start en de bewolking die er wel nog hing bestond vooral uit Cirrostratus en een paar Stratocumulus veldjes die vooral in het noorden voorkwamen aan de voorzijde van een actief buiengebied dat boven Nederland lag. Daarna werden er in de tamelijk vochtige lucht ook in Malderen al snel Cumuluswolken gevormd die door een eerder zwak west- zuidwestelijk briesje werden voort gedreven. Ze kregen flinke afmetingen en tijdens de voormiddag kwam het zelfs enkele keren tot gedruppel al waren dit alles bijeen geteld maar een stuk of twintig stuks. Na de middag werd het stabieler en werden de stapelwolken een maatje kleiner terwijl er in de hogere luchtlagen een waas van dunne Cirrostratusbewolking leek te ontstaan. Het werd fraai nazomerweer en het kwik kon nog opkrabbelen naar 18,1 graden. Tijdens de avond losten deze wolkjes verder op en kon de zon nog een uurtje ononderbroken schijnen alvorens de snelle afkoeling met het invallen van de duisternis weer intrad. De druppelbuitjes ten spijt is het neerslagtotaal beperkt gebleven tot 0,2 mm.
Maandag, 23 september 2024
Tijdens de nacht trokken er samen met het koufront meerdere buien langs al stelde het hier niet veel voor en leek de zwaarste neerslag en het onweer ons dus gemist te hebben. Tegen zonsopgang zaten we al een heel eind achter dat front waar het helder was met enkel in het oosten en noorden wegtrekkende velden Cirrus en Stratocumulus. De temperaturen zijn daarbij naar 12,5 graden gezakt. Later verschenen er enkele Altocumulusbankjes en zagen we nog enkele plukken Cirrus en plakken Cirrostratus verschijnen, deze leken soms uit het niets te ontstaan maar de bewolking bleef zelf erg schaars. Voorlopig dan toch want een goed uurtje na zonsopgang verscheen er plots Stratus en Stratus fractus bewolking die vanuit het zuiden in een scherpbegrensde zone op ons afkwam. Boven deze bewolking zat ook weer dikke Stratocumulus en het zag er allemaal vrij dreigend uit. Toen het hele zaakje boven ons hing, bleek het echter mee te vallen, het bleef grotendeels droog en de wolkenlaag viel uiteen in Stratus fractus. Wel zat alles nog dicht genoeg op elkaar om het de zon knap lastig te maken. Na korte tijd zagen we de wolkenflarden overgaan in flinke Cumuluswolken en hier vielen al meteen enkele lichte buitjes uit. De stapelwolken ontstonden zo snel dat het leek alsof we een erg actieve buiendag voor de boeg hadden, maar uiteindelijk bleef het bij enkele spetterbuitjes. Tegen de middag begonnen de wolken zich deels uit te spreiden tot Stratocumulus en leek de activiteit er dus grotendeels uit te gaan. De zon kwam er vaker en langer door en de lucht werd een beetje nevelig waardoor we stralenkransen langs de wolken zagen ontstaan. Het werd nog best aangenaam met 20,4 graden en hoewel de zuidwestenwind is toegenomen tegenover gisteren, bleef het op sommige momenten nog erg rustig en aangenaam. Af en toe kwam er een dikke plak door uitspreiding gevormde Stratocumulus voorbij maar op een paar druppels na bleef het droog. Omstreeks 17H zagen we een zoveelste exemplaar naderen, maar deze keer hingen daar dichte valstrepen onder en toen deze wolk ons bereikte ging het daar wat serieuzer uit regenen. Daarna volgden er terug opklaringen al zagen we op de radarbeelden meer actieve buiengebieden naderen vanuit het zuiden. Uiteindelijk bleef er niet veel meer van over toen dit ons bereikte en kwamen we er met een eerder beperkt neerslagtotaal van 0,6 mm vanaf.