Woensdag, 3 november 2004
Tijdens de vroege ochtenduurtjes werd het Malderse weerstation opnieuw door dichte nevelslierten aan het oog onttrokken. Doch wie de moeite deed om even naar boven te kijken werd beloond met de wetenschap dat de mistlaag in verticale richting maar nauwelijks was aangegroeid want de maan en de sterren schenen er zonder enige moeite dwars doorheen. Dit was de aanzet tot een reeks opklaringen waarvan we vanaf halverwege de voormiddag volop konden van genieten, met momenten was het zelfs aangenaam toeven in de zon. Maar deze 'verlichting' was ons maar eventjes gegund want in de loop van de namiddag werden de 'gordijntjes' weer netjes dichtgeschoven en keken we weer tegen de grijze wolkensoep aan, waar zelfs met momenten een druppel regen uitvalt. Afgelopen nacht hebben we trouwens nog meer druppels ontvangen die samen goed waren voor 0,6 mm als dagtotaal. Dankzij ons zonnige intermezzootje konden de temperaturen oplopen tot een iets treffelijkere 13,8 graden tegenover het ochtendlijk minimum van 5,7 graden. De wind spande hierbij aan tot 19 km/h. Hoewel we vandaag de zon mochten aanschouwen ziet het weerbeeld er voor de komende dagen niet zo interessant uit met verzwakte fronten die in de buurt blijven rondhangen en voor veel laaghangende 'troep' zullen zorgen. De gordijntjes blijven dus dicht met andere woorden.
Donderdag, 3 november 2005
Tijdens het doorbreken van de ochtendschemering bleek er nauwelijks bewolking aanwezig te zijn op een paar losse wolkenflarden na, maar in tegenstelling tot wat men zou verwachten bij dit heldere weer is het afgelopen nacht nauwelijks afgekoeld zodat we het kwik vanochtend terugvonden op een duizelingwekkend hoge 14,1 graden. Het zachte en lichtbewolkte weer bleef een groot deel van de dag standhouden, maar geleidelijk werden er stapelwolkjes gevormd die vooral na de middag erg talrijk waren en er in de vooravond zelfs in slaagden om er een paar buitjes uit te peuteren alvorens de rust in het weersgebeuren terugkeerde en het definitieve neerslagtotaal op 0,4 mm gevestigd werd. Ondanks dit alles kon de temperatuur verder stijgen naar een bijna zomers aandoende 19,4 graden, maar er stond hierbij een nijdige westen tot zuidwestenwind met snelheden die met haar snelheden tot 47 km/h behoorlijk afbreuk deed aan dit nazomergevoel. Veel verbetering zal hier overigens niet in komen want met een depressiekern in onze nabije omgeving en een jet die zich momenteel boven het westen van het land bevindt kunnen we ons het komende etmaal verwachten aan een nieuwe buienlijn die vooral na morgenmiddag over het land zal spoelen terwijl we het dit weekend al evenmin zullen droog houden. Ook de wind zal hierbij nog flink haar gang kunnen gaan.
Vrijdag, 3 november 2006
Een heldere nacht resulteerde erin dat we vanochtend weer moesten opboksen tegen lage minimumtemperaturen van slechts 1,7 graden. Her en der moest er zelfs gekrabd worden op het buiten slapende wagenpark. Wat volgde was een niet eens zo slechte najaarsdag waarbij brede opklaringen werden afgewisseld met een aantal Stratocumulusveldjes en enkele Cumuli. De zon slaagde er nog in om het kwik omhoog te persen naar 12,7 graden. Een west- noordwestelijke bries tot 25,7 km/h deed het echter een stuk minder comfortabel aanvoelen. Het tweede deel van de namiddag stond in het teken van een heel ander weertype: vanuit het noorden ging de bewolking snel toenemen wat korte tijd later resulteerde in een periode van matige regenval. De avond verliep aanvankelijk zwaarbewolkt maar geleidelijk kwamen er vanuit het noorden alsnog wat opklaringen binnensijpelen. Verse regen viel er niet meer waardoor we uiteindelijk op een eerder magere 0,8 mm neerslagtotaal strandden.
Zaterdag, 3 november 2007
Terug pure imitatie van het weer van gisteren en eergisteren. De dag begon grijs, rond de middag neigde het weer tot opklaren en kregen we de zon een halfuurtje te zien, vervolgens werd alles weer netjes toegedekt met Stratus en Stratocumulus. De motregen ontbrak evenmin: deze viel weer in voldoende hoeveelheden om meetbaar te zijn met 0,2 mm. De motregen hielde het later op de avond weer voor bekeken waardoor we droog en rustig konden afsluiten, doch met het grote verschil dat er brede opklaringen kwamen opzetten die wellicht het begin zijn van een gevoelig frissere nacht dan we nu gewend zijn. We vertoefden immers nog in subtropische sferen met temperaturen die tussen 12,4 en 14,9 graden schommelden en dit bij een nauwelijks voelbare wind van 12,9 km/h uit het noordwesten.
Maandag, 3 november 2008
Nog steeds was het vanmorgen een saaie boel met een vormeloze laaghangende wolkenmassa die bij zonsopgang overging van straatverlichtingskleuren naar egaalgrijs. Hierbij kregen we af en toe lichte motregen te verwerken, maar de - letterlijk- positieve zijde van dit alles was dat we terug vrij hoge minimumtemperaturen konden optekenen die niet beneden 6,6 graden uitkwamen. Het rustige en monotone weersbeeld hield aan tot kort voor de middag toen de bewolking dunner werd en overging van Stratus naar Stratus fractus. Daar hoorde ook een zonnetje bij, maar veel stelde het niet voor en de wolken bleven in de meerderheid. Later leek alles weer toe te trekken, maar halverwege de namiddag kregen we terug een iets overtuigendere doorbraak van de zon te zien waarbij de bewolking nu overging in Stratocumulus en Altocumulus die een erg fraai samenspel vormden met restantjes van Stratus fractus die op slechts enkele tientallen meters hoogte voorbijdreven in de zwakke oostenwind met snelheden tot 11,3 km/h. De lucht daartussen was erg nevelig waardoor alles in zachte, rustgevende kleuren werd gehuld die best wel voor een aangename sfeer zorgden, en de temperaturen hielpen daar een (klein) beetje aan mee door op te klimmen naar 10,6 graden. De opklaringen bleven standhouden tot geruime tijd na zonsondergang, maar omstreeks 21H vonden ze hierboven dat het welletjes was geweest en werd alles weer toegedekt met een vrij dichte mistlaag die alles op de begane grond aan het oog onttrok, maar niettemin voor een heel aparte, mystieke sfeer zorgde. In enigszins benevelde toestand konden we op het einde van het etmaal notitie nemen van het neerslagtotaal dat ondanks (of juist door) de motregen niet veel verder dan 0,0 mm is geraakt.
Dinsdag, 3 november 2009
Het zag er vanochtend veelbelovend uit met brede opklaringen en slechts enkele Stratocumulusbankjes die de volle maan afschermden. In het westen was echter dichtere Stratocumulus te zien en de weerberichten, satellietbeelden en radar zagen er al evenmin rooskleurig uit. De bewolking kreeg dan ook al snel gezelschap van Altostratus en Altocumulus, en nog voordat de voormiddag halfweg was, keken we aan tegen een betrokken hemel. De eerste regendruppels waren kort daarop een feit, en waren het begin van een erg vochtige, kille en gure herfstdag. Het grootste deel van de daglichtperiode waren we onder invloed van een warmtefront dat voor lichte of matige regen zorgde, maar ondanks hetgene dat haar benaming deed vermoeden, presteerde het kwik erg magertjes met waarden tussen 5,3 en 11,9 graden. Kort voor zonsondergang werd de bewolking erg chaotisch en dreigend op nadering van het koufront, dat haar naam in elk geval meer eer wist aan te doen. De neerslag kreeg een buiig karakter en na zonsondergang kregen we felle stortvlagen te verwerken waar ten noorden van Malderen zelfs lokaal onweer bijzat. Op deze locatie bleef het beperkt tot een weinig hagel dat af en toe tussen de zeer dikke regendruppels vermengd zat, maar het natuurgeweld was er daarom zeker niet minder om. Na een korte, droge tussenpauze omstreeks 20H ging het opnieuw fel regenen vanuit het zuidwesten en kregen we wederom een weinig hagel te verwerken. Nadien keerde de rust echter weer en schoven er brede opklaringen binnen vanuit het westen. De overdag tot 41,8 km/h uithalende zuid- zuidwestenwind zwakte af en de resterende bewolking bestond uit Stratus fractus, Cumulus en Stratocumulus. De rust en kalmte waren echter tijdelijk want de bewolking werd later op de avond weer dikker (Altocumulus en Cirrus densus) en er volgde opnieuw een periode van pittige regenval. Deze wist het neerslagtotaal aan te vullen tot een vrij indrukwekkende 6,4 mm, maar was slechts klein bier tegenover een erg actieve squall die later op de nacht met het nodige onweersgeweld over de Nederlandse kusten trok.
Woensdag, 3 november 2010
Tijdens de bijna stormachtige nacht zijn we vanochtend in uitzonderlijk zachte luchtmassa's terechtgekomen, en bleef te temperatuur op een zomerse 12,2 graden steken. De wind haalde flink uit met snelheden tot 41,8 km/h uit west- zuidwestelijke richtingen. Het was echter droog en af en toe waren er opklaringen te zien, al bleven laaghangende Stratus fractus en Stratocumulus wolkenvelden in de overgrote meerderheid. Tijdens de voormiddag leek het aandeel laaghangende bewolking langzaam af te nemen terwijl er op de hogere niveaus meer sluierbewolking werd aangevoerd die geleidelijk overging in Altostratus translucidus. Dit proces ging gepaard met nog warmere luchtaanvoer en zo bereikten we binnen de kortste keren de (in deze tijd van het jaar toch) magische 15 graden- grens om uiteindelijk op 17,1 graden te pieken. Hier bleef het kwik vervolgens de ganse dag rond schommelen terwijl het droog bleef en de wind een tikkeltje afzwakte. Volledig gaan liggen deed ze echter bijlange niet want we moesten de hele dag door rekening houden met haar vlagerige karakter. De Altostratusbewolking werd tijdens de namiddag niet dikker waardoor we het grootste deel van de tijd een waterzonnetje te zien kregen terwijl er aan de horizon Cumulus congestus te zien was die op een wat onstabiele opbouw van de atmosfeer wees. Maar ook de namiddag en avond verliepen droog en in bijna zwoele omstandigheden. Er dreef terug meer laaghangende bewolking binnen (Stratocumulus) die tijdelijk langs onder werd beschenen door de ondergaande zon waardoor dit gebeuren met indrukwekkende, vurig rode kleuren gepaard ging. De Altostratusbewolking werd weer dunner zodat we daarna af en toe een fonkelende sterrenhemel te zien kregen. Op het einde van de avond was er uiteraard nog niets veranderd aan het neerslagtotaal dat 0,0 mm bedroeg.
Donderdag, 3 november 2011
Met een boterzachte 15,0 graden om 5H 's ochtends grensde de najaarswarmte aan het ongeloofwaardige, al was een naderend koufront erop gebrand om ons zo snel mogelijk weer met beide voetjes op de grond te zetten. Niet dat het haar lukte, want na de opzettende regenvlaagjes omstreeks 6H30 werd het weer droog en verschenen er terug opklaringen terwijl de zwoele zomerwarmte bleef hangen. Na een tijdje kwam de bewolking weer opzetten, maar het ging de hele tijd om een mix van Altostratus, Stratocumulus castellanus en Stratus fractus welke onstabiel oogden maar weinig opleverden. Kort voor zonsondergang verscheen er nog een enkele opklaring, voor de rest bleef het betrokken al konden we hierbij toch maxima van 18,4 graden optekenen. Na zonsondergang trok de wind vrij plots aan, maar het bleef zo goed als droog. De snelheden haalden 38,6 km/h uit zuidelijke richtingen en de 0,1 mm neerslag die er vandaag was gevallen was dan ook meteen weer verdampt.
Zaterdag, 3 november 2012
(Nieuw Zeeland) Het was vanochtend uitzonderlijk koud met rijp en ijsvorming in de jungle rond Milford Sound. Een erg late vorstprik voor Nieuw Zeelandse normen en de schade aan tuinbouwgewassen liep op tot bijna een half miljoen euro. De sfeervolle witte ochtendlandschappen deden weinig van dit leed vermoeden en er volgde een mooie lentedag met kleine stapelwolkjes die gevormd werden. Ondanks hun beperkte omvang werden ze erg talrijk en in de bergen waren er zelfs valstrepen onder te zien. Er was nochtans geen aambeeldbewolking te zien die je normaal bij buienwolken zou verwachten en het wolkendek boven die valstrepen oogde ook erg dun en onschuldig. In Te Anau zagen we dan weer hoe zich tijdens de avond felle buien ontwikkelden in de bergen, welke pal onze richting uitkwamen. Maar gelukkig zaten we aan de lijzijde van de bergen waardoor de buien door lijwerking oplosten voor ze ons bereikten. Er vielen slechts af en toe een paar verdwaalde regendruppels waarna een rustige maar frisse avond volgde.
Zondag, 3 november 2013
Na een tamelijk gure, winderige nacht begonnen we de dag met mooie opklaringen terwijl er ook Cirrus densus en Cumulus congestus te zien was. Er ontwikkelden zich twee buienstraten waarbij de ene over het zuiden van België hing terwijl de andere zowat over het midden van Nederland trok. De Belgische buienstraat lag net te zuidelijk om ons mee te pikken, maar op het einde van de voormiddag zwaaide ze toch even uit naar het noorden waardoor we ook in Malderen een bui te verwerken kregen die gepaard ging met matige regenval. Daarna werd het weer droog en kregen we af en toe de zon te zien terwijl het de hele dag door genieten was van mooie wolkenluchten in de heldere, polaire lucht. Hoge temperaturen hoefden we in deze luchtsoort natuurlijk niet te verwachten, al kunnen we zeker niet zegen dat het kwik het slecht deed voor de tijd van het jaar met maxima van 10,7 graden. Ook 's ochtends was het eerder aan de zachte kant bij minima van 7,9 graden. Kort voor zonsondergang zwaaide de Belgische buienstraat opnieuw uit naar het noorden en mochten de Malderse pluviometers nog eens de handen uit de mouwen steken. Dit leverde een uiteindelijk dagtotaal van 6,8 op waarna de rust definitief weerkeerde. De echte actie speelde zich op de Nederlandse buienstraat af die net als de Belgische versie in haar lengte voorbijtrok en dus zowat de ganse dag ter plaatse bleef trappelen. Op deze buienlijn ontwikkelden zich enkele buien van het supercel- type en ook de bijhorende windhozen bleven er niet uit waardoor de ene tornadomelding na de andere binnenkwam en er plaatselijk heel wat schade werd aangericht. Een mini- outbreak in de Lage Landen dus, en wie naast de prijzen greep kon ook nog rekenen op flinke hagelbuien en onweer terwijl de hagel op sommige (Nederlandse) plaatsen zo hevig was dat men er in een witte wereld terecht kwam. Tijdens de avond en vooral na zonsondergang keerde de rust er grotendeels weer al kon er hier en daar nog worden genoten van fraaie bliksemshows in de vroeg intredende duisternis. In Malderen en het grootste deel van België kwam het ondertussen niet meer verder dan stapelwolken terwijl we een tamelijk winderige maar droge nacht in gingen.
Maandag, 3 november 2014
De rust is tijdens de nachtelijke uurtjes teruggekeerd en we zagen nu Altostratus en Stratus fractus bewolking hangen in het westen terwijl de hemel in het oosten lichter was met Cirrostratus en Altostratus translucidus. Het leek alsof er een zeer actieve regenzone vlakbij was, en dat was ook zo. Maar de regenzone trok in haar lengte net ten westen van ons voorbij waardoor we aan deze nieuwe zondvloed (nog) wisten te ontsnappen. Wat verderop in het regengebied was echter een knik te zien waaronder een deel van de zone naar het oosten doorsloeg in de vorm van een zeer actief koufront. Hierdoor begon het hele zootje tijdens de namiddag toch onze kant op te komen en omstreeks 15H vielen dan de eerste regendruppels. Kort daarvoor noteerden we nog de maxima van 16,7 graden die een stuk lager waren dan wat we nu gewoon zijn, en de krachtige zuidwestenwind deed het ook nog eens een stuk koeler aanvoelen dan het was. De regen werd tijdens de avond buiiger en een hoogtepunt werd omstreeks 18H40 bereikt toen er opnieuw een kleine wolkbreuk plaatsvond die het neerslagtotaal in een kwartiertje liet opliepen tot dichtbij de uiteindelijke 8,8 mm die we op het einde van de avond optekenden. Een avond waarin het nog gezapig naregende, al was de wind ondertussen weer wat afgezwakt zodat het eerder iets van een zomerregentje dan van guur herfstweer weghad. Voor zover dat iets uitmaakte voor de doorweekte slachtoffers die eraan blootgesteld werden. Dankzij de bewolking werden de minima van 11,3 graden niet meer scherpgesteld.
Dinsdag, 3 november 2015
De snel opkomende mist heeft toch geen somber en grijs vervolg gekregen, want vanochtend was die weer verdwenen. Nu is er echter een chaotisch kluwen van Cirrus fibratus, Cirrostratus en niet aaneengesloten Altostratus binnengedreven die doorspekt was met Altocumulus floccus wolkjes. In het westen waren ook Altocumulus lenticularis wolken te zien die een naderende regenzone leken aan te kondigen. Een regenzone die haar naam niet waard was, maar in elk geval een periode met meer bewolking en gevoelig zachtere nachten zou inluiden. Voorlopig was het echter nog zo ver niet, want het was vanochtend weer bibberen geblazen bij minima van 1,2 graden en flink wat vorst aan de grond. Daarna was het dan aan die zachte luchtmassa's om het land te veroveren, en daar de bewolking niet aaneengesloten was kon het bij aardig wat zonneschijn nog opwarmen tot een voor de tijd van het jaar bijna absurde 19,2 graden. Net als gisteren werd het mooiste moment weer voor de avond bewaard en viel ons terug een zeer indrukwekkende zonsondergang te beurt. Deze keer was het niet de mist met velden van Altocumulus bewolking die van onderaf werden aangeschenen in oranje en later bloedrode kleuren waarbij lager gelegen Altocumulus castellanus en floccus wolken hun schaduwen op het wolkendek erboven wierpen. De schoonheid van dit alles was duizelingwekkend en het duurde ook een tijdje eer alles weer verviel in blauwachtig grijze kleuren. De rest van de avond verliep in half bewolkte, droge en erg zachte omstandigheden terwijl het erg rustig bleef met slechts een zwak zuidelijk briesje. De regenzone die eerder een droogzone zou moeten genoemd worden, leverde ons een dagtotaal van 0,0 mm op.
Donderdag, 3 november 2016
Tijdens het tweede deel van de nacht is de rust teruggekeerd en er hing verspreide Stratocumulus bewolking terwijl het is afgekoeld tot 6,8 graden. Hier en daar kwam het wel nog tot een paar lichte regenbuitjes zoals in Vilvoorde en Brussel maar toch was de lucht veel minder onstabiel dan gisteren. De nadruk kwam meer op Stratocumulus, Cumulus en Stratus fractus te liggen, al was het wel een serieuze nadruk die de zon buiten beeld duwde. Samen met de frisse noordwestenwind en onderkoelde maxima van 11,9 graden zorgde dit voor een niet al te gezellig weertype. Tijdens de late namiddag begon het dan toch nog op te klaren, maar of we daar nu vrolijk van moesten worden is een ander paar (winter)mouwen want dat opklaren was het werk van een naderende regenzone die de aanwezige bewolking door elkaar woelde en liet oplossen. De bewolking daaruit was nagenoeg onmiddellijk te zien zodra de eerste opklaringen verschenen waren, en dat was de klassieke opbouw van Cirrus naar Cirrostratus en Altostratus. De neerslag zelf kon ons echter niet bereiken waardoor we alsnog een rustige, droge en halfbewolkte avond beleefden waarin we het dagtotaal van 0,0 mm konden optekenen.
Vrijdag, 3 november 2017
Tijdens het tweede deel van de nacht heeft zich massaal mist en Stratus gevormd. Vooral Nederland moest eraan geloven terwijl de bewolking in Malderen wat dunner was en er al snel weer blauwe stukken zichtbaar werden in de contrastloze hemel. Het was aan de koele kant met minima van 7,0 graden. Tijdens de voormiddag zagen we vaak blauwe kleuren in de hemel maar toch had de zon alle moeite van de wereld om erdoor te breken waardoor het grijs en kil bleef. Maar tegen de middag sloeg het weer plots om en dreven er brede opklaringen binnen vanuit het zuiden waarop zonnig en zacht weer volgde. We haalden maxima van 13,8 graden en de wind kromp verder naar zuidelijke tot zuid- zuidoostelijke richtingen. Halverwege de namiddag kwamen we onder een gordel met Cumulus fractus en Stratocumulus terecht waarin schitterende stralenkransen waren te zien in de vochtige atmosfeer in een geelachtig licht. De zon waren we hiermee eventjes kwijt maar na een uurtje klaarde het weer op en kregen we enkel gebroken Stratocumulusvelden te zien die voor een mooi uitzicht en sfeer zorgden. Tijdens de avond werd het wat neveliger en koelde het vrij snel af.
Zaterdag, 3 november 2018
(Taiwan) Het eerste deel van de vlucht kwamen we weer in en boven de wolken terecht die tot bijna in Hong Kong alles aan het zicht onttrokken. Daar was het helder en dat zou voor het grootste deel van de vlucht niet anders zijn. Enkel bij het naderen van de Gobi woestijn kregen we tijdelijk met bewolking en turbulentie te maken. Voorbij het Turkse Samson was alles echter bedekt met Stratocumulus en deze loste pas gedeeltelijk op tijdens de voormiddag in Istanboel. Maar na een half uur vliegen hingen we weer boven Stratusbewolking die het zowaar tot in Duitsland volhield. Daarna klaarde het op en verscheen er Cirrus met later Altocumulusbanken. Het was echter de zeer zware turbulentie die opviel en haaks op het stabiele, rustige en aangename nazomerweer op Belgische bodem stond. In Malderen was het zonnig met de eerdergenoemde wolkensoorten terwijl er vanuit het westen fraaie Cirrus uncinus en spissastus binnendreef. Met 11,0 graden was het desondanks vrij koel en tegen de avond koelde het snel af onder de open hemel. De minima kwamen uit op -0,4 graden en het neerslagtotaal is op onze vertrouwde 0,0 mm blijven steken.
Zondag, 3 november 2019
(Laos) Het was tijdens de nacht weer een stuk zwoeler dan de voorbije dagen en eens de zon op was voelde het al snel drukkend aan. Er hing redelijk wat bewolking die uit Stratocumulus bestond en daar ontstonden Cumuluswolken tussen. Deze waren onschuldig maar na verloop van tijd ontstonden daar toch weer een paar Cumulonimbuswolken tussen. De Stratocumulusvelden verdwenen en we zagen nu een paar onweerscomplexen op grote afstand. Te groot om in Luang Prabang nog voor een natte verrassing te zorgen maar nog duidelijk zichtbaar. De hoge temperaturen tot 31 graden werden gevolgd door een verkoelend briesje dat ongeveer een uur voor zonsondergang opstak.
Dinsdag, 3 november 2020
Brede opklaringen hebben zich tijdens de nacht over het land uitgebreid waardoor de dag in zonnige omstandigheden van start ging. Het is hierdoor flink afgekoeld en we vonden het kwik terug op een frisse(re) 5,6 graden. De eerste paar uur van de voormiddag verliepen zonnig met een diepblauwe lucht maar een lagedruksysteem dat zich in de koude luchtmassa heeft gevormd zorgde voor bewolking, buien en vooral een krachtig windveld waarmee we tegen de middag te maken kregen. De bewolking die binnendreef bestond uit Stratocumuus, Cumulus, Stratus fractus en Cirrus densus uit de buien. Deze laatsten bereikten ons niet in Malderen maar door de bewolking en de venijnige zuid- zuidwestenwind voelde het bijzonder guur aan met temperaturen die op 12,9 graden bleven steken. Tegen het einde van de namiddag nam de bewolking af en kregen we nu zicht op enkele fraaie ijskappen van buien die zijn overgebleven. Samen met een paar Stratocumulusveldjes erbij zorgde dit voor een mooie fotografie gelegenheid. Tijdens de avond klaarde het verder op en kwam de wind ook weer tot rust. Het neerslagtotaal is uiteraard beperkt gebleven tot 0,0 mm.
Woensdag, 3 november 2021
We zijn tijdens de nacht in een smalle stabiele zone tussen het eerder voorbij getrokken koufront en de buien erachter terecht gekomen. Dit betekende dus opklaringen, weinig wind en een flinke afkoeling. En deze heeft er in de vochtige lucht voor gezorgd dat er mist en dauw ontstond. De gevreesde Stratusbewolking bleef gelukkig uit waardoor het de sfeervolle sprookjesvariant van de mist was waarvan we konden genieten tijdens de vroege uurtjes. Vooral op het platteland was alles mooi met nevel- en mistbanken getooid en de dauwdruppels wisten alles ook nog wat extra te versieren. De minima zijn met 1,5 graden positief gebleven waardoor we er ook nog eens de schoonheid van onze gevoelige plantjes en bloemen konden bij nemen dit het nog steeds hebben kunnen volhouden tot hiertoe. De mist loste geleidelijk op maar we bevonden ons in de schaduw van de regenzone ten oosten van ons waardoor het ondanks de blauwe lucht met slechts wat Cirrus floccus bewolking boven ons nog niet meteen zonnig werd. De laag Altostratusbewolking in het oosten was niettemin fraai net zoals de muur van Cirrus densus uit de buien ten westen van ons. Daarna kon de zon dan het beste van zichzelf geven en het kwik kon met veel moeite nog opkrabbelen tot 11,6 graden. Er stond weinig wind uit noordwestelijke richting waardoor het best aangenaam aanvoelde. Langzaam maar zeker schoof de stabiele zone verder op naar het oosten en de buienwolken kwamen tegen zonsondergang al dreigend aanzetten vanuit de noordwestelijke horizon. En we kregen er ook mee te maken in Malderen al stelde het allemaal niet zo heel veel voor. Met mm was het neerslagtotaal dan ook niet meteen indrukwekkend te noemen.
Donderdag, 3 november 2022
De sluierbewolking is tijdens de nacht dikker geworden, en kreeg gezelschap van Altocumulusbanken en wat pannus bewolking. Dit alles hoorde bij een naderend koufront dat volgens de modellen een flinke hoeveelheid regen zou brengen in de Lage Landen. Maar op de satellietbeelden was te zien hoe alles een eind ten westen van ons bleef en er zaten nog flink wat gaten in de bewolking waardoor we geregeld de zon te zien kregen. Meestal was dat in matglas versie maar rond de middag waren er tijdelijk ook echte opklaringen met een blauwe lucht erin. De wind bleef er ons echter constant aan herinneren dat het geen zomer meer is en dat er een storing in aantocht is. Deze kwam nu uit zuidelijke tot zuid- zuidwestelijke richtingen en was weer erg krachtig. Tijdens de namiddag kwam de bewolking weer massaal opzetten en deze bestond nu vooral uit Altocumulus en Altostratus terwijl er ook floccus en castellanus structuren in te zien waren. Om 15H38 ploften dan de eerste regendruppels neer te Malderen en deze werden gevolgd door perioden van lichte of matige regen en een doodlopende weg voor het kwik dat bij 15,9 graden weer rechtsomkeert moest maken. Maar dat was uiteindelijk maar een kort ritje daar het door de bewolking afgelopen nacht niet kouder dan 9,8 graden is geweest. Van de grote neerslaghoeveelheden die tot een paar dagen geleden berekend werden voor vandaag kwam echter niet veel terecht, op sommige momenten regende het maar nauwelijks en de enige deelnemer van het weersgebeuren die nog in vorm bleek te zijn was de zuidwestenwind. Later in de avond volgden er weer droge perioden maar omstreeks 10H werden we plots opgeschrikt door erg felle stortbuien die uit het niets leken op te duiken. Hier en daar werd ook onweer waargenomen maar in Malderen was dat op het eerste gezicht niet het geval. Hoe dan ook kreeg de pluviometer een aardige slok water binnen, goed voor 6,8 mm.
Vrijdag, 3 november 2023
(Singapore) Kort na zonsopgang was het licht bewolkt met enkel Cirrus en Cirrostratus uit restanten van buien. Al snel ontstonden er overal weer stapelwolken die eerst de afmetingen van mooiweerswolkjes hadden maar meteen doorgroeiden naar de congestus variant. Althans in de richting van landmassa's zoals het Maleisische en Indonesische schiereiland rond Singapore. Hier losten de wolkjes deels op en uiteindelijk kregen we enkel in de verte wolkenmuren te zien waarvan later wel ijskappen tot hier uitspreidden en voor schaduw zorgden. Deze Cirrus densus bewolking bleef alles een tijdlang overheersen maar loste tijdens de avond deels op zodat er een waterzonnetje doorheen priemde. Door het warme en zachte licht was dit weer een goed moment om de fotografen onder ons (of de Singaporezen) aan het werk te zetten. De rest van de avond verliep rustig al ontstonden er terug wat stapelwolken boven het warme zeewater.
Zondag, 3 november 2024
(Maleisië
Het is tijdens de nacht weer opgeklaard en de dag startte dus met diepblauwe luchten waarin slechts wat veldjes Altocumulus te zien waren. Later ontstonden er stapelwolkjes en zagen we in de verte ook ijskappen van buiencomplexen. Er ontstonden nieuwe buien ten oosten van ons tijdens de namiddag en uiteindelijk waaierde er wat sluierbewolking daarvan uit over Kuala Lumpur. Er ontstonden echter ook nieuwe buien op kortere afstand waardoor we zicht kregen op indrukwekkende stapelwolken waarvan een deel al verijsd was. Waarschijnlijk was er zonder het stadslawaai ook wel donder te horen geweest. Maar de buien bereikten ons alsnog niet en het bleef droog. Wel hing er tijdens de avond veel meer (rest) bewolking dan overdag. Het bleef daarbij eveneens rustig en droog.