Maar niemand accepteert het, en blijft maar in de blinde frustratie hangen.
Nu ook, het seizoen is nét begonnen. Ik kijk best uit naar een verdwaalde nachtvorst of sneeuwvlok. We krijgen een noordstroming en ik heb geen verwachtingen, maar wie weet? Het is ook een leuke kaartenoefeningen, zien wat er van komt zonder verwachtingen. Gewoon beoordelen en kijken.
Het hoeft daarom geen totaalwinter te zijn, geen schaatsijs of een sneeuwdek van 10cm dat 5 dagen blijft liggen. Voor mij hoeft dat allemaal niet, het is nota bene november. Het is voor mij als de eerste wielerwedstrijd in het nieuwe seizoen, je kijkt daar naar uit terwijl het evengoed op een sisser kan aflopen. Of de eerste voetbalmatch, het kan een saaie 0-0 zijn, maar hey, het is toch weer begonnen.
Ik lees hier vooral een hoop chagrijnige mensen die niets anders meer kunnnen, elke kaart blindelings afschieten en wat als een 70 plusser cynisch mekkeren dat vroeger alles beter was. En dat kan best, maar verblind jezelf dan niet. nieuwe ronde, nieuwe kansen. Iedereen weet ondertussen wel dat de kansen ieder jaar slinken, laten we toch nog een beetje fun hebben in het laatste wat ons rest. We kijken toch ook allemaal uit naar de eerste 15+ in de lente? Lopen we dan ook te mekkeren dat het nog geen 25 graden is februari en maar 16? nee toch?
Voor mezelf sprekend; ben niet verbitterd en chagrijnig. Probeer alleen taal te geven aan mijn kijk op de winters van deze tijd. En een ieder reageert hierop vanuit zijn eigen perspectief: Leeftijd, optimist, pessimist, realist, enz. Laat iedereen gewoon blijven reageren vanuit hun eigen perspectief, mits het niet de spuigaten uitloopt. Daar mag diegene dan best op aangesproken worden, maar dat gebeurt hier ook wel vind ik. Ook jij hebt een een duidelijke kijk op de pre-winter en ieders reactie hierop. En dat is ook prima.
