De eeuw waar ik in geboren ben. 28 jaar voor het einde. O jee, waar is mijn rollator? 
1978 of 1979 herinner ik me nog goed. Al was ik toen 5 of bijna 6. Ik herinner me sneeuw. Eigenlijk sneeuwde het wel iedere winter. In de jaren 70/80. Of is mijn herinnering tussen alle zwart-wit foto’s door nu gekleurd? Er ging geen winter voorbij zonder sneeuwman. Toegegeven vandaag was het aardig koud en er staat een harde wind uit het oosten want de pluimen van een niet nader omschreven soort plant zwiepen heen en weer. Maar winter?
Denk dat mijn geheugen gewoon te vol zit met vorst, sneeuw en ijs om dit grijze weer waarin ‘s avonds de temperatuur niet spectaculair daalt echt geen nieuwe herinnering gaat vormen.
Ik weet nog menig rondjes tact, hier, waarbij de temperatuur na zonsondergang als een baksteen zonk. In de beginjaren van weerwoord (ja, 2005). Er werd tegen elkaar op ‘getact’.
Ik mis die tijd. En wil het begrip ‘winter’ echt niet vergelijken met stuiptrekkingen in het jaar twintigvijfentwintig, bijna zesentwintig. Daarvoor zijn de herinneringen te mooi.
.