Weerwoord | Re : Liefhebbers geen schuldgevoel aanpraten

he

Je kunt van sneeuw houden, en als er een bus schoolkinderen verongelukt door een slippartij hoef je je ook niet schuldig te voelen.

Natuurfenomenen fascineren vele mensen nou eenmaal, klaar. Kun je twee dingen doen als er storm opkomt: niets doen of proberen in een veiligere setting te belanden. En dat laatste is niet altijd genoeg bij extreem weer (in de Benelux in 99% van de gevallen wel).

Ik heb bv. gisteren mijn wagen onder een brug geparkeerd owv hagelkansen. Mijn vader heb ik afgeraden te gaan fietsen na 15u.

De schade en menselijk leed vind ik bijzonder erg, maar niemand treft schuld als er iets ernstigs gebeurt, behalve mogelijke nalatigheid (van slachtoffer zelf of infrastructureel) of gebrekkige voorzichtigheid.

Grts

Ik heb het woord schuld toch ook niet gebruikt?
Uiteraard snap ik wel dat niemand er schuld aan heeft en ook snap ik de fascinatie voor bepaalde weersfenomenen maar al te goed.
Het enige dat ik kwijt wilde, en Stephan begreep mijn punt, is dat 'wij' in ons enthousiastme wel eens om dingen vragen, waarbij we eigenlijk geen idee hebben wat we precies wensen. Vergelijk het maar met de situatie dat je gezellig op een verjaardag zit te kletsen en dan tegen je gesprekspartner zegt, goh ik hoop dat ik morgen een ongeluk krijg. De reactie laat zich dan raden denk ik. Feitelijk is het vragen om woeste / verwoestende weersomstandigheden hetzelfde, waarbij je in eerste instantie denkt, hoe zou het zijn als er in no-time 100mm regen valt, of wat voel ik bij windkracht 10/11/12, of trok er maar eens een zeer zware onweersbui over mijn huis. Maar de gevolgen van dergelijke wensen verliezen we wel eens uit het oog. Daarmee wil ik niet zeggen dat je er niet maar mag verlangen, de meeste mensen zijn constant op zoek naar dingen waarop ze kicken, en zo'n wens mag en zal ook nooit de schuld op iemand laden, de andere zijde verdient echter wel aandacht en zal je (zeker als je ouder wordt) zwaarder gaan wegen dan die kick.