Het verhaal wordt nu in mijn ogen heel vaak in een economisch daglicht geplaatst en lijkt zo zelfs een economisch probleem en niet eens (of minder) een milieuprobleem.
Ik luisterde gisteren een deel van een 90 minuten durende lezing van de Chris Hedges en die zegt exact wat ik hier al een paar keer heb geschreven: de tirannie van de multinationals loopt op zijn einde omdat het nu tot een onvermijdelijke clash komt. Dat weten ze en ze zijn zich aan het voorbereiden door wetgeving en handelsakkoorden waarmee het publiek nog verder buitenspel wordt gezet en milieumaatregelen worden uitgesloten als het om hun belangen gaat.
Dat klinkt natuurlijk eenzijdig, dramatisch en zwart wit. Maar in zijn lezing geeft hij er tal van voorbeelden van en er zijn genoeg anderen die met feiten en niet vermoedens kunnen staven dat dit gebeurt.
Maar goed: het gaat tot een clash komen tussen de heersende politiek die er echt alles aan doet om met name multinationals (westerse) uit de wind te houden en de kosten en maatregelen zo nadelig te laten klinken en financieel ook te laten worden voor het publiek, dat het draagvlak ervoor onder ons verdwijnt. Het is het doel maar een probleem is dat de realiteit zich niet laat veranderen in dezen. Dus gaan we zien dat maattregelen niet kunnen door handelsakkoorden en andere afspraken, gaan we het failliet van het neoliberalisme gewoon meemaken. Gezien de belangen niet zonder een denk ik zwaar gevecht.