Maar wie weet dat dit in de toekomst wel meer mee wordt meegenomen?
Het is nog nooit op zo'n manier meegenomen en dat zal ook nooit gebeuren. De modellen zijn gebouwd op natuurkundige wetten. Op punten waar dat niet expliciet lukt, bijv. vanwege beperkingen in rekencapaciteit, of gebrek aan kennis over hoe mechanismen werken, worden 'parameterisaties' toegepast. Dat zijn versimpelde algoritmen die bepaalde processen zo goed als mogelijk beschrijven, lees: op een manier die het best overeenkomt met wat wij weten en wat we hebben waargenomen. Je kan hierbij bijvoorbeeld denken aan neerslagvorming. Een weermodel 'maakt' neerslag met behulp van statistische benaderingen over hoe druppels zich vormen, wat de druppelgrootte wordt, of bij hagel en sneeuw de aangroei vaneen ijskristal en de mate van aanhechting van andere ijskristallen, enz.
El Niño en La Niña is beide niets anders dan een sterke afwijking in zeewatertemperatuur t.o.v. normaal. Hoe sterk of zwak een El Niño is, wordt gevangen in een eenvoudige statistische index. Maar daar kan je niets mee in een weermodel. Je moet dat natuurkundig beschrijven. Dat een weermodel of in ieder geval een seizoensmodel toch met een El Niño kan komen, komt omdat er een oceaanmodel aan gekoppeld is. Het oceaanmodel berekent de oceaanstromingen op basis van het thermisch evenwicht in het water en de invloed van zoutgehalte op het gewicht van de waterkolom en veranderingen (aanvoer/afvoer) daarvan. Het weermodel neemt het atmosfeerdeel voor zijn rekening: enerzijds de instraling van zon op het water, wat de thermische balans in de oceaan bepaalt, maar ook andersom de invloed van het warmere zeewater op de vorming van buien bijvoorbeeld. De mate waarin deze wisselwerking succesvol wordt gesimuleerd is mede bepalend voor de voorspelbaarheid van El Niño.
De straalstroom is eenzelfde verhaal: de voorspelbaarheid volgt uit onze capaciteit om de circulaties op grote hoogte te simuleren. Dat is mede afhankelijk van waarnemingen die er zijn op die hoogte (8-15 km). Die komen vooral van weerballonnen en daarvan worden er maar enkele honderden wereldwijd elke 6 tot 12 uur opgelaten. Satellieten kunnen dat hiaat maar deels opvangen.
Gr. Ben