"Sta je er toevallig middenin, dan is dat het moment waarop je haren recht overeind gaan staan. Dan ben je echt in gevaar en moet je meteen (indien mogelijk) naar binnen."
Dat heb ik dus op een skipiste eens meegemaakt. In de laatste lift naar boven met wat sneeuwval hoorde ik al een donder. Dat heeft me doen besluiten de snelste route naar beneden te nemen. Dat was een zwarte niet geprepareerde piste. Toen ik net aan de afdaling begon had ik flinke jeuk aan mijn hoofd. Ik deed m'n muts af en het voelde inderdaad alsof mijn haar recht overeind stond. Ik hoorde het knetteren en rook ozon. Ik rook in ieder geval die typische statische elektriciteitlucht. Dat was het moment dat ik me realiseerde dat statische elektriciteit onweer betekende ik echt een risico op inslag liep. Op een open skipiste is een probleem. Muts op en volgas over die bugelpiste naar beneden. Het zal een 20 a 30 seconden later zijn geweest dat er inderdaad een donder was te horen. Ik denk niet dat de bliksem uiteindelijk daar is ingeslagen maar dat het een grote ophoping van lading was daar. Kandidaat voor een inslag.
Dat gevoel vergeet ik nooit meer. En dit is de eerste keer dat ik dit beschreven zie door iemand anders. Dit is wel de start van mijn (ik was denk ik 12 ofzo) fascinatie voor onweer. Ik heb dus ook alweer zin in de zomer!