De afwijking is zo extreem dat je bijna zou gaan denken aan een meetfout...
Op onderstaande blok van Dr. Curry wordt ook een interessante analyse gemaakt met grafieken erbij.
De temperatuurpiek van juli is bijzonder maar niet geheel uniek. Begin 2016 was er een vergelijkbare piek volgens de ERA analyse.
De extreem hoge temperatuur volgt op een opwaartse sprong in de globale stralingsbalans in mei/juni. Nadere ontleding toont aan dat het komt door een toename van inkomende zonnestraling, een al een aantal jaren durende trend van afname gereflecteerd zonlicht en een plotselinge afname van uitgaande warmtestraling. Dat laatste zou een gevolg kunnen zijn van extra cirrus in de maanden voorafgaand aan de piek. Sluierwolken houden in verhouding weinig zonlicht tegen maar wel veel warmtestraling (TOA = top of the atmospere =energiebalans)
De oorzaken die worden genoemd;
* Afname van reflectie door wolken, zeker boven het zuidelijke halfrond
* Een snelle reductie van de uitstoot van aërosolen door strengere regelgeving voor oceaanschepen. De uitlaatgassen vormden zg. shippingtrails; dichtere stratuspluimen welke meer zonnestraling reflecteerde.
* De uitbarsting van de Hunga-Tonga in januari 2022 die grote hoeveelheden waterdamp in stratosfeer blies. Echter het verkoelende effect van SO2 zou het verwarmende effect van stratosferische waterdamp opheffen.
* De turbulente afgifte van warmte en vocht door de oceanen was op veel plaatsen veel minder vermoedelijk door zwakkere passaatwinden. Gevolg snelle stijging zeewatertemperatuur.
* We naderen de piek van de zonnecyclus.
https://judithcurry.com/2023/08/14/state-of-the-climate-summer-2023/
Persoonlijk denk ik dat we de rol van de Hunga-Tonga niet mogen onderschatten. De hoeveelheden waterdamp die in de stratosfeer zijn geïnjecteerd zijn uniek in de moderne geschiedenis en hebben significante consequenties voor de stralingshuishouding. Al sinds begin vorig jaar zijn er uitzonderlijke afwijkingen in oostelijke en westelijke winden boven de tropen te zien met gevolgen voor El Nino's Southern oscilation en andere circulatiepatronen over vooral het zuidelijke halfrond. Hoewel ik geen afwijking in de QBO het gezien (een afwisseling van oosten en westenwinden in de stratosfeer boven de evenaar) is het niet ondenkbaar dat verstoring van de stratosfeer hier in doorwerkt. Dit kan mede de extreem lage ijsbedekking rond Antarctica verklaren. Verder kunnen de zware zomerregens in Pakistan vorig jaar en de winterregens in Californië worden gelinkt aan het afwijkende windpatroon rond de tropen. Het gat in de ozonlaag groeit ook door de Hunga-Tonga waterdamp met consequenties voor de antarctische poolwervel.