Dat is in alle eerlijkheid mijn persoonlijk gevoel. Gewoon omdat we zo lang al wachten op een vorsttperiode en we nu deze hoogstwaarschijnlijk ingaan zonder het witte goud.
En in het verleden (dat bij mij ondertussen meer dan 50 jaar teruggaat) zagen we in zo een stuaties veelal pas sneeuw bij het binnenkomen van een dooifront en was het dan ook na enkele uren foetsie.
Ik snap heel goed dat het gevoel voor de vele schaatsliefhebbers helemaal anders is (en het is jullie oprecht van harte gegund), maar ik kan er ook niet aan doen dat dit voor mij als sneeuwlliefhebber pur sang ook wat het gevoel van een gemiste kans oproept. En aangezien we tegenwoordig (veel) minder kansen hebben dan vorige eeuw vloek ik toch wat in mezelf.
Zijn er hier in feite nog gelijkgestemden zielen met hetzelfde dubbele gevoel of ben ik de enige zeurpiet 
?
( 137)