De stratosferische opwarming, die afgelopen weekeinde technisch kort officieel het criterium SSW haalde, is eigenlijk een halve 'Major Warming'. De verplaatsing van de stratosferische polaire vortex is net iets groter dan bij de minor warmings welke eigenlijk iedere winter wel één of meerdere keren voorkomen. De overeenkomst is dat de atmosfeer alleen boven het westelijk halfrond/ de andere kant van de pool op de schop gaat. Aan onze kant (de Atlantische sector/Europa/Rusland) heeft het geen directe invloed.
Op de onderstaande kaartjes van gistermorgen kunnen we poolwervel op de verschillende levels mooi zien. Op kaart 1 de temperatuur op 10 hPa (ca 30 km hoogte). Daar zien we het koude vat opgeschoven tot boven Skandinavië en een opwarmingsimpuls boven het uiterste NO van Siberië, welke met de sterke stroming (zie kaart 2) langs de noordpool naar Canada wordt gepompt. Op de 2e kaart zien we een hogedrukgebied met de kern bij Alaska en poolwervel zelf uitgerekt worden. Dit is duidelijk geen echte SSW. Hoewel het hoog al iets is afgezwakt is het duidelijk minder beduidend dan de cyclonale vortex. Na een SSW is dat juist andersom. Op kaart 3 de temperatuur op 50 hPa (23-24 km hoogte). Hier zie je downwelling in de vorm van gele kleuren boven Alaska en Canada en het koude vat dat aan de oostzijde van de pool zit. De temperaturen zijn hier minder extreem dan op 10 hPa maar vanwege de hogere dichtheid toch effectief. Op kaart 4 zien we de uitgerekte vortex op 50 hPa die naar een dipool neigt. En we zien daar ook weer het stratoferische hoog in de golf van Alaska.
Kaart 5 laat de straalstromen op 300hPa zien en daarmee komen we al een stuk lager (ca 9 km) bovenin de troposfeer terecht. Hier gaat atmosfeer grotendeels zijn eigen gang maar toch lijken de golven tegen de westkust van Noord-Amerika zich wel thuis te voelen onder het stratosfeer hoog maar even zo goed hangen ze samen met de westelijke gelegen trog. Ook boven Rusland is wat overeenkomst op te merken. Daarnaast is met enige fantasie de dipoolstructuur te zien met troggen over Siberië en NO-Canada. Kaart 6 is voor de meeste lezers vertrouwder. Hier is het op het 500hPa vlak veel overeenskomst te zien met 300 hPa. De Aleoetentrog en de sterke rug tegen de Canadese westkust, de trog boven de Hudsonbay, waarvan hoogtelaagjes afsplitsen de Atlantische Oceaan op. Op kaart 7 de temperatuur op 850hPa. Daar is te zien hoe de temperatuurverdeling op een groot deel van de kaart de hoogtekaarten volgt inclusief de dipool structuur. Let op dat alles hier niet wat westelijker ligt en zo tandem tussen temperatuur en stromingspatroon laat zien.
Bedankt voor je analyse.
, vakman.