Eerst het verdere verloop van stratosfeer, te beginnen drie dagen later. Op 10 hPa (kaart 1) is de opwarmingsimpuls boven Oost-Siberie uitgedoofd en de warmte heeft zich verder uit gespreid over Canada. Het hoog bij Alaska is iets afgezwakt en de koude vortex probeert zich te hervatten. De vortex is te compact en te sterk om als dipool te gaan resoneren. Op 50 hPa weer de downwelling boven Canada en Alaska en de vortex waarbij de Canadese trog aan robuustheid inboet.
We kunnen nu ook kijken naar eventuele effecten op de troposfeer. Aan de andere kant van de pool, boven de Beringstraat snoert zich een hoog af. Deze ontstond uit een meander in de jet opgepord door WA vanaf een depressie bij Japan. Maar het is niet toevallig dat deze zich onder het stratosferische hoog zo goed kan ontwikkelen. Dat soort poolhogen bij Alaska zie vaak bij stratosferische opwarming, echter zonder hulp vanuit de stratosfeer kunnen ook wel eens hogen afsnoeren. Voor ons is het interessant Groenland in de gaten te houden en inderdaad de wetterzentrale kaarten kleuren daar mooi groen op 500hPa. Maar er lijkt geen steun vanuit de stratosfeer want die is koud en laag in dat gebied en dat lijkt ook te gelden voor de zuidelijker gelegen jet vanaf Amerika.
Volgende de stratosfeer tot 6 dagen vooruit dan zien we dat vortex weer wordt uitgetrokken over Canada. De Siberische opwarming op 10hPa dooft verder uit en het koude vat schuift wat op richting pool/Groenland. Boven Canada koelt het op beide niveaus af en op 50hPa vloeit er bovendien restwarmte uit over de Atlantische Oceaan. Maar dit kan ook te maken hebben met de Canadese koudepoel. Dan warmt de stratosfeer op omdat die naar beneden wordt getrokken door een onderliggende koudeput.
Bedankt voor je analyse.
, vakman.