Op advies van Jan uit Workum.
We praten over verandert klimaat en de direct invloeden op het weer. We hebben het over het stijgen van het CO2 gehalte en de invloeden daarvan. De wereldbevolking groeit sinds 1920 explosief en is de industrie en ecomonie sterk verandert. Je zou verwachten dat het klimaat over de deccenia heen liniair zou stijgen, toch is dit niet aan de orde.
Dus de concrete vraag: Waarom is er een trendbreuk in temp zo eind jaren '80? Wat is daar de trigger van? M.i. kan dit niet alleen CO2 gehalte zijn, of wel en waarom?
1. Waarom zou je verwachten dat het klimaat (je bedoelt vermoedelijk de temperatuur) lineair zou stijgen. Welke gedachte zit daar achter? Zou je ook verwachten dat de temperatuur in de herfst met een gladde sinuscurve zou dalen omdat de instraling van de zon op deze wijze afneemt?
2. Je moet in deze problematiek een onderscheid maken tussen de forcering en het resultaat dat, zoals Paul al opmerkte, via een ingewikkeld systeem met veel terugkoppelingen tot stand komt. De belangrijkste forcering, daarover bestaat uitermate grote mate van consensus, is de toename van het CO2-gehalte in de atmosfeer. Het resultaat laat zich moeilijk vangen, anders dan via een prognose met betrekkelijk ruime grenzen. Het resultaat is geen lineaire toename van de temperatuur.
3. Het onderscheid tussen forcering en terugkoppeling zette sommige AGW-ontkenners op het verkeerde been in de volgende redenatie: in de ijstijden volgde het CO2-gehalte op enige afstand de beweging van de temperatuur, in die zin dat toppen en dalen altijd achterliepen op de toppen en dalen in de temperatuurcurve. Sommigen trokken de conclusie dat het gehalte aan CO2 geen oorzaak (forcering) kan zijn van opwarming of afkoeling. De fout ligt hier: bij ijstijden lag de forcering ergens anders; aangenomen wordt dat veranderingen in de stand van de aardas een belangrijke rol spelen. CO2 was bij de ijstijden een positieve terugkoppeling, dwz versterkend op afkoeling en opwarming. Het CO2-gehalte volgde dus en versterkte. Dat is geen bewijs dat CO2 geen forcering zou kunnen zijn. In de AGW, in brede consensus, wordt aangenomen dat in de huidige opwarming CO2 de forcering is; je zou ook kunnen zeggen: de oorzaak. Diverse terugkoppelingen bepalen het resultaat. Bijvoorbeeld: opname van warmte en CO2 in de oceanen, smelten van ijs, veranderingen in bewolkingsgraad, veranderingen in begroeiing, verandering in zeestromingen, waterdampgehalte in de atmosfeer, vrijkomen van methaan. (En misschien vergeet ik er nog een paar)
4. Nogmaals: als je de forcering door CO2 in twijfel trekt moet je wel twee dingen doen: verklaar waar al die warmte (versterkt broeikaseffect) blijft en kom met een solide theorie over welke forcering er dan wel achter zit.
5. Is er wel zo'n duidelijk trendbreuk? Of meer een ombuiging? Metastabiele toestanden kunnen ook een oorzaak zijn van een zekere mate van omslag. Bekend is bijvoorbeeld dat een windregiem over een periode (bv 10 jaar) constant kan zijn en dan "ineens" veranderen. Ik zie bv ook een "trendbreuk" in de warmte van zomers na 1947. Van 1948 tot 1975 waren de echt warme zomers verdwenen. 1959 sprong er een beetje uit, evenals 1969. Pas in 1975 kwamen ze terug. Zeer koude winters zijn na 1963 ineens minder prominent aanwezig tot 1979. En na 1987.
Kortom: het is minder simpel dan jij aangeeft met jouw "lineaire" bewegingen.
Groet,
Cees
Quote selectie