"Economische groei, en de daarbij behorende groeiende (onnodige) luxe, zit nou eenmaal in ons DNA."
Is dat zo? Tijdens mijn studie heb ik geleerd dat dit niet zo is. Zie ook:"For thousands of years, economic progress was largely linear and linked to population growth. Without machines or technological innovations, one person could only produce so much with their time and resources." https://www.visualcapitalist.com/2000-years-economic-history-one-chart/
Altijd meer willen en dergelijke zit helemaal niet in ons DNA: het zit in onze marketing en andere tools die we geleerd hebben. Kijk hoezeer je eigen consumptiedrang afneemt als je stopt met het lezen van advertenties, kijken van reclames en geen folders meer krijgt. Het verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Neemt niet weg dat je natuurlijk zeker een belangrijk punt hebt aangesneden. De vraag is echter of je voor meer welvaart ook meer spullen nodig hebt. In de piramide van Maslow is dit niet zo, en er is een reden waarom juist de ontwikkelde economiën met name draaien op dienstverlening en niet op het hebben of produceren van spullen. Mensen worden gelukkig van een theatervoorstelling dan van een nieuwe telefoon, en gelukkiger van een vakantie dan van een televisie (in doorsnee).
Overigens is de CO2-intensiteit van de economie al sinds enkele jaren losgekoppeld. Voorheen was het zo dat iedere euro die meer verdient werd automatisch gepaard ging met een hogere CO2 uitstoot.
Bij gelijkgehouden prijzen zie je dat een $ppp (dollar purchasing power parity, prijspeil 2011) in de UK een uitstoot vereiste van 0.15kg in 2016. In 1949 was dit 1.02kg (de rest is hetzelfde gebleven.
Kijken we naar China, dan zie je in 2014 een waarde van 0.62 en in 2016 van 0.57. Er zijn enorme stappen gezet, maar er is ook nog veel te gaan.
Persoonlijk ben ik jaren geleden gestopt met het willen van altijd "meermeermeer" en noem ik me sinds een jaar een "Mustachianist".