Ik ben het helemaal met jullie eens hoor, maar om dit op een hele globale populatie te betrekken die ook nog eens sterk groeiende is, lijkt me onrealistisch. Economische groei, en de daarbij behorende groeiende (onnodige) luxe, zit nou eenmaal in ons DNA. Zeker als je gaat kijken naar al die opkomende economieën. Waarom zouden iemand in Vietnam niet de westerse levensstandaard na mogen streven? De enige weg uit deze crisis is denk ik om deze groei los te koppelen van fossiele energie. Maar die weg is ook een enorme uitdaging en had al 40 jaar geleden ingezet moeten worden.
Dat is altijd weer een moeilijke discussie: moeten we opkomende landen de maat nemen of moeten we aanmoedigen om tot welvaart te komen. Dat zijn twee extreme posities. Daartussenin zou je kunnen zeggen dat het accepteren van sterke welvaartsgroei in ontwikkelingslanden, met de daarbij behorende economische groei en veel fossiele uitstoot, betekent dat de rijkste landen versnelt van de fossiele brandstof af moeten en misschien wel welvaartskrimp moeten aanvaarden. Wij hebben tenslotte een voorsprong (genomen) die de problemen van dit moment voor een belangrijk deel veroorzaakt hebben. Naast deze benadering lijkt me dat ieder land zijn verantwoordelijkheid naar draagkracht moet nemen.
Groei loskoppelen van fossiele energie is een lovenswaardig doel. Of we daarmee de uitbuiting van moeder aarde echt terug dringen is nog de vraag. Ik heb er een hard hoofd in. Het is laat, heel laat.