Dit jaar en de voorgaande jaren vielen op door de grote hoeveelheid zonuren, en daaraan gekoppeld de grote hoeveelheid globale straling. Het past in een trend: ook de relatieve vochtigheid blijkt af te nemen, en het zicht neemt toe. Enige vreemde eend in de bijt is de bewolking. Je zou verwachten dat die afneemt om het grote aantal zonuren mogelijk te maken. Maar dat is niet zo, volgens de gegevens van het KNMI. De bewolking leek in de afgelopen jaren zelfs toe te nemen. Dat is heel vreemd.
Ik heb de gegevens van de 5 hoofdstations eens op een rijtje gezet. Daarvoor heb ik een berekening gemaakt van het totale zonuren per jaar, en de gemiddelde hoeveelheid bewolking per jaar (in achtsten). Uit de gemiddelde hoeveelheid bewolking is het totale aantal onbewolkte uren te berekenen. Dat is: ((8 - gemiddelde bewolking)/8 ) x 24 * 365.
In de meeste jaren is het aantal zonuren ongeveer de helft van het aantal onbewolkte uren. Dat betekent waarschijnlijk dat de onbewolkte uren gelijk verdeeld zijn over de dag- en de nachtperiode. Maar in 2016 gaat de verhouding opeens belangrijk afwijken. Het aantal zonuren wordt in sommige gevallen even groot als het aantal onbewolkte uren. Daar klopt iets niet ... maar wat? Het meest waarschijnlijk lijkt me dat er iets mis gaat met de opgave van de bewolking door de automatische weerstations. Die wordt uur automatisch bepaald in achtsten. Zou daar rond 2016 iets aan veranderd zijn?
Een goede statistiek van de bewolking is van groot belang voor de klimaatwetenschap. Toename van de bewolking kan een negatieve feedback leveren voor de opwarming. In de bewolkingsgegevens meten we nu een toename, maar dat gaat niet samen met de toename van het aantal zonuren. Ik hoop dat het KNMI hier meer duidelijkheid over kan geven. Zie ook eerder bericht, de trend van de Relatieve Vochtigheid.
